[brpm alaouri, aleurein < ar- + aour -iñ]
v. tr. d.
I.
(1) Dorer.
●(1659) SCger 45a. dorer, tr. «alaouri.» ●(c.1718) CHal.ms i. Dorer, tr. «eurein aleurein.» ●(1732) GReg 302a. Dorer, tr. «Alaouri. pr. alaouret. (Van[netois] aleüreiñ. pr. et.» ●Dorer un quadre, un chassis, tr. «Alaouri stærn un daulenn.»
●(1904) DBFV 5b. aleurein, v. a., tr. «dorer.» ●(1904) SKRS I 124. D'hen alaouri 'vel ma kare [ar siboer]. ●(1906) KANngalon Mezheven 133. me rai he alaouri [ar groaz]. ●(1930) FHAB Meurzh 103. liva hag alaouri an teir skeudenn.
►sens fig.
●(1909) NOAR 162-163. pa deuas ar c'henta sklerder da alaouri kribennou an tarsiou mor. ●(1924) FHAB Gouere 258. Ne veze ket krog mat an heol da alaouri beg ar gwez.
(2) (cuisine) Rissoler, dorer.
●(c.1718) CHal.ms iii. rissoler, tr. «aleurein er c'hic.»
II.
(1) Alaouriñ an neudenn : voir neudenn.
(2) Ober kroazig alaouret da ub. : voir kroaz.