divoutinadj. (grammaire) Anv divoutin : nom propre.
●(1931) VALL 497b. Nom propre, tr. «hano divoutin.» ●(1947) YBBK § 94. An anvioù divoutin a vez skrivet gant ur bennlizherenn. ●§ 379. Dirak un anv divoutin ne vez ket lakaet neuze ar ger-mell : Menez Are, Menez Mikael, Menez C'homm.