dizenoret

adj.

(1) Déshonoré.

●(17--) TE 145. Haval vehai é hoai disinourét en Arh santel é couéh itré deourn er Philistinèt.

●(18--) SAQ II 104. Petra eo eur vuez dizenoret.

(2) (en plt d'unne femme) Déshonorée.

●(1824) BAM 298. Ur plac'h disenoret.