[brpm scañben < skañv + penn]
adj.
(1) Écervelé.
●(1732) GReg 74a. Badin, folâtre, tr. «scañben.»
●(1859) MMN 90. tud yaouanc volach a scanben. ●(18--) SAQ I 187. iaouank eo, skanv 'benn.
●(1904) SKRS I 23. skambenn ha dibarfet en iliz. ●(1911) BUAZperrot 101. n'eo ket souez a oue skanv-benn an tamm anezan, en e yaouankiz. ●364. Tec'het a rea diouz an dud yaouank skanv-benn. ●783. eun tamm skanv-benn a bôtr. ●(1921) PGAZ 52. o tarempred kamaradezed skanv-benn.
(2) Frivole.
●(1911) BUAZperrot 178. ren eur vuez skanv-benn ha dibreder.