m.
(1) Grincement de dents.
●(1862) JKS.lam 303. mont a rai d'al leac'h ne d-euz enn-han nemet gwelvan ha skrign-dent. ●(1864) SMM 43. ar c'hri fors hag ar scrign dent a so eno. ●80. kement a boan, a scrign-dent hag a zizesper ! ●(1869) HTC 231. el leac'h ma vezo leñv ha scrign-dent. ●(1880) SAB 206. disesper ha scrign dent.
(2) Reiñ ar skrign-dent : faire grincer des dents.
●(1866) FHB 90/297b. kementse a ro ar scrign dent d'ar scrifagnerien difeiz.