m. –où
(1) Ricanement.
●(1732) GReg 824a. Ris immodeste, & montrant les dents, tr. «Scrign. p. scrignou.»
●(1849) LLB 288. é skrigneu goaper. ●(1876) TDE.BF 577b. Skrign, s. m., tr. «Grincement des dents, rire canin.»
●(1907) VBFV.bf 70a. skrign, m. pl. eu, tr. «ricanement.» ●(1954) VAZA 29. Ha c'hoarzh ha skrign, ha dao d'an daol dotuet a daolioù dorn ! ●91. C'hoarzh, ha skrign, ha garm, ha youc'h, ne baouezent ket gant o safar. ●(1955) STBJ 82. Ha n'eo ket ret lavarout e savas skrign diwar e goust e-touesk ar vevelien-all.
(2) Bébé qui pleure tout le temps.
●(1982) PBLS 174. (Sant-Servez-Kallag) skrign, tr. «bébé qui pleure tout le temps.»