Devri

Recherche 'dao...' : 140 mots trouvés

Page 1 : de dao-1 (1) à daoudoullan (50) :
  • dao .1
    dao .1

    interj.

    (1) Onomatopée qui imite le frappement (à la porte, sur qqn, etc.).

    (1766) MM 1235. dao dan nor man, dao dan nor ont.

    (1869) KTB.ms 14 p 295. Setu trouz war ann or : – dao ! dao ! dao ! (1876) TDE.BF 99b. Dao-dao. En style familier, on dit : Ha dao-dao war ann or, tr. «et il se mit à frapper fort à la porte.»

    (1909) BLYA 16. Dao, dao… – Piou zo aze ? ●(1927) GERI.Ern 89. dao int. Pan ! (d'ezañ, sur lui, frappe le) ; dao-dao pan ! pan ! (il frappa, etc.) sur (an nor, la porte).

    (2) Ober dao : frapper (à la porte).

    (1904) CDFi janvier-février. hag int d'ober dao war an nor. (d'après KBSA 29).

    (3) enfant. Ober dao : frapper, faire pan-pan.

    (1903) MOAO 86. grit dao d'ar bleiz du, tr. «frappe le loup noir.» ●(1909) BROU 221. (Eusa) Terme enfantin pour dire battre : Gra dao d'an tètè (q. v.). ●(1955) STBJ 174-175. E lavar ar re vitous (...) ober dao a oa skoi. ●(1977) PBDZ 734. (Douarnenez) ober dav d'ar pennig fall, tr. «faire pan-pan à la méchante petite tête.»

  • dao .2
    dao .2

    interj.

    (1) Ha dao : et en route.

    (1910) MAKE 102. ha dao kuit da glask an danvad. ●(1911) BUAZperrot 120. ha dao en hent ! ●757. ha dao dioc'htu da heul sant Gwennole. ●(1929) FHAB Ebrel 132. Ha Per d'an daoulamm-ruz er maez, ha dao war-zu kêr. ●(1934) KOMA 15. ha dao ac'hano... dep ha dep hi... d'an drot. ●(1950) KROB 30/13. Ha dao, hag el leo adarre, sounn he lost gant Fanni !

    (2) Dao enni ! =

    (1964) BRUD 18/24. Va bagig a oa eno. Dao enni.

    (3) Onomatopée pour conclure un marché.

    (1949) KROB 13/11. Chipoterez eun tammig, ha dao ! tonket en eur skei war an dorn. ●(1950) KROB 25/7. «Dao, va den ! Hennez eo da briz ! Va hini-me eo ivez !»

    (4) (au jeu de galoche) Onomatopée qui commande de jouer.

    (1890) MOA 314. Joue ! (frappe !) au jeu de galoche, tr. «dao

    (5) Dao dezhi ! : allons y !

    (1738) GGreg 32. Courage-là, tr. «dao dézy

    (1955) VBRU 1. foei war an diegi, an emvrud, ha dao dezhi !

  • daofenn
    daofenn

    f. –où, daofoù Bourde.

    (1767) ISpour 170. laret piqueoll daufenneu. ●(1790) Ismar 243. larét piqueol daufènneu.

    (1904) DBFV 41b. daufeu, pl., tr. «contes pour rire, turlupinades (Ch.).» ●(1927) GERI.Ern 89. daofenn [Vannetais] f., tr. «Conte en l'air.» ●116. dofeu, tr. «pl. contes pour rire, turlupinades.»

  • daofenniñ
    daofenniñ

    v. intr. Raconter des bourdes.

    (1939) RIBA 120. de uélet ha daofennein e hrè er binieuour.

  • daofennour
    daofennour

    m. –ion Raconteur de bourdes.

    (1927) GERI.Ern 116. dofennour, m., tr. «Conteurs de choses invraisemblables, de bourdes, qu'il exagère V[annetais].» ●(1974) YABA 09.02. ken dofennour ha foénvour èlton. ●YABAlevr 244. dofennour, tr. «celui qui raconte des histoires pour rire, invraisemblables.» ●(1974) LIMO 09 février. Dofennour, tr. «bonimenteur.»

  • daofin .1
    daofin .1

    m. –ed (ichtyonymie) Dauphin.

    (1499) Ca 55a. Dauffin. vide in morhoch. ●(1633) Nom 45a. Delphin, delphinus : vn dauphin, bec d'oye, marsouin : daoffin, mouroch.

    (1732) GReg 244a. Dauphin, poisson, tr. «Daofin

    (1856) VNA 25. un Dauphin, tr. «un Dofin

  • daofin .2
    daofin .2

    m. –ed (histoire) Dauphin.

    (1732) GReg 244a. Dauphin, fils aîné de France, tr. «An Daofin. an autrou'n Daofin

  • daofinez
    daofinez

    f. –ed (histoire) Dauphine.

    (1732) GReg 244a. Dauphine, Madame la Dauphine, tr. «An Daofinès. an itroun an Daofinès

  • daon
    daon

    m. & interj.

    (1) M. Damnation, damn.

    (1732) GReg 242a. Dam, peine des damnez, tr. «An daun. poan an daun. poan an daoun

    (2) Interj. juron. Forme atténuée de «daonet».

    (1909) KTLR 117. Daon ! a lavaraz, edon o vond da ober eun tam labour brao ! ●(1920) FHAB C'hwevrer 247. Daon, Fantig, c'houi peus kavet butun avat evit doare ! ●(1923) KNOL 291. Daon ! emezan, houn-ma eo parez eben a zo duze ! ●(1958) BRUD 5/38. Daoñ ! (...) en em lakeas da embann goustad gand an orolaj taoliou hanter-noz. ●(1959) BRUD 10/49. Daon, emezañ da Jakig, e peleh emañ ar Ruz. Unan a vank, paotr ! 50. Gwerzañ anezi dit-te ? Daoñ, n'e-peus ket daou wenneg da deurel ouz toull eur hi !

  • daonapl
    daonapl

    adj. Damnable.

    (1732) GReg 242b. Damnable, tr. «Daunapl.» ●(1792) CAg 51. un désespoér dannable.

    (1904) DBFV 40b. dañnabl, adj., tr. «damnable.»

  • daonasion
    daonasion

    f. –où Damnation.

    (1732) GReg 242b. Damnation, tr. «Daunacion. daounacion. »

    (1866) SEV 1. ar penn-abek kenta euz ho daonasion.

    (1904) DBFV 40a. dañnasion, f. pl. eu, tr. «damnation, dam.» ●(1907) AVKA 57. Poan an eus an diaoulo dalc'hmad abaoe ho daonasion. ●(1922) BUPU 13. ne vou ket a zañnasion aveit er ré e labour stert.

  • daonchet
    daonchet

    interj. ; juron. Forme atténuée de «daonet».

    (1909) NOAR 56. Daonchet ! me laka e oent tud kalonek o tilezel pep tra evit mont kerkent da stoui dirak ar Zalver nevez deuet er bed. Ha goude, satordalle ! Nak a youl o devoe d'her roi da c'houzout en-dro d'ezo !... ●(1959) BRUD 7/17. Daonched, a lavaras va zad, druz dija e henou betek e heuz, Seha gaez, n'ho-peus ket greet hanter adarre ! ●31. Daonchet, me a zo o huñvreal !...

  • daonedigezh
    daonedigezh

    f.

    (1) (religion) Damnation.

    (1862) JKS 123. ann daonedigez da viken. ●(1867) BUE 186. enn ho mez hag enn ho daonedigez da vikenn. ●(1876) TDE.BF 99b. Daonedigez, s. f., tr. «Damnation.»

    (1927) GERI.Ern 89. daonedigez f., tr. «Damnation.» ●(1945) GPRV 76. an daonedigez a bado da-viken.

    (2) Condamnation.

    (1865) LZBt Gouere 19. Pa deuaz em bede ar c'helo euz ma daonedigez d'ar maro.

  • daonedoù
    daonedoù

    plur. Maudits.

    (1872) ROU 91b. Les maudits ! tr. «An daonedou !»

  • daonenn
    daonenn

    f. Damné.

    (1936) IVGA 236. O vont hag o tont e-giz eun daonenn.

  • daonet
    daonet

    adj., m. & interj.

    I. Adj. Damné.

    (1575) M 524. An anaffon daffnet, tr. «Les âmes damnées.»

    (c.1680) NG 79. Er bouen de re zo danet. ●818. a re dannet. ●1097. En tourmant, en anquin / En des a ré dannet. ●(1732) GReg 242b. Damné, ée, tr. «Un dèn daunet.» ●(1790) MG 317. er-ré dannet.

    (1856) VNA 183. le langage des damnés, tr. «er-ré dannet.» ●(1876) TDE.BF 99b. Daonet, adj., tr. «Damné.» ●Ar re zaonet, tr. «les damnés.»

    (1921) BUFA 68. én ihuern, é mesk er ré dañnet, é ma hou léh.

    II. M.

    A. Homme damné.

    (1861) BELeu 135. péhani e varhuas èl un dannet.

    (1902) PIGO I 93. henvel mad e oa euz eun daonet. ●(1909) NOAR 40. mouez eun daoned o youc'hal.

    B. [terme qui renforce les adv. interrog.]

    (1) Pelec'h an daonet ? : où diable ?

    (1955) VBRU 181. den ne ouie da belec'h an daonet.

    (2) Penaos an daonet ? : comment diable ?

    (1951) LLMM 25/40. Penaos an daonet ? Bitrakoù, emezañ ? ●(1955) VBRU 93-94. Penaos an daonet ?… N'he deus ket graet c'hoazh he fak ?

    (3) Petra an daoned ? : que diable ?

    (1952) LLMM 30/45. Petra an daonet a c'hoari gant va fenn a-dreñv ?

    (4) Pegeit an daonet ? : combien de temps diable ?

    (1955) VBRU 88. pegeit an daonet e padas va fennad-hent !

    III. Interj. juron.

    A. Damnation !

    (1908) KMAF 30. Ah ! Daonet ! Ar c'higer, Job Saout ! ●(1909) KTLR 156. Tonerde, nonde, daonet ! Setu aze kudennou ! ●(1910) MAKE 10. Daonet ! emezan d'egile, ma gaor a zo chommet dre an hent. ●(1954) LLMM 42/8. Daonet ! ne vez ket zoken kavet bemdeiz Doue butun a-walc’h da beurgouchañ ur c’hornedad.

    B. Loc. interj.

    ►jurons forts.

    (1) Daonet 'vo ma ene ! : damnée soit mon âme !

    (1925) BILZ 163. Daonet 'vo ma ene, eme ar brigadier, hennez, ma ve tapet !... ●(1970) BHAF 113. «Daonet 'vo ma ene, emezañ, amañ n'eus ket republikaned ken !» ●241. Petra, daonet 'vo ma ine, te a zo e sell da lemel ar bara diouz ma genou, malloztouen a zo ahanout ?

    (2) Daonet 'vin ! : que je soit damné !

    (1924) BILZbubr 41/951. Daonet 'vin ! eme ar blei. Eur maout em zi... em zi ! ●(1970) BHAF 87. Me, daonet 'vin, a oa fuloret va liboudenn.

    ►jurons atténués.

    (1) Daonet 'vo va ereoù !

    (1950) LLMM 23/51. Ya daonet vo va ereoù ! Graet e vo goap eus Fañch Kilgarzh ?

    (2) Daonet e vo mil va ereoù !

    (1952) LLMM 30/32. Daonet e vo mil va ereoù ! peoc'h ebet ne'm bo digant an drutell vrein-mañ ?

    (3) Daonet 'vo kroc'hen va ene !

    (1965) KATR 11. Malloztouen a zo ahanout, serri a ri da houg, daonet e vo krohenn ma ine...

    (4) Daonet 'vo kroc'hen ma c'hazh !

    (1942) SAV 25/17. Daonet 'vo kroc'hen va c'haz ! N'in ket da 'n em stlabezi dirazi war va daoulin da c'houlenn pardon, nann mar karan.

    (5) Daonet 'vo chipot-holen va mamm-gozh !

    (1970) BHAF 127. Alo, Anton, sav alese, daonet 'vo chipolotenn va mamm-goz...

    (6) Daonet 'vo ken !

    (1968) LLMM 130/337. «Daonet 'vo ken, emezon-me, ur pikol fazi hoc'h eus graet aze...»

    (7) Daonet ne vin ket !

    (1943) SAV 29/9. Daonet ne vin ket ! Amañ zoken e c'hoarvez d'ezi beza hegaset... 11. Ha, daonet ne vin ket, dimezi a ri.

    (8) Daonet 'vo kroc'hen kurunou va ene !

    (1924) BILZbubr 42/978. Eur c'hoz marmouz fall evel hennez, stigna lasou en koad an ôtrou !... Bilzig !... Boulc'hurun ! Daonet 'vo kroc'hen kurunou va ene !...

    (9) Daonet 'vo ma bragez !

    (1838-1866) PRO.tj 190. Daonet vo ma braguez / Gant ma chomo va reor er mès.

  • daonidi
    daonidi

    plur. Damnés.

    (1927) GERI.Ern 89. tud daonet, daonidi, tr. «damnés, réprouvés.» ●(1962) EGRH I 51. daonidi pl., tr. « damnés, réprouvés. »

  • daonidigezh
    daonidigezh

    voir daonedigezh

  • daonik
    daonik

    interj. ; juron. Forme atténuée de «daonet».

    (1934) CDFi 14 avril. ha c'houi a ranko plega d'in-me ivez... o daonik ! ●(1950) KROB 30/13. O Daonik ! An dra-ze a vije kemeret hep rei !

  • daoniñ
    daoniñ

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Condamner.

    (1867) LZBt Gouere 319. war veleien daonet d'ar maro.

    (2) Damner, maudire.

    (1659) SCger 36a. damner, tr. «dauni.» ●(1710) IN I 73. hon daouni pe hor c'holl evit ar seurt pec'het-se. ●(1732) GReg 243b. Damner, tr. «Dauni. p. daunet. Van[netois] daoñneiñ. pr. daoñnet

    (1872) FHB 384/150b. o taoni, goaz eget an diaoul, kement krouadur en deuz affer outho. ●(1877) EKG I 94. an drouc-spered, dislounket gand an ifern da zaoni an dud var an douar.

    (1904) DBFV 40b. dañnein, daoñnein, v. a., tr. «damner.» ●(1906) KANngalon C'hwevrer 48. pa rank daoni eur pec'her.

    II. V. intr.

    (1) Se damner.

    (1899) LZBt Meurzh 45. ec'h omp tud dife prest da vont d'an ifern da daoni.

    (2) S'emporter, tempêter.

    (1872) ROU 82b. S'emporter, tr. «daoni

    III. V. impers. Ken a zaon : tant que faire se peut.

    (1904) SKRS I 250. Ar baotred-man (…) / A skoe, ken a zaone, gwasoc'h eget tud dall. ●(1909) FHAB C'hwevrer 47. al labour a yea en dro ken a zaone. ●(1922) FHAB Ebrel 109. Setu an drouk-komzou hag an traou a glever / O koueza ken na zaon eus genou ar barver.

    IV. V. pron. réfl. En em zaoniñ : se damner.

    (1732) GReg 242b. Se damner, tr. «Hem zauni. pr. hem zaunet. èn em zaouni. pr. èn hem zaunet

    (c.1820) COF 30. En em zaoni a ra an hostis, / hac an efer a bae ar mis. ●(1835) AMV 250. Evit desqui din en em zaoni. ●(1866) LZBt Ebrel 127. kel-liez a bobl hag en em daon. ●(1894) BUZmornik 108. ar re a c'hellfe beza kaoz d'ehoc'h d'en em zaoni.

    (1928) BFSA 126. na savit ket e renk ar sent eun den hag a c'hell en em zaoni.

  • daou
    daou

    adj., adv. & prép. –ioù

    I. Adj. num. card.

    A. Deux (au masculin).

    (1499) Ca 70b. Dou. g. deux. ●(1530) Pm 216. dou (variante : daou) pesq, tr. «cinq (lire : deux) poissons.» ●(1612) Cnf 18b. gant vnan pe dou.

    (c.1680) NG 355. didan deu blé. ●(1732) GReg 285a. Deux, pour le masc[ulin] genre, tr. «Daou. dou. (Van[netois] deü).»

    (1842) JAC.ms 25. ma daou vent a bilfen pa vean animet, tr. (GMB 405) «quand je suis en fureur, je battrais un homme ayant le double de ma taille.» ●(1856) VNA 5. ces deux Langues, tr. «en neu Langage-cé.»

    (1907) AVKA 125. pemp bara heiz ha daou besk. ●(1910) BJAR 46. En neu vrezélaour vrasan ag ou amzér e oé deit de vout amied aveit mat.

    B. [en locution]

    (1) En un daou vloaz : en deux ans.

    (1910) MBJL 10. 'N eun daou vlâ e teujont a-benn da vouga falskreden Pelaj.

    (2) Bezañ etre (an) daou : hésiter.

    (1922) BUPU 14. Hi e chom én arvar un herrad ; é ma étré en neu, rak ne houi ket rè doh petra sentein. ●(1924) FHAB Meurzh 97. Etre daou edo evelse ha n'oa ket evit kaout plijadur gant netra ebet ken.

    (3) Groupe de deux personnes.

    (1943) FHAB Gwengolo/Here 350. (Kleder) heligenta a veze etre an daouiou da welet piou en defe ar c'haera lanfas hag a labourfe ar buanan.

    (4) Etre daou : sur ces entrefaites.

    (1889) ISV 454. Etre daou setu er woalern / Coumoullen du ken na lugern.

    (5) Etre daou benn an deiz : tout le long du jour.

    (1911) SKRS II 6. Goude beza goalgasset anezhi etre daou benn an deiz.

    (6) A zaou unan, unan a zaou : de deux choses l'une.

    (1576) Cath 19. neuse an impalazr leun a frenesy a lauaras dezy choas vnan a daou : daoust dit pete a sacrifio hac ez beuy a pe a anduro tonrmanchou exquis ha ma vizy distruget, tr. «Alors l'empereur, plein d'emportement, lui dit : choisis un des deux : ou bien tu sacrifieras et tu vivras, ou bien tu endureras des tourments cruels et tu seras mise à mort.»

    (1860) BAL 3. Unan a zaou a zigouezo ganeen, ar Baradoz pe an Ifern. ●(18--) SAQ II 125. A zaou unan : pe ni' zo er stad a bec'hed marvel pe er stad a bec'hed veniel.

    (1906) KPSA 146. Unan a zaou : pe eur c'hristen a drec'h e ioulou fall, pe e ioulou fall a drec'h anezan. ●149. Pe c'houi a vezo sant, pe c'houi a vezo daonet, unan a-zaou ; an eil pe egile.

    (7) Unan an daou : de deux choses l'une.

    (1732) GReg 285a. L'un des deux, tr. «Unan an daou. unan an naou

    (1907) AVKA 101. Unan an daou : pe anzavet ec'h eo mad ar wec'hen (...) pe laret ec'h eo fall ar wec'hen.

    (8) Ober unan a zaou =

    (1950) KROB 21/1. D'an dilerc'hidi kaledet ober unan a zaou : pe digas d'eomp ar pez 'zo dleet, pe kregi en o fluenn da laret ehana-krenn kas d'ezo ar gelaouenn…

    (9) Un daou pe dri : deux ou trois.

    (1909) BLYA 80. Eun daou pe dri lizer.

    (10) An daou a : les deux.

    (1942) DHKN 59-60. é kreskè un tammig disprizans én hé halon aveit en deu a ré « goh »-sé hag e sellè hi èl en deu zevéhan ag ur midad a uéharal, didan merùel.

    C. [empl. devant un f.] Deux.

    (1960) BLBR 128/21. daou higenn a zén avad, prest atao da farsal.

    II. Loc. adv.

    (1) Daou-ha-daou : deux par deux.

    (1557) B I 458. Orcza ! dou ha dou dezrouet, tr. «Allons ! commencez deux à deux.»

    (1659) SCger 44a. deux a deux, tr. « daou a daou

    (1849) LLB 1300. staget ind deu ha deu.

    (2) A-zaouioù : deux par deux.

    (1904) DBFV 44a. a zeueu, tr. «par deux, deux à deux.» ●(1927) GERI.Ern 90. a-zaouiou (ils viennent) deux à deux, (mettre) par couples. ●(1945) GPRV 4. o c'hana a-zaouiou.

    (3) Hon-daou : nous deux.

    (1741) RO 1548. Demp on dau camarat.

    (1878) EKG II 152. hon daou ni en em glevo.

    (1908) NIKO 14. Kouhat e hramb hun deu. ●(1970) BHAF 27. araog eh errujom on daouig e bourk Kaoueneg.

    (4) Ho-taou : vous deux.

    (1557) B I 245. Petra voen secret aquetou / A compsech oar un dro hoz dou / huy han Autrou a guiryou bras ? tr. «Quel était le secret dont vous parliez tout à l'heure avec tant d'animation vous et le prince ?»

    (5) O-daou : eux deux.

    (1650) Nlou 8. En presep vn egen, hac vn asen, ho daou, tr. «dans l'étable d'un bœuf et d'un âne, tous deux.»

    (1846) DGG 119. gant ho taoulagad o daou. ●(1849) LLB 1071. kenteh el m'ou des laret ia ou deu.

    (1732) GReg 285a. Tous deux, tous les deux, tr. «Ho daou

    III. Loc. prép. Da bep daou : à chaque groupe de deux.

    (1889) SFA 86. eul lodenn da bep daou ac'hanomp.

    IV.

    (1) Bezañ etre daou : ne pas savoir prendre une décision.

    (1906) HIVL 16 (G) Henri Lasserre. Er vugalé aral oé étré en neu; eun ou doé ha neoah hoant de huélet ind eùé. ●(1910) MBJL 172 (T) L. le Clerc. Eur wej ouspenn an neus diskoeet ne oar nemet bean etre daou.

    (2) Bezañ etre daou : être à demi ivre.

    (1974) THBI 193 (Ki) M. Divanac'h. Sur awalc'h an deviou pardon pe frikou, n'eus gwell nezo tre daou (gais).

    (3) Ober daou soñj :

    (1913) FHAB Meurzh 67. mar gouvefe ar Vretoned pevez mizer a zo o c'hortoz anê er vro louz-man e rafent daou sonj rog kuitât ar gêr.

    (4) Nag evit unan nag evit daou : voir unan.

    (5) Na c'hortoz nag unan na daou : voir unan.

    (6) En em gavout etre unan pe zaou : voir unan.

    (7) Bezañ tapet etre daou dan : voir tan.

    (8) Ober daou daol gant ur maen : voir taol.

    (9) Deviñ ar gantol dre an daou benn : voir kantol.

    (10) Troc'hañ ar blouzenn etre daou : voir plouzenn.

    (11) Etre daou benn an deiz : voir penn.

    (12) Etre an daou benn eus an amzer : voir penn.

    (13) Pakañ an daou benn : voir pakañ.

    (14) Skoulmañ an daou benn : voir skoulmañ.

    (15) Troc'hañ diouzh an daou du : voir troc'hañ.

  • daou-c'hant
    daou-c'hant

    adj. num.

    (1) Deux cent.

    (1499) Ca 70b. Doucant. g. deux centz. ●(1612) Cnf.epist 30. pe-heny na poes nemet cant pé dou cant liuffr.

    (1847) MDM 389. Daou-c'hant lur da nebeuta. ●(1868) KTB.ms 14 p 4. Well 'vije ganen beza kollet daou c'hant skoed.

    (2) Cent kilogrammes.

    (1970) BHAF 343. ar zeier daouhant a vire evid kas e ed d'ar hoperativ.

  • daou-ha-daou
    daou-ha-daou

     adv. Deux par deux.

    (1580) G 1264. dou ha dou, tr. «deux par deux.»

    (1732) GReg 285a. Deux-à-deux, masc[ulin], tr. «Daou-ha-daou

    (1849) LLB 1300. staget ind deu ha deu. ●(1889) SFA 61. Kas a ra ive-ta he vreudeur, daou ha daou, da brezek e broiou a bell. ●(1897) EST 72. Deu ha deu, piar ha piar, a bep tu d'en ofen.

    (1921) BUFA 123. kerhet deu ha deu.

  • daou-ugent
    daou-ugent

    adj. num. card. Quarante.

    (1499) Ca 43b. Dou vguent vnan ha dou vguent. ●(1621) Mc 111. euel maz chomas hon saluer biniguet en deserz daouuguent dez ha daouuguent nos.

    (1659) SCger 99a. quarante, tr. «daouvguent

    (1804) RPF 116. deu-ùéguent-vlæ. ●(1821) SST 52. deu uguent dé. ●(1877) EKG I 95. daou-ugent troatad enn ear. ●251. tremen daou-ugent vloaz a zo abaoue.

    (1914) MABR 15. Deu-uigent vlé. ●(1934) PONT 22. a benn daou-ugent vloaz.

  • daouad
    daouad

    m. –où (musique) Duo.

    (1931) VALL 232b. Duo (musiq.), tr. «daouad m. pl. ou

  • daouarn
    daouarn

    m. & adv. –où

    I.

    (1) M. Duel de dorn.

    (1825) COSp 241. ou anemiset (…) ma couéhehet étré ou deorneu.

    (2) Adv. A-zaouarn =

    (1838) OVD 163. Conzet doh-t-hai èl pe veheoh peur èl d'hai. Mæs beah pihuiq a zeourne én ou hevér.

    II.

    (1) Gwalc'hiñ e zaouarn da ub. : gagner, corrompre qqn. Cf. lardañ an dorn da ub.

    (1867) FHB 123/147b (L) Lan an Dall. Da baea banneou, da voalc'hi ho daouarn da eun darn paotred boaz da ober paea. ●(1870 MBR 56 ) (L) A. Troude. He mamm gaer ha re all zo ama, a zo bet gwalc'het ho daouarn d'ezho gant he arc'hant, evit tevel ha nac'h ar wirionez. ●(1874) FHB 497/214a (L) G. Morvan. Goalc'hi he zaouarn d'ar senechal. ●(1889) ISV 482 (L) G. Morvan. Hogen ama ar botred a gambr a c'houlenne ive ma vije goalc'het ho daouarn dezho.

    (1931) VALL 327. Gagner (des témoins), tr. F. Vallée «gwalc'hi e zaouarn da fam.»

    (2) Bezañ toull e zaouarn : être un grand dépensier.

    (1970) BHAF 60 (T) E. ar Barzhig. Med ma lavarin deoh bremañ he zammou siou : toull e oa he daouarn, ken toull ken ne oant ket greet evid miroud gwenneien. ●265. Nann n'az-po ket arhant, eme ar vamm, goud awalh a rez eo toull da zaouarn, med peadra a roin d'az mestr koz evit paea amañ, en «Oaled», hag el leh all evidout... ●(1973) BRUD 43-44/33 (T) E. ar Barzhig. N'e-noa netra evitañ e-unan, toull e oa e zaouarn ken e oant ha roet e-nefe an tamm diwezañ diouz e henou.

    (3) Na vezañ evit e zaouarn : ne pouvoir s’empêcher de voler.

    (1935) FHAB Mae 207 (L) *Tintin Anna. n'oa ket evid e zaouarn, ha ma kendalc'h e vo paket en toull-bac'h ne vo ket pell.

    (4) Kouezhañ e veudoù en e zaouarn : voir meudoù.

  • daoubennek
    daoubennek

    adj.

    (1) Bicéphale, qui a deux têtes.

    (1499) Ca 71b. Doupennec. g. qui a deux testes.

    (1927) GERI.Ern 90. daoubennek, tr. «à deux têtes.» ●(1931) VALL 65b. Bicéphale, tr. «daoubennek.» ●(1934) BRUS 159. Qui a deux têtes, tr. «deubennek.» ●(1957) AMAH 38. togoù-houarn damvelen gant un erer daoubennek warno. ●(1977) PBDZ 709. (Douarnenez) daoubennek, tr. «à deux têtes.»

    (2) = (?).

    (1889) ISV 398. Gouzout avoalc'h a rea en doa afer eno oc'h laboused treut, paotred daou bennog ha ne voant nemeur e chal na gant relijion na gant menec'h.

    (3) (en plt de qqc.) Qui a deux bouts.

    (c.1500) Cb 100a. Grafaz doupennec. g. l. vectorium.

    (1659) SCger 152a. grauaz daoubennec, tr. «ciuiere.»

    (1876) TDE.BF 99b. Daou-bennek, adj., tr. «Il se dit de tout corps ou objet qui a deux têtes, deux bouts.» ●Eur vaz daou bennek, tr. «un bâton à deux têtes, à deux bouts.»

    (1927) GERI.Ern 90. daoubennek, tr. «à deux bouts.» ●(1955) STBJ 132. war gravizi daoubennek.

    (4) (plt des céréales) Dont les épis vont dans les deux sens.

    (1962) EGRH I 51. daoubennek a., tr. « emmelé (céréales dont les épis vont dans les deux sens). »

  • daoubennerezh
    daoubennerezh

    m. Discussions ennuyeuses.

    (1976) BRUD 51/23. evid ma ne glevfem ken daoubennerez ha pilpouserez ar bismigerien.

  • daoubennet
    daoubennet

    adj.

    I. (en plt de qqc.) Sens dessus dessous.

    (1872) DJL 46. Er bloavez 1789, oe kemesket ha daoubennet tout an traou.

    (1924) FHAB Gouere 269. breman eo daoubennet pep tra, dispennet an emgleo.

    II. (en plt de qqn)

    (1) Contrarié.

    (1927) GWAL 10/14. daoubennet gand an trubuilhou dister. ●(1976) BAHE 91/37b. n'hellfe ket kousket gant a zaoubennet e oa.

    (2) Embarrassé.

    (1954) VAZA 67-68. «N'hoc'h eus ket intentet, Aotrou Dremel ?» eme ar c'helenner, daoubennet ivez ha gant gwir abeg, rak bez' e oan-me unan eus e wellañ skolidi.

    (3) Bezañ daoubennet o : être tracassé.

    (1987) BAPR 7. n'eus ket evel eun tamm butun da sklêraad penn an den, dreist-oll pa vez eun daoubennet evel ma'h on-me o klask goud da biou dimezi ma merh.

  • daoubenniñ
    daoubenniñ

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Mettre en déroute, en désordre.

    (1870) FHB 302/325b. Ra welin eta dizale armeou braz a francizyen, armet, o vont d'ar Prussianed ewid daoubenni anezho...

    (2) Ennuyer, emmerder, contrarier.

    (1931) VALL 150a. Contrarier vivement, tr. «daoubenni T[régor] fam.» ●(1935) BREI 410/2c. E chomez 'n ez parkeier / Da bec'hi, d'ober trouz, / Da daoubenni da gezek. ●(1955) VBRU 36. ne talve ar fardach-se da zaoubenniñ ha da varitellañ an dudigoù merc'hed direbech. ●(1965) KATR 9. ne blije ket dezañ daoubenni ha glahari e c'hoar hena.

    (3) Mettre sens dessus dessous, chambouler.

    (1923) LZBt Gwengolo 13. ar c'hanfard en deus daoubennet pep tra e ti e dud. ●(1978) EMGI 122. e-pad ma vezent o taoubenniñ pep tra en tiez diouzh ar c'hav betek ar solier.

    II. V. intr.

    (1) Se tracasser, se casser la tête.

    (1957) AMAH 106. Keit ha ma chomer bev ha yac'h, perak daoubenniñ ha leñvañ ? ●(1970) BHAF 116. kaer e-noe mond ha dond ha daoubenni.

    (2) par ext. Travailler pour de bon, s'agiter, en mettre un coup.

    (1970) BHAF 131. Fidam, n'eo ket c'hwi lâr, ni a zaoubenne. ●(1976) BAHE 91/10-11. e talc'hent da glevout Mari-Louiz o taoubenniñ er gegin.

    (3) Trébucher.

    (1982) PBLS 638. (Sant-Servez-Kallag) daoubenniñ, tr. «trébucher.»

    (4) Courber.

    (1982) PBLS 638. (Sant-Servez-Kallag) daoubenniñ, tr. «courber.»

    (5) [Prlt des animaux] S’agiter.

    (1965) ABKE 73/3-4. Pa vez gwelet al loened, saout, kezeg, deñved o « ouezardiñ » (da lavarout eo, o vont e gouez, o sovajiñ), o taoubenniñ = seblant tempest pe amzer griz.

  • daoubennoù
    daoubennoù

    plur. (agriculture) =

    (1935) NOME 7. an doubennou (lire : daoubennou) boemmet gantañ, al lastez hag ar geot mellek a ziwane enno dizale.

  • daoubik
    daoubik

    m. (typographie) Deux points.

    (1937) YBBK 58. Setu an arouezioù a vez graet ganto : (…) an daoubik (:).

  • daoubleg
    daoubleg

    m. Position courbée.

    (1) Inclination, révérence.

    (1732) GReg 523a. Petite inclination de tête, du corps ou des jarrets, reverence, tr. «daoubleguicq. p. ou

    (2) Etre e zaoubleg : (plt des hommes) plié en deux.

    (1962) EGRH I 51. daoubleg m. etre ez. (lire : e zaoubleg), tr. « plié en deux (plt des hommes). »

    (3) [form. comb.]

    S1 em daoubleg

    (1866) LZBt Du 206. e-keit ha ma vijen em daou bleg.

    S3m en e zaoubleg

    (c.1825-1830) AJC 5352. o partian ne dou blec. ●(1896) LZBt Mae 34. hag hen n'he zaou-bleg a-us d'ann tan.

    (1925) FHAB Gouere 275. hag hen 'n e zaoubleg. ●(1931) VALL 567b. plié en deux, tr. «en e zaoubleg

    S3f en he daoubleg

    (18--) MIL.ms (d’après BUBR 36/781). en he daoubleg, eur pez hini goz.

    (1906-1907) EVENnot 4. (Pleuvian) Evit kerzet e rank bean n'he daou-bleg, tr. «pliée en deux.»

    P3 en o daoubleg

    (1908) PIGO II 168. hag ac'hane e redent en o daoubleg.

    S3m war e zaoubleg

    (1908) PIGO II 5. hag ec'h a war e zaoubleg da zellet e traou.

    S3m etre e zaoubleg

    (1931) VALL 567b. plié en deux, tr. «V[annetais] etre é zeu bleg

  • daoublegañ / daoublegiñ
    daoublegañ / daoublegiñ

    v.

    (1) V. intr. Se courber.

    (1870) FHB 306/355b. ma teue ælez Doue da zaoublega var bord an Env evit ho zilaou. ●(1876) TDE.BF 99b. Daou-blega, v. a., tr. «Plier en deux.» ●(1878) EKG II 54. edon o taoublega evit sevel em za.

    (1900) FHAB Genver 20. hag a lavarje d'ar bobl daoublega dirag an den-ze. ●(1904) ARPA 168. Jesus, o taou-blega, a en em lakeas da skriva var an douar gant he viz. ●(1925) FHAB Mae 186. ar pennou ed melen o tarevi a zeblante goustadig daoublega ha rodella evel koummou ar mor. ●(1955) VBRU 30. daoublegañ a rae hemañ dirak pep hini ac'hanomp.

    (2) V. tr. d. Plier en deux.

    (1647) Am 705. Sellit an histor an chatal cornecq, / Goude caezr prezec a va daou plecqua. / Hez eo cacet gate cuit va grecq : / Lesset tavantecq goude va ruequa, tr. «Voyez l'histoire des bêtes à cornes. / Après (avoir) bellement parlé et m'avoir plié en deux, / Ils ont enlevé ma femme : / (ils m'ont) laissé misérable après m'avoir rompu.»

    (1904) DBFV 44a. deublégein, v. a., tr. «courber en deux.» ●(1934) BRUS 76. Plier en deux, tr. «deublégein

  • daoublegerezh
    daoublegerezh

    m. Courbettes.

    (1968) LOLE 119. setu amañ o vertuiou : laoskentez, sach-d'e-du, minhoarzerez ha daoublegerez.

  • daoubleget
    daoubleget

    adj. Courbé, voûté.

    (1838) CGK 8. Ma choucq a zo daou bleguet. ●(1866) BOM 56. Ma chouk a zo daoubleged, tr. «Mon dos est maintenant voûté.» ●(1876) TDE.BF 433a. eunn den paour daou-bleget ha kroummet beteg ann douar. ●(1877) EKG I 191. koz ha daou-bleget oll. ●(1879) BAN 127. paisantet daoubleget dindan sammou pesket.

    (1908) PIGO II 14. daoubleget dindan he bec'h. ●(1909) KTLR 44. eur c'hrac'h koz, kroumet, daoubleged.

  • daoublegiñ
    daoublegiñ

    voir daoublegañ

  • daouboent
    daouboent

    m. (typographie) Tréma.

    (1947) YBBK 55. Setu an tiredoù a vez graet ganto e brezhoneg : an tired kognek (^), an tired serr pe tired begek (’), an daouboent (¨), an dildenn (~), ar virgulenn-grec’h (') hag ar varrennig-stagañ (-).

  • daoubostek
    daoubostek

    adj. Qui a deux montants.

    (1904) DBFV 44a. deubostek, adj., tr. «qui a deux montants.» ●gravah deubostek, tr. «civière ; brouette (Bas vann[etais]).»

  • daouc'hement-
    daouc'hement-

    voir daougement-

  • daouc'heriek
    daouc'heriek

    adj. Qui a deux paroles.

    (1876) TDE.BF 100a. Daoueriok, adj. (anc.), tr. «Qui a deux paroles. Ce mot paraît composé de daou, deux, et de ger, parole.»

  • daouc'hlinañ
    daouc'hlinañ

    v. intr. S'agenouiller.

    (1904) DBFV 44a. deuhlinein, v. n., tr. «s'agenouiller.»

  • daouchouket
    daouchouket

    adj. Courbé, ployé.

    (1910) ISBR 171. bihan e oé, ha tiù, deusouket, krabosek. ●(1935) DIHU 291/235. deusouket édan hor sam.

  • daoudammet
    daoudammet

    adj. En deux morceaux.

    (1921) GRSA 254. er hléan deudammet.

  • daoudaoliñ
    daoudaoliñ

    v. intr.

    (1) (en plt de cloches) Sonner deux coups.

    (1927) GERI.Ern 90. daoudaoli, tr. «sonner deux coups.»

    (2) (en plt du cœur) Battre très fort, à tout rompre, battre la chamade.

    (1969) BAHE 60/44. Va c'halon a daoudaole. ●(1982) TKRH 67. Kroget 'oa he c'halon da daoudaoliñ gant ar spont.

  • daoudek
    daoudek

    = cf. daouduek ?

    (1866) HSH 281-282. Ar Francichen a re brezel var droad gant an hach a zaou-dec hac ar c'hleze.

  • daoudort
    daoudort

    m. Position courbée, pliée.

    Sm3 en e zaoudort

    (1925) FHAB Eost 299. An Tokous a redas dre drek al lojeiz, en e daoudort.

  • daoudortañ
    daoudortañ

    v. intr.

    (1) Daoudortañ da c'hoarzhin : éclater (de rire, etc.).

    (1954) VAZA 156. mil aon hor boa rak daoudortañ da c'hoarzhin dirak ar paour kaezh Tad kozh.

    (2) Daoudortañ gant ar fent : éclater (de rire, etc.).

    (1955) VBRU 54. n'helle ket tremen a-wechoù hep daoudortañ gant ar fent. ●(1957) AMAH 22. daoust ma vougen gant ar c'hoant daoudortañ gant ar fent.

  • daoudortet
    daoudortet

    adj. Bezañ daoudordet gant ar boan : se tordre de douleur.

    (1938) BREI 6 Meurzh. Eur pôtr yaouank (…) daoudortet gant ar boan. (d'après VALLsup 166b).

  • daoudoullañ
    daoudoullañ

    v. intr. Creuser une fosse pour deux cercueils.

    (1942) VALLsup 57a. daoudoulla, tr. «creuser une fosse pour deux cercueils (Perrot).»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...