Devri

Recherche 'gor...' : 102 mots trouvés

Page 1 : de gor-1 (1) à goroerez-2 (50) :
  • gor .1
    gor .1

    adj.

    (1) Ardent, chaud.

    (1557) B I 790. tan gor, tr. «feu ardent.»

    (1732) GReg 429b. Le four est-il assés chaud ? tr. «Ha gor aoualc'h eo ar fourn ?»

    (1876) TDE.BF 239a. Gor adj., tr. «Chauffé, parlant d'un four.» ●Gor eo ar fourn, tr. «le four est chauffé.»

    (2) Couvé.

    (1876) TDE.BF 239a. Gor adj., tr. «couvé, parlant d'un œuf.»

    (3) Yar c'hor : poule couveuse.

    (1732) GReg 228b. Couveuse, poule qui couve, tr. «Yar-gor. p. yarezed-gor

  • gor .2
    gor .2

    m. –ioù

    I.

    (1) Chaleur, ardeur.

    (1860) BAL 182. evel ma clasc an diseol an nep a zo feaz gant ar c'hor. ●(1869) HTC 106. ker feaz oa eat gant ar c'hor. ●(1876) TDE.BF 238b. Gor, s. m., tr. «Chaleur d'un four, d'une poule qui couve.» ●(1894) BUZmornik 69. enn despet d'ar c'hor a ioa d'ar mare-ze euz ar bloaz.

    (1906) KANngalon Eost 177. er pen kenta a viz Eost, d'ar mare ma 'z oa e Rom muia gor en amzer. ●(1907) DRSP 76. Eun heol nevez o skuilh e sklerder hag e c'hor.

    (2) Bois de chauffage.

    (1732) GReg 429b. Le bois dont on chauffe le four, tr. «Gor fôrn.»

    (1876) TDE.BF 238b. Gor fourn, s. m., tr. «le bois qui sert à chauffer le four.»

    (1936) BREI 440/2d. Pan ae ma zad-koz da droc'ha gôr.

    (3) sens fig. (en plt de qqc.) Bezañ e gor : couver, se tramer.

    (1909) FHAB Here 312. Klevet ec'h eus, Biel, eme Barba, ar pez zo e gôr gant lamponed ar bourg ? ●(1910) MAKE 60. Aze 'zo eun dra bennak e gôr ; diwallomp hag e welimp ! ●(1927) FHAB Genver 18. eun Dispac'h all a zo e gôr... ●(1935) BREI 416/3c. Petra zo en gôr ?

    (4) (pathologie) Abcès.

    (1499) Ca 97a. Gor. g. froncle / ou clou. l. hoc vlcus / eris. ●(1633) Nom 14b. Pus : la bouë : an lin pe an sang (lire : fang) á deu ven (lire : ves) á vn gorr.

    (1659) SCger 27a. clou pour vne sorte d'apostume, tr. «goric.» ●151a. gor, tr. «vn froncle.» ●(1732) GReg 6a. Absès qui perce & supure au dehors, tr. «Gor. p. gorou, goryou. van[netois] Gor. p. goreü.» ●42a. Apostume, tumeur, tr. «Gor. p. gorou, goryou.» ●Il se forme une apostume, tr. «Ur gor a sao. sevel a ra ur gor.» ●L'aposthume a crevé, tr. «Tarzet eo ar gor. didarzet eo ar gor. Van[netois] Didarhet eü er gor.» ●440a. Froncle qui suppure, tr. «Gor. p. goryou, gorou.» ●(17--) TE 71. goreu ha burbuad catarus.

    (1857) CBF 76. Va gor a strink lin-brein, tr. «Mon furoncle jette du pus.» ●(1869) HTC 52. hag an dud ho unan, a oue goloët ho c'horf a c'horiou hag a c'houliou. ●(1872) GAM 31. toulla ar gor evid ma tirento.

    (1905) IVLD 180. ar goriou-ze a zirente lin-c'hoad. ●(1913) THJE 25. Deit oé ur pikol gor dehi.

    (5) E gor : en train de couver.

    (1633) Nom 39b. Gallina matrix, incubans : geline qui couue : yar goreres, pehiny á ve è gor.

    (1659) SCger 151a. ema an yar e gor, tr. «la poule couue.» ●(1732) GReg 228b. La poule couve, tr. «E ma ar yar ê gor

    (1876) TDE.BF 238b. E gor, s. m., tr. «se dit d'une poule qui couve ses œufs.»

    (6) Treiñ vioù e gor : couver des œufs.

    (1929) FHAB Genver 33. evit lakât ar yar da drei ar viou e gor.

    (7) Fermentation (d'un fourrage entassé).

    (1912) BOBL 08 juin 389/2c. Dan eil eman ar gor brein, fermentation putride. Dre an toman mân ar föen a zeu da louedi.

    II.

    (1) Gwaskañ war ur gor : parler de qqchose de sensible.

    (1965) BRUD 20/30 (T) E. ar Barzhig. Bloaz bennag goude e tremenas Yann e Bulien hag ar vamm-goz ‑ daoust ha gouzoud a rê a oa o waska war eur gor ? ‑ a gemennas dezañ e oa Ivonaig o vond da zimezi.

    (2) Dont ar gor da vegañ : la chose s’aggrave.

    (1924) NFLO. S'aggraver. la chose s'aggrave, tr. Loeiz ar Floc'h «ar gor a deu da vega

  • gor .3
    gor .3

    m. –ioù

    (1) Toron.

    (1716) PEll.ms 584. Gôr, Cordon, menüe corde, qui etant multipliée et jointe ensemble forme corde. Ur gorden a dri gôr, une corde de trois cordons, a pezwar gôr, à quatre cordons.

    (2) (apiculture) Corde de paille pour faire une ruche.

    (1716) PEll.ms 584. Gôr, il se dit aussi d'une corde de paille dont on fait les ruches. Laca ur gôr indan ar gest, hausser la ruche d'un cordon, mot à mot, mettre un cordon sous la ruche.

  • gor .4
    gor .4

    s. Bord. Cf. goñvor

    (1716) PEll.ms 584. Gôr, bord de quelque vaisseau soit pour mesurer ou pour autre usage. Dreist gôr, au dessus du bord.

    (1933) TREM 101. Ho torfed divezan / An eus karget dreist gor justis ho Toue.

  • gor-arouez
    gor-arouez

    m. (pathologie) Sorte de furoncle isolé.

    (1942) VALLsup 83b. En Trég[or] on distingue plusieurs espèces de furoncles. Une sorte de furoncle isolé gor-arouez ; autre sorte, par groupes gor-hesk ; se former ainsi arouezi, heskedi.

  • gor-forn
    gor-forn

    Bois de chauffage.

    (1744) L'Arm 162b. Boit dont on le chauffe [four], vulgairement, tr. «Gorre-fourn

    (1890) MOA 166a. Bois qui sert à chauffer un four, tr. «gor-fourn, m.»

    ►absol.

    (1935) BREI 390/2a. evel tan war an oaled : ret eo, gwech ha gwech all, teurel gor pe koad ebarz. ●(1935) ANTO 34. o troc'ha gor pe c'houzer.

    ►[empl. avec valeur de plur.]

    (1913) NECH 6-7. Gôr a zo aze 'n ho kichen. Sec'h mat int hag e krogfont raktal.

  • gor-hesk
    gor-hesk

    m. (pathologie) Furoncles groupés.

    (1896) GMB 318. furoncle, clou (…) pet[it] tréc[orois] gôr-hesk.

    (1919) KZVr 355 - 21/12/19. gor hesk, pour hesked, furoncle, clou. ●(1942) VALLsup 83b. En Trég[or] on distingue plusieurs espèces de furoncles. Une sorte de furoncle isolé gor-arouez ; autre sorte, par groupes gor-hesk ; se former ainsi arouezi, heskedi.

  • gor-remm
    gor-remm

    s. (pathologie) Défluxion.

    (1659) SCger 37b. defluxion, tr. «gorrenn.» ●(1732) GReg 504b. Humeur fixée sur une partie qui vient à apostumer, & à suppurer, tr. «Gor-remm

  • gorad
    gorad

    m. –où

    (1) Couvée.

    (1732) GReg 228b. Couvée, les œufs qu'une poule couve en même tems, tr. «Gorad. p. goradou.» ●Tous ces poulets que vous entendez piauler sont d'Tous ces poulets que vous entendez piauler sont d'une même couvée, tr. «Ar boncined-ze a glévit o güic'hat, a so oll vès a ur gorad.» ●(1744) L'Arm 82b. Couvée, tr. «Gorad.. deu. m.»

    (1876) TDE.BF 239a. Gorad, s. m. , tr. «Couvée d'une poule.»

    (2) (apiculture) Couvain.

    (1849) LLB 1925. a pe vank er goraj a darhein.

    (1906) GWEN 22. D'an tride, gwelet hag hi a zo ganthi forz goradou, da lavaret eo gwenan bihan ebarz an alveolou.

    (3) péjor. Groupe.

    (1732) GReg 228b. Une mauvaise couvée d'enfans, une mauvaise engeance, tr. «Ur gorad fall a vugale.»

    (1876) TDE.BF 239a. Gorad, s. m. , tr. «On l'emploie aussi au sens d'engeance.»

    (4) (pathologie) Abcès.

    (1879) ERNsup 146. j'ai une plaie au doigt (à St-M[ayeux] gorad. ●(1890) MOA 100a. Un abcès et ses suites, tr. «eur gorad, m.»

  • goradenn
    goradenn

    f. –où

    I. (pathologie) Abcès.

    (1879) ERNsup 146. eur c'horadenn 'm eus em bis, j'ai une plaie au doigt, Trév[érec]. ●(1886) SBI I 42. Me 'm eus eur c'horeden, tr. «J'ai un furoncle.»

    (1919) KZVr 355 - 21/12/19. goradenn, tr. «aposthume.» ●(1942) VALLsup 1b. Abcès, tr. «goradenn f.»

    II.

    (1) Braise.

    (1890) MOA 149a. Braise, tr. «goredenn, f.»

    (1931) VALL 79b. Braise de four, tr. «goradenn, goredenn f.»

    (2) Ur c'horadenn vat a dan : un bon feu.

    (1870) MBR 2. Ma vemp holl eta dirak eur c'horadenn vad a dan, tr. «Si nous avions là un bon feu devant nous.» ●(1876) TDE.BF 239a. Eur c'horadenn vad a dan, tr. «un bon feu bien flambant.»

    (3) Ober ur c'horadenn : se chauffer.

    (1966) BAHE 50/41. goude bezañ graet ur c'horadenn.

    III.

    (1) Bezañ eus an hevelep goradenn : être de la même engeance.

    (1957) AMAH 96 (T) *Jarl Priel. Niessel' vat ne oa ket eus an hevelep goradenn, hag a-dal ar miz kentañ e verzas Pilsoudzki gant piv en divije d'ober.

    (2) Na vezañ eus ar c'horadenn gentañ : ne pas être malin.

    (1965) BRUD 20/18 (T) E. ar Barzhig. Jermenig ne oa ket euz ar horadenn genta, lôsket he-devoa eun tamm brao euz he yod gand ar Mabig Jezuz.

  • goradenn-dan
    goradenn-dan

    f. Flambée.

    (1919) KZVr 355 - 21/12/19. goradenn dan, tr. «flambée.»

  • goradenn-heol
    goradenn-heol

    f. Ensoleillée.

    (1868) FHB 199/340b. pa deue goradennou heol evel a ioa dre eno dillun.

  • goradenn-verien
    goradenn-verien

    f. (entomologie) Fourmilière.

    (1879) ERNsup 146. goradenn-verioñn, fourmilière, Pleud[aniel].

    (1918) LZBt Mae 27. en eur c'horiaden verien.

  • goradenn-yer
    goradenn-yer

    f. Couvée.

    (1879) ERNsup 146. goradenn-yir, couvée Pleud[aniel].

    ►absol.

    (1857) HTB 218. pegement a breder hag a zienez a goustas darc'ha ar c'horaden-ze.

    (1974) TDBP III 205. Meur a c’horadenn yaouank a zo marvet diwar ed dinaturet, tr. « plus d’une jeune couvée (de poussins) est morte après consommation de blé dénaturé »

  • goradur
    goradur

    m.

    (1) (apiculture) Couvain.

    (1710) IN I 366. pa gommanç ar goradur eus ar guenan en em furmi, ar goradur pe ar guenan munut se ne ouffent quet c'hoaz nigeal var ar boquejou. ●418-419. Pa vez caer an Nevez-amser, e ra ar guenan mui a vel, ha nebeutoc'h a c'horadur.

    (2) (aviculture) Incubation, couvaison.

    (1931) VALL 384a. Incubation, tr. «goradur m.»

  • gorbenn
    gorbenn

    voir gorvenn

  • gorbl
    gorbl

    m. Émondes.

    (1767) ISpour 155. er gorble é zou bèt priset, mæss non pass enn troge. ●(1790) Ismar 226. unan en dès ur gommenant, ul léh, hac e ziscar choucheu, pé coæd bras-aral, é sigur m'eint bet prisét guet-t'ou, (er jouissance pé er gorbl e zou bet prisét, mæs non pas er chouche).

    (1904) DBFV 94. gorbl. m., tr. «émondes branches superflues.» ●(1931) VALL 250a. Émondes, tr. «V[annetais] gorbl m.»

  • gore
    gore

    f. (botanique) Molène.

    (1732) GReg 108b. Boüillon, plante medecinale, tr. «Gore

    (1876) TDE.BF 239a. Gore, s. f., tr. «Bouillon, plante.» ●(1879) BLE 360. Molène. (Verbascum. L.) Goré.

  • gore-du
    gore-du

    f. (botanique) Molène noire, bouillon-noir.

    (1732) GReg 108b. Boüillon noir, tr. «Gore-du. ar gore-du. ar c'hore-du

    (1876) TDE.BF 239a. Gore-zu, s. f., tr. «Bouillon noir, plante.»

  • gore-wenn
    gore-wenn

    f. (botanique) Molène, bouillon-blanc.

    (1732) GReg 108b. Boüillon blanc, tr. «Ar gore-vénn. ar c'hore-venn

    (1876) TDE.BF 239a. Gore-wenn, s. f., tr. «Bouillon blanc, molène plantes.»

    (1907) VBFV.bf 26b. gorè-huen, f., tr. «molène (plante).» ●(1934) BRUS 266. La molène, tr. «er gore uen

  • gored
    gored

    voir kored

  • goredenn
    goredenn

    voir goradenn

  • gorenn
    gorenn

    f. –où

    (1) Rayon (de soleil).

    (1995) EIGV 27. gorrennou ponner an heol-grilh.

    (2) sens fig. Rayon (de joie).

    (1905) KANngalon Eost 461. ne vez morse eur c'horen a joa var he dal.

    (3) Courroie ronde.

    (1934) BRUS 273. Une courroie, tr. «ur horen (ronde).»

  • gorenn-heol
    gorenn-heol

    f. –où Ensoleillée.

    (1867) FHB 103/401b. gorennou heol hag a zeo.

    (1935) FHAB Gwengolo 264. ha p'eo en em zispaket gorennou heol miz gouere. ●(1942) FHAB Meurzh/Ebrel 149. gorenn = gorenn-heol : mare m'en em ziskouez an heol pa vez goloet an amzer. ●(1943) FHAB Mae 273. gant e oabl glas, e c'horennou heol tomm. ●(1951) BLBR 36/2. an nevez amzer (...) gant e oabl glas hag e c'horennou heol.

  • gorerez .1
    gorerez .1

    f. –ed

    I. (aviculture)

    (1) Poule couveuse.

    (1744) L'Arm 82b. Couveuse, tr. «Goreréss.. ézétt. f.»

    (2) Yar c'horerez : poule couveuse.

    (1633) Nom 39b. Gallina matrix, incubans : geline qui couue : yar goreres, pehiny á ve è gor.

    (1732) GReg 228b. Couveuse, poule qui couve, tr. «Yar gorerès

    (1857) HTB 217. laket he u didan he iar c'horerez.

    II. (apiculture)

    (1) Abeille femelle.

    (1931) VALL 2b. Abeille ; femelle, tr. «gorerez f.»

    (2) Bourdon, abeille mâle.

    (1906) GWEN 7. beza ez euz labourezed (...) beza a vez ive maled hanvet dre aman gorerezed.

  • gorerez .2
    gorerez .2

    f. –ioù, –ed Couveuse.

    (1931) VALL 167a. Couveuse ; appareil, tr. «gorerez f. pl. ed

  • gorerezh
    gorerezh

    m. Incubation.

    (1744) L'Arm 451b. Incubation, tr. «Gorereah.. heu. m.»

    (1931) VALL 384a. Incubation, tr. «gorerez m.»

  • goret .1
    goret .1

    adj.

    (1) Très chaud.

    (c.1680) NG 1867. vr fourn goret. ●(1732) GReg 429b. Le four est-il assés chaud ? tr. «Ha goret aoualc'h eo ar fourn ?»

    (1889) ISV 68. evel eur forn c'horet.

    (1907) PERS 328. en eur forn c'horet. ●(1910) MBJL 145. m'eo hanval ar zal ouz eur forn c'horet. (1914) LZBt Du 29. didan an heol goret. ●(1939) RIBA 36. A pe vè traoalh get ur bram goret, aveit me spontein.

    (2) Couvé.

    (1633) Nom 37a. Ouum decumanu: œuf couué : vy goret.

    (3) (pathologie) Qui a un abcès.

    (1977) PBDZ 716. (Douarnenez) ma biz goret, tr. «mon doigt qui souffre d'un abcès.»

  • goret .2
    goret .2

    v. Aider.

    (1530) J 95a. Goret an cas ne gallas dif, tr. Fleuriot DGVB 198b « aider à ce fait il ne put », « il ne put aider en cette affaire » ●(1557) B I 304a. Ma coscor ne allaff goret, tr. Fleuriot DGVB 198b « Mes gens, je ne puis vous aider »

    (1659) SCger 75b. ie n’e npuis mais, tr. « ne hallân, goret an drase » ●(1716) PEll.ms 586. Ne hallan gorret andrase, tr. « Je ne puis rien au dessus de cela. C'est à dire, je ne puis rien davantage »

  • goridik
    goridik

    adj. Sensible à la douleur.

    (1894) BUZmornik 11. He c'horf a deuaz da veza ker klanv, ker sempl ha ker goridik, ma renke chom ato gourvezet. ●230. er plasou goridika euz he gorf.

    (1909) FHAB Here 301. unan bennak eus he arroudou goridik.

  • gorig
    gorig

    m. –ed Culot.

    (1939) RIBA 53. Gorig en diaol.

  • gorilh
    gorilh

    m. –ed (zoologie)

    (1) Gorille.

    (1914) DFBP 158a. gorille, tr. «Gorill

    (2) Kelien-gorilh : (?) mouches gorille (?).

    (1944) DGBD 72. kelien moan bras a veze graet kelien-gorilh anezho.

  • goriñ .1
    goriñ .1

    v. tr. d. Commettre (une corde).

    (1984) LPPN 894. (Poullaouen) gori /'go.ri/, vb., tresser et tendre (corde) ; ex. «gori or vun, larae ar re gozh», les anciens parlaient de tresser et tendre ainsi des cordes.

  • goriñ .2
    goriñ .2

    v. cf. gwiriñ

    I. V. tr. d.

    A.

    (1) Couver.

    (1732) GReg 228b. Couver, tr. «gori. pr. goret.» ●Couver des poulets, tr. «Van[netois] goreiñ pichoned.»

    (1907) PERS 214. gori a ra an desirou mad er galon bur, evel ma c'hor ar goulm he re vian. ●(1912) BUEV 80. èl ma hor er glom hé fichoned bihan.

    ►absol.

    (1857) HTB 217. Ar iar d'he zro a dezvas hag a c'horas. ●(1889) ISV 447. Teir iar a lakin da c'hori.

    (2) Goriñ tommder =

    (1927) FHAB Meurzh 60-61. alan eun azen o c'hôri tommder en e izili gwan.

    (3) Chauffer.

    (1732) GReg 158a. Chauffer le four, tr. «Van[netois] goreiñ ar fôrn.»

    (1868) KTB.ms 14 p 17. Neuze e c'hourc'hemeno gôri ur forn.

    (1909) KTLR 222. e lakeaz gori eur fourn ha teuler ar Rouanez ebarz da zevi. ●(1928) TAPO 8. Ha goude p’ho po goret ar fourn lakat an toaz ebarz.

    B. sens fig.

    (1) Fomenter.

    (1870) MBR 230. Setu penaoz e vez goret drouk er galoun !

    (2) Goriñ kasoni ouzh ub. : nourrir de la haine envers qqn.

    (1921) GRSA 219. Hui e horè kasoni doh hou preur.

    (3) Goriñ e daol : préparer, tramer, mûrir son coup.

    (1976) BAHE 91/28b. Ivon hag a oa o c'horiñ e daol un tamm a oa.

    (4) Mûrir, faire son chemin, en parlant d’une idée.

    (1937) ARBO 310 Ebrel 246. Gorein e hras pèl er honzeu fur-zé ém fen.

    II. V. intr.

    (1) Apostumer.

    (1732) GReg 42a. Apostumer, s'enfler, s'enflammer, tr. «Van[netois] goreiñ. pr. goret

    (1857) CBF 76. Gori a ra va biz, tr. «Mon doigt apostume.»

    (2) (en plt de l'orage) Se préparer, menacer.

    (1910) MBJL 45. Gori a ra an arne.

    (3) Fermenter (en plt de fourrage entassé).

    (1912) BOBL 08 juin 389/2c. Ar foën en deuz diou feson da doma pe da c'hori.

    III.

    (1) Bezañ ar forn o c'horiñ : voir forn.

    (2) Goriñ vioù : voir vioù.

  • gorjañ .1
    gorjañ .1

    v. tr. d. Dévorer.

    (1499) Ca 97a. Gorgaff. g. engorgier / gurgiter ou deuorer. l. gurgito / as.

  • gorjañ .2
    gorjañ .2

    v. intr.

    (1) Se dit d'un cheval dont les jambes enflent.

    (c.1930) VALLtreg 1014. Gorja : Se dit des chevaux dont les jambes deviennent grosses (Goelo).

    (2) (apiculture) Se grouper sur une branche, en plt des abeilles.

    (1942) VALLsup 24a. Se grouper sur une branche (en parl. d'un essaim, etc.), tr. «barra ; gorja T[régor] plus général se grouper, surtout en parl. des abeilles ; pulluler, abonder.» ●90a. Se grouper en parl. des abeilles, tr. «gorja T[régor].»

  • gorjañ .3
    gorjañ .3

    voir gorziañ

  • gorjellet
    gorjellet

    adj. En troupe serrée, dense.

    (1934) KOMA 36. Gorjellet an dud leun ar porz, leun an hent...

  • gorjeredenn
    gorjeredenn

    f. –où (habillement) Gorgerette.

    (1659) SCger 151a. gorgereden, tr. «mouchoir de col.»

  • gorjet
    gorjet

    adj. (Cheval) qui a des gros genoux.

    (1942) VALLsup 86b. (cheval) qui a de gros genoux, tr. «gorjet (L[oeiz] ar Fl[oc'h].»

  • gorm
    gorm

    s. Regain. (?) cf. gwim (?)

    (c.1718) CHal.ms iii. regain, tr. «gorm

  • gornoz
    gornoz

    s. –ed (argot des tailleurs vannetais) Pomme de terre.

    (1912) KZVr 415 - 10/03/12. Gornozed, tr. «Pato.»

  • goro
    goro

    v. tr. d.

    I. Traire.

    (1499) Ca 100a. Gozro. g. traire le lait des bestes. ●(c.1500) Cb 100a. [gozro] Jtem hec multra / tre. ga. lheure a traire le lait des vaches. b. an heur da gozro an saout. ●(1521) Cc. Gozroff, traire. (d'après GMB 291).

    (1659) SCger 120b. traire, tr. «gozro.» ●151b. gozro, tr. «traire.» ●(1732) GReg 936a. Trairer, tr. «Gozro. pr. gozroët. goéro. pr. goéroet. goro. pr. goroet. Van[netois] goéreiñ.» ●Traire les vaches, traire les chevres, tr. «Goéro ar saoud. goéro ar guevr. ●(1790) MG 174-175. Ur vatéh é hoairein er seud.

    (1847) MDM 221. evit goro ar saoud. ●(1856) VNA 89. Allez tirer les vaches, tr. «Quêrhet de hoairein er seud.» ●(1889) ISV 369. Neuze ez eas da c'horo he c'havrik.

    (1907) BOBL 13 avril 133/2a. en em lakeaz da wera ar saout.

    ►absol.

    (1847) MDM 109. Mont da drouc'ha iaut, goro. ●(1895) FOV 236. P'en dès goéreit trahoal.

    (1908) FHAB Even 164. pa yelo da c'horo. ●(1922) IATA 6. Me zo o vont da c'horo. ●(1924) SBED 40. Nen des geti é hoéren – saill na koupen.

    ►[empl. comme subst.] Traite.

    (1932) BRTG 140. seùel a gafourch ar é vuoh de bep goéro.

    II. sens fig.

    (1) Soutirer.

    (1908) FHAB Even 180. ken braz eo ho c'hoant da c'horo arc'hant.

    (2) Tirer les vers du nez (à qqn).

    (1872) FHB 404/310b. da glask gounit ho mignoniach, ha da velet hag hen a c'helje ho goro.

    (1929) SVBV 142. da c'horo ar paotr Yann. ●(1934) BRUS 95. Arracher les vers du nez à…, tr. «goérein

    III. [en apposition]

    (1) Skudell-c'horo : écuelle à traire.

    (1633) Nom 180b. Mulctra, mulctrale, mulctrum : vaisseau à laict : pot da lacquat læz, scudel gozrò.

    (2) Pezel-c'horo : écuelle à traire.

    (1924) BILZbubr 43/44/1022. Leiz ar beel c'horo, eme Bilzig d'ean en eur c'houezadenn.

    IV.

    (1) Goro ub. : arracher un secret à qqn.

    (1890) MOA 461 (L). Arracher un secret à quelqu'un, tr. J. Moal «goro unan bennak (Fam.)»

    (1976) KOYO 19 (Ki) Y. Gwilhamot. Ar vugale, pegen aes vez goro anezho.

    (2) Goro ar c'havr : traire la chèvre, rite lorsqu’une charpente nouvelle est mise.

    (1879) ERNsup 154. Goro 'r c'haour, «traire la chèvre» en signe de réjouissance quand la charpente est mise à une maison neuve. Tréc[orois]. C'est faire une musique primitive en tenant d'une main dans un bassin plein d'eau un brin de jonc sur lequel on fait glisser l'autre main, comme pour traire une chèvre. Cet usage avait lieu, il y a peu d'années, dans l'Ille-et-Vilaine, à l'occasion de la Saint-Jean; il existe encore à Saint-Mayeux, pour la Saint-Jean et la Saint-Pierre.

    (3) Lezel brav e c'horo : se laisser exploiter.

    (1868) FHB 201/359b (L) Goulc'hen Morvan. Hon laet en doa lezet brao he c'horo. ●(1878) SVE 602. Lezel brao he c'horo, tr. L.-F. Salvet «Se laisser bellement traire. (Se laisser exploiter.)

    (4) Goro pizh ar varrikenn : voir barrikenn.

    (5) Goro ar vuoc’h vesk : voir buoc’h.

    (6) Goro betek ar gwad : voir gwad.

  • goroad
    goroad

    m. –où Traite.

    (1935) ALMA 167. abred pe zivezat e ro ar vioc'h he goroad.

  • goroadenn
    goroadenn

    f. –où Traite.

    (1732) GReg 936a. Ce que l'on trait à chaque fois, tr. «Goroadenn. p. goroadennou. Van[netais] goeradeenn

    (1876) TDE.BF 239b. Goroadenn, s. f., tr. «La quantité de lait que donne une vache que l'on vient de traire.» ●(1879) ERNsup 146. goroadenn, ce qu'on trait en une fois, d'une ou de plusieurs vaches, Trév[érec]. ●(1890) MOA 318. Quantité de lait que donne une vache qu'on vient de traire, tr. «goradenn, f.»

    (1925) FHAB Ebrel 138. Kollet ar c'horoadenn vintin !...

  • goroaj
    goroaj

    m. Action de traire.

    (1975) YABA 21.03. Me zo berrek un tammig ged me goéraj.

  • goroer
    goroer

    m. –ion

    (1) (?) Usurpateur (?).

    (1877) EKG I 309. pa oue kaset kuit ar roue guirion Charlez X gand Louis-Philip, ar roue goroer.

    (2) =

    (1836) FLF 31. Peb goroër ha peb luban / A savas gat caus dom Alan.

  • goroer-tirvi
    goroer-tirvi

    m. fam. Blagueur.

    (1931) VALL 68b. Blagueur, tr. «goroër-tirvi fam.»

  • goroerez .1
    goroerez .1

    f. –ed Femme qui trait.

    (1732) GReg 936a. Celle qui a coûtume de traire les vaches, tr. «Goroerès ar saoud. p. goroeresed.» ●(1744) L'Arm 387a. Celle qui va ordinairement traire, tr. «Goairouréss

    (1876) TDE.BF 239b. Goroerez, s. f., tr. «Celle qui d'ordinaire est employée à traire les vaches.»

    (1904) DBFV 93b. goérouréz, f. pl. –ed, tr. «celle qui trait.»

  • goroerez .2
    goroerez .2

    f. –ioù Trayeuse.

    (1931) FHAB Gouere 258. pa n'eus netra ken en tez e tenner ar c'horoerez.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...