Devri

Recherche 'hu...' : 215 mots trouvés

Page 1 : de hu-1 (1) à hud-2 (50) :
  • hu .1
    hu .1

    coll. Poussières.

    (c.1718) CHal.ms i. atomes, tr. «pouldrigueu en ehaul, hu, pl. huen.»

  • hu .2
    hu .2

    m.

    I. (en plt de qqn)

    (1) Huées, insultes.

    (1530) Pm 33d (Tremenuan). A lem an bet a laet a hu, tr. «Qui tire le monde de l'outrage, de l'insulte.»

    (1847) FVR 251. Ar gouel a ehanaz e kreiz ann hu. ●(1877) EKG I 67. An hu a viche bet var hor lerc’h. ●(1882) BAR 76. e creiz an hu hag ar blasphemou. ●135. e creiz an hu hag ar c'hri.

    (1928) BFSA 42. setu ma tirollas an hu hag ar you warnan. ●(1931) VALL 366b. Huée, tr. «hu m.»

    (2) Ober an hu ouzh ub. : huer qqn.

    (1954) VAZA 56-57. Hag i o sutal, oc'h ober an hu outañ, o kanañ dezhañ e begement.

    (3) Ober hu, an hu war ub. : pourchasser qqn.

    (1870) FHB 304/337b. da ober rins er c'houenchou, hag hu var ar venac'h. ●(1871) FHB 310/386a. ober hu var ar re a deue ac'hano. ●(1894) BUZmornik 283. enn he amzer eta e oue great hu var ann dud fidel, evel var al loened gouez.

    (1915) HBPR 14. Ar Gannadet (...) a lakeaz tud fall Paris da ober hu varnho. ●71. An oll a gommansas ober hu var ar belek fall. ●163. Ar bourg a oa leun a dud hag a reaz hu varnhan. ●(1955) STBJ 52. Pa vez piz ar paeron hag ar vaeronez, e ra ar voused an hu warno hag, e-lec'h «En anduitilh !», e hopont a-bouez penn ha gwasa ma c'hellont ; «Ar foerell ru ! Ar foerell ru !» evit ober mez dezo.

    (4) Ober hu : crier.

    (1650) Nlou 141j. Drez deuent ez grent hu, en nos du dr’en ruaou. tr. Herve Bihan « A mesure qu’ils venaient ils criaient dans la nuit noire par les campagnes »

    II. (en plt des animaux)

    (1) Battue.

    (1872) ROU 100. Depuis qu'il n'y a pas eu de battue dans ce bois, les loups s'y sont reproduit, multiplié, tr. «abaoe n'euz ket bet hu ebed var ar bleizi er c'hoad-ma, ez eus goenned a leiz anezo.

    (2) Loc interj. Hu ! hu ! hu : cri de huée.

    (1867) MGK 83. Hu ! hu ! hu ! harz ar bleiz !

  • hu .4
    hu .4

    s. Mont war hu =

    (1925) FHAB Meurzh 95. ne ya ken na war hu na war dia.

  • hu, -hu .3
    hu, -hu .3

    pron. infixe.

    (1) [après un v. conj. P2] Vous.

    (1530) J p. 146b. Orcza sellyt hu chetu huech, tr. «Bravo ! voyez ! en voilà six !» ●(1557) B I 133. pe leueret hu ? tr. «qu’en dites-vous.» ●(1637) Vsba 145. Ma eaz te dallic : ma it hu dallic, tr. « où vas-tu petit aveugle, où allez-vous. » ●(1650) Nlou 544. Moz pet hu Mary gracius, tr. «Je vous prie, vous, gracieuse Marie.»

    (1659) SCger 28a. combien de temps auez-vous estudié ? tr. «pegueit oc’heus-u studiet.» ●(c.1660-1670) VEach 6. Pebez graçou, faueuryou ha benedictionou à estimit-hu hé deueüs-hi bet ames an ée ? tr. Herve Bihan « Quelles grâces, faveurs et bénédictions estimez-vous qu'elle a reçues du ciel ? » ●(1766) MM 211. petr’ ocheus-hu da lavaret ?

    (1847) FVR 375b. Enn eunn devez hep ken kollet / Kement ho poa-hu hadet. ●(1851) QLG [2]. Doc’h-hu eo, va amezeien, oc’h parrez Roslohen, doc’h-hu tieien eus tro ar faou, a voestlan al léor-mâ, tr. « C’est à vous, mes voisins de la commune de Rosnoën, à vous, cultivateurs du canton du Faou, que je dédie ce livre. » ●(1857) CBF 38. A beleac’h e teuit-hu ? tr. «D’où venez-vous ?» ●(1862) JKS 330-331. Pegen dishevel oc’h-hu kerkent ha ma teu a-dreuz-hent enn hoc’h enep ann distera enebiez. ●(1866) SEV 100. Perak eta ho peus-hu kement a boan. ●(1894) BUZmornik 40. perak am lezit-hu enn abandoun evelhenn ?

    (1905) BOBL 15 juillet 43/3a. Petra, emoc'h-hu. ●(1907) AVKA 71. Perak a ret-hu ar pez a zo berzet devejo evelen ?

    (2) [après une prép. conj.] Vous.

    (1710) IN I 183. ne d'ema quet enoc'h-hu. ●(1732) GReg 68b. Qu'avez-vous ? tr. «petra a c'hoare gueneoc'h-hu ?»

    (1869) FHB 210/1b. ha caout a ra deoc'h-hu e vezo gouizieg (...) ar micherour iaouank. ●(1877) FHB (3e série) 9/66b. Ma na vije nemedoc'h-u.

    (3) [après un subst.] À vous.

    (1650) Nlou 91. Quer mam (imprimé : man) Iesu, ho seyg hu so vuhel, tr. « Chère mère de Jésus, votre siège à vous est élevé »

    (1866) HSH 35. va fesquen-me a chome huel ha diflach, epad ma en em zestume ho rê-hu endro dezi. ●(1889) ISV 56. calonou christen evel ho re-hu.

    (4) Pronom objet : vous.

    (1530) J p. 229b. An raeson hac an guiryonez / An tour bras piou ouz lamas hu, «la raison et la vérité à ceux qui sont ici présents, qui vous a mis hors de la grande tour ?»

  • huad
    huad

    m. –où Huée.

    (1744) L'Arm 188a. Huée, après le loup, &c., tr. «Hùatt.. adeu. f.» ●(1787) PT vi. guet trous ha guet huad.

    (1844) LZBg 2l blezad-2l lodenn 90. é oé bet cleuet guet-hai un huad a joé hag en doé padet pêl.

    (1907) VBFV.bf 32b. huad, f. pl. eu, tr. «huée.» ●(1931) VALL 366b. Huée, tr. «huad m.»

  • huadeg
    huadeg

    f. –où Huée, battue.

    (1931) VALL 61a. Battue, tr. «huadeg f.» ●366b. Huée à plusieurs, comme pour chasser le loup, tr. «huadeg f.»

  • huadenn
    huadenn

    f. -où Cri pour huer.

    (1962) EGRH I 110. huadenn f. -où, tr. « cri pour huer. »

  • huadiñ
    huadiñ

    v. tr. d. Huer, conspuer.

    (1839) BESquil 340. ur foul a dud ag er boble en hélié, en huadé hac en anjulié.

  • hual .1
    hual .1

    m. –où Entrave.

    (1499) Ca 113a. Hual. g. heude.

    (1659) SCger 154b. hual, tr. «antraue.» ●(1732) GReg 353a. Entraves, liens qu'on met aux pieds des chevaux, pour les empêcher de s'enfuir, tr. «Hual. p. hualou

    (1867) FHB 121/133b. laka d'hei eur c'habest hag eun hual. ●(1894) BUZmornik 56. Hualou Visant a dorraz.

    (1913) FHAB Genver 14. eur mouch a ioa var e zaoulagad hag eun hual ouz e dreid.

  • hual / huañ / huiñ .2
    hual / huañ / huiñ .2

    v. intr. Huer.

    (1633) Nom 215a. Vlulatus : hurlement : hual, harzal.

    (1732) GReg 502b. Huer, se moquer de quelqu'un par des cris, tr. «Hual ur re.» ●(1744) L'Arm 188a. Huer, tr. «Huàle.» ●(1752) PEll 443. Hual, Entraves, fers, bois ou cordage que l'on met aux pieds des bêtes, pour les retenir. Pl. Hualou.

    (1831) RDU 220. ne reint meit hé noéz hac hé huein.

    (1904) DBFV 32b. hual, v. a., tr. «huer.» ●(1907) VBFV.fb 52b. huer, tr. «hual.» ●(1931) VALL 366b. Huer, tr. «hua, hual

  • hualadur
    hualadur

    m. (anatomie chevaline) Creux du paturon.

    (1920) KZVr 366 - 07/03/20. Falvachenn, froissement des nerfs à l'endroit où s'appliquent les entraves du cheval (an hualadur).

  • hualañ / hualiñ
    hualañ / hualiñ

    v.

    I. V. tr. d.

    A. Entraver.

    (1499) Ca 113a. Hualaff. g. enheuder.

    (1659) SCger 49a. empestrer, tr. «huala.» ●154b. huala, tr. «antrauer.» ●(1732) GReg 335a. Empêtrer, lier deux jambes à un cheval pour l'empêcher de s'éloigner, tr. «Huala. pr. hualet.» ●353a. Mettre des entraves de cette sorte, tr. «Huala. pr. hualet.» ●(1752) PEll 443. Huala, mettre les entraves. Le nouv. Diction. porte Huela, empêtrer.

    (1876) TDE.BF 296b. Huala, v. a., tr. «Empêtrer, entraver.» ●(1894) BUZmornik 56. goude ma vije bet hualet he dreid.

    B. sens fig.

    (1) Entraver.

    (1906) BOBL 24 février 75/1d. pegwir e hual prezeg ar feiz hag an aviel.

    ►absol.

    (1910) MBJL 108. huali a c'houzont ha netra ken, da vihannan pa ve meneg d'ober eur vad bennak.

    (2) = (?) bac'hañ (?).

    (1958) BLBR 114/6. kement a 'flaouchenned a vefe ken mad all o huala !

    (3) Hualañ e =

    (1878) EKG II 149. an diaoul pa vez oc'h huala unan-bennag er pec'hed.

    (4) =

    (1741) RO 1211. Enem diffen mar queres me à ya da hualy. [= da'z hualiñ]

    II. V. pron. réfl. En em hualiñ : s'entraver.

    (1926) FHAB Ebrel 26. an dud o deus en em hualet o-unan.

  • hualao
    hualao

    m. –ioù Cri de huée.

    (1899) MSLp xi 2-3 [92-93]. Une autre variante de harao se montre dans ces notes manuscrites de G. Milin : «hualao s. m. pl. –iou clameur, grand cri, cri de haro» ; « hualao ! hualao ! cris tumultueux, cris de haro».

    (1931) VALL 366b. cri de huée, tr. «hualao m. pl. iou

  • hualet
    hualet

    adj.

    I. Entravé.

    (1499) Ca 35b. g. ampieges ou enchaines. b. hualet pe chadennet. ●113a. Hualet. g. enheude. ●(1647) Am A.303. Brema a stronçç he gousoc'h fronsall / Guis un aneval a ve hualet, tr. «Maintenant par saccades vous savez renifler / Comme un animal qui serait entravé.»

    II. sens fig.

    (1) Na vezañ hualet : ne pas avoir les deux pieds dans le même sabot, courir vite.

    (1908) PIGO II 150. Kevarek a welas 'vije red d'ean gounid a veg botez. Hogen, Janig ive na oa ket hualet.

    (2) =

    (1906) KPSA 27. Hoc'h ene (...) hualet eo avad, gant liammou ar c'horf en dud en em ro da draou ar bed.

    (3) =

    (1869) SAG 64. tud hualed.

    (1907) KANngalon Gouere 437. Ne zale ket da veza hualet hag hualet berr.

  • hualiñ
    hualiñ

    voir hualañ

  • huan .2
    huan .2

    s. Soupir.

    (1752) PEll 443. Huan, & en Léon Uhan, ou Uchan, Affliction, soupir, gémissement.

  • huan / hue .1
    huan / hue .1

    m. Poussière.

    (c.1718) CHal.ms i. atomes, tr. «pouldrigueu en ehaul, hu, pl. huen.» ●huen ac en aer, tr. «les atomes de l'air.» ●(1732) GReg 746a. Poussiere, tr. «Van[netois] houë.» ●(1744) L'Arm 298b. Poussiere, tr. «Houé : Huan. m.» ●(1790) MG 285. ean e ras un tamiq fanq guet houé hac é sopitel. ●(17--) TE 210. er hoæd, er vein, en houé. ●462. ind e heijas en houé a-zoh ou zreid.

    (1818) HJC 129. stropet en huïan en devehai guèlet stâguein doh hou potteu. ●196. Ni e strope dehoh en huïan memp péhani e zo en hum stâguet doh hun treit en hou quèr. ●(1825) COSp 76. nen doh meit huan, fang. ●(1829) CNG 57. E ya guet en ahuél el houé. ●(1855) BDE 805. en huien ag er bed guet pehani é oé couciet ha dûet. ●(1861) BELeu 43. en houé e ya ar nehai. ●(1891) CLM 13. me heij en huan a me zreid.

    (1911) DIHU 68/203. de zistag en heuen azoh en delùen. ●(1913) RNDL 91. Redek e ré en huéz ar dal en Diougañnér / Ha huéan en henteu e holé E dreid skuih.. ●(1921) BUFA 50. en huan e zou ar en hent. ●(1931) VALL 582b. Poussière, tr. «V[annetais] hué, hu(s)an m.» ●(1934) BRUS 184. De la poussière, tr. «heuen ; huan, m.»

  • huanad
    huanad

    m. –où

    I.

    (1) Soupir.

    (1499) Ca 113a. Huanat. g. souspir. ●(1530) Pm 23 (Tremenuan). Gant huanat ha poellat don, tr. «Avec des soupirs et une intention profonde.» ●(1633) Nom 215b. Suspirium, gemitus : souspir : vhanat.

    (1659) SCger 109b. sanglot, tr. «huanat.» ●113a. souspir, tr. «c’huanat.» ●154b. huanat, tr. «souspir.» ●(1688) DOctrinal 140/10. Adiu eta, adiu, va tat. / Mont à ra d'an tan gant hunat, / En Infern é vizin cernet, / Bemdez, bemnos, da veza losquet, / An drouc-speret am goall tretto, / Quicq ha croc'hen em dispenno. ●(1710) IN I 256. ober (…) huanadou direglet. ●(1732) GReg 881b. Soupir, sorte de gemissement qu’on tire du fond du cœur, & qui sort par la bouche, tr. «C’huanad. p. c’huanadou. Van[netois] huanad. p. huanadéü.» ●(1752) PEll 443. Huanat ; le même que Huan. ●(1792) CAg 36. Huannadeu un inean scùeh ar en doar. ●(17--) TE 263. hi e lausquas un taul huannad.

    (1862) JKS 292. me a glev aliez hoc'h huanadou. ●(1876) TDE.BF 800. Eul louzaouenn a zo er prad / A reer anezhi huanad, / Dimezit hag ho po anezhi.

    (2) Teurel huanadoù : pousser, exhaler des soupirs.

    (1728) Resurrection 2310. Eman ebars en tour o teurl huanado.

    (3) Huanad diwezhañ : dernier soupir.

    (1835) AMV 129. ha christen e vezin betec an huanad diveza.

    (4) Leuskel, daskor e huanad diwezhañ : rendre, exhaler son dernier soupir.

    (1854) PSA I 63. ma hellehemb dacor hun dehéhan huannad. ●(1884) BUZmorvan 291. ken na laoskaz he huanad diveza.

    II. Chagrin, douleur, affliction.

    (14--) Jer.ms 52. Ne caffaff span gant huanat, tr. «Je ne trouve pas de répit, sous l’effet de la douleur.» ●(1575) M 714. Han cont ma ne vez mat, huanat so ganty, tr. «Et si le compte n’est pas bon, il y a des soupirs.»

    III. fam. Étron.

    (1936) DIHU 300/89. Seùel e hra e zeulagad trema en néan hag é huél un nebed klommed é tremen, her arnehè. Met unan anehè e lesk de goéh un «huanad» e za de bladein ar vougen en eutru.

  • huanadal
    huanadal

    voir huanadiñ

  • huanadañ
    huanadañ

    voir huanadiñ

  • huanadenn
    huanadenn

    f. –où

    (1) Soupir.

    (1732) GReg 881b. Soupir, sorte de gemissement qu'on tire du fond du cœur, & qui sort par la bouche, tr. «C'huanadenn. p. c'huanadennou

    (1824) BAM 337. an oll desirou, an oll huanadennou. ●(1878) EKG II 269. Bep mare e klevet huanadennou e gouele Mari.

    (2) Tennañ un huanadenn : pousser un soupir.

    (1834/1840) BBZcarn I 54. a pe zellan diouti tennant wuenadennou, tr. «Et quand je le regarde, je pousse des soupirs.» ●(1877) EKG I 19. he benn etre he zaou zourn, en eur denna eun huanadenn hir.

    (3) Tennañ e huanadenn diwezhañ : rendre son dernier soupir.

    (1954) VAZA 90. met un derzhienn spontus a oa gantañ ha tennañ a reas e huanadenn diwezhañ er c’harr dre dan war hent an ospital.

    (4) Rentañ e huanadenn diwezhañ : rendre son dernier soupir.

    (1877) BSA 34. poket a reas d'ezhi evit an diveza guech, hac e rentas he huanaden diveza. ●229. da renta en he gichen he huanadenn diveza.

  • huanader
    huanader

    m. –ion Homme qui soupire.

    (1732) GReg 881b. Soupireur, qui pousse des soupirs, tr. «C'huanadèr. p. c'huanadéryen. Van[netois] huanadour

    (1941) DIHU 361/298. dalledigeh en huanadour-ma.

  • huanadiñ / huanadañ / huanadal
    huanadiñ / huanadañ / huanadal

    v. intr.

    (1) Soupirer.

    (1499) Ca 113a. Huanadaff. g. souspirer.

    (1659) SCger 65a. haleter, tr. «huanadi.» ●109b. sangloter, tr. «huanda.» ●113a. souspirer, tr. «c'huanada.» ●154b. huanada, tr. «souspirer.» ●(1689) DOctrinal 200. hac ouz ho clevet oc’h-huanadi, é lavaras dezo, petra à signifi quement-ma ? ●(1732) GReg 881b. Soupirer, tr. «C'huanada. c'huanadi. ppr. c'huanadet. Van[netois] huannadeiñ.» ●(1752) PEll 443. Huanadi, le même que Huana. ●(1790) Ismar 79. huannadet hou teu. ●378. n'en dai quer erhoalh huanadal. ●(1792) CAg 135. Er mod ë lar, farçale, / Ha Jesus, hùannadalle. ●(17--) TE 273. ne ran perpet meit huannadal.

    (1838) OVD 285. ne hroant meit languissal ha huannadal. ●(1849) LLB 278. D'en noz, én hé gulé, ne hra meid huanadein. ●(1861) BELeu 15. de huannadal ha d'hum zisconfortein. ●21-22. huannadal e hré én-hou é hunan.

    ►[empl. comme subst.]

    (1880) SAB 248. e bro an huanadi.

    (2) Hululer.

    (1902) PIGO I 223. ma vije klevet a-bell eur gaouen-gaz oc'h huanadi.

    (3) Huanadiñ a : soupirer après.

    (1790) PEdenneu 159. groeit-teign huannadein guet hirreah ag er marhue eit monèt d'hou cùélet.

  • huanadus
    huanadus

    adj.

    (1) (en plt de qqn) Soupirant.

    (1557) B I 334. Huanadus ha confus re / En ho leuzras Doe an Croer / An lech maz edoent, dren conter, tr. «gémissants et soupirants, Dieu le créateur les renvoya, dit-on, du lieu où ils étaient.»

    (1728) Resurrection 117. Chettu me voar ar bet mannet huanadus. ●334. Rentet huanadus en poan hac en glachar. ●394. Bepret huanadus. ●(1732) GReg 881b. Sujet à soupirer, ou soupirant pour quelque chose à quoi il aspire, tr. «C'huanadus

    (2) (en plt de paroles) Soupirantes.

    (1861) BSJ 202. Dré er honzeu huannadus-cé.

    (3) =

    (17--) CSbsm 15. Eit achihue é vuhé calet ha huannadus.

  • huanañ
    huanañ

    v. intr. Soupirer.

    (1752) PEll 443. Huana & Uhana, soupirer, gémir.

  • huanek / huenek / hueek
    huanek / huenek / hueek

    adj. Poussiéreux.

    (1931) VALL 582b. Poussiéreux, tr. «V[annetais] huéek, huañnek.» ●(1962) EGRH I 111. huenek adj., tr. « poussièreux. »

  • huanenn / huenenn / hueenn
    huanenn / huenenn / hueenn

    f. -où Grain de poussière.

    (1934) BRUS 184. un grain de poussière, tr. «un huañnen, f.» ●(1980) LIMO 23 février. néteit heb seblant un huanenn. ●(1962) EGRH I 111. huenenn f. -où, tr. « grain de poussière. »

  • huanenniñ / huenenniñ
    huanenniñ / huenenniñ

    v.

    (1) V. Intr. Se couvrir de poussière.

    (1962) EGRH I 111. huenenniñ v., tr. « se couvrir de poussière. »

    (2) V. tr. d. Couvrir de poussière.

    (1962) EGRH I 111. huenenniñ v., tr. « couvrir de poussière. »

  • huanet / hueet
    huanet / hueet

    adj. Couvert de poussière.

    (1932) BRTG 117. Mogedet e oent, heuennet.

  • huaniñ / hueniñ / hueiñ
    huaniñ / hueniñ / hueiñ

    v.

    (1) V. intr. Se couvrir de poussière.

    (1931) VALL 582b. se couvrir de poussière, tr. «V[annetais] huéein, huañnein.» ●(1962) EGRH I 111. hueniñ v., tr. « se couvrir de poussière. »

    (2) V. tr. d. Couvrir de poussière.

    (1962) EGRH I 111. hueniñ v., tr. « couvrir de poussière. »

  • huanoù
    huanoù

    plur. Sac'h huanoù = (?).

    (1954) BISO.llmm 25. Môn a dapas krog en ur bouteg. Lakaat a reas e-barzh ur sac'h huanoù, peñseliet e meur a lec'h, ha dav da vouchounañ. ●Pa vez leun ar bouteg, e taoler ar bern er sac'h huanoù. ●35. kuzhet en ur c'horn dindan ur gwiskad seier huanoù.

  • huataat
    huataat

    v. tr. d. Conspuer, huer.

    (1821) SST 43. ariet el un torfætour, ha huateit guet en ol. ●158. Deliein e rer hou huatat partout, ha hou scarhein a visque er ral, el ur poison.

    (1904) DBFV 32b. huatat, v. a., tr. «huer.» ●(1907) VBFV.fb 52b. huer, tr. «huatat

  • hubl
    hubl

    s. (botanique) Hièble.

    (1633) Nom 107a. Ebulus : hieble : an hubl.

    (1732) GReg 494b. Hieble, plante, ou herbe à longue tige qui porte des grains comme ceux du sureau, tr. «hubl. an hubl

  • hubodiñ
    hubodiñ

    v. tr. d. Conspuer, huer.

    (17--) ST 350. pa laran gwirione, / E vezan hubodet evel eul leon goue, tr. «quand je dis la vérité, on me hue comme un lion sauvage.»

  • hubot
    hubot

    m. Fripon, gueux, canaille.

    (1752) PEll 443. Hubot Se trouve ainsi écrit dans mes livres ; mais je crois que c'est pour Uhbot, ou Uc'hbot, qui sera placé en son rang. ●922. Ubot, Uhbot, Uc'hbot & Ibot. Terme de mépris & injurieux, comme qui diroit Canaille, gueux. Il est commun en Cornwaille.

    (1927) GERI.Ern 229. hubot m., tr. «Fripon, gueux, canaille.»

  • hubotañ
    hubotañ

    v. intr. Gueuser, vivre en gueux.

    (1752) PEll 922. Ubota, tr. «agir & vivre en gueuex.»

    (1927) GERI.Ern 229. hubota, tr. «vivre en canaille.»

  • huboterezh
    huboterezh

    m. Gueuserie.

    (1927) GERI.Ern 229. huboterez m., tr. «gueuserie.»

  • hubotez
    hubotez

    f. Fripon, gueux, canaille.

    (1927) GERI.Ern 229. hubotez f., tr. «Fripon (= friponne), gueux (= gueuse), canaille.»

  • hububu
    hububu

    s. (ornithologie) Huppe.

    (c.1718) CHal.ms ii. huppe, tr. «hububu

    (1904) DBFV 110a. hububu, s., tr. «huppe (Ch. ms.).»

  • huch .1
    huch .1

    interj. Onomatopée pour chasser, éloigner les vaches.

    (1941) FHAB Gwengolo/Here 89. (Tregon ha tro-dro) Huch ! = Evit dichoual ar saoud.

  • huch .2
    huch .2

    m. –où

    (1) Hurlements.

    (1902) PIGO I 55. 'Benn neuze, e save trouz er c'hastel : youc'h ha huch : An tân ! An tân ! ●84. An huch, ar youc'h hag ar skrif a vije klevet ter leo dro. ●(1910) MBJL 148. strakadeg ha huch. ●(1958) BRUD 4/91. Brabotereh (lire : barbotereh) e oé, ha huch.

    (2) Hurlement.

    (1929) DIHU 217/302. Er peizant (...) e droh un huch hag ur vahad ar gein é beurkèh lon. ●(1921) GRSA 334. get paod a hucheu. ●(1934) MAAZ 88. met koustlé ne ouiet ket-hui é ma tré ou zouleu hucheu d'em hani-mé ? ●(1939) RIBA 67. Trohet é deviz er gorig de hucheu er pakad groagé.

    (3) Cri pour appeler qqn.

    (1876) TDE.BF 296b. Huch, s. m., tr. «Cri pour appeler et faire venir.»

  • huchad
    huchad

    m. –où Huchée, appel.

    (1744) L'Arm 188a. huchée, tr. «Huchatt.. adeu. m.»

  • huchadeg
    huchadeg

    f. –où Ensemble de cris, de hurlements.

    (1910) MBJL 90. pa zavas eun huchadeg spontus en enor d'ean.

  • huchadenn
    huchadenn

    f. –où

    (1) Cri.

    (1921) GRSA 282. un huchaden sklintin ha seahus.

    (2) Portée de la voix.

    (1732) GReg 502b. Huchée, le terme de la voix quand on huche, tr. «Van[netois] huchadenn. p. ou

  • huchal
    huchal

    v.

    I. V. intr.

    (1) Hucher.

    (1732) GReg 502b. Hucher, appeler à haute voix, tr. «Huchall. pr. huchet

    (2) Crier.

    (1861) BSJ 136. huchal e hré goah ar hoah.

    (1934) FHAB C'hwevrer 57. bemdez emaint oc'h alorial, o huchal en e ziskouarn paour. ●(1955) VBRU 63. dre huchal hon daou, en arvar da zijavedañ.

    (3) Huchal da ub. udb. : crier qqc. à qqn.

    (1903) MBJJ 8. Peurbrejet hon deuz 'benn e teuer da huchal d'imp : «Hip ! hip ! en goetur, mar plij !» ●(1908) PIGO II 182. a greiz ma huche d'imp diwall. ●(1913) BUKE 10. É vér é huchal d'ein kas me seud d'en ahoé.

    II. V. tr.

    A. V. tr. i.

    (1) Huchal da : appeler.

    (1921) GRSA 61. più hennen e zo é huchal dein ? ●(1941) DIHU 357/231. Me zad nen dé ket pèl. Eh an de huchal dehon.

    (2) Huchal àr ub. : huer qqn.

    (1907) VBFV.fb 52b. huer, tr. «hual ar.» ●(1954) BGUE 33/8. bandenneu peurizion (...) é huchal ar en dud hag é jagouilhat penneu pater.

    B. V. tr. d.

    (1) Hurler.

    (1962) BRUD 16/33. Hemañ a voutas, a zachas, a skoas war ar paourkêz loen en eur huchal eun hanter-dousennad leou-Doue.

    ►[au narrat. ind.]

    (1975) YABA 6.12.75. «Akré baltaz ! e huchas Yann Er Baluhenn.

    (2) Huchal fin-forzh d’e vuhez : appeler au secours.

    (1939) RIBA 159. prest de dih pé de huchal fin-forh d’he buhé.

    (3) Huchal habo : crier au loup.

    (1919) DBFVsup 30a. huchal habo, tr. « crier au loup. »

    (4) Huchal habo : huer, poursuivre de ses cris.

    (1919) DBFVsup 30a. huchal habo, tr. « fig. huer, poursuivre de ses cris. »

    III. Huchal evel ur bleiz : voir bleiz.

  • hucher
    hucher

    m. –ion Crieur.

    (1732) GReg 502b. Celui qui huche, tr. «Hucher p. huchëryen

    (1934) BRUS 269. Un crieur, tr. «un huchour

  • hucherez
    hucherez

    f. –ed Crieuse.

    (1732) GReg 502b. Celle qui huche, tr. «Hucherès. p. hucheresed

  • hucherezh
    hucherezh

    m.

    (1) Action de crier.

    (1732) GReg 502b. L'action de hucher, tr. «Huchérez. Van[netois] huchereh

    (2) Concert de cris.

    (1732) GReg 502b. Huée, cri d'une multitude après quelqu'un, tr. «huchérez

    (1905) LZBg Genver 30. kentéh é saù un huchereh skontus a vesk ol en dud. ●(1909) DIHU 46/256. Ur pakad tud e oé duhont ar en hent pras, / Ha huchereh geté. ●(1921) GRSA 329. Haval é trouz er gléañnatereh, huchereh, demantereh doh tarañnereh er gurun. ●(1939) RIBA 67. deusto d'ou huchereh ha brunellereh. ●(1942) DHKN 88. un dé mah oen d’en Ulster é vonet, doh men guélet é saùas huchereh, ha kent pèl tolpereh.

  • hud .1
    hud .1

    m. –où Cri.

    (1891) CLM 7. m'en dé scoeit m'en discoarn guet hudeu eahus.

  • hud .2
    hud .2

    m. Magie.

    (1732) GReg 338b. Enchantement, charme, magie, tr. «ãls. hudd.» ●(1752) PEll 443. Hud, Enchantement. Aliàs, dit le P. Grég.

    (1876) TDE.BF 296b. Hud, s. m., tr. «Sorcellerie, enchantement.»

    (1931) VALL 438b. Magie, tr. «hud m (anc.).»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...