Recherche 'hu...' : 215 mots trouvés
Page 1 : de hu-1 (1) à hud-2 (50) :- hu .1
- hu .2hu .2
m.
I. (en plt de qqn)
(1) Huées, insultes.
●(1530) Pm 33d (Tremenuan). A lem an bet a laet a hu, tr. «Qui tire le monde de l'outrage, de l'insulte.»
●(1847) FVR 251. Ar gouel a ehanaz e kreiz ann hu. ●(1877) EKG I 67. An hu a viche bet var hor lerc’h. ●(1882) BAR 76. e creiz an hu hag ar blasphemou. ●135. e creiz an hu hag ar c'hri.
●(1928) BFSA 42. setu ma tirollas an hu hag ar you warnan. ●(1931) VALL 366b. Huée, tr. «hu m.»
(2) Ober an hu ouzh ub. : huer qqn.
●(1954) VAZA 56-57. Hag i o sutal, oc'h ober an hu outañ, o kanañ dezhañ e begement.
(3) Ober hu, an hu war ub. : pourchasser qqn.
●(1870) FHB 304/337b. da ober rins er c'houenchou, hag hu var ar venac'h. ●(1871) FHB 310/386a. ober hu var ar re a deue ac'hano. ●(1894) BUZmornik 283. enn he amzer eta e oue great hu var ann dud fidel, evel var al loened gouez.
●(1915) HBPR 14. Ar Gannadet (...) a lakeaz tud fall Paris da ober hu varnho. ●71. An oll a gommansas ober hu var ar belek fall. ●163. Ar bourg a oa leun a dud hag a reaz hu varnhan. ●(1955) STBJ 52. Pa vez piz ar paeron hag ar vaeronez, e ra ar voused an hu warno hag, e-lec'h «En anduitilh !», e hopont a-bouez penn ha gwasa ma c'hellont ; «Ar foerell ru ! Ar foerell ru !» evit ober mez dezo.
(4) Ober hu : crier.
●(1650) Nlou 141j. Drez deuent ez grent hu, en nos du dr’en ruaou. tr. Herve Bihan « A mesure qu’ils venaient ils criaient dans la nuit noire par les campagnes »
II. (en plt des animaux)
(1) Battue.
●(1872) ROU 100. Depuis qu'il n'y a pas eu de battue dans ce bois, les loups s'y sont reproduit, multiplié, tr. «abaoe n'euz ket bet hu ebed var ar bleizi er c'hoad-ma, ez eus goenned a leiz anezo.
(2) Loc interj. Hu ! hu ! hu : cri de huée.
●(1867) MGK 83. Hu ! hu ! hu ! harz ar bleiz !
- hu .4
- hu, -hu .3hu, -hu .3
pron. infixe.
(1) [après un v. conj. P2] Vous.
●(1530) J p. 146b. Orcza sellyt hu chetu huech, tr. «Bravo ! voyez ! en voilà six !» ●(1557) B I 133. pe leueret hu ? tr. «qu’en dites-vous.» ●(1637) Vsba 145. Ma eaz te dallic : ma it hu dallic, tr. « où vas-tu petit aveugle, où allez-vous. » ●(1650) Nlou 544. Moz pet hu Mary gracius, tr. «Je vous prie, vous, gracieuse Marie.»
●(1659) SCger 28a. combien de temps auez-vous estudié ? tr. «pegueit oc’heus-u studiet.» ●(c.1660-1670) VEach 6. Pebez graçou, faueuryou ha benedictionou à estimit-hu hé deueüs-hi bet ames an ée ? tr. Herve Bihan « Quelles grâces, faveurs et bénédictions estimez-vous qu'elle a reçues du ciel ? » ●(1766) MM 211. petr’ ocheus-hu da lavaret ?
●(1847) FVR 375b. Enn eunn devez hep ken kollet / Kement ho poa-hu hadet. ●(1851) QLG [2]. Doc’h-hu eo, va amezeien, oc’h parrez Roslohen, doc’h-hu tieien eus tro ar faou, a voestlan al léor-mâ, tr. « C’est à vous, mes voisins de la commune de Rosnoën, à vous, cultivateurs du canton du Faou, que je dédie ce livre. » ●(1857) CBF 38. A beleac’h e teuit-hu ? tr. «D’où venez-vous ?» ●(1862) JKS 330-331. Pegen dishevel oc’h-hu kerkent ha ma teu a-dreuz-hent enn hoc’h enep ann distera enebiez. ●(1866) SEV 100. Perak eta ho peus-hu kement a boan. ●(1894) BUZmornik 40. perak am lezit-hu enn abandoun evelhenn ?
●(1905) BOBL 15 juillet 43/3a. Petra, emoc'h-hu. ●(1907) AVKA 71. Perak a ret-hu ar pez a zo berzet devejo evelen ?
(2) [après une prép. conj.] Vous.
●(1710) IN I 183. ne d'ema quet enoc'h-hu. ●(1732) GReg 68b. Qu'avez-vous ? tr. «petra a c'hoare gueneoc'h-hu ?»
●(1869) FHB 210/1b. ha caout a ra deoc'h-hu e vezo gouizieg (...) ar micherour iaouank. ●(1877) FHB (3e série) 9/66b. Ma na vije nemedoc'h-u.
(3) [après un subst.] À vous.
●(1650) Nlou 91. Quer mam (imprimé : man) Iesu, ho seyg hu so vuhel, tr. « Chère mère de Jésus, votre siège à vous est élevé »
●(1866) HSH 35. va fesquen-me a chome huel ha diflach, epad ma en em zestume ho rê-hu endro dezi. ●(1889) ISV 56. calonou christen evel ho re-hu.
(4) Pronom objet : vous.
●(1530) J p. 229b. An raeson hac an guiryonez / An tour bras piou ouz lamas hu, «la raison et la vérité à ceux qui sont ici présents, qui vous a mis hors de la grande tour ?»
- huadhuad
m. –où Huée.
●(1744) L'Arm 188a. Huée, après le loup, &c., tr. «Hùatt.. adeu. f.» ●(1787) PT vi. guet trous ha guet huad.
●(1844) LZBg 2l blezad-2l lodenn 90. é oé bet cleuet guet-hai un huad a joé hag en doé padet pêl.
●(1907) VBFV.bf 32b. huad, f. pl. eu, tr. «huée.» ●(1931) VALL 366b. Huée, tr. «huad m.»
- huadeghuadeg
f. –où Huée, battue.
●(1931) VALL 61a. Battue, tr. «huadeg f.» ●366b. Huée à plusieurs, comme pour chasser le loup, tr. «huadeg f.»
- huadenn
- huadiñhuadiñ
v. tr. d. Huer, conspuer.
●(1839) BESquil 340. ur foul a dud ag er boble en hélié, en huadé hac en anjulié.
- hual .1hual .1
m. –où Entrave.
●(1499) Ca 113a. Hual. g. heude.
●(1659) SCger 154b. hual, tr. «antraue.» ●(1732) GReg 353a. Entraves, liens qu'on met aux pieds des chevaux, pour les empêcher de s'enfuir, tr. «Hual. p. hualou.»
●(1867) FHB 121/133b. laka d'hei eur c'habest hag eun hual. ●(1894) BUZmornik 56. Hualou Visant a dorraz.
●(1913) FHAB Genver 14. eur mouch a ioa var e zaoulagad hag eun hual ouz e dreid.
- hual / huañ / huiñ .2hual / huañ / huiñ .2
v. intr. Huer.
●(1633) Nom 215a. Vlulatus : hurlement : hual, harzal.
●(1732) GReg 502b. Huer, se moquer de quelqu'un par des cris, tr. «Hual ur re.» ●(1744) L'Arm 188a. Huer, tr. «Huàle.» ●(1752) PEll 443. Hual, Entraves, fers, bois ou cordage que l'on met aux pieds des bêtes, pour les retenir. Pl. Hualou.
●(1831) RDU 220. ne reint meit hé noéz hac hé huein.
●(1904) DBFV 32b. hual, v. a., tr. «huer.» ●(1907) VBFV.fb 52b. huer, tr. «hual.» ●(1931) VALL 366b. Huer, tr. «hua, hual.»
- hualadurhualadur
m. (anatomie chevaline) Creux du paturon.
●(1920) KZVr 366 - 07/03/20. Falvachenn, froissement des nerfs à l'endroit où s'appliquent les entraves du cheval (an hualadur).
- hualañ / hualiñhualañ / hualiñ
v.
I. V. tr. d.
A. Entraver.
●(1499) Ca 113a. Hualaff. g. enheuder.
●(1659) SCger 49a. empestrer, tr. «huala.» ●154b. huala, tr. «antrauer.» ●(1732) GReg 335a. Empêtrer, lier deux jambes à un cheval pour l'empêcher de s'éloigner, tr. «Huala. pr. hualet.» ●353a. Mettre des entraves de cette sorte, tr. «Huala. pr. hualet.» ●(1752) PEll 443. Huala, mettre les entraves. Le nouv. Diction. porte Huela, empêtrer.
●(1876) TDE.BF 296b. Huala, v. a., tr. «Empêtrer, entraver.» ●(1894) BUZmornik 56. goude ma vije bet hualet he dreid.
B. sens fig.
(1) Entraver.
●(1906) BOBL 24 février 75/1d. pegwir e hual prezeg ar feiz hag an aviel.
►absol.
●(1910) MBJL 108. huali a c'houzont ha netra ken, da vihannan pa ve meneg d'ober eur vad bennak.
(2) = (?) bac'hañ (?).
●(1958) BLBR 114/6. kement a 'flaouchenned a vefe ken mad all o huala !
(3) Hualañ e =
●(1878) EKG II 149. an diaoul pa vez oc'h huala unan-bennag er pec'hed.
(4) =
●(1741) RO 1211. Enem diffen mar queres me à ya da hualy. [= da'z hualiñ]
II. V. pron. réfl. En em hualiñ : s'entraver.
●(1926) FHAB Ebrel 26. an dud o deus en em hualet o-unan.
- hualaohualao
m. –ioù Cri de huée.
●(1899) MSLp xi 2-3 [92-93]. Une autre variante de harao se montre dans ces notes manuscrites de G. Milin : «hualao s. m. pl. –iou clameur, grand cri, cri de haro» ; « hualao ! hualao ! cris tumultueux, cris de haro».
●(1931) VALL 366b. cri de huée, tr. «hualao m. pl. iou.»
- hualethualet
adj.
I. Entravé.
●(1499) Ca 35b. g. ampieges ou enchaines. b. hualet pe chadennet. ●113a. Hualet. g. enheude. ●(1647) Am A.303. Brema a stronçç he gousoc'h fronsall / Guis un aneval a ve hualet, tr. «Maintenant par saccades vous savez renifler / Comme un animal qui serait entravé.»
II. sens fig.
(1) Na vezañ hualet : ne pas avoir les deux pieds dans le même sabot, courir vite.
●(1908) PIGO II 150. Kevarek a welas 'vije red d'ean gounid a veg botez. Hogen, Janig ive na oa ket hualet.
(2) =
●(1906) KPSA 27. Hoc'h ene (...) hualet eo avad, gant liammou ar c'horf en dud en em ro da draou ar bed.
(3) =
●(1869) SAG 64. tud hualed.
●(1907) KANngalon Gouere 437. Ne zale ket da veza hualet hag hualet berr.
- hualiñhualiñ
voir hualañ
- huan .2huan .2
s. Soupir.
●(1752) PEll 443. Huan, & en Léon Uhan, ou Uchan, Affliction, soupir, gémissement.
- huan / hue .1huan / hue .1
m. Poussière.
●(c.1718) CHal.ms i. atomes, tr. «pouldrigueu en ehaul, hu, pl. huen.» ●huen ac en aer, tr. «les atomes de l'air.» ●(1732) GReg 746a. Poussiere, tr. «Van[netois] houë.» ●(1744) L'Arm 298b. Poussiere, tr. «Houé : Huan. m.» ●(1790) MG 285. ean e ras un tamiq fanq guet houé hac é sopitel. ●(17--) TE 210. er hoæd, er vein, en houé. ●462. ind e heijas en houé a-zoh ou zreid.
●(1818) HJC 129. stropet en huïan en devehai guèlet stâguein doh hou potteu. ●196. Ni e strope dehoh en huïan memp péhani e zo en hum stâguet doh hun treit en hou quèr. ●(1825) COSp 76. nen doh meit huan, fang. ●(1829) CNG 57. E ya guet en ahuél el houé. ●(1855) BDE 805. en huien ag er bed guet pehani é oé couciet ha dûet. ●(1861) BELeu 43. en houé e ya ar nehai. ●(1891) CLM 13. me heij en huan a me zreid.
●(1911) DIHU 68/203. de zistag en heuen azoh en delùen. ●(1913) RNDL 91. Redek e ré en huéz ar dal en Diougañnér / Ha huéan en henteu e holé E dreid skuih.. ●(1921) BUFA 50. en huan e zou ar en hent. ●(1931) VALL 582b. Poussière, tr. «V[annetais] hué, hu(s)an m.» ●(1934) BRUS 184. De la poussière, tr. «heuen ; huan, m.»
- huanadhuanad
m. –où
I.
(1) Soupir.
●(1499) Ca 113a. Huanat. g. souspir. ●(1530) Pm 23 (Tremenuan). Gant huanat ha poellat don, tr. «Avec des soupirs et une intention profonde.» ●(1633) Nom 215b. Suspirium, gemitus : souspir : vhanat.
●(1659) SCger 109b. sanglot, tr. «huanat.» ●113a. souspir, tr. «c’huanat.» ●154b. huanat, tr. «souspir.» ●(1688) DOctrinal 140/10. Adiu eta, adiu, va tat. / Mont à ra d'an tan gant hunat, / En Infern é vizin cernet, / Bemdez, bemnos, da veza losquet, / An drouc-speret am goall tretto, / Quicq ha croc'hen em dispenno. ●(1710) IN I 256. ober (…) huanadou direglet. ●(1732) GReg 881b. Soupir, sorte de gemissement qu’on tire du fond du cœur, & qui sort par la bouche, tr. «C’huanad. p. c’huanadou. Van[netois] huanad. p. huanadéü.» ●(1752) PEll 443. Huanat ; le même que Huan. ●(1792) CAg 36. Huannadeu un inean scùeh ar en doar. ●(17--) TE 263. hi e lausquas un taul huannad.
●(1862) JKS 292. me a glev aliez hoc'h huanadou. ●(1876) TDE.BF 800. Eul louzaouenn a zo er prad / A reer anezhi huanad, / Dimezit hag ho po anezhi.
(2) Teurel huanadoù : pousser, exhaler des soupirs.
●(1728) Resurrection 2310. Eman ebars en tour o teurl huanado.
(3) Huanad diwezhañ : dernier soupir.
●(1835) AMV 129. ha christen e vezin betec an huanad diveza.
(4) Leuskel, daskor e huanad diwezhañ : rendre, exhaler son dernier soupir.
●(1854) PSA I 63. ma hellehemb dacor hun dehéhan huannad. ●(1884) BUZmorvan 291. ken na laoskaz he huanad diveza.
II. Chagrin, douleur, affliction.
●(14--) Jer.ms 52. Ne caffaff span gant huanat, tr. «Je ne trouve pas de répit, sous l’effet de la douleur.» ●(1575) M 714. Han cont ma ne vez mat, huanat so ganty, tr. «Et si le compte n’est pas bon, il y a des soupirs.»
III. fam. Étron.
●(1936) DIHU 300/89. Seùel e hra e zeulagad trema en néan hag é huél un nebed klommed é tremen, her arnehè. Met unan anehè e lesk de goéh un «huanad» e za de bladein ar vougen en eutru.
- huanadalhuanadal
voir huanadiñ
- huanadañhuanadañ
voir huanadiñ
- huanadennhuanadenn
f. –où
(1) Soupir.
●(1732) GReg 881b. Soupir, sorte de gemissement qu'on tire du fond du cœur, & qui sort par la bouche, tr. «C'huanadenn. p. c'huanadennou.»
●(1824) BAM 337. an oll desirou, an oll huanadennou. ●(1878) EKG II 269. Bep mare e klevet huanadennou e gouele Mari.
(2) Tennañ un huanadenn : pousser un soupir.
●(1834/1840) BBZcarn I 54. a pe zellan diouti tennant wuenadennou, tr. «Et quand je le regarde, je pousse des soupirs.» ●(1877) EKG I 19. he benn etre he zaou zourn, en eur denna eun huanadenn hir.
(3) Tennañ e huanadenn diwezhañ : rendre son dernier soupir.
●(1954) VAZA 90. met un derzhienn spontus a oa gantañ ha tennañ a reas e huanadenn diwezhañ er c’harr dre dan war hent an ospital.
(4) Rentañ e huanadenn diwezhañ : rendre son dernier soupir.
●(1877) BSA 34. poket a reas d'ezhi evit an diveza guech, hac e rentas he huanaden diveza. ●229. da renta en he gichen he huanadenn diveza.
- huanader
- huanadiñ / huanadañ / huanadalhuanadiñ / huanadañ / huanadal
v. intr.
(1) Soupirer.
●(1499) Ca 113a. Huanadaff. g. souspirer.
●(1659) SCger 65a. haleter, tr. «huanadi.» ●109b. sangloter, tr. «huanda.» ●113a. souspirer, tr. «c'huanada.» ●154b. huanada, tr. «souspirer.» ●(1689) DOctrinal 200. hac ouz ho clevet oc’h-huanadi, é lavaras dezo, petra à signifi quement-ma ? ●(1732) GReg 881b. Soupirer, tr. «C'huanada. c'huanadi. ppr. c'huanadet. Van[netois] huannadeiñ.» ●(1752) PEll 443. Huanadi, le même que Huana. ●(1790) Ismar 79. huannadet hou teu. ●378. n'en dai quer erhoalh huanadal. ●(1792) CAg 135. Er mod ë lar, farçale, / Ha Jesus, hùannadalle. ●(17--) TE 273. ne ran perpet meit huannadal.
●(1838) OVD 285. ne hroant meit languissal ha huannadal. ●(1849) LLB 278. D'en noz, én hé gulé, ne hra meid huanadein. ●(1861) BELeu 15. de huannadal ha d'hum zisconfortein. ●21-22. huannadal e hré én-hou é hunan.
►[empl. comme subst.]
●(1880) SAB 248. e bro an huanadi.
(2) Hululer.
●(1902) PIGO I 223. ma vije klevet a-bell eur gaouen-gaz oc'h huanadi.
(3) Huanadiñ a : soupirer après.
●(1790) PEdenneu 159. groeit-teign huannadein guet hirreah ag er marhue eit monèt d'hou cùélet.
- huanadushuanadus
adj.
(1) (en plt de qqn) Soupirant.
●(1557) B I 334. Huanadus ha confus re / En ho leuzras Doe an Croer / An lech maz edoent, dren conter, tr. «gémissants et soupirants, Dieu le créateur les renvoya, dit-on, du lieu où ils étaient.»
●(1728) Resurrection 117. Chettu me voar ar bet mannet huanadus. ●334. Rentet huanadus en poan hac en glachar. ●394. Bepret huanadus. ●(1732) GReg 881b. Sujet à soupirer, ou soupirant pour quelque chose à quoi il aspire, tr. «C'huanadus.»
(2) (en plt de paroles) Soupirantes.
●(1861) BSJ 202. Dré er honzeu huannadus-cé.
(3) =
●(17--) CSbsm 15. Eit achihue é vuhé calet ha huannadus.
- huanañ
- huanek / huenek / hueek
- huanenn / huenenn / hueenn
- huanenniñ / huenenniñ
- huanet / hueet
- huaniñ / hueniñ / hueiñhuaniñ / hueniñ / hueiñ
v.
(1) V. intr. Se couvrir de poussière.
●(1931) VALL 582b. se couvrir de poussière, tr. «V[annetais] huéein, huañnein.» ●(1962) EGRH I 111. hueniñ v., tr. « se couvrir de poussière. »
(2) V. tr. d. Couvrir de poussière.
●(1962) EGRH I 111. hueniñ v., tr. « couvrir de poussière. »
- huanoùhuanoù
plur. Sac'h huanoù = (?).
●(1954) BISO.llmm 25. Môn a dapas krog en ur bouteg. Lakaat a reas e-barzh ur sac'h huanoù, peñseliet e meur a lec'h, ha dav da vouchounañ. ●Pa vez leun ar bouteg, e taoler ar bern er sac'h huanoù. ●35. kuzhet en ur c'horn dindan ur gwiskad seier huanoù.
- huataat
- hubl
- hubodiñhubodiñ
v. tr. d. Conspuer, huer.
●(17--) ST 350. pa laran gwirione, / E vezan hubodet evel eul leon goue, tr. «quand je dis la vérité, on me hue comme un lion sauvage.»
- hubothubot
m. Fripon, gueux, canaille.
●(1752) PEll 443. Hubot Se trouve ainsi écrit dans mes livres ; mais je crois que c'est pour Uhbot, ou Uc'hbot, qui sera placé en son rang. ●922. Ubot, Uhbot, Uc'hbot & Ibot. Terme de mépris & injurieux, comme qui diroit Canaille, gueux. Il est commun en Cornwaille.
●(1927) GERI.Ern 229. hubot m., tr. «Fripon, gueux, canaille.»
- hubotañ
- huboterezh
- hubotezhubotez
f. Fripon, gueux, canaille.
●(1927) GERI.Ern 229. hubotez f., tr. «Fripon (= friponne), gueux (= gueuse), canaille.»
- hububu
- huch .1huch .1
interj. Onomatopée pour chasser, éloigner les vaches.
●(1941) FHAB Gwengolo/Here 89. (Tregon ha tro-dro) Huch ! = Evit dichoual ar saoud.
- huch .2huch .2
m. –où
(1) Hurlements.
●(1902) PIGO I 55. 'Benn neuze, e save trouz er c'hastel : youc'h ha huch : An tân ! An tân ! ●84. An huch, ar youc'h hag ar skrif a vije klevet ter leo dro. ●(1910) MBJL 148. strakadeg ha huch. ●(1958) BRUD 4/91. Brabotereh (lire : barbotereh) e oé, ha huch.
(2) Hurlement.
●(1929) DIHU 217/302. Er peizant (...) e droh un huch hag ur vahad ar gein é beurkèh lon. ●(1921) GRSA 334. get paod a hucheu. ●(1934) MAAZ 88. met koustlé ne ouiet ket-hui é ma tré ou zouleu hucheu d'em hani-mé ? ●(1939) RIBA 67. Trohet é deviz er gorig de hucheu er pakad groagé.
(3) Cri pour appeler qqn.
●(1876) TDE.BF 296b. Huch, s. m., tr. «Cri pour appeler et faire venir.»
- huchad
- huchadeghuchadeg
f. –où Ensemble de cris, de hurlements.
●(1910) MBJL 90. pa zavas eun huchadeg spontus en enor d'ean.
- huchadenn
- huchalhuchal
v.
I. V. intr.
(1) Hucher.
●(1732) GReg 502b. Hucher, appeler à haute voix, tr. «Huchall. pr. huchet.»
(2) Crier.
●(1861) BSJ 136. huchal e hré goah ar hoah.
●(1934) FHAB C'hwevrer 57. bemdez emaint oc'h alorial, o huchal en e ziskouarn paour. ●(1955) VBRU 63. dre huchal hon daou, en arvar da zijavedañ.
(3) Huchal da ub. udb. : crier qqc. à qqn.
●(1903) MBJJ 8. Peurbrejet hon deuz 'benn e teuer da huchal d'imp : «Hip ! hip ! en goetur, mar plij !» ●(1908) PIGO II 182. a greiz ma huche d'imp diwall. ●(1913) BUKE 10. É vér é huchal d'ein kas me seud d'en ahoé.
II. V. tr.
A. V. tr. i.
(1) Huchal da : appeler.
●(1921) GRSA 61. più hennen e zo é huchal dein ? ●(1941) DIHU 357/231. Me zad nen dé ket pèl. Eh an de huchal dehon.
(2) Huchal àr ub. : huer qqn.
●(1907) VBFV.fb 52b. huer, tr. «hual ar.» ●(1954) BGUE 33/8. bandenneu peurizion (...) é huchal ar en dud hag é jagouilhat penneu pater.
B. V. tr. d.
(1) Hurler.
●(1962) BRUD 16/33. Hemañ a voutas, a zachas, a skoas war ar paourkêz loen en eur huchal eun hanter-dousennad leou-Doue.
►[au narrat. ind.]
●(1975) YABA 6.12.75. «Akré baltaz ! e huchas Yann Er Baluhenn.
(2) Huchal fin-forzh d’e vuhez : appeler au secours.
●(1939) RIBA 159. prest de dih pé de huchal fin-forh d’he buhé.
(3) Huchal habo : crier au loup.
●(1919) DBFVsup 30a. huchal habo, tr. « crier au loup. »
(4) Huchal habo : huer, poursuivre de ses cris.
●(1919) DBFVsup 30a. huchal habo, tr. « fig. huer, poursuivre de ses cris. »
III. Huchal evel ur bleiz : voir bleiz.
- hucher
- hucherez
- hucherezhhucherezh
m.
(1) Action de crier.
●(1732) GReg 502b. L'action de hucher, tr. «Huchérez. Van[netois] huchereh.»
(2) Concert de cris.
●(1732) GReg 502b. Huée, cri d'une multitude après quelqu'un, tr. «huchérez.»
●(1905) LZBg Genver 30. kentéh é saù un huchereh skontus a vesk ol en dud. ●(1909) DIHU 46/256. Ur pakad tud e oé duhont ar en hent pras, / Ha huchereh geté. ●(1921) GRSA 329. Haval é trouz er gléañnatereh, huchereh, demantereh doh tarañnereh er gurun. ●(1939) RIBA 67. deusto d'ou huchereh ha brunellereh. ●(1942) DHKN 88. un dé mah oen d’en Ulster é vonet, doh men guélet é saùas huchereh, ha kent pèl tolpereh.
- hud .1
- hud .2