Devri

Recherche 'kou...' : 462 mots trouvés

Page 1 : de kou (1) à kouchad-2 (50) :
  • Kou
    Kou

    n. pr. Diminutif de Jakou, forme hypocorostique de Jakez.

    (1906) BOBL 03 mars 76/3c. Mad ? neuze, Kou, eo mad d'emp embann ar c'helou man.

  • kouañ
    kouañ

    v. tr. d. Ramasser dans un grenier.

    (1907) AVKA 192. n'am eus ket a blas da goua ma eost. ●(1919) KZVr 354 - 14/12/19. Koua, tr. «ramasser dans un grenier.» ●(1942) VALLsup 89a. Mettre au grenier, tr. «koua («Kroaz ar V.», 14 kerdu, 1919).»

  • kouarc'h
    kouarc'h

    coll. & m.

    I. Coll. (botanique)

    (1) Chanvre (plante).

    (1327) Coris 9892 fol. 34 r° (d'après CHB 199). quarc.

    (c.1718) CHal.ms i. chanure, tr. «Coarh, mais on m'assure qu'en basse bretagne coarh est un mot fort sale, et on dit Canap, pour signifier du chanure, c'est a quoi il faut prendre garde.» ●(1723) CHal 36. Coarh, tr. «chanvre.» ●(1732) GReg 151a. Chanvre, plante, tr. «Van[netois] Coüarh. coarh.» ●908b. Teiller, teiller du chanvre, tr. «Van[netois] tilheiñ coüarh.» ●(1744) L'Arm 52b. Chanvre, tr. «Couarh.. heu. m.» ●(1752) PEll 166. Coüarc'h, Au pays de Vannes et en Haute-Cornwaille, est du chanvre.

    (1849) LLB 215. Er bautred e dill koarh. ●313. Ar ol er hegélieu er hoerh e vihana. ●(1876) TDE.BF 355a. Koarc'h, kouarc'h, s. m. V[annetais], tr. «Chanvre, plante textile.» ●(1897) EST 45. Mar dé anvé er hoarh.

    (1913) HIVR 29. hadet koarh ha lin. ●(1925) SFKH 5. hadein koarh. ●(1939) RIBA 157. krazein koarh de vréiat.

    (2) Plantenn gouarc'h : pied de chanvre.

    (1912) DIHU 82/60. Ur blanten koarh.

    (3) Kouarc'h tadoù : chanvre mâle.

    (1897) EST 46. ol er hoarh (…) En tadeu orgueillus, tr. «Le chanvre-mâle, la tête haute et fière.»

    (1903) EGBV 68. koarh tadeu, tr. «chanvre à graines ; dans les campagnes, chanvre mâle.» ●(1907) VBFV.bf 41b. koarh (…) tadeu, chanvre mâle (noms donnés par abus au chanvre à graines).»

    (4) Kouarc'h mammoù : chanvre femelle.

    (1897) EST 46-47. ol er hoarh (…) get mui a zoustér é tennér er mameu, tr. «Mais les femelles sont tirées avec plus de douceur.»

    (1903) EGBV 68. koarh mammeu, tr. «chanvre à poussière fécondante ; pour les campagnards, chanvre femelle.» ●(1907) VBFV.bf 41b. koarh (…) mammeu, chanvre femelle (noms donnés par abus au chanvre à pollen).»

    II. M. (textile) Chanvre.

    (1744) L'Arm 168b. 5 aunes de toile de chanvre, tr. «puem goalenn lieien coarh

    (1856) VNA 31. du Chanvre, tr. «Couarh.» ●(1857) LVH 27. groeit a lin pé a goarh.

    (1921) BUFA 130. er grouiz koarh e sterdé é zillad peur.

  • kouarc'haer
    kouarc'haer

    m. –ed (ornithologie) Pinson.

    (1849) LLB 199. er horaer, er vouialh, er golvan. ●(c.1897) GUN.dihu 146/314. Er vouialh, er hoarér, er glom, er savelleg.

    (1907) VBFV.bf 41b. koarhaér, m., tr. «pinson.» ●(1931) VALL 560b. Pinson, tr. «koarc'haer V[annetais] pl. ed.» ●(1934) BRUS 253. Un pinson, tr. «ur hoarhaér –ed

  • kouarc'heg
    kouarc'heg

    f. –i

    (1) Chenevière.

    (c.1718) CHal.ms i. cheneuiere, tr. «ur goarhec, ul liorh canap.» ●(1723) CHal 36. Coarhec ur gouarhec, tr. «chenviere.» ●(1732) GReg 160b. Cheneviere, lieu semé de chenvi, tr. «Van[netois] coarhecq. p. coarhegeü.» ●(1744) L'Arm 428a. Cheneviere, tr. «Coarhêc.. êgui. f.»

    (1876) TDE.BF 355a. Koarc'hek, s. f. V[annetais], tr. «Chenevière ; pl. koarc'hegeu.» ●(1897) EST 45. Monet bean d'é goarhèg e zou é tal en ti.

    (1907) VBFV.bf 41b. koarheg, f. pl. i, tr. «chènevière.» ●(1908) DIHU 36/84. M'em es hadet ur goarheg. ●(1924) SBED 32. betag korn hé hoarheg.

    (2) local. Jardin.

    (1981) LIMO 27 novembre. Goarheg, littéralement chennevière, se dit pour Liorh, jardin dans la région de Guémené.

  • kouarc'hek
    kouarc'hek

    adj. Abondant en chanvre.

    (1931) VALL 110b. abondant en chanvre, tr. «kouarc'hek

  • kouarc'henn .1
    kouarc'henn .1

    f. -où

    I. Brin de chanvre.

    II.

    (1) Plom evel ur gouarc'henn : être bien droit.

    (1913) DIHU 95/264 (G). Ha me zo mé famellen ieuank, ker plom èl ur goarhen !

    (2) Korfet evel ur gouarc'henn : avoir une taille mince.

    (1888) MELu 404 (G). Corvet é e guis dur gouarhen manefic e houer dansal, tr. E. Ernault «Elle a la taille mince comme un brin de chanvre.»

  • kouarc'henn .2
    kouarc'henn .2

    f. –ed Belle fille.

    (1919) DBFVsup 25b. garsalen (B[as] v[annetais]), une élégante. – Ailleurs labousel, pautréz, karuéz, femellen, koarhen, planten, loskaden.

  • kouard
    kouard

    m. –ed

    (1) Paysan.

    (1920) FHAB Genver 197. Roït d'ar c'houard ho krasou. ●(1957) ADBr lxiv 4/468. (An Ospital-Kammfroud) Kouard : n. m., pl. –ed. – Cultivateur, paysan.

    (2) Yann Gouard : personnification des paysans.

    (1920) FHAB Genver 197. Bloavez mat da Iann Gouard.

  • kouardiñ
    kouardiñ

    v. intr. Prendre le métier de paysan.

    (1957) ADBr lxiv 4/468. (An Ospital-Kammfroud) Kouard : n. m., pl. –ed. – Cultivateur, paysan. Le verb correspondant est kouardi : n'eo ket stank ken an dud yaouank ganet war ar maez hag a jomfe da gouardi.

  • kouardiz
    kouardiz

    voir kouartiz

  • kouart .1
    kouart .1

    adj.

    (1) Peureux, couard.

    (1464) Cms (d’après éd. Ca Feutren 115a). abaff et couart. tout ung. Ibi vide. ●(1499) Ca 47b. Couart. g. idem.

    (1855) BDE 166. ineaneu couart.

    (1922) EOVD 140. un dén kouard ha dinerh. ●(1924) NOLU 17. Peurkeh karùez, dous ha koart. ●(1927) BBMT 12. Koart èl ma oé.

    (2) Faible, sans force.

    (1924) NOLU 32. Sellet peger koart on dirag er groéz.

  • kouart .2
    kouart .2

    m. –ed Couard.

    (1732) GReg 218b. Couard, arde, tr. «couhard. p. couharded

  • kouartiz
    kouartiz

    f. Couardise.

    (1499) Ca 47b. g. couardise. b. couardis.

    (1732) GReg 218b. Couardise, tr. «coühardiçz

    (1841) IDH 49. en hum hantehet guet mui a goartis. ●(1861) BELeu 111. hur hoartis hag hur misérieu.

    (1907) BSPD II 313. méhus ag é goardiz.

  • kouarz
    kouarz

    m. (minéralogie) Maen-kouarz : quartz.

    (1931) VALL 608a. Quartz, tr. «maen-koüarz m. pl. mein-

  • koubet
    koubet

    adj. Chom koubet : rester court.

    (1942) VALLsup 42a. rester court, en parlant, etc., tr. «chom koubet

  • koubig
    koubig

    s. Crépuscule.

    (1919) DBFVsup 41b. koubig (Berric), tr. «crépuscule.» ●pe vo koubig, tr. «quand il commancera à faire nuit.» ●(1921) GRSA 195. De droieu koubig. ●(1939) RIBA 143. Trugèré speredeu bras er mézeu ha beta koubig.

  • koubl
    koubl

    m. –où

    (1) Couple.

    (1499) Ca 47b. g. coupple. b. coubl.

    (1659) SCger 33a. couple de bœufs, tr. «coupl egenet.» ●87b. vne paire de bœufs, tr. «vr coupl egennet.» ●(1732) GReg 222b. Couple, paire, tr. «Coubl. p. coublou. Van[netois] coupl. p. couplëu.» ●Un couple de bœufs, tr. «Coubl egenned.» ●Un couple d'œufs, tr. «Ur c'houbl vyou.» ●686a. Paire, parlant des animaux, tr. «Coubl. ur c'houbl.» ●686b. Une paire de beufs, tr. «Ur c'houbl egenned.» ●Une paire de pigeons, tr. «Ur c'houbl coulmed.»

    (1876) TDE.BF 365b. Koubl, s. m., tr. «couple ou paire, pour dire deux.»

    (2) Petit joug.

    (1876) TDE.BF 365b. Koubl, s. m., tr. «Petit joug pour mener les bœufs à la foire.»

    (3) (anatomie) Pli du coude, du genoux.

    (1499) Ca 47b. Coubll an garr. g. le ploy de la iambe.

    (1883) MIL 93. eur saro fanfarluchet a ziskenne beteg koublou an divesker.

    (4) [prlt d’outils ou autres que l’on porte] War goubl ar vrec’h : au pli du bras.

    (1847) FVR xi. eur bal war he skoaz, hag eur falz war goupl he vreac’h, evel el labourer o vont da welet he barkou. ●(1868) KTB.ms 14 p 1. he falz gant-han war goupl he vrec’h. ●(18--) KTB.ms 14 p 104. ur banerad prun gant-hi war goupl he breac’h.

    (5) (charpenterie) Ferme.

    (1499) Ca 47b. Coubl guelteff. vide in lazcc.

    (1910) EGBT 170a. koubl, tr. «m. pl. o, arbalétrier.» ●(1988) TIEZ II 299. Ferme (koubl) cf. charpente. Assemblage de deux arbalétriers.

    (6) Articulation.

    (1931) VALL 38b. Articulation, tr. «koubl m. pl. ou

    (7) Koubl-kab : articulation du fléau.

    (1931) VALL 38b. Articulation du fléau, tr. «koubl-kab m.»

  • koubl-freilh
    koubl-freilh

    m. (agriculture) Garniture du manche du fléau.

    (1876) TDE.BF 365b. Koubl-ar-freill, s. m., tr. «Partie du fléau à battre le blé ; c'est le morceau de cuir qui relie le manche au battant.»

    (1931) VALL 308a. Fléau (…) la garniture du manche, tr. «koubl-freilh m.»

  • koubl-ha-koubl
    koubl-ha-koubl

    adv. Deux par deux.

    (1792) BD 5048-5049. nin o amaro / coupl ha coupl, tr. «nous les lierons, / deux par deux.»

  • koubl-kamm
    koubl-kamm

    m. (architecture) Ferme de charpente.

    (1633) Nom 143a. Capreoli : bois enclinez de deux costez : couplou cam, pez coat pleguet á pep costez. ●143b. Tigillum, transtillum : cheuronneau, soliueau : coupl-cam.

    (1732) GReg 405a. Ferme de charpente, tr. «Coubl-cam[m]. p. coublou-cam[m].»

    (1867) FHB 147/344b. eur c'houbl-cam bennag prest da goeza. ●(1868) FHB 197/321a. evel coublou-cam, cals mellou dezho. ●(1870) FHB 299/299b. Tammou mein kizellet e doare coublou cam a verk e peleac'h edo an or. ●(18--) SAQ II 350. ama ar c'houbl-kam a zo diloc'het. Red eo (...) d'ar c'halvez don'd. 351. Liven an ti, koublou kamm goulazou, treustou...

    (1925) BUAZmadeg 581. treuzier, plench, kebou ha koublou kam a strake. ●(1928) BREI 55/2a. pa grevas ar c'hoadaj war an ti, koublou kamm, livennou, kebriou ha toenn.

  • koublad
    koublad

    m. –où

    I.

    (1) Couple.

    (1857) CBF 15. eur c'houplad ier, tr. «une couple de poulets.» ●(1861) BSJ 302. puemb coublad éhen. ●(1876) TDE.BF 365b. Koublad, s. m., tr. «Couple ou paire, parlant des bœufs, des chiens de chasse.» ●(1880) SAB 187. Pemp coublad ejennet am euz prened. ●(1894) BUZmornik 237. e prenaz eur c'houblad ejenned. ●(18--) GBI II 70. Da vouit 'r c'houplad linselliou-moan, tr. «Pour chercher une paire de linceul de fine toile.»

    (1904) LZBg Gouere 180. ur houblad iér. ●(1929) MKRN 85. e zek koulbad krampouz. ●(1936) IVGA 25. dek koublad tud yaouank.

    (2) Paire.

    (1906) BOBL 26 mai 88/3a. Eur c'houlbad fasadou e tapaz.

    (3) Paire de jumeaux.

    (1990) TTRK 128. Diwar neuze e veze ivez ganeomp daou baotr eus Penn ar Prad, ur c'houblad anezho, met ne oant ket heñvel-tre an eil ouzh egile.

    (4) par ext. Quelques.

    (1957) AMAH 14-15. ur c'houblad gerioù e rusianeg palefarz !

    II. (chant, musique)

    (1) Couplet.

    (1732) GReg 150b. Couplet de chanson, tr. «Coublad. p. coubladou

    (1876) TDE.BF 365b. Koublad, s. m., tr. «Couplet de chanson ; pl. koubladou.» ●(1894) BUZmornik 159. ar c'houblad kenta hag ann diskan anezhan.

    (1911) BUAZperrot 220. eur ganaouen tri goublad enni.

    (2) Koublad sonerien : couple de sonneurs.

    (1904) BOBL 1er octobre 2/2c. eiz koublad sonerien a oa deut da gonkouri.

  • koubladenn
    koubladenn

    f. -où Enfants jumeaux.

    (1962) EGRH I 42. koubladenn f. -où, tr. « enfants jumeaux. »

  • koubladur
    koubladur

    m. –ioù

    (1) Accouplement.

    (1732) GReg 9a. Accouplement, l'action d'accoupler des bœufs, &c., tr. «Coubladur.» ●178b. Coit, en lat[in] Coïtus, tr. «coubladur.» ●209b. Copulation, copule, tr. «Coubladur.» ●(1744) L'Arm 14b. Appariement, tr. «Coubladur. m.»

    (2) Reliure.

    (1732) GReg 799a. Reliure, tr. «coubladur levryou.»

  • koubladurezh
    koubladurezh

    f. –ioù Accouplement.

    (1732) GReg 9a. Accouplement, tr. «coubladurez

  • koublañ / koublat
    koublañ / koublat

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Accoupler, apparier.

    (1499) Ca 47b. Coupplaff. g. couppler. ●(c.1500) Cb. g. acoupler par joug comme le beufz. b. yeugaff / coublaff.

    (1659) SCger 33a. coupler, tr. «coupla.» ●138b. Coubla, tr. «accoupler.» ●(1732) GReg 9a. Accoupler, joindre ensemble deux choses de même nature, tr. «Coubla. pr. coublet.» ●42b. Appareiller des bœufs, tr. «Coubla egénned.» ●222b. Coupler, attacher, ou mettre deux à deux, tr. «Coubla. pr. coublet. voyez appareiller.» ●(1744) L'Arm 14b. Apparier, tr. «Coublatt

    (1876) TDE.BF 365b. Koubla, v. a., tr. «Coupler des bœufs, des chiens de chasse.»

    (2) Frayer.

    (1732) GReg 435b. Frayer, parlant du poisson, au tems de la generation, tr. «coubla. p. coublet

    (3) (imprimerie) Relier.

    (1732) GReg 798a-b. Relier un livre, des cahiers, tr. «Coubla ul levr.» ●799a. Reliure, tr. «Ar fæçzoun da goubla levryou.»

    (1870) FHB 294/264b. da voulla hag da goubla al levriou.

    (4) (cuisine) Pétrir.

    (1982) PBLS 619. (Langoned) koublañ, tr. «pétrir (la pâte à pain, à crêpes…).»

    II. V. pron. réfl. En em goublañ.

    (1) Se former en couple.

    (1908) FHAB Gwengolo 273. Ar bedourien hag ar bedourezed (...) en em goubl daou ha daou, pe diou ha diou.

    (2) (en plt des animaux) Se mettre en couple pour la reproduction.

    (1732) GReg 43a. S'apparier, se mettre, se joindre deux à deux, parlant des oiseaux, tr. «en em goubla». ●Voici la saison ou les Perdrix s'apparient, tr. «Cetu deut an amser ma teu ar c'hlugiry d'en em goubla.» ●(1744) L'Arm 14b. S'apparier, tr. «Um goublatt

  • koubled
    koubled

    m. –où Charnière, couplet.

    (1732) GReg 222b. Couplets, pentures pour les portes et pour les fenêtres, tr. «Coubledou

  • koubledenn
    koubledenn

    f. –où Charnière.

    (1896) GMB 433. Le gond s'appelle en pet[it] tréc[orois] korn butun m., litt. «pipe à tabac», et le fer qui s'y emboîte koubleden f.

  • koublenn
    koublenn

    f. –où Couplet.

    (1744) L'Arm 80b. Couplet, tr. «Cobleenn.. neu

  • koublennad
    koublennad

    f. –où (musique) Couplet.

    (1505) Vc 19. ar goblenad ma / var ton ar rorate, tr. «ce couplet / sur l'air du Rorate.»

    (c.1718) CHal.ms i. couplet de chanson, tr. «ur goblenat canen, ur posen canenen, ur pos' canen.» ●(1744) L'Arm 80b. Couplet, tr. «Cobleennatt.. adeu

    (1876) TDE.BF 365b. Koublennad, s. m., tr. «Couplet de chanson.»

  • koubler
    koubler

    m. –ion Celui qui accouple.

    (1732) GReg 42b. Celui qui appareille, tr. «coubler. p. yen

  • koubler-levrioù
    koubler-levrioù

    m. Relieur.

    (1732) GReg 798b. Relieur, qui relie les livres, tr. «Coublèr-levryou. ur c'houblèr-levryou

    (1876) TDE.BF 365b. Koubler levriou, tr. «relieur de livres ; pl. ien

  • koublerezh
    koublerezh

    m. Accouplement.

    (1732) GReg 9a. Accouplement, l'action d'accoupler des bœufs, &c., tr. «Coublérez

  • koublidigezh
    koublidigezh

    f. Accouplement.

    (1732) GReg 9a. Accouplement, l'action d'accoupler des bœufs, &c., tr. «Coublidiguez

  • kouboul
    kouboul

    m. –où Coin pour serrer.

    (1716) PEll.ms 268. Couboul, nom que les meuniers bretons donnent aux coins de bois que l'on fait entrer de force au tour de la barre de fer qui traverse la meule et la fait tourner, lesquels coins servent à affermir cette barre. ●(1752) PEll 166. Couboul ; c'est un coin qui sert à tenir ferme ce qui doit l'être, & on le dit particulièrement des coins de bois, que l'on fait entrer de force dans le centre d'une meule de moulin pour faire tenir ferme la barre qui la fait tourner.

    (1876) TDE.BF 365b. Kouboul, s. m., tr. «Coin en bois pour serrer deux objets.»

    (1931) VALL 131a. Coin ; spécialement le coin qu'on enfonce au centre de la meule, tr. «kouboul m.»

  • kouboulañ
    kouboulañ

    v. tr. d. Enfoncer un coin dans.

    (1931) VALL 131a. faire entrer un coin dans, tr. «kouboula

  • kouc'h
    kouc'h

    m.

    (1) (apiculture) Couverture de ruche.

    (1752) PEll 167. Couc'h, couverture de rûche, soit peau, écorce, planche ou paille &c. ce qui est de l'uasage de Léon, & est reconnu par M. Roussel.

    (1821) GON 109a. Kouc'h, s. m., tr. «Couverture de ruche, qui consiste ordinairement en un toit de paille non tressée, disposé en cône. Ce mot est du dialecte de Léon seulement.» ●(1876) TDE.BF 365b. Kouc'h, s. m., tr. «Couverture de ruche à miel.» ●(1890) MOA 452b. Couverture de ruche à miel, tr. «kouc'h, m.»

    (2) (marine) Coque (de bateau).

    (1931) VALL 153b. Coque ; de bateau, tr. «kouc'h m.»

  • kouc'hañ
    kouc'hañ

    v. tr. d. Couvrir (une ruche).

    (1931) VALL 465b. mettre un couvercle à une ruche, tr. «kouc'ha eur ruskenn.»

  • kouc'henn
    kouc'henn

    f. –ed (zoologie) = (?).

    (1935) BREI 394/3a. Kouc'henned ha konifled a vale war an hent tenval.

  • kouch .1
    kouch .1

    f. –où Serpe.

    (1915) FBBF 101 (10 décembre). me a dapo va rouch hag ar vouc'hal hag a yelo da c'haz da bila. ●(1931) VALL 688a. Serpe, tr. «kouch C[ornouaille] f.»

  • kouch .2
    kouch .2

    m. & adv. –où

    I. M.

    A. (agriculture)

    (1) Association de cultivateurs de différentes exploitations pour certains travaux.

    (1931) VALL 269a. Équipe (spécialement de parents, voisins qui aident pour les travaux), tr. «kouch m.» ●(1962) GERV 129. e gouch eosterien. ●(1975) UVUD 93. (Plougerne) E doa eur c'houch. Em asosiet oant d'ont dac'h an eil d'egile er mod-se. (…) Kouchou doa ie evit falc'hat. 9, 10 asañbles. Bemdeiz asañbles. Irio emeint amañ, varc'hoaz emeint en ti-all. ●(1982) MABL I 143. (Lesneven) ar c'houch dournañ.

    (2) Équipe de batteurs.

    (1909) BROU 217. (Eusa) Kouch, tr. «Se dit quand les batteurs se divisent en deux camps qui frappent alternativement.» ●(1942) VALLsup 19a. Equipe de batteurs, tr. «kouch m.»

    B. par ext.

    (1) Équipe.

    (1955) STBJ 68. Dre gouchou a bemzek pe a ugent den, gant eur mestr-labour e penn pep hini, e yeent da doulla ha da deuria douar e-lec'h ma veze ezomm anezo. ●108. eur c'houch c'hoarierien peziou-c'hoari. ●(1962) GERV 91. eur c'houch brezelourien. ●(1964) ABRO 15. ur c'houch a bevarzek den.

    (2) Rang social.

    (1936) IVGA 238. n'eo ket eur gwaz eus kouch Mimi Andro. ●(1954) LLMM 47/23. ar rañsoù eus ho kouch ! ●(1972) SKVT I 18. eus ar memes kouch. ●(1973) SKVT II 23. e-giz an dudjentil eus e gouch.

    ►[au dimin. plur.]

    (1932) BRTG 168. Abrest é ma bet er galanted é verùein én dro d'er plah. bout e oè ré ag hé houchigeu.

    C. (en plt de qqc.)

    (1) Taille, calibre.

    (1907) VBFV.fb 16a. calibre, tr. «kouch, f.»

    ►Bout er c'houchoù gant : de la même taille que.

    (1934) BRUS 113. De même taille (volume) que, tr. «er houcheu get.» ●(1937) DIHU 317/364. Bout e zo broieu, er houcheu get Breih, hor bro-ni ; hag e viù kaer en dud énnè.

    (2) Paquet, d'épingles, d'aiguilles.

    (1909) BROU 217. (Eusa) Kouch, tr. «Paquet d'épingles ou d'aiguilles.»

    (3) Andain.

    (1938) DIHU 324/95. ur parkad ed trohet a neùé ha lakeit a goucheu. ●(1938) DIHU 327/143. É ma ataù er bléad a goucheu, du get er glaù.

    (4) Moyette de douze gerbes.

    (1942) VALLsup 86b. Gerbière de douze gerbes, tr. «kouch V[annetais] m.» ●(1934) BRUS 266. Une moyette (12 gerbes), tr. «ur houch –eu, m.»

    (5) [au dimin. plur.] Ce qui convient à (qqn).

    (1934) MAAZ 121. laret dein é kaveet é dreuigeu hag é gouchigeu d'em hani.

    II. Loc. adv.

    (1) Kouch war gouch : en rangs serrés.

    (1926) FHAB Genver 35. Kouch war gouch, ar zal en em garg evel eun u. ●(1935) BREI 435/3a. ar chapel, gant an dud kouch war gouch enni.

    (2) Leun-kouch : complètement plein, comble.

    (1890) MOA 70. Très plein, tr. «leun-kouch

    (1910) MBJL 135. ec'h ê leun-kouch an iliz. ●(1915) HBPR 83. iliz Santez-Helena a oa leun-kouch a dud. ●(1919) KZVr 355 - 21/12/19. leun-kouch, tr. «comble.»

  • kouch .3
    kouch .3

    m. Hypocrite.

    (1952) LLMM 32-33/131. (Douarnenez) Kouch, kouchig g. pilpouz. ●(1977) PBDZ 127. (Douarnenez) kouch, tr. «Hypocrite.» ●(1977) PBDZ 727. (Douarnenez) an tamm kouchig-se, tr. «cet espèce d'hypocrite.»

  • kouch .5
    kouch .5

    s.

    (1) Couche, lit.

    (1499) Ca 47b. Couche. g. idem.

    (2) = (?) Région (?).

    (1575) M 1873. En bet man eu an couyg, maz dleér é douigaff, tr. «C'est en ce monde la région où on (il) doit le craindre.»

  • kouch .6
    kouch .6

    voir kouchañ .1

  • kouch .7
    kouch .7

    voir kouchañ .7

  • kouch s. .4
    kouch s. .4

    Kemer e gouch war : viser, prendre sa mire.

    (1960) PETO 51. o ofiser o kemer e gouch war hemañ. ●(1964) ABRO 106. Hon armoù a skoazjomp hag e kemerjomp hor c'houch war an debrerien dud.

  • kouch-da-gouch
    kouch-da-gouch

    adv. Couche sur couche.

    (1914) MNOTes 166. M. Vallée m'a communiqué cette phrase trécoroise : Evel eur falc'h, en kreiz eur pradad foen, er c'hiz-ze kouch-da-gouch, e tiskar ar c'hlenved an dud dre aman comme une faux au milieu d'un pré plein de foin ainsi «couche sur couche» (les uns sur les autres) la maladie abat les gens par ici.

  • kouch-taol
    kouch-taol

    voir kuzh-taol

  • kouchad .1
    kouchad .1

    m. Trapu.

    (1879) ERNsup 159. Eur c'houchad den, eur c'houchad mad a den, un petit homme bien doublé, trapu, St-M[ayeux].

  • kouchad .2
    kouchad .2

    m. –où

    (1) Paquet d'épingles, d'aiguilles.

    (1732) GReg 360b. Carteron d'épingles, tr. «couchad spilhou. p. couchadou spilhou. ur c'houchad spilhou.»

    (1909) BROU 217. (Eusa) Kouchad, tr. «Paquet d'épingles ou d'aiguilles.»

    (2) Équipe (de travailleurs).

    (1975) UVUD 91. (Plougerne) Dac'houde e vehe tollet douar var ar bemmen gant paliou, setu e vehe ranket kaout eur c'houchad tud.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...