Devri

Recherche 'lu...' : 234 mots trouvés

Page 1 : de lu-1 (1) à ludan (50) :
  • lu .1
    lu .1

    adj. Ridicule.

    (1659) SCger 105b. ridicule, tr. «vn dra lu.» ●(1716) PEll.ms 877. Lu, Ridicule, impertinent, honteux, malhonnette. Le p. Maunoir a mis un dra lu pour dire ridicule, c'est-à-dire une chose ridicule. Les plus habiles bretons que j'ai consulté sur ce mot m'ont assuré que c'est du jargon, que l'on ne dit point serieusement. On en fait, comme participe passif, luet, pour dire, trompé, moqué, tombé en confusion : et le nom dérivé Luat, sing. Luaden, confusion, honte, traitement honteux. ●(1732) GReg 822b. Ridicule, tr. «lu.» ●Ridiculité, chose ridicule, tr. «Un dra lu. p. traou lu.» ●824a. Une chose risible, tr. «Un dra lu

    (1868) FHB 161/33b. an dud diskiant ha curius pere en em les da veza borodet ha desevet gant credennou lu, gant trabellerez diot ha neuziou diskiant. ●(1876) TDE.BF 417b. Lu, adj. (anc.), tr. «Ridicule, parlant des choses.» ●(1877) EKG I 180. an traou-man n'int nemed sorc'hennou lu.

    (1931) VALL 346b. Grotesque, tr. «lu

  • lu .2
    lu .2

    m.

    (1) Ober al lu gant ub., udb. : tourner qqn, qqc. en ridicule.

    (1920) KZVr 366 - 07/03/20. tourner en dérision, tr. «Kerne-Uhel) ober al lu gant.» ●(c.1930) VALLtreg 1385. Lu : ober lu gant ar zakramant, se moquer du Sacrement (Abbé Besco. Hte-Corn.). ●(1962) TDBP II 352. C'hwi, 'm-eus aon, a zo oh ober al lu ganin-me !, tr. «vous, je crois bien (ou : je le crains), vous essayez de me ridiculiser.»

    (2) Ober e lu : faire le Jacques.

    (1976) LIMO 05 mai. hag e vezè eh obér é lu ar blasen foér Sant Jermen. ●Obér e lu, tr. «faire le Jacques.»

  • lu .3
    lu .3

    m. –ed Sot.

    (1934) BRUS 200. Un sot, tr. «Ul lu –ed

  • lu .4
    lu .4

    s. Armée.

    (c.880) MSvbr XIV (ms I, 204, DGVB 260a). (mo)rlu, gl. classis, tr. « flotte » littéralement « armée de mer ».

    (1921) RNDLmocaer VII. Deit e oè tro Kalloc’h de hédal é talva el lu, ar er hléyeu, tal oh tal d’en éneberion. ●(1935) RNDL 132. Ha m’inéo lugerno én noz èl ur piled, / Hag arhéled Hou lu e vinn hanval dohté. ●(1944) NOTK 61. Deut eo sloga da veza lu e brezoneg ; ar ger-se hon eus dilezet, hep ezomm ebet, evel kel lies all a c’herriou keltiek, evit kemerout eur ger gallek.

  • lu / lou .5
    lu / lou .5

    s. Herbe.

    (c. 900) MSvbrvcorn II f° 1 l. 16 (DGVB 191a, DVBR 465, ETCE 19 267). platan hoiarn lub guied (ou guid ou gued) et ad quaemlibet doloraem sanat.

    (1633) Nom 94a. Veratrum album, elleborus albus : viraire, veratre, ellebore blanc : an euor guen, lou guys.

  • luad
    luad

    m. Ridiculisation. cf. luadenn

    (1716) PEll.ms 877. Lu, Ridicule, impertinent, honteux, malhonnette. Le p. Maunoir a mis un dra lu pour dire ridicule, c'est-à-dire une chose ridicule. Les plus habiles bretons que j'ai consulté sur ce mot m'ont assuré que c'est du jargon, que l'on ne dit point serieusement. On en fait, comme participe passif, luet, pour dire, trompé, moqué, tombé en confusion : et le nom dérivé Luat, sing. Luaden, confusion, honte, traitement honteux.

  • luadenn
    luadenn

    f. -où.

    (1) Ridiculisation. cf. luad

    (1716) PEll.ms 877. Lu, Ridicule, impertinent, honteux, malhonnette. Le p. Maunoir a mis un dra lu pour dire ridicule, c'est-à-dire une chose ridicule. Les plus habiles bretons que j’ai consulté sur ce mot m’ont assuré que c’est du jargon, que l’on ne dit point serieusement. On en fait, comme participe passif, luet, pour dire, trompé, moqué, tombé en confusion : et le nom dérivé Luat, sing. Luaden, confusion, honte, traitement honteux.

    (2) Parodie.

    (1931) VALL 533a. Parodie, tr. «luadenn f.»

    (3) Acte de séduction.

    (1919) DBFVsup 46b. luaden, tr. «action de séduire.» ●(1931) VALL 682b. un acte de séduction, tr. «luadenn V[annetais] f.»

  • luadenniñ
    luadenniñ

    v. tr. d. Parodier.

    (1931) VALL 533a. Parodier, tr. «luadenni, luadenna

  • luañ
    luañ

    v. tr. d. Parodier.

    (1931) VALL 533a. Parodier, tr. «lua

  • luban .1
    luban .1

    adj. Flatteur.

    (1876) TDE.BF 417b. Luban, adj., tr. «Insinuant, cajoleur, flagorneur, enjoleur.»

  • luban .2
    luban .2

    m. –ed Flatteur.

    (1732) GReg 129b. Cageolleur, tr. «Luban. p. lubaned

    (1836) FLF 31. Peb goroër ha peb luban / A savas gat caus dom Alan.

    (1876) TDE.BF 417b. Luban, s. m., tr. «Insinuant, cajoleur, flagorneur, enjoleur.»

  • lubanat
    lubanat

    voir lubaniñ

  • lubaner
    lubaner

     

     

    (1) M. –ion Flatteur.

    (1914) DFBP 119a. enjoleur, tr. «Lubaner.» ●(1957) BRUD 2/46. Eul lubaner euz ar henta e oa Per an Toulleg.

    (2) [sens adverbial] Flatteur.

    (1947) YNVL 90. Yec’hed deoc’h, Aotrou Person ! (Skarzhañ a ra e skudell, en un taol. Lubaner.) An Aotrou’n Eskob, en e vaner kaer, n’en deus ket ar ouenn eus hennezh.

  • lubanerez
    lubanerez

    f. –ed Femme qui flatte.

    (1939) MGGD 53. touellet (...) gant komzou brao al lubanerez.

  • lubanerezh
    lubanerezh

    m. Flatterie.

    (1732) GReg 129a-b. Cageolerie, à l'égard de quelqu'un, tr. «lubanérez

    (1872) ROU 85a. Flagornerie, tr. «Lubanerez

    (1914) DFBP 119a. enjolement, tr. «Lubanerez.» ●(1925) FHAB Mezheven 213. Tud ar c'hastell a deuas da zelaou lubannerez ar prezeger. ●(1925) FHAB Du 429. Lubanerez na gourdrouzou, netra ne rae.

  • lubaniñ / lubanat
    lubaniñ / lubanat

    v

    (1) V. tr. d. Flatter.

    (1732) GReg 129a. Cageoller, carresser pour avoir, &c. de quelqu'un, tr. «lubani. pr. lubanet

    (1872) ROU 85a. Flagorner, tr. «Lubanat.» ●94b. Pateliner, tr. «Lubanat

    (1914) DFBP 119a. enjoler, tr. «Lubani

    (2) V. tr. i. Lubaniñ da, ouzh ub. : flatter qqn.

    (1876) TDE.BF 417b. Lubani, v. n., tr. «S'insinuer en cajolant, flatter pour obtenir.» ●(1890) MOA 154a. Cajoler en s'insinuant, tr. «lubani oc'h u. b.»

    (1907) FHAB Genver/C'hwevrer 14. Darn a lubane ouzoc'h gant ardou ha komzou flour. ●(1925) FHAB Eost 308. kaer en doa Yann lubanat d'ezan. ●(1941) SAV 19/20. en em lakaat a reas da lubani ouz ar c'hoziad. ●(1955) STBJ 32. 73. ha gouzout a ouie flana outañ pe lubani dezañ. ●(1964) YHAO 123. met ne dalvez ket ar boan lubaniñ din !

  • lubanus
    lubanus

    adj. Trompeur.

    (1967) BAHE 51/3. promesaoù lubanus ar Gouarnamant.

  • lubrik
    lubrik

    adj. Lubrique.

    (1621) Mc 28. Euelhen ves an atouchamantou, gand pocou all, promesçaou, ha comsaou lubriq. ●(1633) Nom 8a-b. chanson sale, vilaine & impudique, ou de paillarde, tr. «canauen lubricq, vil hac impudicq.»

    (1659) SCger 69a. impudique, tr. «lubric.» ●87b. paillard, tr. «lubric.» ●(1732) GReg 521a. Impudique, qui a renoncé à la pudeur & à la chasteté, tr. «tud lubricq.» ●(17--) TG 1364. Cals a ret din a c’hoas gant ho comzo lubric.

    (1838) OVD 151. ur bligeadur lubrique. ●(1846) DGG 225. An dezirou lubric.

    (1907) PERS 255. Ar pec'hed lubrik.

  • lubrikus
    lubrikus

    adj. Lubrique.

    (1575) M 1416. na beuaff anaffus, lubricus en luxur, tr. « Ou vivre souillé, lubrique, dans la luxure. »

  • lubrisite
    lubrisite

    f. –où

    (1) Lubricité.

    (1659) SCger 59a. fornication, tr. «lubricité.» ●87b. paillardise, tr. «lubrisité

    (1838) OVD 152. ur chonge de béhani é tougue el lubricité. ●(1850) MOY 194. Va daoulagad liqes, leun a lubricite. ●(1857) HTB 85. ar pec'het mezuz a lubrisite.

    (1905) KANngalon Ebrel 371. al lubricite hag al loudouriaj.

    (2) plais. Électricité.

    (1924) BUBR 42/963. en «tredan», evel ma lavarer brema, pe el «lubrisite», egiz ma tic'henaouege gwechall va amezeg Jermen.

    (3) Acte lubrique.

    (17--) EN 698. bomde, bars er pehed a lubrisiteou ! tr. «chanque jour, dans le péché et les lubricités !»

  • lubrisius
    lubrisius

    adj. Lubrique.

    (17--) BSbi 1120. en dut lubricius.

  • luc'haj
    luc'haj

    m. –où

    (1) Propos grossiers.

    (1732) GReg 50b. Argot, le langage des gueux, tr. «Luhaich.» ●508b. Jargon, langue factice, ou langage particulier, comme l'Argot, &c., tr. «Luhaich

    (c.1894) IJB.ms II 25. ar zervicherezet pere n'oa an ear da veza merc'het o tisplanta nondeou leuc'hachou a bep seurt.

    (1907) PERS 110. abalamour ma'z euz urz vad en he di ha ne glever ennhan na luc'haj ne (lenn : na) blasfemmou. ●(1907) FHAB Meurzh/Ebrel 38. D'ar re a zo douget d'al leuc'haj e kinnigont scridou lor, goest avechou da lakaat da ruzia gant ar vez tud Sodom ha Gomor. ●(1915) HBPR 197. Ne gomzan ket deoc'h deuz ar blasphemou hag al luc'hachou hon doa da c'houzanv hed an hent. ●(1934) PONT 60. Deac'h e kozeemp diwarbenn al luc'hajou.

    (2) Argot, baragouin.

    (1732) GReg 79a. Baragouin, langage qu'on n'entend pas bien, tr. «Luhaich.» ●Baragouiner, tr. «comps luhaich

  • luc'hajat
    luc'hajat

    v. intr. péjor. Parler une langue étrangère.

    (1935) CDFi 16 novembre. Lavaret em eus d'it ne ouie ket an aotrou nemet luc'hachat !

  • luc'hajiñ
    luc'hajiñ

    v.

    I. V. intr.

    (1) Parler grossièrement.

    (1924) LZMR 20. Leuc'haji a rae evel eun amprevan. ●(1943) VKST Gwengolo 342. En deiz all adarre e savas kont ar merc'hed ganeomp, n'eo ket evit luc'hachi oa, tri pe bevar ykamiad oamp, met diwarbenn an troet m'eo ar merc'hed yaouank da glask en em strapenni ouz kêriz. ●(1995) BRYV I 179. (Milizag) Ma vije unan bennag o luhachi.

    (2) Parler argot, baragouiner.

    (1732) GReg 79a. Baragouiner, tr. «Luhaicha.» ●508b. Jargonner, tr. «Luhaichi. pr. luhaichet

    II. V. tr. i. Luc'hajiñ war ub. : insulter qqn.

    (1962) GERV 44. e savas eur vouez kintus (...) da luchachi war Ronan.

  • luc'hañ / luc'hiñ / luc'hiañ
    luc'hañ / luc'hiñ / luc'hiañ

    v.

    I. V. intr. Reluire, luire, briller.

    (1499) Ca 129a. Luychaff. g. reluire.

    (1744) L'Arm 222b. Luire (…) Parlant des corps polis, qui refléchissent la lumière, tr. «Luhein.» ●331b. Rembrunir (...) L'or avec la Sanguine & le Brunissoir, tr. «Laquad enn euradur de luhein gued Creye ru hag el Luchicq.» ●(17--) TE 303. ou hlèanniér é linguêrnein hac ou dirènneu-eur é luihein.

    (1825) COSp 140. O mæn précius (…) pehani a luh émesq el loustrie a hun béhedeu ! ●(1849) LLB 533. Mar guélet é luehein er brogon ha luhed. ●903-904. selet mem benhueger / Ne luehant avel se meid rak m'ou labourer. ●(1861) BSJ 32. er stiren e luh arré drest ou fenneu hag e ya éan én ou raug. ●(1869) FHB 205/390a. ar prêvet-glaz, a veler o lugerni, o luhia. ●(1882) BAR 61. Ha setu eal an Aotrou Doue en em ziscouezaz en ho c'hichen hag eur sclerijen vraz a luc'haz en dro dezho.

    (1907) PERS 331. lioc'ha a reant evel arc'hant. ●368. hag he lagad a lioc'haz evel guechall. ●(1910) MBJL 193. golo elektrik o luc'han dre oll. ●(1911) DIHU 68/202. Na luéhein e hrant !... ●(1970) GSBG 82. (Groe) ha luc'hiñ 'vel ma rae an aourach neuze, tr. «et luire comme faisaient les dorures à l'époque.»

    II. V. tr. d.

    (1) Éclairer.

    (1732) GReg 316b. Éclairer, répandre de la lumière, tr. «Van[netois] luheiñ

    (2) Faire briller, cirer.

    (1913) ARVG Eost 192. brousto da luc'han botoio.

    ►absol.

    (1967) BAHE 54/27. da ziboultrennañ, da goarañ ha da luc'hañ.

  • luc'hed
    luc'hed

    coll. & interj.

    I.

    A.

    (1) Éclairs.

    (14--) N 877. Coruent ha luffet, tr. «La tempête et les éclairs.» ●(1633) Nom 222a-b. Sæculum vec seculum : tra, fulger, quem coruscationem vocant : l'esclair : luet, luchet, daret.

    (1659) SCger 47b. eclair, tr. «luhet, luiat.» ● 157b. luhet, tr. «eclair.» ●(c.1680) NG 26. Cleuet er gurun, el luhet. ●(1727) HB 302. ar c'hasarc'h, ar reo, al luc'het, hac an avelou rostus. ●(17--) EN 1639. Ar foeld, ar hurunou, hac al luhed, tr. «La foudre, le tonnerre et les éclairs dans l'air.»

    (1821) SST 133. é creis er gurun, er brogon, hac er luhet. ●(1835) AMV 85. luyet ha tauliou gurun spontus. ●(1849) LLB 457. El luhed, é splannein, e feut er gogusen. ●(1857) CBF 3. Al luc'hed a skaot ar gwiniz-du, tr. «Les éclairs brûlent le blé-noir.» ●(1869) HTC 57. setu ar gurunn o croza hag al luc'het o strinka en ear.» ●(1876) TDE.BF 417b. Luc'hedenn, s. f., tr. «Eclair qui précède le bruit du tonnerre ; pl. luc'hed.» ●(1896) GMB 377. pet[it] Trég[uier] luheden, pl. luhet, luhedeno.

    (1934) BRUS 185. Un éclair, tr. «ur luheden, pl. luhed, f.» ●(1959) TGPB 99. ha diouzh an damskeud-se e tifloupe ur bern luc’hed a bep seurt liv ha stumm, pe marteze gwabrigol.

    ►[au plur. après un art. ind.] Ul luc'hedoù :

    (1925) DIHU 167/271. sklerdér ul luhedeu.

    (2) Ober luc'hed : éclairer, faire des éclairs.

    (c.1500) Cb 54b. g. resplendir comme fouldre. b. ober luhet.

    (1800) GLC 156. luiad a ra. luiad en dus gret. luiad a rai.

    B. Loc. interj. juron.

    (1) Seizh luc'hed(enn) kamm ! : sept éclairs en zig-zag.

    (1910) MAKE 43-44. «Lavar atô, pa c'houlennan diganit, seiz luc'hed kamm !

    (2) Luc'hed kamm ha seiz boulgurun ruz ! : éclaris en zig-zag et sept boules de tonnerre rouge !

    (1908) KMAF 61. Mes, luc'hed kamm ha seiz boulgurun ruz !

    (3) Tri mil barrad luc'hed ! : trois mille barriques d'éclairs.

    (1964) BRUD 17/33. Tri mil barrad luhed ! N'eus ket gwin ?

    (4) Tri mil barrad luc'hed kamm ! : trois mille barriques d'éclairs en zig-zag !

    (1957) BRUD 1/101. Tri mil barrad luhed kamm ! Ar wech-mañ...

    II. (pathologie végétale) Charbon.

    (1744) L'Arm 32a. Du soleil après la brume échaude les blés, tr. «Hiaule arlerh brum a scaud enn édeu ou a gargue enn édeu à luhétt.» ●52b-53a. Charbon dans le froment, tr. «Luhédeenn. luhétt

    (1907) VBFV.bf 49b. luhed, m., tr. «charbon dans le grain.»

    III.

    (1) Prim evel al luc'hed : très rapide.

    (1908) PIGO ii 166 (T) E. ar Moal. Ar zonjou-ze a dremene en e spered ken prim hag al luc'hed en oabl, eun devez kurun. ●(1911) AOTR 28 Y. Roudot. Prim e vreac'h e c'hiz al luc'hed.

    (2) Tremen evel al luc'hed : passer rapidement.

    (1935) ANTO 29 (T) *Paotr Juluen. Tremen a reomp, na gant pebez herr, evel al luc'hed, dre Gasnewydd.

  • luc'hedenn
    luc'hedenn

    f. & interj. –où, luc'hed

    I.

    A. Éclair.

    (1499) Ca 129a. Luchedenn. g. esclere.

    (1818) HJC 197. i coéhèle ag en nian avel ul luhaden. ●(1876) TDE.BF 417b. Luc'hedenn, s. f., tr. «Eclair qui précède le bruit du tonnerre ; pl. luc'hed.» ●(1896) GMB 377. à Lanrodec lúvëdënn, à Lanniscat luvadenn.

    (1934) BRUS 185. Un éclair, tr. «ur luheden, pl. luhed, f.»

    B. sens fig.

    (1) Éclair de.

    (1878) EKG II 149. Eul luc'heden a fallagriez euzuz a ieaz dre he benn.

    (2) Juron.

    (1896) GMB 377. pet[it] Trég[uier] luheden pl. luhet, luhedeno éclair, et aussi juron.

    (3) Loc. interj. (juron) Seizh kant luc'hedenn gamm ! : sept cents éclairs en zig-zag !

    (1924) ZAMA 15. Seiz kant luc'hedenn gamm ! emezan gant e vouez c'hros.

    II. (pathologie végétale) Charbon.

    (1744) L'Arm 52b-53a. Charbon dans le froment, tr. «Luhédeenn. luhétt.»

    (1876) TDE.BF 417b. Luc'hedenn, s. f. V[annetais], tr. «Maladie du charbon, parlant du blé.»

    III.

    (1) (Mibin, prim) evel ul luc'hedenn : très rapide.

    (1857) CBF 2 (L). Bremaik e kerzinn (...) mibinoc'h eget eul luc'heden, tr. «plus vite que l'éclair.»

    (1970) BHAF 349 (T) E. ar Barzhig. Prim evel eul luhedenn, eur menoz a dreuzas spered Annaig...

    (2) Mont evel ul luc'hedenn // Tremen evel ul luc'hedenn // Sevel evel ul luc'hedenn // Tec'hel evel ul luc'hedenn // Treuziñ evel ul luc'hedenn : aller/passer/fuir etc rapidement.

    (1825-1830) AJC 5052 (Go) J. Conan. Mes men a dremenas evel eur luheden, tr. F. Favereau «Mais je passai outre, rapide comme l'éclair.» ●(1889) ISV 301 (L) G. Morvan. Hag ar brud a gementse a ieas dre ar c'harter evel eul luc'heden.

    (1902) PIGO i 57 (T) E. ar Moal. Ne oa ket ezom da huchal war ar marc'h; tremen a re evel eul luc'heden a-dreuz d'ar gwe ha d'ar brouskoajou, ar c'hi o redek en e raog. (+61).(1908) PIGO ii 59 (T) E. ar Moal. Pep-hini ac'hanomp a reas eul lam war e skaon, ha Job, o loskat eur malloz, a zavas evel eul luc'heden, gant e vouc'hal en e zorn. ●177. Hag e tec'has adarre, 'vel eul luc'heden. ●(1935) ANTO 20 (T) *Paotr Juluen. Berr-kaer e kavis an noz; evel eul luc'hedenn e tremenas. (+45, 106).

  • luc'hedennek
    luc'hedennek

    adj. Chargé d’éclairs.

    (1942) DRAN 78. hag e strad an draonienn koabrenn luc’hedennek tennadeg-harz an enebour, stignet en aner.

  • luc'hedet
    luc'hedet

    adj. (Grain) charbonné.

    (1744) L'Arm 52b-53a. Charbonné, tr. «Luhédétt

    (1876) TDE.BF 417b. Luc'hedet, adj. V[annetais], tr. «Qui a la maladie du charbon, parlant du blé.»

  • luc'hediñ / luc'hedañ
    luc'hediñ / luc'hedañ

    v. impers. (météorologie) Éclairer, faire des éclairs.

    (1521) Cc. Gueleuiff. alias luchedaff. ga. resplendir.

    (1659) SCger 47b. il eclaire, tr. «luhedi a ra.» ●157b. luhedi a ra, tr. «il esclaire.» ●(1744) L'Arm 121b. Faire des éclairs, tr. «Luhédein.. détt

    (1857) CBF 3. Luc'hedi a ra, tr. «Il fait des éclairs.» ●(1876) TDE.BF 417b. Luc'hedi, v. impers., tr. «Faire des éclairs.»

  • luc'hedus
    luc'hedus

    adj. Qui amène des éclairs.

    (1931) VALL 237b. (temps) qui amène des éclairs, tr. «luc'hedus

  • luc'hek
    luc'hek

    adj. Brillant.

    (1932) BRTG 11. é voteu luhek. ●(1939) RIBA 127. loñnedigeu hir ha moén, du, luhek ha flemmek.

  • luc'hennet
    luc'hennet

    adj. =

    (1957) ADBr lxiv 4/470. (An Ospital-Kammfroud) chom a ra an oabl leuhennet war-du ar huz-heol.

  • luc'henniñ
    luc'henniñ

    v. intr. =

    (1957) ADBr lxiv 4/470. (An Ospital-Kammfroud) Leuhenni : v. – Se dit en parlant du temps lorsque, vers la fin d'une journée ensoleillée et chaude, le ciel se couvre, rendant l'horizon indistinct et flou : leuhenni a ra an amzer.

  • luc'het
    luc'het

    (v. intr.) =

    (1959) BRUD 7/18. Luhed (3) a ree Saig, en eur antreal, ouz ar goulou. (3) Luhed = selled a gorn gand daoulagad digor braz dre ar spont, an estlamm pe an droug.

  • luc'hskeudenn
    luc'hskeudenn

    f. –où Photographie.

    (1936) DIHU 296/30. Tennet é bet er luhskeudenneu get hon aerlestrierion. ●(1944) EURW I 172. Eur poltreder a vellas d'ezañ tenna eul luc'hskeudenn anezi.

  • luc'hskeudenniñ
    luc'hskeudenniñ

    v. tr. d. Photographier.

    (1941) FHAB Gwengolo/Here 90. (Tregon ha tro-dro) Tenner-poltredou = g. Ardivink-luc'hskeudenni.

  • luc'hus
    luc'hus

    adj. Reluisant.

    (1732) GReg 586a. Luisant, ante, qui brille qui éclate, tr. «leuc'hus. luic'hus. luyus

    (1849) LLB 915. Reveint luehus enta.

    (1907) AVKA 148. ur wabren luc'huz. ●(1942) DHKN ii. pastellenneu luhus en armenérieu. ●100. deliaù-red tioél ha luhus.

  • luch .1
    luch .1

    adj.

    I.

    (1) Louche.

    (1633) Nom 268b-269a. Cocles, luscus, desioculus, vnoculus : borgne, lousche : born, luig.

    (1659) SCger 74b. louche, tr. «luich

    (1877) EKG I 67. eul lagad luch enn he benn.

    (1945) DWCZ 22. M'he deus eur genou treflez, eur fri tougn hag eul lagad luch.

    (2) Luch-pik : qui louche beaucoup.

    (1879) ERNsup 165. luch-pikh.

    (3) Luch-pezhell =

    (1869) FHB 248/308b. Neuze out luch pezel.

    (4) =

    (1936) BREI 440/2a. eur c'hleuzeurig dister, hanter-luch e c'houlou. ●(1974) SKOL 56/13. Darbet e voe d'an ampaourig a gazh bezañ friket gant ur wetur luch.

    (5) sens fig. Aveugle.

    (1908) PIGO II 102. Ma gwreg n'eo ket luch, ha ma wesfe !…

    II.

    (1) =

    (1869) SAG 85. dimeziou luch, me 'oar...

    (2) Qui ne convient pas.

    (1917) LZBt Gouere 8. N'halle ket ober labour luch.

  • luch .2
    luch .2

    m. Loucheur.

    (1877) EKG I 68. ha bale a rejomp varlerc'h al luch. ●(1878) SVE 142 §912. Kamm, luch, tort ha born, / A zo ganet diwar ar c'horn, tr. «Boiteux, bigles, bossus et borgnes / Sous le croissant son nés.»

  • luch-katre
    luch-katre

    adj. Qui louche énormément.

    (1959) BRUD 7/19. Luch-katre, Saig a wele dre ar memez tro-zell eur marh-tan hag eur harr-nij asamblez. ●24. Luch-katre. – luch-kenañ.

  • luch-loakr
    luch-loakr

    adj. Louche.

    (1898) MSLp x 330. tréc[orois] luch-loak «tout à fait louche».

    (1920) KZVr 357 - 04/01/20. luch-loakr, tr. «louche.»

  • luchadenn
    luchadenn

    f. –où Clin d'œil.

    (1877) EKG I 220. Hag en eur lavaret se, e reaz eul luchadenn ouc'h ar Prat.

    (1905) IVLD 86. an Aot. Estrad a reaz eul luchaden d'ar mestr. ●(1909) KTLR 25. en eur ober eul luchaden. ●(1909) FHAB Eost 237. en eur ober eul luchaden da Gou. ●(1944) ATST 31-32. Job a daolas ul luchadenn ouzh Lom. ●(1957) ADBr lxiv 4/472. (An Ospital-Kammfroud) Luchadenn : n. f. Clin d'oeil (...) e-pad ar werz, e vez stank al luchadennou etre an dud.

  • luchadenniñ
    luchadenniñ

    v. intr. Faire un clin d'œil.

    (1957) ADBr lxiv 4/472. (An Ospital-Kammfroud) luchadenni : guigner, faire signe de l'œil.

  • luchañ
    luchañ

    v. tr. i. Lorgner.

    (1867) FHB 130/205a. lucha oc'h ar goazed. ●(1877) EKG I 221. en eur lucha adarre ouc'h Kivoron. ●(1878) EKG II 219. mez va zad a luche ouzign.

  • lucherezh
    lucherezh

    m.

    (1) Strabisme.

    (1931) VALL 710a. Strabisme, tr. «lucherez m.»

    (2) Regards en coin.

    (17--) FG II 33. va lucheres en deus lavaret deoc'h certen e c'hoantaën…

  • luchez
    luchez

    f. –ed Femme qui louche.

    (c.1825/30) AJC 4990. dre ma holer e leren dar vroach mamgos luches stripÿ.

  • luchig
    luchig

    s. = (?).

    (1744) L'Arm 331b. Rembrunir (...) L'or avec la Sanguine & le Brunissoir, tr. «Laquad enn euradur de luhein gued Creye ru hag el Luchicq

  • lud
    lud

    m. –où (musique) Luth.

    (1633) Nom 156a-b. Mensa tigrina : table de ciprès, table de bois de lut : taul á cipres, taul á coat lut. ●213a. Cithara, caua testudo : luth : lut.

    (c.1718) CHal.ms i. L'accompagnement du lut auec la uoix est fort agreable, tr. «sonein es el lut, ha canein ar un drou, so forh agreabl', agreabl' meurbet.» ●(1732) GReg 587b. Luth, instrument de musique, à cordes, tr. «Lud-Qordenn. p. ludou-qordenn»

    (1838) OVD 297. en hani e son guet ul luth.

  • ludañ
    ludañ

    v. tr. d. Escamoter.

    (1920) KZVr 359 - 25/01/20. luda, tr. «escamoter, rinser (?).»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...