Devri

Recherche 'ran...' : 140 mots trouvés

Page 1 : de ran-1 (1) à ranjennan-ranjennin (50) :
  • ran .1
    ran .1

    adj. & adv.

    I. Adv. intens. Très.

     

    (1861) BSJ 170. bout neit a zianvæz tré m'en doh couciet ran a ziabarh. ●(1867) FHB 141/292a. eat da baour ran.

    (1936) TKAL II 21. Ar roue hag ar varoned a zo fuloret-ran. ●64. Setu emañ sot-ran ar paour kaez Kokoriko ! ●(1976) BAHE 91/36b. eürus-ran o soñjal e vefe barrek da baeañ he gourmikael.

    II.

    (1) Ober e ran : prendre son plaisir. Cf. VALLsup 68 : S'établir, ober e ranen) d'après le gallois gwneyd ei ran.

    (1908) PIGO II 88 (T) E. ar Moal. Aman 'vat, me ya d'ober ma ran. ●(1926) BIVE 8 (T) E. ar Moal. An de-ze e ris ma ran. ●(1965) BRUD 20/32 (T) E. ar Barzhig. Ober a rae e ran e-unan-penn en e vureo. ●(1966) BRUD 30/13 (T) E. ar Barzhig. Me n'on ket bet jamez eur merhetaer, na n'on, ha n'eo ket amañ ez ajen d'ober ma ran, gand doan da veza kaset da granketa pe da geureuka, rag me, pichoñs, a oa deut euz al lanneg d'ar prad. ●(1970) BHAF 117 (T) E. ar Barzhig. Evet em-oa eun tasad bennag, med pell e oan diouz beza mezo, pell-pell zoken, paneved da ze e vefen chomet, ze 'zo sklaer, d'ober ma ran gand ar yaouankizou all. ●(1982) TKRH 119 (T) A. Duval. An ostizien a rae o rann en amzer ar votadegoù-se, ha paotred ar journalioù ivez...

    (2) Ober e ran gant udb. : gounit kalz arc’hant gant an dra-se.

    (1935) BREI 391/2b (T). Ar bara graet gant kalz a zour n’eo ket bara mat, rak ne boac’h ket ervat, met ar voulonjerien a ra o ran gantan.

    (3) Attr. Bezañ ran gant ub. : aimer beaucoup qqn.

    (1938) WDAP 2/105. ar paour kaez moereb a oa ran gant Mazevig, he mab-bihan. ●(1958) BRUD 4/84. Eun tammig eo ran gand ar merhed.

    (4) Bezañ ran gant udb. : aimer beaucoup qque chose.

    (1955) STBJ 68 (K) Y. ar Gow. Ne brizent ket kalz ar gwin nag an evajou dous, met gant an hini kreñv pe al lagoud e oant ran. ●77. Rak buan-tre e kavent sao, ken ran e oa ganto Kerneviz ar menez n'o deveze an tañva anezo nemet eur wech ar bloaz. ●82. Yann, ran gant ar c'hoant dimezi, en devoa an atapi da vont da c'houlenn merc'hed hep kemerout nikun ebet morse. ●154. Ran e oan gant ar c'hontadennou. ●183. Eul leor bennak a gemeren da lenn ha, ken ran e oan ganto, ma ree ma mamm «gwrac'h al leoriou» ouzin. ●210. Ne veze ket hir an tenn-alan etre pep abadenn, rak ran e oa an holl gant an dañs.

  • ran .2
    ran .2

    f./m. –ed

    I. (zoologie)

    (1) Grenouille.

    (1499) Ca 172b. Ran. g. rayne. l. hec rana / ne. ●(c.1500) Cb 91b. [garm] Jtem coaxo / as. n. g. crier comme les raines. b. crial euel ranet. ●(c.1500) Cb. [ran] Jnde hec ranella / di. g. petite ranete. b. ranic. ●(1633) Nom 46b. Rana : raine, grenouille : ran.

    (1659) SCger 63b. grenouille, tr. «ran, p. et.» ●168b. ran p. ranet, tr. «grenouille.» ●(1732) GReg 472a. Grenouille, insecte d'eau bourbeuse, tr. «Ran. p. raned.» ●(1738) GGreg 42. ran. p. raned, tr. «grenoüille d'eau.» ●(17--) TE 71. En eil [gouli] e oai bet er reannèt, a béré é hoai bet carguet en Egypt.

    (1849) LLB 521. Er raned hemb arsaù e gan én ou fouleu. ●(1868) KTB.ms 14 p 194. daou ranig.

    (2) Ran c'hlas : grenouille verte.

    (1633) Nom 47a. Rana viridis : croisset, verder, à colore : ran glas, glasard.

    (3) Ran c'harzh : grenouille rousse.

    (1633) Nom 47a. Rubeta : grenouille du buisson : ran garz, ran á vez en cleuzyou.

    II. (botanique) Loa-ran : nénuphar.

    (1879) ERNsup 161. loaio-rañnet (cuillers de grenouilles), nénufar. Lanr[odec].

    (1972) LIMO 19 février. Ha éan ér poul émesk er brén, er livinj, er loérieu ranned (lire : loèieu-ranned). ●Loè-ran, tr. «nénuphar.»

    III. sens fig.

    (1) War e ranig : tout nu.

    (1972) BAHE 72/9. War o ranig ; un disterig netra tout warno 'vit kuzhat dezho o zammig peadra ! ●(1977) PBDZ 726. (Douarnenez) war e ranig, tr. «tout nu.»

    (2) War an douar ran : sur la terre nue.

    (1879) BMN 10. Setu perag e couske var an douar-ran.

    IV.

    (1) Noazh evel ur ranig : complètement nu.

    (1844-1852) PKD. Noaz pitilh e giz raniged.

    (1910) MAKE 13 E. Crocq. Lakeat en noaz-ran ganin. ●(1973) SKVT II 135 (Ki) Y. Drezen. Gwelet en doa egile, noazh-ran.

    (2) Bezañ war, en e ranig : complètement nu.

    (1952) LLMM 34/48 (Ki-Douarnenez). War e ranig, e noazh ran : noazh. ●(1976) HYZH 108/3 (Ki-Douarnenez). Oblijet da zont beket an an ti en o ranig.

    (3) Sot evel ur ran : très bête.

    (1935) NOME 56 (Ki) J. Riou. Nemet pa zeu soñj d'ezañ eus e gazeg c'hell hag eus e andouilhennou, an tad a ya sot-ran.

    (4) Bouzar evel ur ran : très sourd.

    (1890) MOA 71. Très sourd, tr. «bouzar-ran

  • ran .3
    ran .3

    s. Vétilles.

    (1872) ROU 108a. Quelle manie de vétiller ! tr. «Ac a ran !»

  • rañ-rañ
    rañ-rañ

    =

    (1952) LLMM 34/48. (Douarnenez) Rañ-rañ, raoñ-raoñ, tr. «randoner.»

  • rañbal
    rañbal

    f. Pelle à bords relevés.

    (1960) EVBF I 337. Une combinaison des deux mots, rañval, dans la région de Guéméné et au nord de Guingamp (St-Glet, Squiffiec, Goudelin), désigne une sorte de pelle aux bords relevés, arrondis, utilisée pour le blé et pour les pommes.

  • rand
    rand

    m. –où (domaine maritime) Rade. cf. rad

    (1732) GReg 777a. Rade, lieu d'ancrage abrié, tr. «Rad. p. radou. rand. p. randou.» ●La rade de Brest, tr. «Rad Brèst. ar rad eus a vrèst. rand Brèst.»

  • randon .1
    randon .1

    adv.

    (1) Vite, rapidement.

    (14--) N 127. Deomp randon euel tut onest, tr. «Allons hardiment, en braves gens !»

    (2) A-randon : avec précipitation, précipitamment.

    (14--) Jer.ms 94. Trompyllou presant arandon, tr. «Des trompettes, présentement, vite.» ●(14--) N 686. Gret dezi a randon donet, tr. «Faites-la venir à l'instant.» ●(1530) Pm 150b (Tremenuan). A man a randon oz donet, tr. «Venant vite ici.»

    (c.1680) NG 1551. Quen na strinqué er goet den douar arandon. ●1670. Dou deulin arandon, / Dén douar e couehezant. ●(1792) BD 3125. Orsa, tut vaillant arandon, tr. «Eh bien, gens vaillants, avec précipitation.»

  • randon .2
    randon .2

    m.

    (1) Parole, mot.

    (14--) N 431. Ne gallo son randon an sarmoner, tr. «Le prédicateur ne pourra prononcer une parole.»

    (2) Fierté, orgueil, arrogance.

    (1732) GReg 53b. Arrogance, tr. «Van[netois] randon.» ●(1744) L'Arm 17b. Arrogamment, tr. «Guett randon.» ●Arrogance, tr. «Randon. m.» ●153b. Faste, tr. «Randon. m.» ●262a. Ostentation, tr. «Randon : Rouffle. m. (sont par-tout sinonimes).» ●443b. Fastueusement, tr. «Guett-randon : Guett roufle.»

    (1838) OVD 211. ne ret quet ehué d'en diaboéissance en hanhue a intampi, na d'er randon en hanhue a vaillantis. ●(1879) GDI 60. pe bedamb Doué guet orgueil ha guet randon.

    (1906) HIVL 60. Marsé é ma dré randon é ne vennet ket ag en eur-men. ●116. ha randon get hou, par ma hel. ●(1912) BOEG 168. Nag en doujans, nag er gounar, nag er randon. ●(1922) EOVD 213. ne laret ket é ma en diaboeisans un intampi gredus, er randon ur vaillantiz. ●(1934) BRUS 208. La fierté, tr. «er randon.» ●(1940) DIHU 345/48. Ha randon e zo un tammig genemp. ●(1942) DHKN 286. hag e gomz kriù ha get randon.

    (3) Dougen randon : faire le fier.

    (1723) CHal 143. Randon a zouc en deine zé, tr. «cette homme avec bien de l'arrogance.» ●(1744) L'Arm 153b. Fastueux, tr. «A zoug randon.» ●156b. Fier, ere, tr. «Jenepruss : Roc : Randonnuss : A zoug randon : Né bréss na comss na séléd er real na même er-ré zou quemend eell d'ou.» ●193b. Impérieux, tr. «A zoug randon ou rouffle.»

    (1904) DBFV 192b. dougein randon, tr. «être fier.» ●(1906) HIVL 104. Bernadet n'hi doé biskoah douget randon én arben ar ger péh e arriùé get hi.

    (4) Dougen randon gant : être fier de.

    (1910) ISBR 365. En dud ag er broieu aral e zoug randon get er pé en des groeit ou zud koh. ●(1938) DIHU 327/129. Hon hendadeu e garè ou bro, e zougè randon get héh istoér.

    (5) Mont randon gant ub. : être fier.

    (1790) MG 35. Seèllet pèh randon e ya guet honnéh.

    (6) Kemer, klask e randon : prendre son élan.

    (1904) DBFV 192b. klah é randon, tr. «prendre son élan.» ●(1906) DIHU 11/190. Pipi (...) e geméré é randon, hag é hé en ur sailladen én tu ral d'er pont. ●(1930) DIHU 230/123. Garm boezet er bilann, pe gemér hé randon eit dizouar ha krog de nijal.

  • randon .3
    randon .3

    m. Radoteur.

    (17--) FGab 115. cos randoun, cos rebetter.

  • randonad
    randonad

    m. Abondance.

    (1732) GReg 5a. Abondance, tr. «Randonad

  • randonenn .1
    randonenn .1

    f. –ed Personne qui radote.

    (17--) ST 86. randonen goz, tr. «vieille radoteuse.» ●(17--) FG II 34. eur guir randounen.

    (1870) FHB 308/374a. n'e ket mouez eun douellerez na mouez eur randounen oa. ●(1894) BUZmornik 705. e oue kemeret gant an holl evit eur randonen pe eur follez.

    (1900) KZVr 105 - 18/02/00. (Lannuon) Randonenn, an neb a randon. ●(1909) KTLR 243. te a zo eur randounen. ●(1910) MAKE 32. ar randonenned-ze a ve klevet dalc'h-mad o konta doareou an nesa.

    ►[empl. comme adj.]

    (1893) IAI 141. eur vamm goz randounen.

  • randonenn .2
    randonenn .2

    f. –où Radotage.

    (1985) AMRZ 105. Péd ha péd kwech ne veze ket klevet ar randonenn-mañ.

  • randonennad
    randonennad

    f. –où Suite interminable de paroles.

    (1910) MAKE 99. klevout diganti eur randonennad hir a draou.

  • randonennañ / randonennat
    randonennañ / randonennat

    v. tr. d. Radoter.

    (1909) KTLR 109. Randounenna 'reaz, ouspen kant gueach ar memez tra. ●(1923) KNOL 260. A forz da glevet ho zad o randounennat atao ar memes tra, ec'h en em lakejont en hent.

  • randonennat
    randonennat

    voir randonennañ

  • randoner
    randoner

    m. –ion Radoteur.

    (1929) MANO 51. n'oa nemet eur randoner.

  • randonerezh
    randonerezh

    m. Radotage.

    (1927) FHAB Genver 19. Setu aze randonerez ha n'int mat nemet da ziesaat spered ar c'hlavour. ●(1931) VALL 617a. Radotage, tr. «randonerez

  • randoniñ
    randoniñ

    v. intr. radoter.

    (1872) ROU 98a. Radoter, tr. «randoni

    (1900) KZVr 105 - 18/02/80. (Lannuon) Randoni, drailh kojo dic'hras, krozal, krozmolat. (…) Randoni a ve laret ive euz al loened. Da skouer : «ar c'hi a randone o chacha war e chaden, da laret eo : a groze, Sardoni, sardonenni a larer euz eur randonen.

  • randonus
    randonus

    adj.

    I. Attr./Épith.

    (1) Fier, arrogant.

    (1732) GReg 53b. Arrogant, tr. «Van[netois] Randonus.» ●(1744) L'Arm 156b. Fier, ere, tr. «Jenepruss : Roc : Randonnuss : A zoug randon : Né bréss na comss na séléd er real na même er-ré zou quemend eell d'ou.»

    (1838) OVD 124. e hum vouté én ur fæçon randonnus é mesque en dud aral. ●(1839) BESquil 565. en habid caër ha randonnus-cé. ●(1856) VNA 165. des manières hautaines, tr. «modeu randonnus

    (1904) LZBg Gouere 158. Get lorh é chonjan hoah én deu angrehon randonus hont. ●(1907) VBFV.bf 64a. randonus, adj. tr. «arrogant, fièr.» ●(1942) DHKN 100. randonus ha meurdedus èl ma oè.

    ►métaph.

    (1903) EGBV 156. houlenneu randonus, tr. «des vagues altières.»

    (2) Radoteur.

    (1900) KZVr 105 - 18/02/00. (Lannuon) Randonuz, an neb a randon. ●(1955) STBJ 177. Gwreg Olier Poull-ar-Vran, hon devezour, eo a lavare gras ha bep eil tro, e-pad pell amzer, e klevis he mouez randonus o tibuna klemmus he orezonou, ha tud an nozveilh o respont d'ar pedennou.

    II. Adv. Fièrement, avec arrogance.

    (1931) GUBI 28. E ben e saùé randonus.

  • randouseg
    randouseg

    s. (zoologie) Grenouille brune.

    (1927) GERI.Ern 498. randouseg C[ornouaille], tr. «grenouille brune.» ●(1931) VALL 344a. Grenouille brune, tr. «randouseg C[ornouaille].»

  • raneañ
    raneañ

    v. intr. Radoter.

    (1872) ROU 98a. Radoter, tr. «ranea.» ●101a. Dire des riens, tr. «ranea

  • raneer
    raneer

    m. –ion Radoteur.

    (1872) ROU 101a. Rêveur, tr. «raneeur

  • raneg
    raneg

    f. –où Grenouillère.

    (c.1500) Cb [ranec]. ga. le lieu / ou habundent raynes. b. ranec.

    (1732) GReg 472a. Grenouilliere, tr. «ranecg. p. ranegou

  • ranell .1
    ranell .1

    adj.

    (1) Curieux

    (1935) ANTO 63. N’en deus plac’h na vez ranell (curieuse).

    (2) Ranell evel ur vaouez : voir maouez.

  • ranell .2
    ranell .2

    f. Rengaine.

    (1957) AMAH 91. o selaou ar gogez dirazon o vannouzat hep dianaliñ an hevelep rannell (sic).

  • ranellat
    ranellat

    v. intr. Faire le curieux.

    (1931) VALL 177a. faire le curieux, tr. «ranella(t).» ●(1935) ANTO 43. hag hor bo amzer da vont da ranellat. ●47. ne oa nemet 'vit ranellat.

  • ranellder
    ranellder

    m. Curiosité.

    (1931) VALL 177a. Curiosité, tr. «ranellder m.»

  • ranellek
    ranellek

    adj. Curieux de choses insignifiantes.

    (1942) VALLsup 45b. Curieux de choses insignifiantes, tr. «ranellek

  • ranellerezh
    ranellerezh

    m.

    (1) Niaiseries.

    (1910) FHAB Here 314. Er c'hatekiz ne'z eus nemet ranellerez : ar respet evit an tad hag ar vamm, ar sentidigez outo, ar respet evit buez an nesa, brud vad an nesa, ranellerez tout ! ●(1912) MMPM 136. egile a zisprize, emezan, ar ranellerez-se. ●(1944) VKST C'hwevrer 52. Setu aze ranellerez ha reverez avat.

    (2) Curiosité.

    (1931) VALL 177a. Curiosité, tr. «ranellerez m.»

  • ranenn
    ranenn

    f. –où (géologie) Crevasse étroite dans une roche causée par la désagrégation d'un filon plus tendre.

    (1942) VALLsup 43b. crevasse etroite dans les rochers par la désagrégation de filons plus tendres, tr. ranenn, sanenn f.»

  • raneoù
    raneoù

    plur. Propos futiles, vains, vétilles.

    (1872) ROU 101a. Des riens, tr. «raneou.» ●107a. Vanité, tr. «raneou

  • ranerezh
    ranerezh

    m. Propos futiles, vains, vétilles.

    (1872) ROU 101a. Des riens, tr. «ranerez.» ●108a. Quelle manie de vétiller ! tr. «Ac a ranerez !» ●(1890) MOA 135a. Babioles, Puérilités, tr. «ranerez

  • ranez
    ranez

    s. = (?).

    (1877) FHB (3e série) 6/42b. na d'it ket da lavaret d'in e venn eur politik, eur ranez.

    (1905) BOBL 23 décembre 66/2e. ,'oun nemed eur ranez.

  • ranezenn
    ranezenn

    f./m. –ed Personne qui rabâche.

    (1938) WDAP 1/23. (Pleiben, Gwezeg, Lennon) Ranezenn, liester : ranezenned. Rambreer, randoner. Skoueriou : eur gwaz ranezenn ; daou ranezenn n'int ken ; eur vaouez ranezenn ; setu aze teir ranezenn. ●(1955) STBJ 81. e c'houlennas eur ranezenn bennak digantañ petra a oa a nevez eno. ●(1961) LLMM 88/310. An dud en oad her c'hemrer evit ur ranezenn hag a skuizhe gant e gaozioù.

  • ranezenner
    ranezenner

    m. –ion Rabâcheur.

    (1872) ROU 101a. Rêveur, tr. «ranezenneur

  • ranezenniñ
    ranezenniñ

    v. tr. d. Rabâcher.

    (1896) GMB 560. pet[it] tréc[orois] ramezeneign, ramzeneign rabâcher.

    (1939) KLDZgwal 126/42. ar paour kae beleg ha na ouie, herrvez ar soner, nemet ranezenni bepred an hevelep diotachou.

  • ranezerezh
    ranezerezh

    m. Radotage.

    (18--) SAQ II 7. Ranezerez holl ! N'euz Doue hebet.

  • rangl
    rangl

    s. Rang.

    (1857) LVH 171. er mistérieu ag en eil rangl. (…) er mistérieu ag en drivèd rangl.

  • rangouilh .1
    rangouilh .1

    adj.

    (1) Monorchide.

    (1633) Nom 272b. Semiuir, cunuchus gallus, cuiratus, semimarem, ouidius dixit : chastré, demy homme : vn spazard, rangouill.

    (1659) SCger 23a. chastré, tr. «rangouill.» ●(1732) GReg 157b. Coq à demi-chaponné, tr. «qilhocq-rangouilh. p. qilheyen-rangouilh

    (1876) TDE.BF 536b. Rañgouill, adj., tr. «Il se dit d'un coq à demi châtré, d'un animal qui n'a qu'un testicule.»

    (1931) VALL 153b. Coq à demi chaponné, tr. «kilhog rangouilh

    (2) (en plt d'un meuble) Bancal.

    (1931) VALL 71b. chaise, etc. boiteuse, tr. «rañgouilh triv[ial].»

  • rangouilh .2
    rangouilh .2

    m. –ed Animal monorchide.

    (1732) GReg 157b. Animal, à qui on a ôté qu'une testicule, tr. «rangoüilh. p. rangoüilhed.» ●919a. Qui n'a qu'une testicule, tr. «Rangouilh. p. rangouilhed.» ●(1744) L'Arm 380b. Qui n'en a qu'un, tr. «Rangouill

  • rangouilhard
    rangouilhard

    m./excl. (Un homme) à qui on a coupé une des bourses.

    (17--) EN 2955. pe da vin rangoulliar, tr. «que je sois raccourci !»

  • rangouilhiñ
    rangouilhiñ

    v. tr. d. Châtrer à moitié.

    (1876) TDE.BF 536b. Rañgouilli, v. a., tr. «Châtrer à moité, parlant d'un coq.»

  • rangouliñ
    rangouliñ

    v. Vomir.

    (1984) ECDR 31. dac'h an abardaez e weler tud o rangouliñ, lod ne choment ket en o sav. ●110. C'hoant rangouliñ hor boe.

  • ranig .1
    ranig .1

    voir ran .2

  • ranig .2
    ranig .2

    s. –ed (pâtisserie) Petits gâteaux avec des pruneaux ou des raisins que l'on fait pour les Gras.

    (1955) LLMM 48/109. Me zo sur e kavit mat ar «raniged», ar c'houignoù-se a vez graet gant bleud gwinizh, laezh, vioù ha prun pe rezin sec'h da vare meurlarjez.

  • raniñ
    raniñ

    v. intr. Bavarder, commérer.

    (1990) MARV I 6. (Kommanna) N'eus ket pell c'hoaz e chomas da rani / O kafea en ostaleri. ●rani : chom da gaozeal diwar-benn traou dister, bourouellad.

  • rañj
    rañj

    m. & prép.

    I. M.

    (1) Ordre.

    (1925) SFKH 22. karget de lakat ranj ha peah pe saùé béh.

    (2) Kavout rañj en ub. : réduire, corriger qqn.

    (1872) ROU 79b. Laissez-moi, le le corrigerai, tr. «lizt-en ganen-me ; me gavo ranj enna

    (3) Ober ur rañj da ub. : réprimander qqn.

    (1932) DIHU 248/26. Obér ur rañj dehon, tr. «lui «laver la tête» (réprimander fortement.» ●(1934) MAAZ 124. éh an de zavé me Iannig-mé d'obér un tam ranj deoh hou tiù.

    (4) Lakaat rañj da ub. Mettre de l’ordre chez qqn (de manière autoritaire).

    (1906) BOBL 21 avril 83/1a. Poent eo lakaat renj d'ar re binvidik, d'ar veleien, ha da gement hini a zo e karg uhel. ●(1907) BOBL 11 mai 137/1a. abalamour ma veze kaset soudarded da lakaat renj d'ar grevisted.

    (5) Ober ur rañj d'udb. : arranger, mettre qqc. en ordre.

    (1942) DHKN 16. Goudé bout groeit ur ranj d'hé blèu guen.

    II. Loc. prép. Rañj da : près de.

    (1908) AVES 44. ean e huélas diù vag évoret ranj d'en aud.

  • rañjamant
    rañjamant

    m. Arrangement.

    (1879) GDI 149. pe ne hellehé quet en dud cavouèt na ranjemant, na peah, na fianç erbet.

  • rañjenn
    rañjenn

    f. –où

    (1) (harnachement) Rêne.

    (1499) Ca 174b. Rengenn. g. renge. ou resne de cheual / ou de frain. ●(1633) Nom 181a. Habena, retinaculum : la rene d'vne bride : rangen an brid.

    (1732) GReg 118b. Renne de bride, tr. «Rangenn. p. rangennou

    (1872) ROU 78b. Guide, lanière, tr. «ranjenn.» ●(1879) ERNsup 165. rañjenn, guides, corde, Trév[érec].

    (1920) KZVr 361 - 01/02/20. renjen, tr. «guide (ranjen e Gwened).»

    (2) Chaîne.

    (1790) MG 52. èl tud garottét guet ur rangèn-houarn. (…) Rét vehai torrein er rangèn-ze.

    (1838) OVD 172. er mailleu ag ur rangen houarne. ●(1839) BESquil 46. hé sammein a rangenneu. ●(1849) LLBg III 50. torein ou ranjeneu. ●(1861) BELeu 47-48. ur hy ariet guet ur rangen. ●116. stâguet forh sterd gued credad ha rangenneu hoarn. ●(1879) ERNsup 165. rañjenn, à St-M[ayeux], chaîne.

    (1907) VBFV.bf 64b. ranjen, f. pl. neu, tr. «chaîne.» ●(1907) BSPD I 162. ur hristén ha gur morillon, sammet a ranjenneu.

  • rañjennañ / rañjenniñ
    rañjennañ / rañjenniñ

    v. tr. d.

    (1) Tenir haut les rênes, brider.

    (1732) GReg 118b. Brider, mettre une bride à un cheval &c., tr. «rangenna urf marc'h.»

    (1872) ROU 100a. Tenir haut les rênes, tr. «Ranjenna ur marc'h.»

    (2) Enchaîner.

    (1744) L'Arm 131a. Enchaîner, tr. «Rangeennein

    (1849) LLBg III 101-102. Doué ged ur sel en des (…) / Ranjenet en ahuel. ●(1861) BSJ 206. ind ou devehé caret aben quemér Jesus hag er rangennein.

    (1907) VBFV.bf 64b. ranjennein, v. a., tr. «enchaîner.» ●(1913) AVIE 310. er Juifed e grog enta é Jézus hag er ranjen. ●(1931) GUBI 179. ranjennein / Er Fidélet.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...