Devri

Recherche 'ran...' : 140 mots trouvés

Page 2 : de ranjennet (51) à rannusted (100) :
  • rañjennet
    rañjennet

    adj. Enchaîné.

    (1838) OVD 172. rangennet en eil doh éguilé. ●(1844) LZBg 2l blezad-2l lodenn 46. Rangennet-é.

    (1921) BUFA 190. un dén ranjennet.

  • rañjenniñ
    rañjenniñ

    voir rañjennañ

  • rañjerezh
    rañjerezh

    m. Rangement.

    (1744) L'Arm 17a. Arrangement, tr. «Rangereah.. heu. m.»

  • rañjet
    rañjet

    adj.

    (1) Rangé.

    (1790) MG 145. rangettoh vehai m'affærieu.

    (2) (en plt de qqn) Rañjet mat : bien élevé.

    (1906) DIHU 6/161. Ur skolaér sentus e oé hag apert ha ranjet mat. ●(1907) VBFV.bf 64b. ranjet mat, tr. «rangé dans sa conduite, bien élevé.»

  • rañjiñ
    rañjiñ

    v. tr. d.

    (1) Ranger, arranger.

    (1744) L'Arm 17a. Arranger, tr. «Rangein

    (2) Rañjiñ ub. : réduire qqn.

    (1872) ROU 99b. Réduire, en parlant des êtres indociles, tr. «ranji

  • rañjod
    rañjod

    m. –où

    (1) Baquet.

    (c.1718) CHal.ms i. bacquet, si on parle de ces Cuuiers ou les poissonniers gardent leur poisson c'est baguic, ur vaguic. Si l'on parle d'un meuble de ménage, c'est rangeot barrot. ●(c.1718) CHal.ms i. cuuette, tr. «rangeottic.» ●(c.1718) CHal.ms ii. Iale, tr. «rangeot, barrot.» ●(1732) GReg 74a. Bacquet, ou, baquet, cuvier fait d'une futaille sciée, tr. «rangeod.» ●(1744) L'Arm 24a. Bacquet, tr. «Rangeott.. odeu.» ●160b. Foncer un seau, un bacquet, tr. «Foncein ur seille, ur bailloc ou ranjott

    (1849) LLB 1180. Taillein e hrer er foen, er ranjot zou goulé.

    (1931) VALL 57b. Baquet, tr. «rañjod m.»

    (2) Auge.

    (1941) DIHU 361/288. é ranjod er moh !

  • rañjodad
    rañjodad

    m. –où Contenu d'un baquet.

    (1931) VALL 57b. Baquet [le contenu], tr. «rañjodad m.»

  • rank
    rank

    m.

    (1) Répit, trève au jeu.

    (1927) GERI.Ern 498. rang, rank C[ornouaille] m., tr. «(Demander) un répit, une trève, quand on joue.» ●(1931) VALL 648a. répit, trève au jeu, tr. «rank

    (2) Goulenn rank : demander un répit.

    (1931) VALL 648a. demander un répit, tr. «goulenn rank

    (3) Kaout rank : avoir la possibilité de.

    (1927) GERI.Ern 498. n'em eus ket rang da goms ganeoc'h C[ornouaille] m., tr. «vous ne me laissez pas le temps de parler.» ●(1931) VALL 648a. vous ne me laissez pas de répit par vos attaques, tr. «n'em eus rank ebet ganeoc'h gant ho flemmadou.»

  • rankles
    rankles

    adj. Goinfre.

    (1659) SCger 168b. ranclés, tr. «qui ne se rassasie.» ●(1732) GReg 533b. Voilà un animal insatiable, tr. «Rancqlès eo an aneval ze.»

    (1962) GERV 10. ar skraper rankles.

  • ranklez
    ranklez

    m. Goinfre.

    (1732) GReg 119a. Briffer, tr. «louncqa evel ur rancqlès

  • rankontr .1
    rankontr .1

    m.

    (1) Da rankontr ub. : à la rencontre de qqn.

    (1854) MMM 195. an Doué a red da rancontr ar brassa pec'heurien.

    (2) Rencontre, occasion.

    (1659) SCger 103a. rencontre, tr. «rencontr

    (1867) FHB 121/134a. bea liproc'h e pep renkountr.

    (3) Dre ur rankontr bennak : par un coup du hasard.

    (1908) FHAB Du 346. Gant aoun goulskoude na viche bet c'hoarvezet an dra-ze dre eur rankontr benag.

    (4) Dre rankontr : par hasard.

    (1710) IN I 235. En em gaout a reer dre rancontr un tu bennâc.

  • rankontr .2
    rankontr .2

    voir rankontriñ

  • rankontriñ / rankontr
    rankontriñ / rankontr

    v.

    (1) V. tr. d. Rencontrer.

    (1612) Cnf 9a.r'ancontry dré chanc.

    (1659) SCger 103a. rencontrer, tr. «rencontri.» ●(c.1680) NG 205-206. Joseph a rancontras unan, / Hac er galuas meschant truant. ●(1710) IN I 20. ne ouffemp quet coumbati outo anes o guelet, nac o zrec'hi, anes o rancontr.

    (1863) GBI I 472. 'N dimezell vrao 'n euz rankontret, tr. «Il a rencontré une belle demoiselle.» ●(18--) SBI I 202. Tri marc'heger a rancontris, tr. «Trois cavaliers je rencontrai.»

    (2) V. pron. réci. En em rankontriñ : se cotoyer.

    (1727) HB 565. Remerquit amâ penaus mar en em rancontr ar Sul har (lire : hac) ar Gouel da ur memez deiz peutramant deiz-ouc'h-deiz, e leverot Gousperou eleac'h hini ar Sul.

  • rankoudik
    rankoudik

    adj. (?) Insatiable (?).

    (1647) Am 533. Da plach rancoudicq mar be delicat, tr. «A une fille (?) … (?) si elle est délicate.»

  • rankoudus
    rankoudus

    adj.

    (1) (en plt de la terre) Exigeant.

    (1919) FHAB Eost 10. an douar rankaoudus. ●rankaoudus, tr. «Exigeant, de rank kaout, impliet e Leon.»

    (2) (en plt de qqn) Insatiable, glouton, vorace.

    (1872) ROU 84b. Exigeant, tr. «Rancoudus

    (1931) VALL 76b. atteint de boulimie, tr. «rankoudus.» ●284a. Exigeant, tr. «rankoudus (prop. glouton).» ●380b. inassouvissable, tr. «rankoudus.» ●392b. Insatiable, tr. «rankoudus.» ●624a. qu'on ne peut rassasier, tr. «rankoudus.» ●791a. Vorace, tr. «rankoudus

  • rankout .1
    rankout .1

    adj.

    (1) Obligatoire.

    (1890) MOA 261b. Ce qu'il faut faire, tr. «ar pez a zo rankout da ober.»

    (2) Bezañ rankout da ub. (+ v.) : devoir, être obligé de (+ v.).

    (1860) BAL 200. ur mevel a zo evel rancout deza beza humbl. ●(1862) JKS 37. rak c'houi ivez euz ho re [faziou], a zo rankout d'ar re all da c'houzanv. ●141. Liez a weach evelato ez eo rankout d'ezho dioueret ar pez a c'hedont. ●(1867) MGK 19. Rankout e voe d'al labouz klask bod oc'h eur wezen. ●47. Rankout mad eo d'ezhi dougenn a-dreuz d'ar vein… ●97. Rankout voe d'ezhan dourna iud, darc'hai sounn. ●(1870) MBR 18. Rankout e oe 'ta d'ar prins iaouank mont dioc'h he garantez. ●(1879) BMN 104. Nebeud amzer goude, oa rancout dezhan dioueret an autrou Louet. ●(1890) MOA 361a. Vous n'êtes pas obligés, tr. «ne ket rankout d'e-hoc'h

    (1923) KNOL 218. Rankout oa d'eza, skriva d'ar roue e dad-kaer. ●(1952) LLMM 34/48. (Douarnenez) N'eo ket rankout deoc'h ober. Oa ket rankout dezho dimeziñ.

    (3) Dre rankout : par obligation, obligatoirement.

    (1915) HBPR 87. o sonjal, na deufet, morse, a benn da lakaat ar gristenien, dre rankout, da blega d'al lezennou nevez.

  • rankout .2
    rankout .2

    v. tr. d.

    I. (sujet : qqn)

    (1) Devoir, être obligé.

    (1575) M 712-713. An Ælez so roet, don myret hep quet sy : / Contaff enq á rencquont, tr. «Les anges sont donnés pour nous garder, sans doute ; / Ils doivent rendre un compte minutieux.» ●1113-1114. Te rancquo é contaff, ha dreizaff gouzaff blam, / Ma nez vez eff en bet, amantet á het cam, tr. «Tu devras en rendre compte, et pour cela souffrir reproche / Si tu ne l'as en ce monde expié pas à pas.» ●1192-1193. Ez rencquy pront contaff, outaff ne nachaff quet : / An holl donesonou, tr. «Tu devras promptement lui rendre compte, je ne le nie pas / De tous les dons.» ●1147-1148. An pempet peheny, arencquy en dyuez, / Anezaff rentaff ton, tr. «La cinquième chose dont tu devras enfin / Rendre compte.»

    (1659) SCger 169a. renquout, tr. «deuoir.» ●(17--) BMa 467. Enem abillan prop a renquan, tr. «Je dois m'habiller convenablement.»

    (1907) PERS 39. rankout dilezel he studi.

    (2) [devant un sub.] Devoir fournir.

    (1575) M 942. Boet, ha goalenn certes, expres heruez ræson, / Dezaff encq á rencquy hac operation, tr. «Nourriture et discipline, certes, expressément suivant la raison / Tu lui devras strictement, et travail.

    (3) Devoir (de l'argent).

    (1907) PERS 144. ouspenn mil skoed a rankan. ●(1909) BROU 229. (Eusa) Au sens d'avoir des dettes, on dit souvent rankout. Kement-mañ a kement a rankit d'in, vous me devez tant et tant.

    (4) Falloir.

    (1633) Nom 120b. Lana rudis, cui facta, vel neta opponitur, lana infecta : laine non encore mise à point : glan na ve hoaz en vrz ma ranquer.

    (1856) VNA 205. Pour quand vous les faut-il ? tr. «Aben pegource en ou rinquet-hui ?» ●(1897) EST 30. É riker eih dornér eit gobér ur baré, tr. «il faut huit batteurs pour former une compagnie.»

    (5) Avoir besoin.

    (1659) SCger 4b. i'ay affaire d'vn liure, tr. «vr levvr a rencân.» ●(1732) GReg 15a. J'ai affaire d'un livre, tr. «ul levr a rencqan.» ●(17--) CT Acte II 455. quent mazin ves ahan et buez a renquin, tr. «avant que je m'en aille d'ici il faudra (que j'ai) sa vie.»

    (1844) LZBg 2l blezad-1 lodenn 8. un dra open e zou rinquet. ●33. me gassé dehou ol er péh e rinqué. ●(1849) LLB 677. Ind e rikou, guir é, hir amzer de zonèt.

    (1909) DIHU 45/229. bouid dehon de zèbrein muioh eit ne reké. ●(1921) DIHU 116/205. pear pe pemp dé e rinkas aveit gobér en hent.

    (6) Rankout da : falloir.

    (1621) Mc 94. an pinigen à rencquer da ober.

    II. (sujet : qqc.)

    A.

    (1) Exiger.

    (1897) EST 48. er hoarh e rikei hir anzér eit augein, / Hag e vou dré zé én danjér a vreinein, tr. «Le chanvre exigera plus de temps pour rouir, et sera ainsi en danger de se gâter.»

    (1921) DIHU 116/202. had ag er choéj e rink eué doar ag er choéj. ●(1940) DIHU 345/42. rekein, v. n., tr. «exiger beaucoup.»

    (2) Manquer.

    (1912) MMPM 113. eur gurunen great gant ar bleuniou ar skedussa ; koulzkoude, eur vleuniennik bennak a ranke c'hoaz.

    B. Loc. verb.

    (1) Kement hag a ranker eo : c'est tout ce qu'il faut.

    (1911) BUAZperrot 878. gouzout lenn evelse a ouezo bepred, ha kement hag a ranker eo.

    (2) Ar pezh a ranker : ce qu'il faut, suffisamment.

    (1900) MSJO 78. Al lojeis a livirit zo mat ar pez a ranker.

  • rankun
    rankun

    s. Rancune.

    (1625) Bel 115. an gourchemenman, à bers oll assamblez an disprisancc, an cassony, an buhaneguez, rancun, an iniuriou, ha passionou arall.

    (17--) ST 302. na fell ket d'in derc'hell rankun ouz den, tr. «je ne veux conserver rancune à personne.»

  • rankunet
    rankunet

    =

    (1530) J p. 85a. Pecun gant fortun rancunet, tr. «O lucre, ô gain qui causez mes remords.»

  • rankus
    rankus

    adj. Exigeant.

    (1928) DIHU 202/50. éh omb deit de vout rekusoh ! ●(1939) DIHU 338/couv ii. arlerh er brezél-man é vo daù demb bout rekusoh eget biskoah. ●(1940) DIHU 345/42. rekus, (adj.), tr. «exigeant quant à la qualité.»

  • rann
    rann

    f. & adv. –où

    I. F.

    A.

    (1) Partage, action de partager.

    (1659) SCger 168b. rann, tr. «partage, partie.» ●(1732) GReg 697a. Partage, tr. «Rann. p. rannou

    (1866) FHB 61/67a. ar rann-ze a reat eus ar greun dre ma vezent eostet. ●(1867) LZBt Genver 228. Setu aman ar rann a rejont euz al labour etre-he.

    (1907) FHAB Here 235. Ar rann a vezo great etre an dud badezet, hag e daou rummad e vezint lakeat. ●(1913) DIHU 99/327. Béh erhoalh ma oé achiùet er rann.

    (2) Séparation, action de séparer.

    (1864) SMM 19. Petra eo ar maro ? (…) Eur rann hag eun disparti c'huêro.

    (3) Mont e rann =

    (1926) FHAB Ebrel 146. goulskoude eur vro ne c'hell biken mont e rann ma kresk niver he bugale.

    (4) Part, ce qu'apporte qqn.

    (1872) ROU 83a. Enf[ant] qui vient apporte son bien, tr. «pa deu Iann e teu e rann

    (1920) FHAB Genver 220. Dre ma teu Iann / E teu e rann.

    (5) Bouche.

    (1910) MAKE 6. hep kredi dizerra e rann. ●(1924) BILZbubr 42/963. m'ho peus stanket-kloz ho rann.

    (6) Division.

    (1659) SCger 44b. diuision, tr. «rann

    (1913) PRPR 93. Na skarr na rann en hon iliz breizad, tr. «ni schisme ni division dans notre église bretonne.»

    (7) Partie, division d'un terrain, etc.

    (1732) GReg 698a. Partie, portion d'un tout divisé, tr. «rann» p. rannou

    (1911) BUAZperrot 349. hag ec'h en em dennas en eur rann all eus e leve e Plouhelion.

    (8) Période.

    (1912) BUAZpermoal 242. An devez-man, Sul-Fask, a droc'h eta istor ar bed en daou hanter hag a zigor eur rann nevez.

    (9) Faculté.

    (1944) DGBD 5. rann an douarouriezh e Skol-Veur ar Skiantoù.

    (10) Ober e rannoù : compter ses richesses.

    (1920) KZVr 361 - 01/02/20. ober ma rannou, tr. «compter mes richesses.»

    B. (droit)

    (1) Partage de l'héritage.

    (1867) FHB 132/219a. an holl vadou a gompetaz gant-han pa voue great ar rann e ti he dad. ●(1872) ROU 78a. J'ai été de bonne composition dans le partage, tr. «soubl on bet, pa eo bet ar rann

    (2) Evit e rann : pour sa part.

    (1732) GReg 43a-b. il a eu pour partage la maison principale avec toutes ses appartenances, tr. «Evit e Ran èn deus bet an ty meur gand e oll aparchand.»

    C.

    (1) Partie.

    (1499) Ca 172b. Rann. g. partie. l. hec pars / tis.

    (1732) GReg 584a. Lot, portion héreditaire : portion d'une chose divisée entre plusieurs personnes, tr. «rann. p. rannou.» ●698a. Partie, portion d'un tout divisé, tr. «rann. p. rannou

    (2) Morceau.

    (14--) N 938. Aman nedeux rann na bannech, tr. «Ici il n'y a ni morceau ni goutte.»

    (3) Kaout rann e : avoir part à.

    (1575) M 2734. Nen deuezo rann en anhez, tr. «N'aura point part à la demeure.»

    II. Loc. adv. A-rann-galon : à fendre l'âme.

    (1908) PIGO II 152. Krial a re a rann-galon.

  • rann-dud
    rann-dud

    f. Partie de la population.

    (1928) BFSA 69. duked ha komted, hag o doa da welout pep-hini anezo war eur rann-dud eus ar vro.

  • rannad
    rannad

    f.

    (1) Ce qui est contenu dans la division de qqc.

    (2) Rannad douar :

    (1943) FATI 11. Eur rannad mat a zouar a oa dindan an 40 kêriadenn a oa war ar barrez.

    (3) (marine) Rannad martoloded : corps de marins.

    (1954) VAZA 84. pa ranke ur rannad martoloded mont kuit eus Brest da baramantiñ ul lestr e porzh-mañ-porzh, ha d’ar sadorn goude kreisteiz e-pad an enselladenn vras.

    (4) (domaine milit.) Rannad-arme : division.

    (1942) DRAN 94. Digaset eo bet o eil rannad-arme dirak « Compiègne ».

  • rannadur
    rannadur

    m. –ioù Division.

    (1915) HBPR 15. Rannadur nevez ar vro. ●(1931) VALL 225b. Division, tr. «rannadur m.»

  • rannadurezh
    rannadurezh

    f. =

    (18--) SAQ II 2278. Rannadurez. 1° Ar baradoz eo an eurusded-veur ; 2° Ar baradoz eo an eurusded heb fin.

  • rannamzer
    rannamzer

    m. –ioù Époque.

    (1923) SKET I 142. rann-amzer kenetre oadvez an armou ha biviou maen lufret hag oadvez an armou ha binviou arem.

  • rannañ / ranniñ
    rannañ / ranniñ

    v.

    I. V. tr. d.

    A.

    (1) Séparer, diviser, partager entre plusieurs.

    (1499) Ca 153a. Partitiff. g. idem. vide in rannaff. ●172b. Rannaff. g. patir / ou despartir. ●(1530) J 145a. Dillat an lazron mignonet / En peder rann ameux rannet, tr. «Mes amis, j'ai partagé en quatre lots les habits des voleurs.»

    (1659) SCger 39a. departir ou diuiser, tr. «ranna.» ●42b. departir, tr. «ranna.» ●44b. diuiser, tr. «ranna.» ●56b. fendre, tr. «ranna.» ●168b. ranna, tr. «partager, fendre.» ●(1732) GReg 267a. Departir, deviser une chose entre plusieurs personnes, les partager convenablement, tr. «ranna. pr. rannet.» ●297a. Partager, diviser, tr. «Ranna. pr. rannet.» ●697a. Partager une heritage, tr. «ranna. pr. rannet. Van[netois] ranneiñ.» ●(1790) MG 47. avèl ma rann er Briolès argand el Leannezèt pihuiq, itré er-ré n'ou dès pourvaiét nitra.

    (1923) FHAB C'hwevrer 52. ranna frouez o laeronsiou.

    (2) Séparer, diviser en deux parties.

    (c.1718) CHal.ms ii. mipartir, tr. «deüanterein rannein

    (1869) HTC 61. Eur ridoch euz ar re gaëra a ranne an telt etre diou loden. ●(1877) EKG I 162. Kabiten ar zoudarded a rannaz he dud etre diou lodenn.

    (1907) BSPD I 42. en deu sant, azéet étal er fetan, e rann er bara étré-z-hé.

    (3) Rannañ war zaouhanter : partager en deux.

    (1929) FHAB Genver 33. hag ar yer bihan, goudeze na petra 'ta, a vije rannet war zaou hanter.

    (4) Rannañ udb. ouzh ub. : partager qqc. avec qqn.

    ►absol.

    (1741) RO 2444. Ma na rannes ousin me a dorro da ben.

    (5) Rannañ udb. gant ub. : partager qqc. avec qqn.

    (1900) MSJO 81. n'hell ket ranna ganeoc'h he eürusted.

    ►absol.

    (1878) EKG II 298. hag e veze kuit da ranna gand ar re-all.

    (1900) MSJO 81. n'o peus ket falvezet ranna gant ar re-all.

    (6) Fendre (le cœur).

    (1878) EKG II 260. Va c'hoar baour, roit peoc'h ; ranna a rit va c'haloun !... ●286. Ar guel euz an traou-ze a ranne he c'haloun.

    (1900) MSJO 184. peheur e teuche ar glac'har da ranna he c'halon. ●(1909) KTLR 226. Ranna a rafez kaloun da dad ha da vamm.

    B.

    (1) Prononcer.

    (1921) FHAB Kerzu 317. komzou Doue ne vezont ket distripet ; o ranna a vez great en eun doare atao dereat meurbed.

    (2) Dire.

    (1901) FHAB Meurzh 232. Carget oun, vra breudeur ker, da ranna deoc'h eur gomz vad benag. ●(1970) BHAF 312. Ar paourkaez eontr ne gavas netra da ranna goude an taol-horz-se war e gokenn.

    (3) Rannañ kaoz : discuter, bavarder.

    (1963) LLMM 96/5. e-ser rannañ kaoz gant un daou pe dri gwaz en o sav dirak ar c'hontouer.

    (4) Na rannañ ger, grik : ne souffler mot.

    (1900) KZVr 101 - 25/03/00. (Lannuon) Ne rannin gir deuz ar c'helo-ze du-man. ●(1907) AVKA 3. da c'hortoz an digoue ze, e vi mud da na c'hallout ket rana eur gir. ●(1920) LZBt Meurzh 22. hep ranna gir da zen. ●(1925) BILZ 138. Den ne rannas gir, den ne vousc'hoarzas. ●(1944) FHAB Meurzh/Ebrel 42b. Annaig ne gredas mui ranna grik.

    II. V. intr.

    (1) Se fendre.

    (1612) Cnf 5b. rannaff à gra ma calon gant, hiruout ouz è lauaret.

    (1659) SCger 56b. se fendre, tr. «ranna.» ●(1728) Resurrection 1404. Rannan ara ma callon ous e caret parfet. ●(17--) ST 168. O klevet ma c'halon gant glac'har o ranna.

    (1847) MDM 122. a laka ar c'halonou ar re galeta da en em denerraat ha da ranna. ●(1878) EKG II 261. Bremaik e ranne ho kaloun.

    (1909) MMEK 4. e galon a vennaz ranna.

    (2) Rannañ o karout ub. : avoir le cœur déchiré d'amour pour qqn.

    (1836) GBI I 436. Ha me a ran euz ho karet ! tr. «Et moi qui vous aime tant !»

    (3) Rannañ diouzh : se séparer de.

    (1847) FVR 63. Kement o deuz prenet madou pere a oa d’ann Iliz, a zo dre eno rannet diout-hi, hag ivez anaouet a hent all.

    III. V. pron. réfl. En em rannañ.

    (1) Se séparer.

    (1878) EKG II 14. ec'h en em rannchont etre diou lodenn. ●165. Ar c'habiten a c'hourc'hemennaz d'he zoudarded en em ranna a vandennou a c'houeac'h. ●(c.1897) GUN.dihu 146/317. en dornerion (…) eit dornein ésoh én dro d'er bann, él lér, / Um rann é bandenneu a dri pé péar dornér.

    (1906) KANngalon Gwengolo 202. ar sklerijen 'n em rannaz. ●(1907) BSPD I 87. er flam hum rann dré en hantér.

    (2) Se crevasser.

    (1659) SCger 34b. se creuasser, tr. «en em ranna

    IV.

    (1) Rannañ e galon : voir kalon.

    (2) Rannañ ur ger : voir ger.

    (3) Bezañ brav rannañ fav gant ub. : voir fav.

  • rannarme
    rannarme

    f. –où (domaine militaire) Corps d'armée.

    (1931) VALL 156a. Corps d’armée, tr. «rann-arme f. ●(1954) LLMM 42/8. Aet eo davet ar serjant daou gomunist ar bagad : ar soudard ruz Petka ha Reubin, komiser ar bempvet rann-arme.

  • rannbae
    rannbae

    f. –où Acompte.

    (1931) VALL 7b. Acompte, tr. «rann-bae f.»

  • rannbaeañ
    rannbaeañ

    v. Donner un acompte.

    (1931) VALL 7b. donner un acompte, tr. «rannbaea

  • rannbennad
    rannbennad

    f. –où Paragraphe.

    (1931) VALL 529b. Paragraphe, tr. «rann-bennad f. pl. rannou-pennadou, rannbennadou

  • ranndi
    ranndi

    f. –où Appartement.

    (1931) VALL 31a. Appartement, tr. «rann-di f.» ●(1960) BAHE 25/19. er ranndi a-rez-douar. ●22. ur savadur hir a-walc'h hag a oa feurmet dre ranndi.

  • ranndir
    ranndir

    f. –ioù Région.

    (1923) SKET I 118. ar rann-dir ma renas Kintus.

  • ranned
    ranned

    m. –où (mathématique) Dividende.

    (1931) VALL 225b. Dividende, tr. «ranned m.»

  • ranner .2
    ranner .2

    m. –ioù (mathématique) Diviseur.

    (1931) VALL 225b. Dividende, tr. «ranned m. (diviseur ranner

  • ranner / rannour .1
    ranner / rannour .1

    m. –ion Celui qui partage, divise, qui fait les lots.

    (1499) Ca 172b. g. partisseur. b. ranner.

    (1732) GReg 296b. Distributeur, tr. «ranner. p. yen.» ●584a. Celui qui fait les lots, tr. «ranner. rannour. pp. yen.» ●(1744) L'Arm 113b. Distributeur, tr. «Rannour.. nerion. m.»

    (1841) IDH 280. Ur Bélêg (…) e zou ur rannour a zonæzoneu Doué. ●(1874) POG 146. ma sello ann dud ac'hanomp evel ministred da Jezuz-Krist, ha rannerien misteriou Doue.

    (1904) ARPA 187. piou hen deus lakeat ac'hanon da varner pe da ranner etrezhoc'h.

  • rannerezh
    rannerezh

    m.

    (1) = (?) Répartition (?).

    (1857) LVH 171. A zivout er reihted hag er rannereah ag er mistérieu-men, nitra ne ziscoa splannoh arré er religion a grechéneah hèd-ha-hèd.

    (2) Partage.

    (1910) ISBR 145. Rannereh danné étré bredér. ●(1931) VALL 534b. Partage, tr. «rannerez

    (3) (politique) Socialisme.

    (1904) LZBg Gwengolo 228. Er rannereh (socialisme) el Laos.

  • rannet
    rannet

    adj. (Cœur) fendu, déchiré.

    (1878) EKG II 265. he galoun rannet.

    (1907) AVKA 111. da wellât ar c'halono rannet. ●(1987) DBHB 153. or halonou rannet.

  • ranngalon
    ranngalon

    f.

    (1) Déchirement.

    (1857) HTB 177. Ar pez a ra gwasa ran-galon an hini a zo en anken. ●(1868) KMM 161. da zonjal er ran-galon e doe ar Verc'hez. ●(1870) MBR 60. ar rann-galoun am euz bet pell amzer o veza eat diouz-hoc'h. ●(1878) EKG II 80. eur rann-galoun oa beza en dervez-se e Lanzeon. ●(1882) BAR 51. hag e defe bet poan, trubuill ha ran-galoun. ●73. ran-galon Jesus ha Mari. ●(1889) SFA 292. an oll o deoue eur rann-galoun. ●(1889) ISV 298. ma vije tremenet d'ar brinsez ar gaouat rann galon-ze.

    (1905) KANngalon Ebrel 376. anaout ar rann-galoun-ze. ●(1931) VALL 170. Crève-cœur, tr. «rann-galon f.»

    (2) Désespoir.

    (18--) SAQ I 116. eun den deuet da veza dre he wall vuez dizenor he barrez, rann-galoun he dud.

    (3) Kemer ranngalon : se désespérer.

    (1868) KMM 117. Petra dalv deoc'h kemeret re a c'hlac'har hag a ran-galon pa varv ho tud ?

    (1905) HFBI 228. va bues né bado mui pel, ré a ran galon am beus kéméret.

  • ranngêr
    ranngêr

    f. Arrondissement, quartier.

    (1931) VALL 608a. Quartier d'une ville, tr. «rann-gêr

  • ranngredenn
    ranngredenn

    f. –où (religion) Secte.

    (1931) VALL 682a. Secte, tr. «rann-gredenn f. pl. rannou-kredenn

  • rannhoalad
    rannhoalad

    m. –où Subdivision d'une ère géologique.

    (1931) VALL 269b. Subdivison d'un ère (géol.), tr. «rannhoalad m.»

  • rannidigezh
    rannidigezh

    f.

    (1) Divisibilié.

    (1732) GReg 297b. Divisibilié, puissance passive qu'à une quantité d'être divisée, tr. «rannidiguez

    (2) Division.

    (1913) PRPR 38. respontablente ar rannidigez etre mignoned Luzel ha re Kervaker. ●(1931) VALL 225b. Division, tr. «rannidigez f.»

  • rannig
    rannig

    f. –où Particule.

    (1931) VALL 535a. Particule, tr. «rannig f. rannouïgou

  • rannig-verb
    rannig-verb

    f. (grammaire) Particule verbale.

    (1931) VALL 535a. Particule verbale, tr. «rannig-verb

  • ranniliz
    ranniliz

    f. –où Subdivision d'une église.

    (1959) BAHE 23/10. ar rann-iliz unkreniat.

  • ranniñ
    ranniñ

    voir rannañ

  • rannour
    rannour

    voir ranner .1

  • rannus
    rannus

    adj.

    (1) (en plt de qqn) Partageur.

    (1855) BDE 812. douce, rannus, fidèl, èl méma Doué. ●(1884) LZBt Mae 81. rei meuleudi d'ar re zo bet rannusoc'h.

    (1927) GERI.Ern 499. rannus, tr. «qui partage volontiers.»

    (2) Divisible.

    (1927) GERI.Ern 499. rannus, tr. «divisible.» ●(1931) VALL 225b. Divisible, que l'on peut diviser, tr. «rannus

  • rannusted
    rannusted

    f. Divisibilité.

    (1927) GERI.Ern 499. rannusted f, tr. «divisibilité.»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...