Devri

Recherche 'Ran...' : 140 mots trouvés

Page 3 : de rannved (101) à ranversur (140) :
  • rannved
    rannved

    f. –où Partie du monde.

    (1931) VALL 476a. Nouveau-Monde, ancien-Monde, tr. «rannved-Nevez, rannved-Koz f.»

  • rannvedad
    rannvedad

    f. –où Contenu d'une région (à l'échelle planétaire).

    (1963) GEBR.abke Gouere p. 179. rannvedad gg. –où endalc'h ur rannved.

  • rannvedel
    rannvedel

    adj. Régional (à l'échelle planétaire).

    (1968) GEBR.abke Gouere p. 179. rannved gg. rann ar bed, dh. unan eus rannoù bras an Douar. (+ rannvedel).

  • rannvor
    rannvor

    f. –ioù Région maritime.

    (1929) SVBV 66. Er rann-vor-mañ ez eus rec'hier koural a-gantou. ●(1931) VALL 529b. Parage maritime, tr. «rannvor f.» ●(1957) AMAH 53. ur rannvor arvarus-tre.

  • rannvoriad
    rannvoriad

    f. –ioù Région maritime.

    (1931) VALL 529b. Parage maritime, tr. «rannvoriad f.»

  • rannvro
    rannvro

    f. –ioù

    (1) Province, région.

    (1867) FHB 118/108a. Ne choumaz ket unan zoken en holl ran-vroiou annEjipt. ●(1867) FHB 135/246b. diou pe deir rann-vro.

    (1914) DFBP 280a. région, tr. «Rannvro.» ●(1929) SVBV 102-103. E rannvroiou'zo, emañ ar c'hiz da amdrouc'ha ar merc'hed bihan. ●(1921) GRSA 354. dré rannvroieu Britaen. ●(1926) FHAB Eost 287. E pep rann-vro a Vreiz.

    (2) (religion) Province ecclésiastique.

    (1866) LZBt Ebrel 100. da vont holl, hag hep dale, peb-unan da ger-benn he rann-vro (provins). ●enn diou rann-vro.

    (1928) BFSA 145. e lodennas Fransez an Itali e seiz rann-vro, pep-hini gant eun Tad Rannvroour.

  • rannvroad
    rannvroad

    m. rannvroiz Habitant d'une région.

    (1960) BAHE 25/31. 80.000 rannvroad a zeu bep bloaz.

  • rannvroat
    rannvroat

    adj. (religion) Provincial.

    (1866) LZBt Ebrel 112. eur vikel rann-vroat.

  • rannvroel
    rannvroel

    adj. Régional.

    (1914) DFBP 280a. régional, tr. «Rannvroel.» ●(1960) BAHE 23/26. kazetennoù katolik rannvroel.

  • rannvroelezh
    rannvroelezh

    f. Régionalisme, qualité de ce qui est régional.

    (1931) VALL 636b-637b. Régionalisme qualité de ce qui appartient à la région, tr. «rannvrôelez f.»

  • rannvroelour
    rannvroelour

    m. –ion (politique) Régionaliste.

    (1931) VALL 636b-637a. Régionaliste subs., tr. «rannvrôeler, rannvrôelour

  • rannvroelouriezh
    rannvroelouriezh

    f. (politique) Régionalisme.

    (1931) VALL 636b-637b. Régionalisme ; doctrine, tr. «rannvrôelouriez f.»

  • rannvroour
    rannvroour

    adj. (religion) Provincial.

    (1928) BFSA 145. e lodennas Fransez an Itali e seiz rann-vro, pep-hini gant eun Tad Rannvroour.

  • rannyezh
    rannyezh

    f. –où Dialecte.

    (1910) DIHU 59/66. ranieh (dialecte) Guéned. ●(1925) PIGO iii/ii. Red, eo, dre forz levriou brezonek, embannet e pep rann-yez, lakât da c'hoarvezout kement-man : ma lenno pep-hini ac'hanomp rann-yez egile. ●(1926) FHAB Kerzu 457. skrivan ar rann-yezou. ●(1927) LZBt Meurzh 69. O yezou (…) a zo ennê eun toullad mat a rann-yezou. ●(1960) BAHE 25/22. ur rannyezh hag a gemm gant pep parrez.

  • rannyezhel
    rannyezhel

    adj. Dialectal.

    (1923) SKET I 31. furm rannyezel. ●(1942) GWAL 146-147/133. en eun daneg rannyezel.

  • rannyezhiñ
    rannyezhiñ

    v. intr. Se dialectiser.

    (1931) VALL 216a. se fragmenter en dialecte, tr. «rannyezi

  • rannyezhouriezh
    rannyezhouriezh

    f. Dialectologie.

    (1959) BAHE 18/3. kelaouenn Rannyezhouriezh a vro-Velgia.

  • ranous
    ranous

    adj. Grognon.

    (1927) GERI.Ern 499. rañnous, tr. «Grognon.»

  • ranouziñ
    ranouziñ

    v.

    (1) Nasiller.

    (1927) GERI.Ern 499. rañnouzi, tr. «nasiller.»

    (1) Chicaner, grogner.

    (1927) GERI.Ern 499. rañnouzi, tr. «chicaner, grogner contre.»

  • rañs
    rañs

    f. –où Race, espèce, sorte.

    (1919) MVRO 11/1c. en despet d'an dud fall a zo o klask dinôda hon rans. ●(1935) ANTO 53. rak rans ar gemenerien-se, konterien kaoziou, a zo aet pell 'zo da fall. ●(1947) YNVL 121. c'hwi hag ar chinerien eus ho rañs. ●(1954) LLMM 47/23. ar rañsoù eus ho kouch ! ●(1972) SKVT I 83. traoù eus da rañs.

  • rañsenn
    rañsenn

    f. Race.

    (1872) DJL 13. Keit a lezo Adam daou demeuz he ransen.

  • rañson
    rañson

    m. Rançon.

    (14--) N 1911. Auber an auancc ho ranczon, tr. «avancer leur rançon.» ●(1633) Nom 206a. Lystrum : ranson : rançoun.

    (1659) SCger 101a. rançon, tr. «item.» ●(c.1680) NG 115. Quenaué ma tes a guir calon / Jesus de paygnë hon ranson. ●(1732) GReg 781b. Rançon, prix pour racheter d'escalavage, ou des prisonniers de guerre, tr. «Rançzon. p. rançzoñnou.» ●Païer sa rançon, tr. «Paëa e rançzonn

    (1821) SST 37. ne ouai quet dober a bayein rançon. ●(1884) BUZmorvan 2. ar priz a goustche d'ezhan hor ransoun.

    (1925) FHAB Mezheven 210. ha m'o deze arc'hant e veze tennet daspren pe ranson diganto.

  • rañsonañ / rañsoniñ
    rañsonañ / rañsoniñ

    v. tr. d.

    (1) Rançonner.

    (14--) Jer.ms 249. Hoz ranczonaff ne menaff quet, tr. «Je ne veux pas vous rançonner.»

    (1732) GReg 781b. Rançonner, tr. «Rançzouna. pr. rançzounet. Van[netois] rançzonneiñ.»»

    (2) Payer la rançon de.

    (1835) AMV 210. anaout ar garantez infinit oc'h eus bet da rei oc'h-hini [goad] evit va rançoni.

  • rañsoner
    rañsoner

    m. –ion Rançonneur.

    (1732) GReg 781b. Rançonneur, Hôtelier qui exige plus qu'il ne faut, tr. «Ur rançzouner. p. rançzounéryen

  • rañsoniñ
    rañsoniñ

    voir rañsonañ

  • rantikoù
    rantikoù

    plur. Radotage.

    (1960) PETO 46. Hag ehan gant da rantikou ! ●87. Rantikou : Sorc'hennou heñvel bepred, randonerez. ●(1964) BRUD 21/41. klevoud adarre an hevelep rantikou.

  • rantren
    rantren

    v. intr. Rentrer.

    (1752) BS 258. rantren en o dever.

    (1847) FVR 245. rantren ara doûn en neant gant ar memès buhander evel ar gonspiratouryen a zo bet sqoët gant countell-lemm eus al lesenn.

  • rañv .1
    rañv .1

    adj. À vif, à nu.

    (1977) PBDZ 814. (Douarnenez) rañv, tr. «à vif, à nu.»

  • rañv .2
    rañv .2

    f. –où

    (1) Bêche.

    (1744) L'Arm 28b. bêche, tr. «Reinhuë.. eu. f.»

    (1849) LLB 110. Er bigel hag er ran. ●(1879) ERNsup 166. rañv, St-M[ayeux], Tressigneaux et Lanv[ollon], bêche.

    (1916) KZVr 168 - 21/05/16. Eur reon, eur «bal», eur ran, e Sant-Pabu. ●(1931) VALL 62b. Bêche, tr. «rañv f.» ●(1960) EVBF I 336-337. La bêche. On connaît, presque partout, le mot pal, souvent utilisé sous sa forme bal (…) Un second mot, reañv, ne semble connu que dans le sud : à l'ouest de Quimper (reoñv, Beuzec, reoñ, Gourlizon, reañv, Plovan), et sur une assez grande région au sud de Carhaix (rañ, Roudouallec, rañv, St-Thurien – qui utilise également palenn –, rehoun, Plouray, rehou, Kerfourn).

    (2) Pelle.v

    (1879) ERNsup 166. reoñ, Douarnenez, Ploaré, pelle; cf. irl. ráin, gall. rhaw.

    (3) Séran.

    (1879) ERNsup 165. rañf, rañvel, Trév., rëvel, Pleud., instrument pour peigner (rañvelat, rëvelat) le lin.

  • rañvad .1
    rañvad .1

    f. –où Contenu d'une bêche.

    (1931) VALL 62b. Ble contenu [d'une bêche], tr. «rañvad f.»

  • rañvad .2
    rañvad .2

    voir ravent

  • rañval
    rañval

    voir roeñvat

  • rañvañ / rañvat
    rañvañ / rañvat

    v. tr. d.

    (1) Renverser, abattre, coucher.

    (1870) FHB 285/189b. ne rejomp nemet ranvat eur mor a c'heot. ●(1877) FHB (3e série) 22/184a. Ar zegal hag ar c'herc'h a zo bet gouall ranvet gant an avel hag ar glaoeier.

    (1919) BUBR 5/124. pladet ar rengennad soudarded war an douar, vel ha pa vefent bet ranvet gant an avelgas.

    (2) Sérancer.

    (1857) CBF 92. Ranvat al lin, tr. «Arracher la graine du lin.» ●(1876) TDE.BF 537a. Rañva, rañvat, v. a., tr. «Sérancer, parlant du lin, du chanvre.»

  • rañvat
    rañvat

    voir rañvañ

  • rañvell
    rañvell

    f. –où

    (1) Vanne.

    (1869) SAG 18. an dour o tremen dre eur ranvel. ●(1870) MBR 26. e stank eur vilin ma'z ea ar miliner da zigeri ar ranvell ha da lakaat ar vilin da vala, tr. «dans un étang où le meunier était occupé à lever la bonde pour faire marcher le moulin.» ●(1876) TDE.BF 537a. Rañvell, s. f., tr. «Petite porte d'une écluse ; pl. ou.» ●(1889) ISV 170. Eur plac'hig (…) merc'h ive d'eur miliner, a goezas el lenn e kichen ranvell an dour mal. ●172. hag e c'has buan serra ar ranvel.

    (1915) HBPR 12. An dour hen doa torret an ranvel : ruil a ranke : n'oa harz ebet mui.

    (2) Séran.

    (1879) ERNsup 165. rañvel, Trév[érec], rëvel, Pleud[aniel] instrument pour peigner le lin.

  • rañvell-goll
    rañvell-goll

    f. Vanne de décharge de moulin.

    (1872) ROU 82a. Ecluse, qui s'ouvre au trop plein, tr. «ranvell goll

    (1982) MABL II 84. (Lesneven) rañvell goll : ar c'han bihan evit kas er maez eus ul lenn an dour a zo a re, an dour ouzhpenn.

  • rañvelladenn-lin
    rañvelladenn-lin

    f. Réunion pour tirer le grain du lin quand il est mûr.

    (1927) GERI.Ern 500. rañvelladenn-lin f., tr. « réunionpour tirer le grain du lin quand il est mûr. »

  • rañvellat
    rañvellat

    v. tr. d. Peigner, sérancer (le lin).

    (1879) ERNsup 165. peigner rañvelat, Trév[érec], rëvelat, Pleud[aniel] le lin.

  • rañveller
    rañveller

    m. -ion Séranceur.

    (1927) GERI.Ern 500. rañveller, tr. « séranceur. »

  • rañversur
    rañversur

    s. Renversure.

    (1633) Nom 235a. Versura : renuersure : ranuerseür, douar troet.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...