Devri

Recherche 'bro...' : 271 mots trouvés

Page 2 : de brocheladenn (51) à broen-mor (100) :
  • brocheladenn
    brocheladenn

    f. Bûchette.

    (c.1718) CHal.ms i. buschette, tr. «brochic, plu. brochïgueu berjuladeen, plu. burjuladeu

    (1904) DBFV 32b. brocheladen, f., tr. «bûchette (Ch. ms.).»

  • brochenn .1
    brochenn .1

    f. –où Canelle de barrique.

    (1907) DIHU 24/402. me zad e denné chistr dré er vrochen.

  • brochenn .2
    brochenn .2

    f. brechad, brechin, brechen Brindille.

    (1699) Har 19. brechat, tr. «buchettes.»

    (1829) HBM 10. ur fagoden brechen var e benn. ●(1866) FHB 76/186b. An eufl, o sevel en ear, o doa laket an tan en eur bern brechin. ●(1868) FHB 159/22a. eur vrochen gueunneut benag.

    (1904) BMSB 66. Brechad ha krogou dir da zigor ar goazied. ●(1937) LZBl Genver/C'hwevrer 10. n'eus ket enno eur vrochenn goad...

  • brochenn .3
    brochenn .3

    f. –où

    I.

    (1) Broche (à rôtir).

    (1499) Ca 27b. Brochenn. g. broche.

    (2) Broche (de cordonnier).

    (1904) DBFV 32b. brochen, f. pl. –nneu, tr. «broche de cordonnier.»

    (3) Ardillon (de boucle).

    (1744) L'Arm 34a. Hardillon de boucle, tr. «Brocheenn.. neu. f.»

    (1904) DBFV 32b. brochen, f. pl. –nneu, tr. «ardillon de boucle.» ●(1931) VALL 35a. ardillon, tr. «brochenn f. pl. ou

    (4) Aiguille à tricoter.

    (1790) MG 147. pe gueméren mem brochenneu.

    (1876) TDE.BF 78b. Brochenn, s. f., tr. «Aiguille, à tricoter ; pl. ou

    (1903) JOZO xi. épad me labourou er vrochen moén étré bizied er merhied iouank. ●(1904) DBFV 32b. brochen, f. pl. –nneu, tr. «aiguille à tricoter.» ●(1920) FHAB Genver 224. eur vrochen stam. ●(1934) BRUS 272. Une aiguille (à tricoter), tr. «ur vrochen –neu

    (5) sens fig. Lien d'amitié.

    (1904) DBFV 32b. brochen, f. pl. –nneu, tr. «au fig. lien d'amitié.»

    II.

    (1) Terriñ ar vrochenn : se fâcher avec qqn.

    (1790) MG 440 (G) I. Marion. Er sort amité-ze e bad quehæd ma cav en amour-propr hac en orgueil léh de vout coutant. Arlerh e torr er vrochèn hac e sàu malice ha dissancion itré er-ré e barissai bout amiéttan.

    (1924) NOLU 25 (G) J. ar Baion. Ha ! Ha ! nend é ket hoah marsé / Torret tré en (lire : er) vrochen !... tr. «Tout espoir n'est donc pas perdu.»

    (2) Tennañ / Tenno ar vrochenn : tirer à la courte paille.

    (1982) PBLS 481 (Ku) Langoned. tenno ar vrochenn, tr. J.-Y. Plourin «tirer à la courte paille.»

  • brochenn-voukl
    brochenn-voukl

    f. brochennoù-boukl Ardillon.

    (1744) L'Arm 16b. Ardillon, tr. «Brochenn boucle.. brochenneu boucle. f.»

  • brochennad
    brochennad

    f. –où Aiguillée.

    (1904) DBFV 32b. brochennad, f., tr. «brochée d'aiguille.» ●(1910) MAKE 26. ar wreg a grogas en he labour da ober eur vrochennad stamm bennak.

  • brochennat / brochenniñ
    brochennat / brochenniñ

     

    (1) V. tr. d. Tricoter.

    (1976) LIMO 14 août. Ged er gloan néet-sé, e vezè brochennet loreu.

    ►absol.

    (1744) L'Arm 142b. Faire de l'estame, tr. «Brochennein.» ●390b. Tricoter, tr. «Brochennein.» ●(1767) ISpour 278. niein, brocheinnein. ●(1790) MG 147. désquein me mèrhèt de vrochennein. (...) me vrochennai èl ur væstrès. ●(1790) Ismar 182. néein, brochènnein.

    (1893) LZBg 51vet blezad-4e lodenn 186. ind e houi golhein, gouriat, brochennein, brouein, hag ur yoh treu aral.

    (1904) DBFV 32b. brochennein, –nnat, tr. «tricoter.» ●(1912) BUEV 58. grouiat, golhein, brochennat. ●(1925) SFKH 4. eit néein ha brochennein. ●(1931) FEZO 3. ur voéz deit ar en oed, é vrochennat. ●(1982) PBLS 625. (Langoned) brochennad, tr. «faire du tricot.»

    (2) fig. v. intr. Farfouiller.

    (1962) EGRH 21. brochennat v., tr. « farfouiller. »

  • brochenner
    brochenner

    m. –ion Tricoteur.

    (1744) L'Arm 390b. Tricoteur, tr. «Brochennour

    (1904) DBFV 32b-33a. brochennour, m., tr. «tricoteur.»

  • brochennerez
    brochennerez

    f. –ed Tricoteuse.

    (1744) L'Arm 390b. Tricoteuse, tr. «Brochennouréss

    (1904) DBFV 32b-33a. brochennour, m., f. –éz, pl. ed, tr. «tricoteur.»

  • brochennerezh
    brochennerezh

    m.

    (1) Tricot, tricotage.

    (1744) L'Arm 390b. Tricotage, tr. «Brochennereah.. heu

    (1912) DIHU 88/145. néereh, gouriereh, brochennereh. ●(1942) DHKN 61. deusto de bredegeu hé mam ar dalvedigeh er brochennereh.

    (2) Tricot.

    (1942) DHKN 29. ur pakad treu geti, hé gloan, hé brochennereh.

  • brochennet
    brochennet

    adj. Tricoté.

    (1900) LZBg 57 blezad-1 lodenn 11. e ziskoé d'ein é jilet brochennet.

  • brochennig
    brochennig

    f. –où Brochette.

    (1904) DBFV 32b. brochennig, f. pl. eu, tr. «brochette.»

  • brochenniñ
    brochenniñ

    voir brochennat

  • brocher
    brocher

    m. –ion fam.

    (1) Brocher-laou : tailleur.

    (1895) GMB 84. brocher laou, embrocheur de poux, tailleur, à Braspartz.

    (2) Brocher-logod : réparateur de toits de chaume.

    (1986) CCBR 42. (Brieg) Les couvertures de chaume étaient très vulnérables aux incendies. En outre, toutes sortes d'animaux indésirables trouvaient refuge dans l'épaisseur du toit, et notamment les oiseaux et les rongeurs ; d'où le surnom de «brocher-logod» c'est-à-dire embrocheur de souris donné au chaumier. ●(1988) TIEZ II 137. Peu à peu le couvreur en chaume n'a plus été appelé que pour les réparations : de toer-plouz, il est devenu brocher-logod, «l'embrocheur de souris», du nom donné à la technique d'entretien.

  • brocherezh
    brocherezh

    m.

    (1) Embrochement.

    (1744) L'Arm 436b. Embrochement, tr. «Brochereah. m.»

    (1904) DBFV 33a. brochereh, m. pl. eu, tr. «embrochement.»

    (2) Action de tricoter.

    (1904) DBFV 33a. brochereh, m. pl. eu, tr. «action de tricoter.»

  • brocherigoù
    brocherigoù

    pl. Bûchette.

    (1904) DBFV 32b. brocherigeu (Ch. ms.), tr. «bûchette, petit morceau (de bois).»

  • brochig
    brochig

    m. –où

    I.

    (1) Bûchette.

    (1904) DBFV 32b. brochig, m. pl. eu, tr. «bûchette, petit morceau (de bois).»

    (2) Troc'hañ brochig d'ur bugel : sevrer un enfant.

    (1876) TDE.BF 79a. On dit trouc'ha brochik da eur bugel, sevrer un enfant.

    II. Troc’hañ brochig da : couper court.

    (1847) MDM 398. Eun dra gaer e ve, eun dra ezellant, trouc’ha brochig d’ar prosezou ha koumans ho reolia kerkend a ma savint.

  • brochiñ
    brochiñ

    voir brochañ

  • brochouer
    brochouer

    m. –ioù Brochoir.

    (1904) DBFV 33a. brochoér, m. pl. ieu, tr. «brochoir.»

  • brodadur
    brodadur

    m. Brodure.

    (17--) TE 89. Er brondadur ag en tènneu a-ziabarh e represantai Chérubinèt.

    (1904) DBFV 33a. brondadur, m. pl. eu, tr. «broderie.» ●(1927) GERI.Ern 72. brodadur m., tr. «broderie.»

  • brodaj
    brodaj

    m. –où Broderie.

    (1904) DBFV 33a. brondaj, m. pl. eu, tr. «broderie.» ●(1927) GERI.Ern 72. V[annetais] brodaj, tr. «broderie.»

  • brodañ / brodiñ
    brodañ / brodiñ

    v. tr. d.

    (1) Broder.

    (1732) GReg 121a. Broder, travailler en broderie, tr. «Brouda eñtoff.»

    (1904) DBFV 33a. brondein, broudein, brodein, v. a. et n., tr. «broder, faire de la broderie.» ●(1927) GERI.Ern 72. broda, brouda, V[annetais] brodein v. a. et n., tr. «Broder.»

    ►absol.

    (1925) BILZ 152. gwriat, ferra, broda, ober dantelez.

    (2) sens fig. Broder (un conte).

    (1904) DBFV 33a. brondein, broudein, brodein, v. a. et n., tr. «ajouter des détails inventés.» ●(1910) MBJL 24. d'an amzer ma oa barzed an diou Vreiz o vrodan kontadenno war bue o brezelour dispar.

  • brodenn
    brodenn

    voir brozenn

  • broder
    broder

    m. –ion Brodeur.

    (1710) IN I 155. e c'himitont ar Brodeurien. ●(1732) GReg 121b. Brodeur, tr. «Broudèr. p. broudéryen

    (1838) OVD 110. Ind e laboure èl er bronderion, péré, guet næd sei, eur hag argant (…).

    (1904) DBFV 33a. brondour, m. pl. ion, tr. «brodeur.» ●(1927) GERI.Ern 72. broder, brodour m., tr. «brodeur.»

  • broderez
    broderez

    f. –ed Brodeuse.

    (1732) GReg 121b. Brodeuse, tr. «Brouderès. p. brouderesed

    (1904) DBFV 33a. brondouréz, f. pl. ed, tr. «brodeuse.» ●(1927) GERI.Ern 72. broderez, brodourez f., tr. «brodeuse.»

  • broderezh
    broderezh

    m.

    (1) Broderie.

    (1732) GReg 121b. Broderie, ouvrage de brodeur, tr. «broudérez. Van[netois] brodereh

    (1867) BUE 126-127. ann dantelez hag ar zouezusan brouderez.

    (1904) DBFV 33a. brondereh, brodereh, m. pl. eu, tr. «broderie.» ●(1927) GERI.Ern 72. broderez m. V[annetais] brodereh, tr. «broderie.» ●(1932) BSTR 3. stal broderez ha dantelez.

    (2) Pièce de broderie en cours.

    (1924) NOLU 1. En damezéled e labour ar ur vroudereh benak.

  • broderiz
    broderiz

    m. Broderie.

    (1904) DBFV 33a. bronderris, broderis, s. tr. «broderie.» ●(1924) SBED 67. ur mestr soudard goleit a vroderis. ●(1927) GERI.Ern 72. V[annetais] broderis, tr. «broderie.»

  • brodet
    brodet

    adj. Brodé.

    (17--) TE 90. En tapisseu brondét.

    (1909) KTLR 32. eur c'huef brodet. ●(1924) SBED 30. Hou tantér sei glas brodet. ●(1927) FHAB Gouere 138. pallennou broudet.

  • brodeür
    brodeür

    m. Brodure.

    (1710) IN I 155. ober o brodeur. ●(1732) GReg 121b. Broderie, ouvrage de brodeur, tr. «Broudëur.» ●229a. Son habit étoit couvert de brodures, tr. «E abid a yoa goloët gand ar brodeür

    (1889) ADBr 104. Me rei dantelès caër en ho ti, / Ha brodeür 'wit aouraji, tr. «... et de la broderie à dorer.»

  • brodikin
    brodikin

    m. –où (habillement) Brodequin.

    (c.1500) Cb 31a. Brotiquin / et brotiquinaff. vide in heus. ●110b. Heus / pe brotiquin. g. housseau / estiueau. lat. hec occrea / ee. ●(1521) Cc [brotiquin]. Brotiquin et brotiquinaff. vide in heus.

    (1732) GReg 121a. Brodequin, chaussure ancienne, ornée & délicate, faite en façon de petite botte, qui ne va que jusqu'à mi-jambe : les Comediens s'en servent encore, tr. «Brodiqin. p. brodiqinou

    (1904) DBFV 33a. brokin, brokinieu, pl., tr. «bottines.» ●(1907) VBFV.bf 9b. brokinieu, pl., tr. «bottines.»

  • brodikinañ
    brodikinañ

    v. Chausser de brodequins.

    (c.1500) Cb 31a. Brotiquin / et brotiquinaff. vide in heus. ●110b. [heus] Jtem occreo / as. g. chaucer estiueaulx. b. heusaff / brotiquinaff. ●(1521) Cc [brotiquinaff]. Brotiquin et brotiquinaff. vide in heus.

  • brodiri
    brodiri

    s. Broderie.

    (1905) BOBL 27 mai 36/3c. an atellier brasa a vrodiri.

  • broed
    broed

    m.

    (1) Tricot.

    (1919) DBFVsup 10a. bred, tr. «tricot.» ●(1927) GERI.Ern 72. broed m., tr. «Tricot.»

    (2) Ober broed : tricoter.

    (1919) DBFVsup 10a. gober bred, tr. «tricoter.»

  • broedañ
    broedañ

    voir broediñ

  • broedev
    broedev

    s. =

    (1919) DBFVsup 10a. bredeu, s., tr. «lisse, lame d'un métier à tisser.»

  • broediñ / broedañ
    broediñ / broedañ

    v. intr. Tricoter.

    (1882) BAR 202. banniel ar Pab, brouedet en aour hag en arc'hant. ●205. eun niver braz a vannielou brouedet en aour.

    (1927) GERI.Ern 72. broedi, broueda, tr. «tricoter.» ●(1955) STBJ 65. inouet o vrouedi hag o tibri soñjou. ●172. e-keit ha ma ree hor moereb eun tamm brouedi.

  • broek
    broek

    adj. Du pays, indigène.

    (1962) EGRH 21. broek a., tr. « du pays, indigène. »

  • broel
    broel

    adj. Du pays, indigène.

    (1962) EGRH 21. broel a., tr. « du pays, indigène. »

  • broeladenn
    broeladenn

    f. –où Acclimatation.

    (1931) VALL 5b. une acclimatation, tr. «brôeladenn f.»

  • broelañ / broellañ
    broelañ / broellañ

    v. tr. d. (en plt d'animaux, de plantes) Acclimater.

    (1929) SVBV 116. ar struskañval a zo brôellet nevez-zo. ●(1931) VALL 5b. Acclimater, tr. «brôela

  • broelerezh
    broelerezh

    m. Acclimatation.

    (1931) VALL 5b. Acclimatation, tr. «brôelerez m.»

  • broellañ .1
    broellañ .1

    v.

    I. Employé comme substantif verbal, avec une forme plurielle broellaoù.

    (1) à Ouessant, cérémonie d'enterrement fictif des noyés dont la mer n'a pas rendu le corps, celui-ci étant représenté par une croix de cire.

    (1734) OUIS 302. Il y a sur le cahier de 1733 cinq reports pour 1734, savoir : un de baptême, deux de sépultures, deux de mariages et un de proélla. ●(1740) OUIS 302. Joseph Bernard, âgé de dix-neuf ans, mourut à Brest le 12 octobre 1740 et fut inhumé le 13 dans le lieu ordinaire de l’hôpital de Brest et pour lequel nous avons chanté le proélla le 20 octobre 1740. ●(1753) OUIS 302. Ce jour, cinquième juillet mil spt cent cinquante et trois, nous avons chanté le service dit proillâ pour le repos de l’âme de Michel Stéphan, fils de deffunt Paul Stéphan et de Marie Cozan, âgé d’environ vingt et quatre ans, mort il y a environ cinq mois sur le vaisseau du Roy le Prothais.

    (1869) FHB 221/99b. Evit brema, e lavarin petra eo ar Proella, petra e deut da veza. Proella e ve great en enez Heussa eur (lire : eus) ar guiz cos se da rei d'an dud lonket gant ar mor, pe maro pell eus ho bro eguis eun enterramant kristen.

    (1907) DEPb 26 juin. le glas de Lampaul sonna «broëlla» pour les quatre victimes. ●(1909) BROU 209. (Eusa) Bróella, tr. «Service funèbre pour un mort décédé en mer, dont le corps n'a pas été retrouvé ou n'a pu recevoir la sépulture. Les écrivains français disent : Proella, et s'évertuent en vain à chercher une étymologie.» ●(1924) ADBr xxxvi 299. broella a zo hisio (il y a broella aujourd'hui), cals broellaou a zo bet er bla-ma (il y a eu beaucoup de broellas cette année), alies a (v)roellaou (de fréquentes broellas). ●(1928) LLLM I 424. L'ensemble de la cérémonie s'appelle un proella (corruption peut-être du début de quelque hymne funéraire latine commençant je suppose, par Pro illa anima...) (....) – Vous êtes avertis qu'il y aura, ce soir, proella chez un tel. ●(1982) ENEU 113. Neuze e veze peded ez, e veze lakeed e boltred or an daol, hag e veze greed eur groaz gant cire, ha lakeed eur c'houricher inienn ha pozed ar groaz or-horre hag e boltred, hag e veze peded memestra 'hist unan a viche bed maro aze. (...) Da houde veze greed ar broella 'hist eun interamant ez, heñvel-poch. Ez eed d'an iliz da gas ar groaz-se, a veze lakeed en eur machin bihan e-kreiz ar vedred 'hont. Tout ar c'hroaziou a veze maro ermêz eus ar vro 'pad ar bloaz. ●(1985) OUIS 279note. Proella : Rite particulier à l’île d’Ouessant d’enterrement fictif des morts en mer ou au loin.

    (2) Ober broellañ : faire cette cérémonie.

    (1982) ENEU 115-116. Pa veze greed broella (ar broella veze greed euz an dra-ze, e veze greed broella neuze gand ar re a varve er-mêz douh ar vro), veze ked avertised an dud nemed en noz. En noz ez ee tud volontaires da avertisa : «Bremañ e ranker mond da avertisa ar vro, da lared da beb (lire : bed) eur ema ar broella, an hini a hello a teuy.» Hag ez eed en noz da breveuni an dud, epouvanti an dud !

    II. par méton.

    (1) Nom de la croix de cire qui représente le mort dans cette cérémonie.

    (1931) VALL 172b. petites croix en l'honneur de ceux qui sont morts au loin, tr. «broellaou pl.» ●(1982) ENEU 115-116. Ar broella, veze eur groaz vihan, pa oa tamm korv, hag ez oa ur groaz vihan e-se, eur groaz en cire hag e veze pozed ar groaz-se or eur... or eur tamm gaz, eun tamm traou fin, traou, prop, veze pozed or an daol e-se evid ramplasi ar c'horv, aze edo ar groaz neuze, kroaz ar C'hrist, hag an dud a veze or-dro neuze o pedi, ya, sed aze toud.

    (2) Nom du monument dans lequel sont déposées les croix de cire le 1er novembre.

    (1928) LLLM I 426-427. Ce jour-là, [1er novembre] à l'issue de vêpres, on transporte processionnellement toutes les croix de proella, entassées au cours de l'année, dans un monument spécial bâti au centre du cimetière pour servir de tombeau collectif à tous les Ouessantins disparus en mer. Et ce monument, semblable à une petite citerne que ferme un grillage, est désigné, lui aussi, par le nom de proella. ●(1982) ENEU 115-116. Ha da houde ez eed neuze, daou waz veze lakeed da zougen ar groaz vihan ha toud an dud zee or o lerh. Ha da houde veze kased neuze, pa oa echu an interamant en iliz, e veze diskenned er vedred hag e veze lakeed ar groaz vihan... goud ouzoh ez eus eur chapel bihan en traoñ ? Hennez eo «Kroaz ar broella» hag eo eno veze lakeed ar c'hroaziou broella, er chapel bihan-ze. Med ar broella yoa touchant, touchant oa an dra-ze ya, ablamour oa tamm korv.

    III. V. tr. d. Rapatrier.

    (1941) FHAB Du/Kerzu 93. pa veze kollet korf eun den er mor (...) e veze da vihana, broellet, evel ma leverer e Eusa, da lavaret eo graet an neuz d'e vroa.

  • broellañ .2
    broellañ .2

    voir broelañ

  • broen
    broen

    coll. & m. (botanique)

    (1) Coll. Joncs, du jonc.

    (1633) Nom 87a. Iuncus, scirpus : ionc : broüen. ●132a. Stibadium, thorus : lict fait d'herbes & de ioncées, sur lequel les anciens mangeoient : guelè græt á lousaou hac á brouen pe voar è debre'n dut ancien ô bouet. ●169a. Storea, teges, matta : natte : cloüeden pe goloen græt á broüen pe á balan pe canab.

    (1659) SCger 70a. ionc, tr. «broen.» ●134b. broenn, tr. «ionc.»

    (1846) BAZ 228. ober panerou ha traou all gant broen. ●(1847) MDM 293. ar prajeier ne roont mui nemet brouan. ●(1849) LLB 968. ged ozill pé ged bren. ●(1878) EKG II 24. mont a riz adreuz ar goueriou bian hag ar brouan. ●(1889) SFA 155. enn teltennou-ze e kouskent enn noz var torchennou blansounet gand brouan pe gant kolo. ●(1894) BUZmornik 44. var ann douar noaz pe var ar brouann.

    (1904) DBFV 32a. bren, tr. «des joncs, du jonc.» ●(1920) FHAB Meurzh 284. distrujan ar ban hag ar brouan en eur prad. ●(1923) KNOL 15. Ema goloet [da brad], bremaïk, gant ar brouan.

    (1927) GERI.Ern 72. broenn, V[annetais] brenn, T[régor] brouan col., tr. «Du jonc.»

    (2) M. De joncs, fait en joncs.

    (1633) Nom 150b. Ratis scirpea : vn vaisseau de ioncs, ou nacelle de ioncs : vn lestr græt á brouen, lestr brouen. ●174a. Sirpiculus : vne corbeille de ioncs : ur boutecq broüen euit an pesquezr.

    (1792) HS 67. ur bennér brène. ●(17--) TE 65. Hi e ras enta ur havelliq-brènn.

    (1869) HTC 46. eur baner-vrouan.

    (1910) MAKE 9. eun tok brouen.

  • broen-aod
    broen-aod

    coll. (botanique) Joncs marins.

    (1962) EGRH 21. broen-aod, tr. « jonc marin. » ●(1990) TTRK 35. e-lec'h ma kreske puilh ar broen-du, a raemp anezhañ ivez «broen-aod».

  • broen-du
    broen-du

    coll. (botanique) Joncs marins.

    (1962) EGRH 21. broen-du, tr. « jonc marin. » ●(1990) TTRK 35. e-lec'h ma kreske puilh ar broen-du, a raemp anezhañ ivez «broen-aod».

  • broen-hesk
    broen-hesk

    coll. (botanique) Scirpus sp.

    (1931) VALL 358a. herbe fine et longue des prairies marécageuses, bonne pour litière, etc., tr. «branesk L[éon] m.»

  • broen-Indez
    broen-Indez

    coll. (botanique) Jonc d'Indes, rotin.

    (1954) VAZA 152. en e gador vroenn-Indez.

  • broen-kalet
    broen-kalet

    coll. (botanique) Jonc aigu Juncus acutus.

    (1879) BLE 202. Jonc aigu. (J. acutus. L.) Broenn-kalet.

  • broen-mor
    broen-mor

    coll.

    (1) (botanique) Joncs marins.

    (1633) Nom 87a. Iuncus leuis, mariscus : ionc marisc : broüen mor, broüen an aber.

    (1744) L'Arm 206b. Jonc marin, tr. «Brênn-morr

    (1942) HERV 40. azeza e-touez ar broen-mor.

    broenenn-vor f. Brin de jonc marin.

    (1499) Ca 27b. Broennenn mor. g. iong marin roysel.

    (2) (phycologie) Algues Codium tomentosum.

    (1968) NOGO 212. Codium tomentosum. bru:ân-mo:r, «jonc de mer» : Korrejou en Plouguerneau.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...