Devri

Recherche 'mou...' : 337 mots trouvés

Page 5 : de mourienn (201) à mousklenn (250) :
  • mourienn
    mourienn

    f. Vomissure.

    (1972) SKVT I 109. e chintre ar vourien c'hludek.

  • mouriker
    mouriker

    m. –ed (ornithologie) Pipi spioncelle Anthus spinoletta spinoletta.

    (1925) DIHU 168/281. (Groe) Mourikér, ed, tr. «petite alouette.» Dastumet get Bleimor. ●(1970) GSBG 192. (Groe) mouriker (m.) pl. mourikered, tr. «pipit spioncelle.»

  • mourinek
    mourinek

    adj. Qui a le teint très hâlé.

    (1982) PBLS 60. (Langoned) mourinek, tr. «très brun, à la peau sombre.»

  • mourn
    mourn

    s. = (?) Morve (?).

    (17--) VO 63. ur voès ag er vent distéraan, mourn ar er face ha fal vinet, guet deulagat crassét.

    (1941) ARVR 22/3a. Mari Bigourn / Diskouezit d'in ho mourn.

  • mourouell-
    mourouell-

    voir bourouell-

  • mourous
    mourous

    adj. (pathologie animale) Morveux.

    (1767) ISpour 153. ur marh mourouss pé unn davat clan. ●(1790) Ismar 225. ur marh mourous pé un avad clan.

  • mourouz
    mourouz

    m. (physiologie) Morve.

    (1941) FHAB Gwengolo/Here 90. (Tregon ha tro-dro) Mouers, mouruz = Eur fri mouers a zo eur fri lous, mec'hiek. (1973) SKVT II 76. Dont a ra da vourouz betek da c'henou. 122. Gwadañ a rae e fri, mesk-ha-mesk gant ar mourouz.

  • mourouzeg
    mourouzeg

    m. mourouzeion Morveux.

    (1972) SKVT I 26. Hag ar mourouzeg ha sachañ ivez ar c'hi d'e loñch. 49. ar vourouzeien eus e oad.

  • mourouzek
    mourouzek

    adj. Morveux.

    (1973) SKVT II 107. da gampinoded mourouzek.

  • mourouzenn
    mourouzenn

    f. (physiologie) Morve.

    (1907) VBFV.fb 66a. morve, tr. «mourouzen, f.»

  • mourouzenniñ
    mourouzenniñ

    v. intr. Faire le morveux.

    (1973) SKVT II 153. d'ar c'hentañ rampikulot a gavin o vourouzenniñ war vord an hentoù bras.

  • mourrat
    mourrat

    v. intr. Roucouler.

    (1872) ROU 101b. Roucouler, tr. «mourrat

  • mourrenn
    mourrenn

    f. –où, mourroù

    I. (anatomie)

    A. (chez l'homme)

    (1) Sourcil.

    (1633) Nom 18b. Supercilium : sourcil : mourren, mourrennou.

    (1732) GReg 882a. Sourcil, sourci, tr. «Mourenn. p. mourennou.» ●(1752) PEll 631. Mourennou, selon un vieux Dictionnaire sont les sourcils.

    (2) Moustache.

    (1931) VALL 484a. Moustache, tr. «mourrenn f. pl. ou, mourrou.» ●(1963) LLMM 99/268. gwelloc’h e veze gantañ glebiañ e vourennoù brabañser gant rom gwenn.

    ►[au plur. après un art. ind.] Ur mourroù : une paire de moustaches.

    (1955) STBJ 98. Gant eur mourrou gwenn dindan e fri.

    B. (chez l'animal)

    (1) Antenne (de crustacé).

    (1977) PBDZ 611. (Douarnenez) mourenn, mourennoù, tr. «antenne (de crustacé).»

    (2) Antenne (d'insecte).

    (1942) VALLsup 9a. Antenne d'insecte, tr. «Mourenn f.»

    (3) Barbe de poisson.

    (1977) PBDZ 611. (Douarnenez) mourenn, mourennoù, tr. «barbe (de poisson).»

    (4) Sourcil (du cheval).

    (1732) GReg 882a. Les sourcils du cheval, tr. «Mourennou ar marc'h.»

    (5) Vibrisse, moustache (du chat).

    (1752) PEll 631. Mourennou, selon M. Roussel, ce sont les moustaches, ou la barbe d'un chat.

    II. par ext.

    (1) Visage.

    (1889) ISV 452a. eur min laouen / Ar c'hoars bepred var da vourren ; / Carout a rafez tremen c'hoas / Evit eur verc'h a ugent vloas.

    (2) Grimace.

    (1972) SKVT I 52. Sellout a rejont an eil ouzh egile gant ur vourrenn.

    III.

    A.

    (1) Ober mourrennoù : faire la moue, avoir l’air soucieux.

    (1931) VALL 483. Faire la moue, tr. F. Vallée «ober mourrennou fam.» ●(1942) VALLsup 159 (L). Avoir l'air soucieux, tr. F. Vallée «kaout ou ober mourrennou du (Perrot).»

    (2) Bezañ tev e vourrennoù : être préoccupé.

    (1870) FHB 284/182b (L) Goulc'hen Morvan. Petra a c'hoare ganez, eme he vignon da Ivan, ma'z eo ken tenval-ze da benn, ha ken teo da vourrennou ?

    (3) Lipat ar vourrenn : se lècher les babines.

    (1870) MBR 86 (L). He-man, leun he gof, goude lipat he vourenn ker mad oa ar bevin (…).

    B.

    (1) Lipat ar mourroù : se lècher les babines.

    (1909) KTLR 3 (L) K. Jezegou. N'euz ket bet an dra-ze, c'hoaz, deuz ho staon. Epad nao miz da nebeuta, c'hui 'lipo ho mourrou divar-n-ho, tadik koz ! ●(1935) KANNgwital 387/37 (L). Epad ma liper ar mourrou diwar ar boued sasun servichet epad lein.

    (2) C'hoarzhin dindan e vourrou : rire sans faire de bruit. Cf. rire dans sa barbe.

    (1889) ISV 378 (L) Goulc'hen Morvan. Me a ioa fouge enhon o vont ac'hano, hag a c'hoarze dindan va mourrou.

    (3) C'hwezañ e vourroù :

    (1868) FHB 157/4b (L) *Lan an Dall. Pa vouezot an dro am bezo great deoc'h, c'houi, va mignon, a c'houezo marteze ho mourrou. ●(1868) FHB 170/108a (L) *Lann an Dall. Ha c'houi a vouzo, ha c'houi a vousklenno, a c'houezo aze ho mourrou keit ha keit all; evel eur marmouzik, penn fall, en d'euz bet ar valaen, a zo bet lardet dezhan he billik ?

    (4) Ober udb. a-enep mourroù ub. : faire qque chose contre qqun sans le vouloir.

    (1870) FHB 289/222b (L) Goulc'hen Morvan. Lacat a reas seulvui a brez da renta dezho ar servich-ze, ma c'houie ervad her grea a enep mourrou he anter-tiegez.

  • mourrennañ
    mourrennañ

    v. intr. Rechigner.

    (1960) PETO 86. Karna : Moulbenni, mourenna, ober mourennou. Rechigner e galleg.

  • mourrig
    mourrig

    voir bourrig

  • mourroun
    mourroun

    s. Na vezañ eeun e vourroun : être de mauvaise humeur.

    (1909) KTLR 166 (L) K. Jezegou. Deuz e velet, Ian a zounjaz ne oa ket eün he vouroun. ●(1923) KNOL 142. Te zo tenval da dal, avat ! De belec'h ez ez. / Hag an dra-ze 'zell ouzit ? / Bah ! mezaon n'eo ket eün da vouroun. ●(1924) NFLO. Marie est en colère feinte, tr. Loeiz ar Floc'h «Mari n'eo ket eeun he mouroun

  • mours
    mours

    voir mous .3

  • mourvonet
    mourvonet

    adj. Sali.

    (1906) KANngalon Gwengolo 209. Arabat va gourdrouz, Aoutrou, n'oun ket eul laer, setu ama an dillad en dro ! Ha, sellet a rit outho ! Pardounit m'ar d'int eun tam mourvonnet ! (…) Ar pez a velit aze a zo va daelou. An daelou ne louzont ket ; bremaïk e vezint seac'h.

  • mourvoun
    mourvoun

    voir morfont

  • mous .1
    mous .1

    m. –ed

    (1) Petit garçon.

    (1924) ZAMA 204. ne oan neuze nemet eur mousig fall a zeiz vloaz. ●(1955) STBJ 95. eun daolig hir a oa groñchet outi moused-all. (1982) MABL II 81. (Lesneven) mous : ur paotrig.

    (2) Yann vous : personnification des petits garçons.

    (1984) HYZH 154-155/38. Ni Yann vous evel just veze lakaet da gas ar c'hezeg.

    (3) Pâtre.

    (1894) BUZmornik 169. hag her c'hemeras da vous pe da vevell bihan evit diouall he zenved.

    (1982) MABL II 81. (Lesneven) mous : ur mevel yaouank, ar paotr-saout en un atant.

    (4) (marine) Mousse.

    (1904) SKRS I 150. Ar moussik keaz a ra eur zell varzu ar vern vraz. ●(1911) SKRS II 207. adalek ar c'habiten beteg an dister euz ar voussed. ●(1925) BILZ 105. Mous e bourz ar Gwennili. ●166. Eur mous mat ac'h eus, Saïg ? ●(1959) TGPB 99. Ar mousig er gwasked dindan ar skoutilh a-dreñv !

  • mous .2
    mous .2

    s. (phycologie)

    (1) Algues. Chondrus crispus.

    (1968) NOGO 225. Chondrus crispus. mu:z : Saint-Pabu. ●'musô, Tremazan.

    (2) Bezhin-mous : Gigartina stellata.

    (1968) NOGO 224. Gigartina stellata. bezin 'mu:z : Porz-Gwenn en Plouecat. Cf. l'anglais «Irish moss».

  • mous .5
    mous .5

    v. intr. Mousser.

    (2020) TREGO 31 a viz kerzu p. 35d. Mouss a ra vel champagne, tr. « il mousse comme du champagne. »

  • mous / mours / mouz .3
    mous / mours / mouz .3

    m. (physiologie) Excréments.

    (c.1350) Io ms latin 14355 f°326v°. Mous oruen inhoguen. tr. « Les excréments d’Orven en un monceau » ●(1633) Nom 28b. Rostrum : groin d’vn porc : groüin vn ouch, pe gant hiny ez discar an bernou mous.

    (1732) GReg 383b. Excrement, ce qui sort après la digestion faite, tr. «Van. mours

    (1904) DBFV 167a. mours, m., tr. «excrément.» ●(1931) VALL 282b. Excrément, tr. «V[annetais] mours

  • mous- / mouz- .4
    mous- / mouz- .4

    préf. Préfixe diminutif. cf. mouz .2

    (1876) TDE.BF 472a. Mous, mouz., tr. «particule qui affaiblit l’action, comme dans mous-c’hoarzin, v. n. sourire ; mous-komz, parole à double entente, parole couverte.»

    (1936) IVGA 251. gant eur mouzik-c'hoarz.

  • mous-kreien
    mous-kreien

    m. Morveux.

    (1955) STBJ 117. Me, ar mous-kreien, a oa ken seder hag eur pintig. ●(1978) BRUDn 19/14. Me zo amañ va unan o hortoz va mousidi-kreien. ●15. Mous-kreien : mehieg, fri lour.

  • mous-pri
    mous-pri

    m. Aide-maçon.

    (1972) SKVT I 169. Ne fot ket din mont da vous-pri. ●(1988) TIEZ II 57. Le mortier est l'affaire du gâcheur, appelé ar mouss-pri, pot ar pri ou encore, mais avec une pointe de dérision, fanch ar pri.

  • mous-saout
    mous-saout

    m. (élevage) Vacher.

    (1923) KNOL 84. Saïk, ar mous saout, a c'hourlerc'he da zont. ●(1955) STBJ 4. setu ma yeas ma zad-koz da vous-saout. ●201. moused-saout a-walc'h da ziwall o lôned.

  • mousañ / mousiñ
    mousañ / mousiñ

    v. tr. d. Émousser.

    (1659) SCger 49a. emousser, tr. «moucça.» ●(1659) SCger 101b. reboucher, tr. «moucça.» ●160b. moucça, tr. «emoncer.» ●(c.1718) CHal.ms i. espointer, tr. «torrein er bec, moussein, diueclemein venat de beclem qui signifie pointe.»

  • mousc'hoarzh
    mousc'hoarzh

    m./f.

    (1) Sourire.

    (1659) SCger 112b. vn souris, tr. «mushoarz.» ●(c.1718) CHal.ms iv. souris, tr. «mushoarh.» ●(1732) GReg 882b. Sourire, le souris d'une personne, ris modestee & leger, tr. «Musc'hoarz. p. musc'hoarzyou. mousc'hoarz. p. you. Van[netois] mushoarh.» ●Un petit sourire, tr. «Ur mushoarzicg. m. mushoarzyouïgou.» ●(1752) PEll 632. Moushoarz, Soûris, selon le Nouv. Diction.

    (1870) FHB 272/86a. en eur ober eur mousc'hoarz ginet. ●(1876) TDE.BF 472a. Mous-c'hoarz, s. m., tr. «Sourire.» ●(1890) MOA 85. mous c'hoarz (m). «sourire.»

    (1902) PIGO I 14. eur vousc'hoarz leun a deneridigez. ●(1905) KANngalon Eost 463. gant eur vuzc'hoarz.

    (2) Ober ur mousc'hoarzh : faire un sourire, sourire.

    (1860) BAL 163. en eur ober ur muz-c'hoarz. ●(1882) BAR 225. Ar Verc'hez a reaz eur vousc'hoarzik.

  • mousc'hoarzhadenn
    mousc'hoarzhadenn

    f. –où Sourire.

    (1874) FHB 476/44b. Great he deuz eur vusc'hoarzaden.

    (1911) BUAZperrot 265. seul-vuia a vousc'hoarzadennou a vez. ●(1912) MMKE 144. lies a vousc'hoarzaden.

  • mousc'hoarzhin
    mousc'hoarzhin

    v. intr.

    I.

    (1) Sourire.

    (1659) SCger 112b. sourire, tr. «mus oarzin.» ●(c.1718) CHal.ms iv. sous rire, tr. «mushoarhein.» ●(1732) GReg 882b. Sourire, tr. «Musc'hoarzin. pr. musc'hoarzet. moushoarzin. pr. moushoarzet. Van[netois] mushoarheiñ.» ●(1752) PEll 632. Moushwarzin, soûris, soûrire.

    (1876) TDE.BF 472a. Mous-c'hoarzin, v. n., tr. «Sourire.» ●(1878) EKG II 66. n'oun ket evit miret da vousc'hoarzin ouc'h ho klevet (…) Mousc'hoarzhit keit ha ma raio vad d'ho kaloun. ●110. enn eur vousc'hoarzin. ●(1890) MOA 85. mous c'hoarzin (v. n.), tr. «sourire.»

    (1929) FHAB Ebrel 139. Ar roue a vouzc'hoarzas eun tammig.

    (2) Mousc'hoarzhin ouzh ub. : sourire à qqn.

    (1912) AHBT 96. ar hé barlen é vushoarhein dohti.

    II. Mousc'hoarzhin en e varv : voir barv.

  • mousc'hoarzhus
    mousc'hoarzhus

    adj. Souriant.

    (1908) PIGO II 38. he muzellou mouc'hoarzus. ●(1927) FHAB Meurzh 60a. eun dremm tener ha mousc'hoarzus.

  • moused
    moused

    m. Morceau, cf. (?) moñsad (?).

    (1910) FHAB Genver 22. goazed, merc'hed, moused, bep a falz pe bep a gountel a zalc'h ganto gant eur mell moused bara-aman ebarz.

  • mouselin
    mouselin

    s.

    (1) (textile) Mousseline.

    (1790) MG 365. couiffeu mourselin.

    (1856) VNA 170. Les marchands de draps, d'indiennes, de dentelles et de mousseline, tr. «Er varhadision mihér, indién, dantel ha mousselin.» ●(1895) GMB 15. pet[it] Trég[uier] moñselin, tr. «mousseline.»

    (1907) KANngalon Mezheven 426. garlantezennou kaer great gant mouselin skanv. ●(1914) DFBP 217b. mousseline, tr. «Mousilin.» ●(1934) BRUS 235. De la mousseline, tr. «mourselin

    (2) fam. Kalon mouselin : personne de santé délicate, fragile.

    (1895) GMB 15. pet[it] Trég[uier] kalon moñselin, tr. «santé délicate.»

  • mousetaj
    mousetaj

    plur. Ar vousetaj : les enfants.

    (1984) HYZH 154-155/38. ar voustetach bremañ 'blij dezho mont d'ar skol.

  • mousfent
    mousfent

    m. Humour.

    (1968) BAHE 57/24. mousfent brudet Yann Saoz. ●(1977) PBDZ 759. (Douarnenez) mousfent, tr. «humour.»

  • mousiñ
    mousiñ

    voir mousañ

  • mousk
    mousk

    voir moust

  • mouskan
    mouskan

    m. –où Chantonnement.

    (1954) VAZA 116. pe vouskan melkonius ur paotrig saout. ●(1981) ANTR 46. Ne blij ked ar mouskan-ze d'ar Person.

  • mouskanañ
    mouskanañ

    v.

    (1) V. intr. Chantonner.

    (1866) FHB 91/309b. hag en em lakeas da vouscana en eur vont gant an hent. ●(1868) FHB 203/372b. kana, brous-kana dalc'h-mad o chasa gueach var eur vransel, gueach var eur c'havel. ●(1876) TDE.BF 472a. Mous-kana, v. n., tr. «Fredonner un air de chanson.» ●(1889) ISV 477. hor c'hantonier a grogaz adarre en he labour en eur vouscana.

    (1909) KTLR 136. eur vaouez iaouank c'hoaz a vouskane en eur luskellat he c'hrouadur. ●(1939) KTMT 121. Ha Nedig nijal kuit evel eun evnig fritilhek, o c'hoarzin hag o vouskana.

    (2) V. tr. d. Chantonner.

    (1903) MBJJ 50. mouskanan 'nei [ma gwerz]. ●(1911) BUAZperrot 870. e vouskanas an diskan. ●(1925) FHAB Du 414. en eur vouskana kanenn «Ho mamm». ●(1964) LLMM 107/411. en ur vouskanañ Kantik Sant Merven.

  • mousked
    mousked

    m. mouskidi, –où (armement) Mousquet.

    (1732) GReg 644a. Mousquet, arme à feu, tr. «Mousqed. p. mousqidy, mousqedou

    (1856) VNA 58. un Mousquet, tr. «ur Mousquêd

  • mouskedadeg
    mouskedadeg

    f. –où Mousquetade.

    (1931) VALL 484a. Mousquetade, tr. «mouskedadeg f.»

  • mouskeder
    mouskeder

    m. –ion Mousquetaire.

    (1732) GReg 644a. Mousquetaire, tr. «Mousqeder. p. mousqedéryen

    (1856) VNA 57. Mousquetaire, tr. «Mousquettour

  • mouskederezh
    mouskederezh

    m. Mousqueterie.

    (1732) GReg 644a. Mousqueterie, tr. «Mousqederez

    (1914) DFBP 217b. mousqueterie, tr. «mouskederez

  • mouskedig
    mouskedig

    m. –où (armement) Mousqueton.

    (1856) VNA 58. un Mousqueton, tr. «ur Mousquêdig

  • mouskediri
    mouskediri

    m. Mousqueterie.

    (1732) GReg 644a. Mousqueterie, tr. «mousqedtiry

  • mouskin
    mouskin

    = (?).

    (1874) FHB 507/293a. Pegement a verc'het pennek leun a foge, o klask plijout d'ar goazet all, mouskin, o c'hoari ho fenn fall, pere a rent ho friejou malheüruz.

  • mouskled
    mouskled

    m. –i (armement) Mousquet.

    (1792) BD 3070. mouscledy clenvé fusullio, tr. «mousquets, épée(s), fusils.»

    (18--) PEN 92/61. c'hoarri mosklet c'hoarri ar fleured.

  • mousklemm
    mousklemm

    v.

    (1) V. intr. Geindre.

    (1957) ADBr lxiv 4/468-469. (An Ospital-Kammfroud) Kranahad, Granahad : v. – S'applique à un enfant qui se plaint, mais qui ne pleure pas franchement. On dit aussi gragnouzad et mousklemm, dont les sens sont cependant légèrement différents. ●(1959) TGPB 78. hag en deñvalijenn e kleven a-wechou egile o vousklemm goustad.

    (2) [empl. devant une subord.] Se plaindre que.

    (1943) VKST Genver-C'hwevrer 205. Daoust ma klever an holl o klemm hag o vousklemm ne gaver mui tamm da zebri na banne da eva, e c'heller evelato ober frikoiou.

  • mousklenn
    mousklenn

    f.

    (1) Moue.

    (1931) VALL 483a. Moue, tr. «mousklenn (gamm) f.»

    (2) Sourcil.

    (1876) TDE.BF 472a. Mousklenn, s. f., tr. «Sourcil.»

    (3) Fille qui semble être de mauvaise humeur.

    (1876) TDE.BF 472a. Mousklenn, s. f., tr. «Fille qui a l'air d'être de mauvaise humeur.»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...