Devri

Recherche 'tro...' : 300 mots trouvés

Page 5 : de tromboner (201) à tronserez (250) :
  • tromboner
    tromboner

    m. –ion (musique) Tromboniste.

    (1955) VBRU 182. ur mailh trombonner.

  • tromp .1
    tromp .1

    s. (musique) Trompe.

    (1633) Nom 212a. Tuba : trompe, trompette : troump, troumpill.

  • tromp .2
    tromp .2

    m. Fer de la bobine d'un rouet.

    (1876) TDE.BF 641a. Tromp, s. m., tr. «Fer de la bobine d'un rouet.»

  • trompe-
    trompe-

    voir tromple-

  • trompet
    trompet

    m. –où Trompette.

    (c.1680) NG 60. son en trompeteu.

    (1821) SST 133. guet son requintus un trompette ag en Ean. ●(1849) LLB 1210. en trompèt é kornal.

  • trompeter
    trompeter

    m. –ion Trompettiste.

    (1612) Cnf 79b. Trompeteryen à lauar an guiryonez.

    (1790) MG 140. marh un trompèttour.

    (1906) HPSA 45. tronpeterion ha tanbourinerion.

  • trompilh
    trompilh

    f. –où

    I.

    (1) (musique) Trompette.

    (14--) Jer.ms 94. Trompyllou presant arandon, tr. «Des trompettes, présentement, vite.» ●(1499) Ca 203b. Trompil. g. trompe. buissine. ●(1633) Nom 212a. Tuba : trompe, trompette : troump, troumpill. ●Tuba ductilis, ahenea tuba : trompette de cuiure : troumpill cuefr. ●(1650) Nlou 575. Neuse an stirill an trompillaou / A cleuer, ho leuff diouz an effaou, tr. «alors de l'éclat des trompettes / on entendra la plainte venant des cieux.»

    (1659) SCger 121b. trompette, tr. «trompill.» ●176a. trompill, tr. «trompette.» ●(1727) HB 229. Un Drompill a vezo clevet. ●(1732) GReg 941a. Trompette, instrument à vent, tr. «Trompilh. p. trompilhou

    (1838) CGK 6. E voëz squeltr vel un drompilh. ●(1850) MOY 256. son sqiltr an trompillou. ●(1878) EKG II 213. Pa glevaz keriz an drompill.

    (2) plais. Voix.

    (1947) YNVL 68. Ne gleved nemet e drompilh.

    (3) Trompe (d'éléphant).

    (1633) Nom 28a-b. Promuscis, manus elephanti, probossis : la trompe ou museau d'vn elephant : an troumpill pe musel vn eleffant.

    (1732) GReg 941a. Trompe, membre particulier d'un Elephant qui est son museau, & qui lui sert de main, tr. «Trompilh un Olyphant.»

    II.

    (1) C'hwezhañ en e drompilh : se vanter.

    (1870) (L) Goulc'hen Morvan FHB 275/110b. An hini a blanto muia c'hoez en he drompil hag a scoio crea var e daboulin, a zacho ar muia tud var he lerc'h.

    (2) Gortoz betek trompilh ar Varn : attendre jusqu’aux calendes grecques.

    (1924) NFLO. Attendre. att[endre] très longtemps, jusqu'aux calendes grecques, tr. Loeiz ar Floc'h «gortoz betek trompilh ar varn

  • trompilhañ / trompilhat
    trompilhañ / trompilhat

    v. intr.

    (1) (en plt de qqn) Jouer de la trompette.

    (1499) Ca 203b. Trompillaff. g. tromper ou buissiner.

    (1659) SCger 121b. sonner de la trompette, tr. «trompillat.» ●176a. trompilla, tr. «sonner de la trompette.» ●(1732) GReg 876a. Sonner de la trompette, tr. «Trompilha. pr. trompilhet.» ●941a. onnet de la trompette, tr. «trompilha. pr. trompilhet

    (1868) FHB 174/144b. n'oa ket izom da drompillat calz evit ho lacat da zont. ●(1878) EKG II 213. ar zoudard (…) en em lakeaz da drompilla.

    (2) (en plt d'une trompette) Jouer.

    (1878) EKG II 213. trompill ar zitoïaned ne drompille nemed evit an drouk.

  • trompilher
    trompilher

    m. –ien Trompettiste.

    (1633) Nom 290a. Tubicen : trompeteur, trompette : troumpiller.

    (1732) GReg 941a. Trompette, celui qui joüe de la trompette, tr. «Trompilher. p. trompilhéryen.» ●(1792) BD 2263. e ol drompillierien avaleo drerbet, tr. «Tous ses trompettes parcoureront le monde.» ●3114. Sonet trompillier ma mignon, tr. «Sonnez, trompette, mon ami.»

    (1930) DOBR 2. trompilher pe dabouliner.

  • trompilherezh
    trompilherezh

    m. Jeu de trompette.

    (1732) GReg 941a. Son, jeu de la trompette, tr. «Trompilhérez. Van[netois] trompilhereah

  • trompiri
    trompiri

    f. Tromperie.

    (1790) MG 233. eit he poud ean dré dromperi.

    (1879) GDI 17. eit ha pout-ean dré dromperi.

  • trompl .1
    trompl .1

    adj.

    (1) =

    (1924) LZMR 21. Goulou an deiz oa trompl en o daoulagad. ●(1940) SAV 17/12. Gant e zaoulagad tromp.

    (2) (en plt d'un liquide) Trouble.

    (1958) ADBr lxv 4/535. (An Ospital-Kammfroud) Tromp(l) : adj. – Trouble (en parlant d'un liquide). – Izel eo diskennet an dour er pus : o kommañs be(za) tromp(l) ema.

  • trompl .2
    trompl .2

    s. –où Troupe (de soldats).

    (1866) HSH 138. An oll dromplou (...) e pen he dromplou.

  • tromplaat
    tromplaat

    v. intr. (en plt d'un liquide) Se troubler.

    (1958) ADBr lxv 4/535. (An Ospital-Kammfroud) Sid (chistr) koz tennet a deu atô da dromplaad.

  • trompladurezh
    trompladurezh

    f. Tromperie.

    (1857) HTB 40. An drompladurez-ze a ra d'an dud rei an hano a vad d'ar pez a zo drouk ha fall.

  • tromplañ / trompañ
    tromplañ / trompañ

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Tromper.

    (c.1500) Cb 36b. [cauillation] gal. faire cauillation / ou decepuoir. brito. troumpaff. ●57b. [deceff] g. decepuoir. b. trompaff. ●(1575) M 1162. Ha ma ne proffytomp, entromp ez omp trompet, tr. «Et si nous n'en profitons pas, tant que nous sommes, nous sommes déçus.» ●(1633) Nom Murices, triboli siue tribuli : chausses trappes : trappedou da troumpaff an dut.

    (1659) SCger 121b. tromper, tr. «trompla.» ●176a. trompla, tr. «tromper.» ●(c.1680) NG 1798. Hon trompou dehou a fallou. ●(1790) MG 11. Me uél assès, m'ami, petra hou tromp. ●(17--) BMa 187. Ar map cast en deus ma sromplet, tr. «Le fils de putain m'a trompé.»

    (1821) SST 13. trompein er ral. ●(1868) FHB 201/353b. da lavare[t] geier, da drompla kement he lenn. ●(1878) EKG II 197. n'em beuz ket a c'hoant da droumpla den. ●(1883) IMP 16. Clask a rit va zroumpla.

    (2) Suborner, séduire.

    (1659) SCger 114a. suborner vne fille, tr. «trompla vr verc'h.»

    II. V. pron. réfl. En em dromplañ : se tromper.

    (17--) VO 118. Lourtæt é homb-ni hum drompét, tr. (GMB 269) «que nous nous sommes lourdement trompés.»

    (1834) SIM 120. n'en doun qet en em dromplet. ●(1838) CGK 29. mœs siouas, nem drompla ren. ●(1847) MDM 345. en em drompla brao a rez. ●(1883) MIL 130. En em drompla, a gredan, a ra ive an Autrou Kerdanet.

    (1909) TOJA 40. 'N em dromplet fo bet gant da vuzul, sell eno !

  • trompler .2
    trompler .2

    m. –ioù Faucille à récolter les algues, guillotine de goémonier.

    (1920) KZVr 365 - 29/02/20. Trompler, tr. «faucille pour couper le goemon attaché aux rochers, Loeiz ar Floc'h.» ●(1987) GOEM 51. terme trompleur, utilisé entre Porspoder et Porsall.

  • trompler / tromper .1
    trompler / tromper .1

    m. –ion Trompeur.

    (1499) Ca 203b. Tromper g. trompeur decepueur. ●(c.1500) Cb 36b. [cauillation] gal. cauillateur / ou decepueur. bri. troumpeur. ●57b. [deceff] mauuais / decepueur ou peruers. bri. tromper.

    (1659) SCger 176a. trompler, tr. «trompeur.»

    (1824) BAM 19. muntreurien, trompleurien.

    (1907) PERS 239. ar beleg-se, marvad, a zo eun trompler.

    ►[empl. comme adj.]

    (1767) ISpour 316. Er glahar trompér-zé.

    (1838) OVD 47. O bed trompour ! ●(1857) GUG 25. Guet ou fromesseu trompér (…) bed trompér.

  • tromplerez / tromperez
    tromplerez / tromperez

    f. –ed Trompeuse.

    (c.1500) Cb 36b. gal. decepueresse. bri. troumperes.

    (1906) HIVL 41. mes, aveit tronperéz, ne oé ket.

  • tromplerezh / tromperezh
    tromplerezh / tromperezh

    m. –ioù

    (1) Tromperie.

    (c.1500) Cb 10a. [abusion] g. abusament. b. dre tromperez. ●57b. [deceff] gal. fallace / decepuance. b. tromperez. ●(1576) Gk I 260. Gonit disleal hac iniust, tromplerez, fals contradou.

    (1659) SCger 60a. fraude, tr. «tromplerez.» ●121b. tromperie, tr. «tromplerez.» ●176a. tromplerez, tr. «tromperie.» ●(1710) IN I (prefaç) iii. finessaou ha tromplereziou. ●(1792) BD 3384. da drompleres mechant, tr. «ta méchante tromperie.»

    (1834) APD 65. Sellit evel ur grevanç indign an oll dromplerezou a rêr evit prena a uz d'ar priz leal. ●(1843) LZBg 1añ blezad-2l lodenn 117. dismantein en drompereah hag ar gueu. ●(1866) HSH 146. tromplerez an dud disleal-ma. ●(1869) FHB 212/18b. Relijion ar brotestanted so eun dromplerez.

    (1911) KANNgwital 99/14. n'euz bet kavet tromplerez ebed ennho.

    (2) Ober tromplerezh : tromper.

    (1905) IVLD 184. e vije klasket ober tromplerez.

  • trompleri / tromperi
    trompleri / tromperi

    f. Tromperie.

    (1499) Ca 203b. Tromperi. g. tromperie.

  • tromplet
    tromplet

    adj. Trompé.

    (1850) MOY 197. me ho crai tromplet qent ma vezo peurfin.

  • tromplezon
    tromplezon

    f. Tromperie.

    (1612) Cnf 48b. Ha pa quelennont dan breutaour lauaret gou, da ober trompleson. ●(1647) Am.ms 697. Ma halles creguy hen he gabyes, / Paqua he grilles eus dre trompeson.

    (1854) MMM 112. Lacat a ra an dromplæson-se da badout qeit a ma c'hell. ●(1857) HTB 40. eun tromplezon ker noazuz.

    (1902) PIGO I 211. aman nan euz d'hon daoulagad nemet tromplêzon.

  • tromplus / trompus
    tromplus / trompus

    adj. Trompeur.

    (1732) GReg 249a. Decevant, ante, propre à decevoir, tr. «troumplus

    (1834) APD 65. farloti anezo [marc'hadourez] dre ur finese dromplus. ●(1838) OVD 41. pligeadurieu trompus. ●(1869) SAG 260. hag a bep amzer ar feintiz a zo bet trompluz. ●(1857) HTB 54. didan eun diavaez trompluz. ●(1869) SAG 186. chalmet gant he gomzou trompluz.

    (1911) SKRS II 231. mouez trompluz an diaoulou-ze.

  • Tron
    Tron

    m. –ed, –ioù, –où (religion) Trône, ange.

    (1790) Ismar 163. Devær en Tronèt e zou laquad én hur halon ur gùir peah.

    (1874) POG 61-62. gand an Elez hag ann Arc'helez, ann Trouniou. ●(1879) GDI 87. en ælèd, en arhæled, en trôneu. ●(1894) BUZmornik 719. prins an Troned, ann trede keur elez.

  • tron .1
    tron .1

    m. –où

    I.

    A.

    (1) Trône.

    (1499) Ca 204a. Troun. g. seige de maieste.

    (1659) SCger 118a. Throsne, tr. «Tron

    (1838) OVD 45. azéet ar un trôn forh ihuél. ●(1849) LLB 1608. Eurusoh eid ur roué ar é dron azéet. ●1989. ar droneu ligernus.

    B. (religion)

    (1) Cieux.

    (1530) Pm 21. Han prophoedet dioar an tron, tr. «Et les prophètes, du ciel.» ●271. Hac ez duy goude a dehou / Vaillant an tron an guyrionou / Daguyt ho corffou en louen, tr. «Et viendront ensuite, à la droite, / Du ciel, valeureux, les justes, / Pour chercher leurs corps, joyeusement.» ●(1557) B I 308. Rac tri person so en tron onest / En un test, en un maieste, / A un coudet, a un edit, / Vn ster, un esper, un merit, / Vn apetit, un deite, tr. «Parce qu'il y a trois personnes dans le ciel brillant, qui une seule nature, une seule majesté, une seule pensée, une seule puissance, une seule dignité, un seul désir, une seule vertu, une seule volonté, une seule divinité.» ●(1575) M 1411-1413. Bezcoaz endan an tron, moez leon ne sonas, / Moz assur na curun, na bet ne dihunas : / Den, tr. «Jamais sous le ciel voix de lion ne retentit, / Je vous assure, ni tonnerre, ni jamais n'éveilla / Personne.»

    (2) Roue an tron : roi du ciel.

    (14--) N 1913-1914. Dre gourchemenn Doe guir roen tron / Gant ma bourdon ho estonaff, tr. «Par l'ordre de Dieu vrai roi du ciel / De mon bâton je les assommerai.» ●(1530) Pm 39. An palm dalet quemeret ioae / A dylem (variante : dylen) roen tron dreizoff me, tr. «Prenez la palme, réjouissez-vous / Que le roi du ciel envoie par moi.» ●66. doe guir roe an tron, tr. «Dieu le vrai Roi du Ciel.»

    II. sens fig.

    (1) Pompe, apparat.

    (1872) ROU 96a. Pompe, tr. «tron

    (2) Lakaat tron : mettre de la solennité.

    (18--) MILg 220. gant he c'haosiou e laka tron / mont a rank ive var an ton.

    (3) Ober tron da ub. : recevoir qqn avec solennité.

    (1958) ADBr lxv 4/535. (An Ospital-Kammfroud) Ober tron : recevoir avec solennité et pompe. N'eo ket an Aotrou Doue eo emichañs evid ober kement-se a dron deañ !

    (4) Bezañ tron gant ub. : faire du chiqué.

    (1958) ADBr lxv 4/535. (An Ospital-Kammfroud) Tron a oa ganti : elle en faisait du chiqué !

  • tron .2
    tron .2

    m. Bruit qu'on entend dans l'air les chaudes après-midi d'été.

    (1896) GMB 748. A Kerfot, troñn m. se dit d'un bruit confus, comme le bourdonnement des abeilles dans un arbre.

    (1931) VALL 85. bruit vague que l'on enend dans l'air par les fortes chaleurs, tr. «tron m.» ●(1971) BAHE 68/25. Tron : an trouz a glever en hañv goude kreisteiz, pa vez tomm an amzer.

  • tronedigezh / tronidigezh
    tronedigezh / tronidigezh

    f. (religion) Intronisation, installation.

    (1870) FHB 285/188a. Tronediguez an tad abbad.

    (1932) FHAB Gouere 266. An dronedigez a zo eta eur gouel a raer evit lakat ar Galon Zakr «evel war eun tron», da lavaret eo er plas kenta ha kaera en ti. (...) Gouel tronedigez ar Galon Zakr. ●(1942) LANB 5. gouel kaer an dronidigez.

  • tronell
    tronell

    s. Pompe, apparat.

    (1872) ROU 96a. Pompe, tr. «tronel.» ●(1890) MOA 118a-b. Apparat, tr. «tronell, (trolle, en quelques lieux).»

  • tronigell
    tronigell

    f. (botanique) Liseron.

    (1970) GSBG 111. (Groe) tronigell, tr. «liseron des champs.»

  • troniñ
    troniñ

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) (religion) Introniser, installer.

    (1870) FHB 285/188a. evit troni an Tad Abbad. ●(18--) SAQ I 63. Sarmoun great evit troni eur persoun nevez e parrez Gouezec.

    (1915) HBPR 20. Ar bersounet, en devez ma vezint tronet, a ranko (...) toui sentidigez d'al lezen. ●70. district Brest a lavare e vije tronet, kousto pe gousto, persoun intru Plabennec. ●71. troni eur persoun en he barrez. ●(1942) LANB 5. Tronet e voe da sul ar Bleuniou.

    (2) Nommer un tribunal.

    (1915) HBPR 177. Kerkent ha ma voe tronet an tribunal-ze.

    (3) Installer une statue.

    (1943) FATI 134. d'an deiz ma oa bet tronet skeudenn an Itron-Varia er chapel savet eviti.

    II. V. intr. Trôner.

    (1870) FHB 268/55a. Pa gleff ez eo hanvet an tad abad ezeu da drôni hag e rent da servicher Doue, an oll enor zo gleet de stad.

  • tronius
    tronius

    voir tronus

  • tronkal
    tronkal

    v. intr. = (?).

    (1934) KOMA 16. Hag ar re-mañ tronkal.

  • tronkañ
    tronkañ

    v. Travailler la terre.

    (1931) VALL 413b-414a. travailler la terre, tr. «tronka, trounka

  • tronker
    tronker

    m. –ion Saunier.

    (1744) L'Arm 350a-b. Saunier, tr. «Tronquérr.. querion

  • tronket .1
    tronket .1

    adj. (Yeux) bouffis (par le sommeil).

    (1924) LZMR 34. stardet e javedou, tronket e zaoulagad gant ar c'housked.

  • tronket .2
    tronket .2

    adj. =

    (1869) FHB 250/323a. Prena a ra d'eomp bara louedet, kig tronket, amann brein.

  • tronkolenn
    tronkolenn

    s. = (?).

    (1868) KTB.ms 14 p 121. Prinses an tronkolenn.

  • tronkon
    tronkon

    adj. [antéposé] Gros.

    (1964) LLMM 107/418. un tronkon loen lart. ●(1972) BAHE 72/12. un tronkon den lart. ●(1978) EMGI 32. Ur pezh tronkon karr diwar ar maez a oa ganimp, pounner e revr.

  • tronoz
    tronoz

    m. voir antronoz

    (1) Le lendemain de.

    (1499) Ca 204a. Tronnos. g. apres demain. ●(1633) Nom 54b. Repotia : le banquet qu'on fait le lendemain des nopces : an bancquet á grær tro nos an oeufret.

    (1727) HB 590. tronos Gouel an Inoçantet. ●615. tronos Gouel Sant Lauranç.

    (2) An tronoz : le lendemain.

    (1838) OVD 103. seuel mitinoh en trenoz.

    (1912) BUEV 12. En trenoz, Jean-Mari e gasa getou limaj er Huerhiéz. ●(1914) RNDL 53. er marù hag é Drenoz, tr. «la Mort, son lendemain.»

    (3) An tronoz da vintin : le lendemain matin.

    (1942) DIHU Meurzh 369/44. Un anderù hañù, éh oè bet ret dehon monet de gousket d’en Izenah eit gellout labourat duhont en trenoz de vitin.

  • troñs
    troñs

    m. –où

    I. (habillement)

    (1) Trousseau.

    (1716) PEll.ms 1315. Tronçç, ou Tronss, tr. «Trousseau, provisions de hardes.» ●(1752) PEll 913. Tronç, ou Tronss, tr. «Trousseau, provisions de hardes.»

    (2) Retroussis.

    (1744) L'Arm 338a. Retroussis, tr. «Tronse enn toque. m.»

    (1931) VALL 657a. Retroussis, tr. «troñs, trouñs m.»

    (3) Aileron relevé d'une coiffe.

    (1912) BSAf xxxix 295. Les ailerons relevés au sommet de la tête, troussou, sparl, et faisant deux volutes tombantes sur les épaules portent le nom de la tentament, tenta amenta, ailerons attachés. ●(1955) STBJ 53. he dilhad treuzet gant ar glô ha troñsou he c'hoef, glep-teil. ●163. koefou plên gant troñsou ledan.

    II. Trousseau.

    (1633) Nom 136b. Verbera, flagella, scuticæ, virgæ : fouëts, verges : foüettou, trounçc guyal.

    III. Gros morceau.

    (1977) PBDZ 624. (Douarnenez) troñs, troñsoù, tr. «gros morceau.»

    IV. Ober un troñs d'e dog : devenir plus riche par héritage.

    (1912) (Go-Sant Vaeg) MELU XI 316. Ober eur pleg 'n hi bronz, tr. E. Ernault «Faire un pli à sa robe, devenir plus riche par suite d'un héritage. (Saint-Mayeux.) Pour un homme on dit : Ober eun trons d'i dok. Retrousser son chapeau.»

  • troñs-douar
    troñs-douar

    m. (?) botanique (?) = (?).

    (1958) BRUD 5/104. An troñs-douar-ze emaout o paouez flastra.

  • troñs-lost
    troñs-lost

    m. Trousse-queue.

    (c.1718) CHal.ms iv. trousse queüe, tr. «trouss', lost.» ●(1744) L'Arm 392a. Trousse-queue, tr. «Tronsse-loste. m.»

  • troñsad
    troñsad

    m. –

    (1) Morceau.

    (1872) FHB 384/150a. eun tronsad bara guiniz.

    (1953) ANBR 5. Peb taol gwall-amzer a gas d'an traoñ eun troñsad tevenn. ●(1958) ADBr lxv 4/535. (An Ospital-Kammfroud) Troñsad : n. m. ; pl. : –ou. – Désigne habituellement un quignon de pain ou de lard : Eun troñsad kig sall.

    (2) Petite charretée.

    (1920) KZVr 364 - 22/02/20. Tronsad, tr. «petite charretée.»

    (3) Trousse (de flèches).

    (1732) GReg 942b. Trousse, carquoi plein de flèches, tr. «Tronçzad birou.»

    (1921) LZBl Du 222. gant he warek hag eun tronsad birou.

    (4) Grosse personne bien en chair.

    (1732) GReg 301a. Dondon, Gaguy, tr. «trouçzad. p. trouçzadou

    (1929) SVBV 182. eun troñsad den.

    (5) Bagage.

    (1732) GReg 74b. Bagage, hardes, meubles &c. de voyage, tr. «trouçzad. p. trouçzadou

    (1866) LZBt Gouere 159. o stalian hon tronsado (pakajo) war lein hon c'hirri.

    (6) Ober e droñsad : faire ses bagages.

    (1732) GReg 74b. Plier bagage, tr. «ober e drouçzad

    (7) Bouquet.

    (1847) FVR 249. eunn tronsad segalz glaz enn he zourn. ●(1867) BUE 79. er pennad man, e fell d'in dastum, evel enn eunn tronsad, obero he garante ken bruzuduz (lire : burzuduz).

    (8) fam. Cuite.

    (1920) KZVr 364 - 22/02/20. Tronsad, tr. «au fig. ventrée (d'un buveur).» ●(1954) VAZA 82-83. an troñsadoù fromus graet gant e Valapraiso, Dakar (...). ●(1957) AMAH 80. ober un troñsad ken ma vramme da bep eil kammed.

  • troñsal
    troñsal

    voir troñsañ

  • troñsañ / troñsal / troñsiñ
    troñsañ / troñsal / troñsiñ

    v. tr. d.

    (1) Retrousser, trousser.

    (1499) Ca 203b. Tronczaff vide in crisaff. ●(1647) Am 823. Ne tronç he hyvis, tr. «Ne trousse sa chemise.»

    (1659) SCger 122a. trousser, tr. «tronssal.» ●176a. tronsal, tr. «trousser.» ●(1716) PEll.ms 1315. Tronça et Tronçal, tr. «retrousser ou relever ses habits de crainte de les souiller, ou d'en être embarassé.» ●(1732) GReg 943a. Trousser, tr. «Troñçza. tronçzal. ppr. tronçzet. Van[netois] trouçzal. trouçzeiñ.» ●Trousser sa robe, sa queuë, tr. «Tronçza e saë, e lostenn.» ●(1744) L'Arm 338a. Retrousser, tr. «Tronsein.» ●392a. Trousser, tr. «Troncein.» ●(1752) PEll 913. Tronça, tr. «trousser, retrousser ses habits.» ●(1766) MM 1127. goude he tronzzas he vanchou, tr. «Après quoi, il troussa ses manches.»

    (1868) SBI II 56. Da dronsa robenn ma Itron, tr. «A trousser la robe de ma dame.» ●(1876) TDE.BF 641b. Troñsa, v. a., tr. «Retrousser ; p. et.» ●Troñsa he zae, tr. «retrousser sa robe.»

    (1902) PIGO I 180. Personik a dronchas e vancho. ●(1920) FHAB Gouere 389. Pipi Neud en evoa tronchet e vanch betek e ilin. ●(1963) LLMM 99/264. Loudourennoù a droñse hep mezh o sae war o c’hof-kar.

    (2) Troñsañ e vagajoù, e stal : faire ses bagages.

    (1633) Nom 192b-193a. Vasa colligere, conuasare : trousser ses hardes & les emporter à l'assemblée : trounçaff ez bagagou hac ô caçc dan assamblè.

    (1876) TDE.BF 641b. Troñsa he stal, tr. «plier boutique, plier bagages.»

    (1957) AMAH 129. Gwall nebeut amzer hor boa da droñsañ hon stal.

    ►absol.

    (1716) PEll.ms 1315. Tronça et Tronçal, tr. «faire un trousseau, plier bagages, faire son paquet.» ●(1752) PEll 913. Tronça, tr. «faire un trousseau, plier bagages, faire son paquet.»

    (3) Relever (ses cheveux).

    (1766) MM 687. tronssa e vleo, tr. «se trousse les cheveux.»

    (2013) COSBI 124. troñsa ar bleo, tr. «relever les cheveux.»

    (4) Friser (le nez).

    (1924) BILZbubr 43-44/1027. Ha gant beg e deod e lipe e vuzell, tronsal a rê e fri.

    (5) Soûler

    (1906) DIHU 14/241. er chistr ne drons ket kalz en dud. ●(1932) BRTG 97. nen don ket bet tronset de varrad chistr erbet. ●(1939) RIBA 162. Tronset on bet get en diaol brein a chistr-sé.

  • troñsell
    troñsell

    f. –où

    (1) Trousseau (de jeune mariée).

    (1732) GReg 942b-943a. Trousseau, nippes qu'on donne à une fille qui se marie, au de-là de sa dot, tr. «Trouçzell. tronçzell.» ●(1744) L'Arm 392a. Trousseau, tr. «Trouceell.. leu. f.»

    (2) Trousseau (de clefs).

    (1744) L'Arm 392a. Trousseau de clefs, tr. «Trussæll. f.»

  • troñsenn
    troñsenn

    f. –où (habillement)

    (1) Retroussis.

    (1919) DBFVsup 70b. tronsenn, f. tr. «parement d'un habit retroussis.» ●(1931) VALL 657a. Retroussis, tr. «troñsenn, trouñsenn f.»

    (2) Parement de manche.

    (1931) VALL 531a. Parement de manche, tr. «troñsenn f.»

  • troñser
    troñser

    m. –ion Trousseur.

    (c.1500) Cb 53a. g. recourser. b. troucer. ●(1521) Cc. troucer recourseur, l. succinctor. (d'après GMB 724).

  • troñserez
    troñserez

    s. Ceinture.

    (1499) Ca 51a. g. surcinte. b. tronceres. ●(c.1500) Cb 53a. g. surcinte. b. trouceres.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...