Devri

Recherche 'de...' : 738 mots trouvés

Page 3 : de dedost (101) à degemerer (150) :
  • dedost
    dedost

    prép. Tout près.

    (1996) CRYK 262. didost da doull ma dor, tr. «tout près de ma porte.»

  • dedostaat
    dedostaat

    v. Approcher.

    (1838) CGK 5. Me o ped didostait oll guicher ar vro-man. ●(18--) SBI I 300. Didostaët da gad an tan, tr. «Approchez-vous du côté du feu.»

    (1912) MMKE 103. Tud yaouank a Vreiz-Izel, didosteit da glevet, / Da glevet kana eur zon a zo neve-savet.

  • dedostaidigezh
    dedostaidigezh

    f. =

    (1834) SIM 251. Meur a exempl a didostaidiguez em eus guelet.

  • dedreuziñ
    dedreuziñ

    v. tr. d. Franchir, traverser.

    (1854) MMM 25. evit-ze en d'eus didreuset an distanç infinit pini a zisparti an neant dioc'h ar pes so un dra bennac.

  • deeun-
    deeun-

    voir eeun-

  • defañs
    defañs

    s. –où (marine) Défenses.

    (1979) VSDZ 23. (Douarnenez) d'obar an defañsoù 'tre ar vag hag ar c'hae, a vie pilhoù e-barzh, roued ha tout, lij flastret ha tout e-barzh (…) gant ar rouejoù brilli pa vient ket mat mui, vie fardet un defañs neuze, tr. (p. 192) «pour faire les défenses entre le quai et le bateau, tu prenais des chiffons, des filets et tout ça, des lièges écrasés (…) on fabriquait les défenses avec de vieux filets de maquereaux.»

  • deferliñ
    deferliñ

    v. intr. (marine) Déferler.

    (1979) VSDZ 153. (Douarnenez) An dibennoù-mor, an dra-se zo ar mor e teferliñ, ar mor e tibenniñ. Dibenniñ a ra ar mor, met pa zeferl zo ur mell taol-mor… an houlajenn a zeferl, tr. (p. 315) «Les lames de clapot c'est la mer qui déferle, la mer qui clapote. La mer clapote mais quand elle déferle c'est qu'il y a une tempête… la lame de houle déferle.»

  • defet
    defet

    adv. Certes.

    (1530) Pm 113. tut traitour deffæt, tr. «des gens traîtres en effet.» ●(1575) M 2131. Arrhe an neff defæt, no deues nep preder, tr. «Du ciel encore, ils n'ont aucune pensée.»

  • defi-
    defi-

    voir difi-

  • defis
    defis

    m. –où

    (1) (architecture) Bâtisse, édifice.

    (1790) MG 111. de brenein ur fond pé un defice-benac. ●(1790) Ismar 431. un titr diazéét ar ur fond pé ar un defice.

    (1904) DBFV 42b. defis m. pl. eu, tr. «édifice.»

    (2) Douar defis : domaine congéable.

    (1744) L'Arm 115a. Domaine ou Domaine-congeable, tr. «Doar-defice... doareu-defice. m.»

    (1904) DBFV 42b. doar defis, tr. «domaine, domaine congéable.»

  • deflistrañ
    deflistrañ

    v. intr. (en plt d'une source) Jaillir.

    (1870) FHB 261/412a. Kerkent e tiflistraz euz a zidan ar balmezenn pemp eyenenn dour sklear.

  • deflorasion
    deflorasion

    s. Défloration.

    (1576) H 50. Defloration, terrifu virginitez an guerches, tr. « Defloration, breaking the viginity of the maiden. »

  • defluksion
    defluksion

    f. Défluxion.

    (1633) Nom 258a. Delachrymatio, pituitæ cursus, epiphora : defluxion des yeux : deffluction en daoulagat.

  • defoei .1
    defoei .1

    m. –où Provocation, défi.

    (1744) L'Arm 37a. Bravade, tr. «Defoui. m.» ●312b. Provocation, tr. «Defoui.. ïeu. m.» ●(1767) ISpour 48. pé ë ra mann d'intt lahett enn unn taul dré unn deffoui à foüttereah.

    (1904) DBFV 42a. defi, defoui, m. pl. eu, tr. «défi.»

  • defoei .2
    defoei .2

    voir defoeial

  • defoeial / defoeiiñ / defoei
    defoeial / defoeiiñ / defoei

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Provoquer, défier, narguer, braver.

    (c.1718) CHal.ms iii. Narguer quelquun, tr. «defoüiein, pe, difiein unan benac. discoüein d'unan benac, penos n'ourer quet forh anehou.» ●(1744) L'Arm 37a. Braver, tr. «Defoui ou Defouïen.. étt.» ●312b. Provoquer, tr. «Defouiein

    (1839) BESquil 339. de zefouyein en ol bourreàuïon. ●(1854) PSA II 20-21. ean e zefoui hardéh mad caz ha counar en dud é carg ag er guér. ●78. é tefouyein hardéh mad ol en amzérieu. ●(1861) JEI 2. danfouï en Eutru-Doué é lein en néan. 67. Sellet gued péh paciantæt en ou andure (...) deusto ma en danfouïant hemb arsàu.

    (1907) VBFV.fb 3a. affronter, tr. «defouiein.» ●14a. braver, tr. «defouiein.» ●81a. provoquer, tr. «defouiein

    (2) Defoeial ub. da : défier qqn à.

    (1790) MG 163. ha me zefoui dén a larét é ma a gaus teign.

    (1854) PSA II 171. én amzér bourrabl-hont (…) é hellé er vélean défouein er bayanned a gavouèt ur hrechén hemb quin dalhet é prison a zivout é dorfætteu.

    (1904) DBFV 42a. defial, defiein, defoui, defouial, defouiein, v. a., tr. «défier (de, à).»

    II. V. pron. réci. En em zefoeial : se défier.

    (1792) HS 23. Hui e gredehai enn-ou doai hum zefouyet enn eil hac éguilé peravi enn abillan é fèt à fallanté.

  • defoeiiñ
    defoeiiñ

    voir defoeial

  • defontiñ
    defontiñ

    voir difontañ

  • deformite
    deformite

    f. –où =

    (1612) Cnf 9b. compsou ouesseus ha vaen eguit dispos hac anclinaff da paillardiez, pé da heuelep deformiteou arall.

  • defot
    defot

    m., prép. & conj. –où

    I. M.

    A.

    (1) Défaut.

    (1464) Cms (d’après GMB 149). Deffault, défaut. ●(1499) Ca 56b. Deffaut. g. deffaulte. l. hec defectio / onis. ●(1612) Cnf 10a. oz deuruezet suppleiff (…) d’an holl defautou. ●(1621) Mc 32. an polution so anduret en dihun dre é deffaut hac é negligancc prop.

    (1732) GReg 255a. Defaut, imperfection, vice naturel, ou, acquis, tr. «deffaut. p. deffautou. Van[netois] deffaut. p. deffauteü

    (1904) DBFV 42a. defaut, m. pl. eu, tr. «défaut, manque.» ●(1907) PERS 307. divar benn ho defaotou. ●(1911) SKRS II 246. o tiskuilla he zefaotou d'ar re all.

    (2) Kaout defot : avoir besoin (de qqc.).

    (1900) MSJO 50. n'en deus ket defot traou evelse. ●73. hag on deus defot eur vagadures kreñv.

    (3) Kaout defot ouzh : avoir besoin de (qqc.).

    (1900) MSJO 50. me na meus ket defot eus ho silvidiges. ●189. Me ne meus mui defot eus ar re-ze. ●236. ho pried hag ho pugale o dije defot diouzoc'h.

    (4) Kaout defot da (+ v.) : avoir besoin de.

    (1900) MSJO 95. Defot en deus da veza sikouret gant aluzen ar beorien. ●129. Eun deves a duio n'on dezo ket defot da lenn el levr-se.

    (5) Faim.

    (17--) EN 1229. pe veruel gand defod, tr. «ou mourir de misère.»

    (6) Défaut, manque.

    (1633) Nom 202b. Nummaria difficultas : faute d'argent : an deffaut á archant.

    B. (droit) Non comparution en justice.

    (1732) GReg 255a. Deffaut, manquement de comparoir en justice, tr. «deffaut

    (1904) DBFV 42a. defaut, m. pl. eu, tr. «faute de comparaître, absence en justice.»

    II. Prép.

    A.

    (1) [devant un subst.] Par manque de.

    (1877) BSA 115. Ar boumpou ne c'hellont mui labourat, defaot dour.

    (2) [devant un v.] Par faute de.

    (1894) BUZmornik 128. n'e ket hebken defot teurel evez.

    (1900) MSJO 244. ar boan a meus defot guelet va zad.

    (3) = (?).

    (1889) ISV 134. Ar glanvourez ne roe peoc'h ebet defot he c'has, o lavaret sur e vije pare.

    B. Loc. prép.

    (1) E defot : à défaut de, faute.

    (1659) SCger 76b. manque d'estudier, tr. «e deffaut studia.»

    (1732) GReg 255a. Au défaut de, à la place de, tr. «Ez deffaut.» ●Au défaut de la force il faut employer la ruse, tr. «E deffaut nerz ez faut fineçza.»

    (18--) SBI II 184. merc'hed chomet da loeda / 'N defôt tapout eun tam goaz, tr. «Les filles restées moisir, / Faute d'avoir mis la main sur un bout d'homme.» ●(1889) ISV 450a. e defot guell.

    (2) Dre zefot (a) : faute de.

    (1621) Mc 59. dre defaut a bezaff gret an mat.

    (1911) SKRS II 242. Dre zefot beza e stad a c'hrass.

    III. Loc. conj.

    (1) Parce que.

    (1905) IVLD 59. o velet al leanez o skuill daelou, defaot na c'helle daoulina evel ar re all.

    (2) Parce qu'il ne pouvait pas, faute de pouvoir.

    (1920) AMJV 71. an neb a ioa klanv defaot mont d'ar gear.

  • defotajoù
    defotajoù

    plur. Commissions.

    (1913) FHAB Genver 19. holl dud ar c'harter a yea da gerc'hat o defaotachou. ●(1923) BUBR 25/416. an defotachou am eus ezomm anezo. ●(1982) MABL II 70. (Lesneven) defotachoù : an episiri, ar pezh a ra defot er gêr.

  • defotiñ
    defotiñ

    v.

    (1) Manquer.

    (1792) BD 1428. na deffot netra din, tr. «Il ne me manque rien.»

    (1838) CGK 146. A neubeut a zo defautet var va guis na zistrojen.

    (2) Défaillir.

    (1659) SCger 37b. defaillir, tr. «deffaut

  • defotus
    defotus

    adj. Dans le besoin.

    (1727) HB 11. Nep en em guef deffotus / En dêus a c'hraç carguet.

  • defoui-
    defoui-

    voir defoei

  • defoul
    defoul

    m. (?) Tumulte, ravage (?).

    (1575) M 1320. Ha nep are deffoul, ouz caç Diaoulou, tr. «Et ceux qui, les mettant en déroute, chassaient les démons.» ●2145-2146. A creff hac an deffoul, ara diaoulou, / Ehaffn dan re daffnet, tr. «Et le violent tourment que font les diables / Hardiment aux damnés.» Note d'Ernault : «Ce vieux radical n'est gardé que par Grég. en matière de droit : defoula abolir, abroger ; defoulançz, abolissement, révocation d'une loi, d'un acte, suppression, extinction de charge, etc. ; defoulapl, qui se peut annuler.» ●2159. Eu guelet an deffoul an holl diaoulou, tr. «C'est de voir le tumulte de tous les démons.» ●2269. An poan creff han deffoul, tr. «la forte peine et la vioence.»

  • defoulañ
    defoulañ

    v. tr. d.

    (1) Casser, défouler.

    (1499) Ca 56b. Deffoulaff. g. deffouler casser.

    (2) (droit) Abolir (une loi).

    (1732) GReg 4b. Abolir, mettre quelque chose hors d'usage, l'abroger, le supprimer, tr. «Defoula. pr. defoulet.» ●(1732) GReg 271b. Deroger, tr. «Defoula. pr. defoulet.» ●581b. Abolir une loi, tr. «defoula ul lésenn.»

  • defoulañs
    defoulañs

    f. (droit) Abolition.

    (1732) GReg 4b-5a. Abolissement, d'une loi, d'une coûtume, tr. «Defoulançz.» ●271b. Derogation, acte contraire à un précedent, qui le revoque, tr. «Defoulançz.» ●820b. Revocation, d'une loi, d'un acte, tr. «defoulançz

  • defoulapl
    defoulapl

    adj. Qu'on peut abolir, annuler.

    (1732) GReg 820b. Revocable, qui se peut annuler, tr. «Defoulapl

  • defoulet
    defoulet

    adj. Aboli.

    (1732) GReg 4b. Aboli, hors d'usage, tr. «Defoulet

  • defrejoù
    defrejoù

    plur. Démarches.

    (1943) FHAB Meurzh/Ebrel 269. Defrejou (St-Nic) = démarches.

  • deg
    deg

    m. & adv. –où

    (1) M. Dizaine.

    (1927) GERI.Ern 94. deg m., tr. «Dizaine.»

    (2) Adv. A-zegoù : par dizaines.

    (1927) GERI.Ern 94. a-zegou, tr. «par dizaines.»

  • degad
    degad

    m. –où

    (1) Dizaine.

    (1904) DBFV 42b. degad, m. pl. eu, tr. «dizaine, dizaine.» ●(1927) GERI.Ern 94. degad V[annetais] m., tr. «dizaine.»

    (2) (littérature) Dizain.

    (1927) GERI.Ern 94. degad V[annetais] m., tr. «dizain.» ●(1927) GERI.Ern 94. degad V[annetais] m., tr. «dizain.»

  • degajet
    degajet

    adj. Adroit.

    (1838) CGK 19. Da zornic quèr degaget o cass ar c'harr en dro. ●24. Coucoude e voan plac'h terrub, degaget, croc'henet caër.

  • degajiñ
    degajiñ

    v. intr. = (?) Compter par dix (?).

    (18--) CST 56. Arabat fazia ! E skol ar barrez ne vez graet nemeur nemet degachi, ragachi, skriva, ober «chifr», hag ive eun tamm katekiz.

  • degas .1
    degas .1

    m. –où Apport.

    (1744) L'Arm 15a. Apportage, tr. «Dégasse.. eu. m.» ●323a. Rapport, tr. «Dégasse.. eu

  • degas / degasiñ .2
    degas / degasiñ .2

    v. tr. d.

    I.

    (1) Apporter (qqc. à qqn).

    (1621) Mc 3. diguicit em eneu an goulou ves ho guiryonez.

    (1659) SCger 8a. aporter, tr. «digacç.» ●(1744) L'Arm 15a. Apporter, tr. «Dégasse ou Dégassein.» ●(1787) PT 26. Degasset ur gordèn. ●(17--) BMa 1481. Diguesset dimp eur ré dinso, tr. «Apportez-nous un jeu de dés.»

    (1856) VNA 181. nous faire servir en gras et en maigre, tr. «gobér degass dèmb kiq ha pésquèt.» ●(1873) GBI II 500. As-vern d'ar park 'zo digaset, tr. «et le goûter est apporté au champ.»

    (1932) CDFi 17 décembre. degas d'ezan da zebri ha da eva.

    (2) Amener (qqn à qqn).

    (1557) B I 198. Heb dale muy me study he dicaczc, tr. «Sans plus tarder, je compte l'amener.»

    (1913) THJE 8. Kredein e hré é oé un dra vat degas é verhed kohan dedal ou moéreb.

    (3) Amener (qqc. qqp.).

    (1913) HIVR 13. aveit degas ézemant ér vro.

    (4) Attirer.

    (1902) PIGO I 87. lojan beajourien, a deue n'oun deuz a belec'h, 'vel digaset gant ar c'houez.

    (5) Degas ub. kuit (eus ul lec'h bnk) =

    (1877) EKG I 251. digaset oun kuit euz a Blouzane abalamour na'm euz ket touet.

    (6) Degas ub. da : amener qqn à.

    (1908) FHAB Here 306. Lomm, a dro-vriad, hen digasas da aseza er gador.

    (7) Degas da fin vat : mener à bonne fin.

    (1843) LZBg 1 blezad-2l lodenn 66. degasse en treu de fin-vad.

    (8) Degas sec'hed : donner soif.

    (1905) DIHU 1/17. En débr, e larér, e zigas séhed. ●(1939) KLDZgwal 126/37. Hounnez, va zud, a zo micher a-walc'h ha n'eus ket par d'ezi da zegas sec'hed.

    (9) Degas en-dro : rapporter.

    (1872) ROU 99a. Rapporter, apporter de nouveau, tr. «digass en dro

    (10) Degas (da) soñj da ub. : rappeler à qqn.

    (c.1680) NG 567-568. Euit degas memoir dim / Ac en Autru Doué. ●(c.1718) CHal.ms iii. Vous m'aues raffraischi la memoire d'une telle chose, tr. «hui hoües refresquet, digasset song' din ac endrase.» ●(1790) MG 45. hui e zegass chonge teign a vestr hun ami Herri.

    (1889) ISV 344. mad a rid digas da zonch din eo histor Colibri am eus da zibuna.

    (1911) DIHU 66-67/186. degas chonj dehon a dreu talvoudusoh eit en andellaj e houlenné. ●(1923) KTKG 4. Ped ha ped all a ra eun nebeut ormidou hanvet gantho sin ar Groaz, ormidou ha ne zigasont da zonj da zen euz Kroaz Hor Zalver benniget ?

    (11) Degas ub. da ub. : envoyez qqn à qqn.

    (1907) AVKA 210. Digaset d'in Lazar ; ma soubo beg e viz en dour evid distana ma zeod.

    (12) Degas reizh en ub. : mettre, ranger qqn à la raison.

    (1872) ROU 79b. Laissez-le moi, je le corrigerai, tr. «lizt-en ganen-me ; me zigasso reiz ennan.» ●99a. Celui-là saura bien les ranger, tr. «Ennez o renco – a zigasso reiz enno

    (13) Degas ub. d'ober udb. : inciter qqn à faire qqc.

    (1621) Mc 100. pe á mignarderez, ha pligadurez an corff, pe remuamantou all pere á guell hon dicacc ha hon incitaff, da ober pe da songal vn dra bennac á enep volontez Doue.

    (14) Envoyer.

    (1576) Cath p 18. he sāluer iesus-christ a digæce vn coullm guen an eff pehinyy he repue an bouet spirituel, tr. «son sauveur Jésus-Christ envoyait une colombe blanche du ciel, qui la soutenait de la nourriture spirituelle.» ●(1621) Mc 107 [lire : 109]. euel maz diqueçoch hoz æll da anoncy ho incarnation.

    (c.1680) NG 761-762. Mar degasset sergentet deign, / E achiuet hon ruinin.

    (15) Degas e-barzh : assagir.

    (1847) FVR 71. ann hent hag ar zamm a zigas ar marc'h ebarz.

    (16) Causer.

    (1876) TDE.BF 126a-b. Digas, v. a., tr. «produire, causer, engendrer.» ●Ar frouez a zigas kest, tr. «les fruits engendrent des vers.»

    II. Degas ub. d'ar gêr : voir kêr.

  • degas-amzer
    degas-amzer

    m. Passe-temps.

    (1971) LIMO 26 juin. Un digas-amzer kaer e zo get en deu lévrig-sé. ●(1981) LIMO 28 février. Un degas-amzér, ur blijadur eué.

  • degasad
    degasad

    m. Livraison, apport, arrivage.

    (1906) DIHU 14/53. Lipet mist é bet rah «menammeu» er hetan degasad.

  • degasadenn
    degasadenn

    f. –où Apport.

    (1931) VALL 32a. Apport, tr. «degasadenn f.»

  • degaser
    degaser

    m. –ion

    (1) Celui qui amène, ramène, rabatteur.

    (1633) Nom 320b. Aquariolus : macquereau, rufien : oulyer, ruffian, digaçer.

    (1732) GReg 780b. Celui qui ramene, tr. «Digaçzèr. p. digaçzéryen

    (2) Introducteur.

    (1914) DFBP 189b. introducteur, tr. «digaser

  • degaserezh
    degaserezh

    m. Action d'apporter, apport.

    (1633) Nom 188a. Lignatio : apportement de bois : an digaçcerez á coat.

  • degaset
    degaset

    adj. =

    (1633) Nom 7a. Literæ laureatæ, victrices, victoriæ indices : lettres ioyeuses enuoyées du camp ou qui annoncent la victoire : lizerou ioyus digaçcet ves an bresel, pere á anonçc an victoer.

    (1792) CAg 187. En Arh-Æled zou degasset.

  • degasiñ
    degasiñ

    voir degas .2

  • degatiñ
    degatiñ

    v. tr. d. Causer des dégâts à.

    (1710) IN I 325. al lern munud (…) a zeu da zegati ha da ruina ar guini.

  • degej
    degej

    voir digej

  • degemenn
    degemenn

    v. tr. d.

    I.

    (1) Degemenn ub. : mander qqn.

    (c.1500) Cb. [quemenn] Jnde remando / as. b. diquemenn.

    (1659) SCger 76a. mander, tr. «diguemen.» ●(17--) CT p. 4. a diemen guieltas da donnet evette, tr. «mande à Gildas de venir le trouver.» ●(17--) ST 330. Pa eo plijet gan-ehoc'h, aotrou, hon dighemenn, tr. «Maître, puisqu'il vous a plu de nous faire venir.» ●(17--) SP I 824. pan doch digemened, tr. «comme on vous a mandé.»

    (1862) BSH 44. Pam o ezomp hanoc'h me ray ho diguemen.

    (1927) GERI.Ern 109. digemenn, tr. «mander, faire venir.»

    (2) Degemenn ub. : avertir qqn.

    (1741) RO 938. digemen breman ma baronnet. ●(17--) BMa 17. diguemen ma bugallé, tr. «avertir mes enfants.»

    (1854) GBI II 102. M' arru mann, ma digemenet, tr. «Et si quelque chose arrive, avertissez-moi.»

    II. Degemenn da ub.

    (1) Annoncer.

    (17--) ST 76. Digemennet so d'in mont d'ar gear a Londrez, tr. «on me prie de me rendre à Londres.»

    (1866) LZBt Genver 94. ann drompil hag a digemenne d'ar zoudarded bean war ho evez.

    (1907) AVKA 18. distroet dre ama d'en digemen d'in. ●(1920) FHAB Genver 194. 'vel ma zo digemennet d'hon gwerzerien, abeurz-all, dre eur paper laket en pep pakad. ●(1926) FHAB Meurzh 98. ha setu aman petra oun karget da zigemen d'eoc'h eus e berz… ●(1927) GERI.Ern 109. digemenn, tr. «annoncer.»

    (2) Annoncer un décès aux proches.

    (1971) BAHE 68/9. Un nebeut mizioù goude e oe digemennet din gant mamm pe gant ma c’hoar he doa bet Jozfin ur marv trumm.

    ►absol. Annoncer un décès aux proches.

    (1978) PBPP 2.1/259. (Plougouskant) Piv zo bet o tegemenn 'vit an interamantoù ? tr. «qui a été annoncer /aux proches/ la date de l'enterrement ? /coutume ancienne/.»

    (2) Avertir.

    (1872) ROU 75b. Quand on vous écrira, vous m'en avertirez, tr. «pa vezo scrived deoc'h, c'hui a zigemenno d'in-me

  • degemer .1
    degemer .1

    m. –ioù

    (1) Accueil.

    (1732) GReg 9b. Accueillir bien, tr. «Ober un diguemer mad.»

    (1844) LZBg 2l blezad-2l lodenn 112. er hetan diguemérieu-zé. ●(1860) BAL 38. eat ouc'h araog, da apresta diguemer deomp. ●(1867) MGK 75. Ha c'hoaz c'houi ho pe c'hoant da gaout digemer mad ! ●(1869) FHB 215/42a. eun digemer all, hag hema a vez great ar solenna ma c'heller.

    (1907) LZBt Genver 23. An oll en em lakeaz en pleg d'ober eun digemer deuz ar gwella. ●(1908) FHAB Gwengolo 273. ar geriou a frito d'ar verc'h, hervez an digemer ! (1919) LZBl Genver 33. An digemer great d'eomp 'oa peuz-seven.

    (2) Goulenn degemer : demander à être reçu.

    (1911) BUAZperrot 259. Yaouank flamm oa c'hoaz pa c'houlennas digemer e manati sant Mark. ●(1935) SARO 16. e c'houlennas digemer en hano Doue.

    (3) Reiñ degemer d'ub. : recevoir, accueillir qqn.

    (1889) ISV 404. Merc'hed Rieu n'o deus ket roet a zigemer din.

    (1901) FHAB Genver 201. rei digemer d'ar zoudarded cleiz-ze. ●(1908) FHAB Even 185. hag ar re-ma, pa c'hellent tapa peg en eur beleg pe en dud vad a roe digemer d'ezo, o lakea var eur bilig-ru. ●(1915) HBPR 69. na falvezas gantho biken, rei digemer d'hezan. ●249. Ar pennou bras deuz Kemper (...) a reaz d'hezan an digemer ar guella.

    (4) Ober degemer d'ub. : accueillir qqn.

    (1915) HBPR 212. eun niver bras a dud deuet var digarez ober digemer d'ar belek koz.

    (5) Refuge.

    (1912) MMPM 31. Ha c'hui Mari, digemer ar bec'herien ?…

    (6) Kavout degemer : être reçu.

    (1911) BUAZperrot 36. e skoaz evit an eil gwech var dor santez Martha hag e kavas digemer. ●675. A bouez ober o chouchet e c'helljont kaout digemer e kastel Beuzit.

    (7) Degemer dic'hras, teuc'h, treut : accueil frais, froid.

    (1869) FHB 250/323b. eun digemer dic'hras tre.

    (1906) BOBL 03 février 72/3b. eno neuz bet eun digemer treut digant ar ministr. ●(1907) AVKA 200. Ar servijer a deuas d'ar ger da gonta an digemerio teuc'h an evoa bet. ●(1924) BILZbubr 43-44/1033. Bidoullig, mar plich, a reas eun digemer treut da becherou he mestr.

    (8) Degemer kalonek, karadek : accueil chaleureux.

    (1877) EKG I 83. rei d'eomp ar galouneka digemer.

    (1910) ISBR 216. Digemér kaer ha karadek e oé bet groeit dehon. ●(1910) MBJL 73. Digemer kalonek en kêr Londrez.

    (9) Degemer mat, vat : bon accueil, bienvenue.

    (1874) FHB 500/236a. eur voleaden a zigemer vad. ●(1877) BSA 77. ha digemer vad a rea ato d'an oll boaniou.

    (1904) BOBL 1er octobre 2/2b. o deuz gret beb a ziskour evid lâret digemer mad. ●(1907) AVKA 190. Ha Martha, hi, a veske hag a verve evid aoza pep tra evid un digemer mad. ●(1908) FHAB Even 178. da ober gourc'hemennou en dro deomp evit ma kafont digemer mad e peb ti !

    (10) Degemer trenk =

    (1909) FHAB Kerzu 355. an digemer trenk ha kasaüz o deuz great tud ar C'houarnamant da Lizer Eskipien Frans var ar skoliou.

    (11) Degemer birvidik : accueil agité, rugueux.

    (1889) ISV 354. e doare da rei eun digemer birvidik d'ar forbanet.

    (12) Sal-degemer : salon.

    (1939) MGGD 28. Pa en em gavas an diaveziad er sal-zegemer.

  • degemer .2
    degemer .2

    v. tr. d.

    (1) Recevoir.

    (1864) SMM 85. ar maro a ia d'ho skei, ha n'ho tiguemerin ket em reposvan.

    (1907) PERS 262. Ho digemeret a rea gant kalz a blijadur. ●(1911) BUAZperrot 428. pa wele ne zigemeret ket tear awalc'h e gomzou e rea miraklou d'o c'hennerzi.

    (2) Loger.

    (1659) SCger 175a. tiquemeret, tr. «loger.» ●(1732) GReg 9b. Accueillir, tr. «Diguemeret.» ●Accueillir bien, tr. «Diguemeret èrvad.»

  • degemerañs
    degemerañs

    f. =

    (1901) GKLA 7. Jezuz a-neus deurveet ober digemerans / Evit bezan hon mignon ha zoken hon bevans.

  • degemerer
    degemerer

    m. –ion Récepteur.

    (1907) BOBL 28 décembre 170/2b. daoust da glemmou ar c'haser ha da re an digemerer. ●(1980) LLMM 210/258. marv ar roer, marv an degemerer.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...