Devri

Recherche 'pen...' : 384 mots trouvés

Page 7 : de pennsoner (301) à pensezin (350) :
  • pennsoner
    pennsoner

    [penn + soner .2]

    m. –ion (musique) Chef de «bagad».

  • pennstêr
    pennstêr

    [penn + stêr]

    f. –ioù (hydrologie) Rivière principale.

    (1931) CDFi 22 août. an Aon, penn-stêr ar vro, hag he c'henstêriou an Ellez, ar Wanez, ar Fao hag ar Skwirio.

  • pennstur
    pennstur

    [penn + stur]

    m. –ioù Maxime, principe, précepte.

    (1931) VALL 592a. Principe moral, tr. penstur-buhezegez m.»

  • pennsturienn
    pennsturienn

    [penn + sturienn]

    f. –où Maxime, principe, précepte.

    (1931) VALL 592a. Principe moral, tr. pensturienn f.» ●(1960) BAHE 25/18. hervez ar bennsturienn anavezet mat : «Cujus regio, ejus religio» (Pep bro a rank dibab relijion he mestr).

  • pennsturier
    pennsturier

    [penn + sturier]

    m. –ion Directeur principal.

    (1913) PRPR 40. Kermarker a oa «penn-sturier» braz ar goueliou-ze. ●(1931) VALL 220b. principal directeur, tr. «pensturier

  • penntoullig
    penntoullig

    [penn + toullig]

    M. (jeu) C’hoari penntoullig : faire le poirier.

    (1857) CBF 125. C’hoari penn-toullik, tr. « Rester debout sur la tête et sur les mains, les pieds en l’air. » ●(1876) TDE.BF 627b. C’hoari penn-toullik, tr. «jeu d’enfants, qui consiste à se tenir sur la tête et sur les mains, et les pieds en l’air.» ●(1880) REC IV/164. c'hoari penn-toullik, litt. faire un petit trou dans le pré avec sa tête.

    (1927) GERI.Ern 295. ober ou c'hoari penbourdel, -ig, pentoullig se tenir la tête en bas les pieds en l'air.

  • penntoupenn
    penntoupenn

    s. –ed (ichtyonymie) Tacaud.

    (1931) VALL 724a. Tacaud, tr. «pentoupen (Bréhat).»

  • penntrok
    penntrok

    [brpm peenn-troque < penn + trok]

    m.

    (1) Soulte.

    (1744) L'Arm 365a. Soute, tr. «Peenn-troque

    (1934) BRUS 286. Une soulte, tr. «ur pentrok, m.»

    (2) E penn-trok : en échange.

    (1744) L'Arm 121a. En-échange, tr. «É-peenn-troque

    (1969) BAHE 60/32. Bez' o deveze da reiñ e penn-trok a voued, bep seurt bitrakoù.

  • pennvadaouiñ
    pennvadaouiñ

    [penn + badaouiñ]

    v. tr. d. Abasourdir.

    (1931) VALL 2a. Abasourdir, tr. «pennvadaoui

  • pennvaoutet
    pennvaoutet

    [penn + maoutet]

    adj. Assommé.

    (1908) NIKO 105. Hag e goéh, penveudet. ●(1924) NOLU 30. El un dén penveudet.

  • pennvaoutiñ
    pennvaoutiñ

    [penn + maoutiñ (voir maoutañ)]

    v. tr. d.

    (1) Assommer.

    (1931) VALL 2a. Abasourdir, tr. «pennveudi V[annetais].»

    (2) sens fig. Faire tourner la tête.

    (1912) BOEG 88. Diaul er plijadurieu en des ean penveudet, tr. «Le démon du plaisir l'a séduit.»

  • pennvarner
    pennvarner

    [penn + barner]

    m. –ion Surintendant.

    (1942) LANB 16. penn-barner lezvarn ar Roue.

  • pennvat
    pennvat

    [penn + mat]

    m. & adv.

    I. M.

    (1) Succès, réussite.

    (1839) BESquil 128. Ur pèn-vad quer pront én un affær quen diæz ha quen dangerus e oé bet sellet èl ur miracle. ●174. guet mui a vonheur hac a bèn-vad.

    (1904) DBFV 179b. mui a ben-vat, tr. «plus de succès.» ●(1931) VALL 713a. Succès (…) réussite, tr. «penn-mat (et –vat par abus) m.»

    (2) Kas da bennvat : faire aboutir.

    (1963) BAHE 35/6. Ma sikouro kas da bennvat ar gelennadurezh a gaver e Lizher-Meur ar Pibien.

    II. Adv. A-bennvat.

    (1) Sellout udb. a-bennvat : avoir de la considération pour qqc.

    (1861) BSJ 84. èlcé carg ur receuour ér Judé ne oé quet sellet a ben-vad.

    (2) Kemer ub. a-bennvat : savoir y faire avec qqn, le prendre du bon côté.

    (1861) BSJ 286. Guet a dud e gouéh dônnoh péh dôn ér fallanté, rac n'en dint quet bet queméret a ben-vad !

  • pennveleg
    pennveleg

    [penn + beleg]

    m. pennveleion (religion) Grand-prêtre.

    (1857) AVImaheu 4. Dastum e ras er Pen-Vèlean hag en Scribed.

  • pennvelen
    pennvelen

    [penn + melen]

    s. (botanique) Séneçon.

    (1934) BRUS 267. Le séneçon, tr. «er benvelén, f.»

  • pennverour
    pennverour

    [penn + merour]

    m. –ion Surintendant.

    (1931) VALL 718b. Surintendant, tr. «penverour

  • pennvezv
    pennvezv

    [penn + mezv]

    adj. Éméché.

    (1890) MOA 208b. A demi (presque) ivre, tr. «penn-veo

  • pennvezviñ
    pennvezviñ

    [penn + mezviñ]

    v. tr. d. Enivrer.

    (1957) DSGL 4. Pennvèuet on bet deoh, tr. «Tu m'as enivré.»

  • pennwele
    pennwele

    [mbr pen guelè, brpm pen vele, pen guele < penn + gwele]

    m. –où

    (1) Traversin.

    (1659) SCger 32b. coucin, tr. «pen vele pluôn.» ●(c.1718) CHal.ms i. cheuet, tr. «pen gulé, tresplec, trespluec a sarz[eau].» ●(1732) GReg 162b. Chevet, traversin de lit (S'il n'est pas de plumes, mais de balle, de boure, &c.), tr. «Penn-vele. p. penn-velëou

    (1846) DGG 66. o velc'hi gant o daëlou ar vein a zerviche da beurele (lire : benvele). ●119. o velc'hi gant o daëlou ar c'hoat a zervich dezo da benvele. ●(1852) MML 112. dindan he ben-goele. ●(1864) SMM 25. mervel he benn harpet gant daou benvele. ●(1876) TDE.BF 508a. Penn-wele, s. m., tr. «traversin.» ●(1877) BSA 21. Var ho penn-vele. ●(1894) BUZmornik 94. eur mean a zerviche d'ezhan da benn-vele. ●(18--) SAQ I 142. sevel en he gouazez ha kueza kerkent var he benn-vele.

    (1907) PERS 168. dindan he benn vele.

    (2) Chevet.

    (1633) Nom 167a. Pluteus : le cheuet du lict : vn pen guelè, treuspluet.

    (1659) SCger 25a. cheuet, tr. «pen guele

    (1876) TDE.BF 508a. Penn-wele, s. m., tr. «Chevet du lit.»

    (3) Oreiller.

    (1876) TDE.BF 508a. Penn-wele, s. m., tr. «oreiller.»

    (4) plais. Titre (d'un ouvrage).

    (1877) FHB (3e série) 29/228b. petra zinifi penn-vele ar scrid-man.

  • pennwir
    pennwir

    [brpm penvir-, penn-vir < penn + gwir .2]

    M. -où, –ioù Redevance annuelle.

    (1689) DOctrinal 196. hac an oll terroüer eux à ac’h, é gouelet Leon, gant an oll rentou, ha penvirou pere ayoa dléet d’an douarou-se. ●(1732) GReg 804b. Chef-rente, tr. «Penn-vir. p. peñviryou, peñvirou. piñvir. piñvirou. Van[netois] peeñüiréü.» Païer des chefs rentes, tr. «Paëa pennviryou. pæa pennvirou. Van[netois] pæein peennüiréü

  • pennwirionez
    pennwirionez

    [penn + gwirionez]

    f. Axiome.

    (1931) VALL 52b. Axiome, tr. «penwirionez f.»

  • pennwrizienn
    pennwrizienn

    [penn + gwrizienn]

    f. pennwrizioù

    (1) (botanique) Racine principale.

    (1931) VALL 615b. Racine principale, tr. «penwrizienn

    (2) sens fig. Cause principale.

    (1876) TDE.BF 507a. Penn-grisienn, s. m., tr. «Origine ou source, cause principale.»

  • peñs
    peñs

    m. –où (anatomie)

    I.

    (1) Fesse.

    (1633) Nom 22b. Natales, clunes, sedes : les fesses : an fesquennou, pençou, terçou.

    (1732) GReg 406a. Fesse, tr. «Peñçz. p. pençzou.» ●406b. Fesser, donner sur les fesses, tr. «rei var ar pençzou.» ●(1741) RO 786. gant eur bot guial me a ray do penso / Eb é sortio ar guad eus trou ô lero. ●(17--) EN 786. ma sreid ous o peinso, tr. «mes pieds contre vos fesses.»

    (1847) MDM 342. pensou eur c'hemener !

    (2) Pleg ar peñsoù : la raie des fesses.

    (1964) LLMM 107/416. hag e reas ur c'hempenn da bleg e beñsoù.

    II.

    (1) Bezañ plat evel peñsoù ur c’hemener : être très plat.

    (1847) MDM 342. E koezi da unan var an douar, plad edoare pensou eur c’hemener !

    (2) Bezañ ar c’heler en he feñsoù : avoir le feu aux fesses.

    (17--) FG I 29 (Lu) P. Kerenveier. Mar goussac’h, va breur ar boan zo oc’h evessaat cundu daou fumellen… ispitial ho nises, Margot… me grèd échoum ar c’heler en è bensou.

  • peñsad
    peñsad

    m. –où Fessée.

    (1876) TDE.BF 508b. Peñsad, s. f., tr. «Fessée.»

    (1924) FHAB C'hwevrer 63. an dintin goz he-unan a roe d'ezan pensadou pa en deveze graet droug. ●(1931) VALL 301a. Fessée, tr. «péñsad

  • peñsailhet
    peñsailhet

    adj. = (?) graet peñse (?) peñseliet (?).

    (1958) BRUD 4/16. heñvel ouz eur vag peñsailhet, jaret el lehid.

  • peñsata
    peñsata

    v. tr. d. Fesser.

    (1876) TDE.BF 508b. Peñsada, v. a., tr. «Donner le fouet sur les fesses d'un enfant.»

    (1931) VALL 301a. Fesser, tr. «peñsata

  • peñse
    peñse

    m. –où

    I.

    (1) Naufrage à la côte.

    (1659) SCger 83a. naufrage, tr. «pence, puce.» ●162a. pace, tr. «naufrage.» ●163b. pence, tr. «naufrage.» ●(1732) GReg 120a. Bris, brisement, ou perte d'un vaisseau à la côte, tr. «Pencè. p. pencëou. pacè. p. pacëou. (Le premier mot est de Leon, le second est de corn[ouaille].» ●652a. Naufrage, tr. «Pence. p. penceou. pace. p. paceou

    (1876) TDE.BF 508b. Peñse, s. m., tr. «Naufrage.»

    (1910) ISBR 131. ma ne gollé ket mistr el lestr ou buhé er pesé. ●(1920) KZVr 358 - 11/01/20. peuse, e lec'h «pense». ●(1934) BRUS 283. Un naufrage, tr. «ur pesé –ieu

    (2) Ober peñse : faire naufrage.

    (1732) GReg 120a. Faire bris, échoüer, se perdre à la côte. (Parlant de Vaisseaux, tr. «Ober péncè. ober pace.» ●652a. Faire naufrage, tr. «ober pence. ober pace.» ●713b. Perir, faire naufrage, tr. «ober pence

    (1869) SAG 17. n'o peffe great eur pense trist.

    (1911) BUAZperrot 468. teir gwech am eus great pense.

    (3) Épave.

    (1732) GReg 248a. Debris, parlant de vaisseaux perdus, tr. «Pence. p. pencëou. pace. p. pacëou

    (1869) SAG 18. Petra eo eur pense ? Eul lestr eat da skei oud eur garreg.

    (1985) OUIS 53. Ils reçurent le droit de ramasser les épaves, tr. « pense ». ●132note. Pense (prononcer pinsé), tr. « épave, tout ce qui arrive à la côte ».

    (4) Mont d'ar peñse : aller à la côte ramasser les bris de naufrage.

    (1732) GReg 120a. Aller au bris, tr. «Mont d'ar pénce. mônet da'r pace

    (1902) TMJG 344. n'eont marfad d'ar peusse met en defot da gad welloc'h da dastum.

    (5) Naufragé.

    (1925) BILZ 144. dre eno e tostaio eus an daou bunse. ●173. an daou bunseo a oa en o gwele.

    (6) Peñse-an-aod : bris arrivé à la côte.

    (1985) OUIS 132. Ce qui arrivait à la grève était appelé à Ouessant le pense an aod.

    II. Adj.

    (1) Attr. par ext. Bezañ peñse : être en ruine.

    (1772) KI 298. an ilis m'ema 'n dra man / a yoa pence pel-so, tr. «L'église en question était une épave depuis longtemps.»

    (2) Épith. Épave.

    (1924) BILZbubr 43-44/1028. Izabel ha Bilzig o devoa diochet ar gwin punse.

    III. sens fig.

    (1) Désordre.

    (1877) FHB (3e série) 4/27b. ken na gouez erfin Ian e creiz ar pense en deuz great.

    (2) Mauvais état, piteux état.

    (1868) FHB 201/357b. goël en petreure pensé ec'h on mé laquet gant tomder an anv.

    IV. Ober peñse e Porzh-Levn : faire naufrage au port. Cf. ober kazeg e-kreiz ar porzh. Cf. le dicton donné par VALLsup 171 : An hini a ra peñse e Porz-Leün, N'eo ket ar mor her c'hlask 'met an douar end-eeün, tr. « Celui qui fait naufrage au «Port-aux-Eaux-Unies» Ce n'est pas la mer qui le cherche, mais bien la terre ». Dicton (Perrot).

    (1942) VALLsup 120. Faire naufrage au port, tr. F. Vallée «ober peñse e Porz-Levn T[régor] (de levn uni).»

  • peñsea / peñseal
    peñsea / peñseal

     

    (1) V. intr. Chercher, ramasser des bris de naufrage.

    (1924) BILZbubr 41/944. o punseal e-touez ar bezin dizol. ●(1924) BILZbubr 42/975. o-daou ec’h ênt da bunseal, pa vije groz ar mor. ●(1925) FHAB Du 429. Katell a bensae ato. ●(1939) KTMT 15. Fanch a gar peñsea. ●16. Peñsea a reont eus an dra-se.

    (2) V. tr. d. Rechercher (qqc. perdu en mer).

    (1925) BILZ 149. Gant Yann eo bet a-hed an ôd evit punseal e ronvioù.

  • peñsead .1
    peñsead .1

    m. peñseidi Naufragé.

    (1931) VALL 491a. Naufragé, tr. «péñsead pl. –eidi

  • peñsead .2
    peñsead .2

    m. –où Épave.

    (1939) KTMT 16. Peñsea a reont eus an dra-se, daoust ma ve reisoc'h lavarout : peñseadi, dastum peñseadou.

  • peñseadeg
    peñseadeg

    f. –où Naufrage (d'une flotte).

    (1931) VALL 491a. Naufrage d'une flotte, tr. «péñseadeg

  • peñseadenn
    peñseadenn

    f. –où Naufrage.

    (1931) VALL 491a. (un) Naufrage, tr. «péñseadenn

  • peñseadiñ
    peñseadiñ

    v. intr. Chercher, ramasser des bris de naufrage.

    (1939) KTMT 16. Peñsea a reont eus an dra-se, daoust ma ve reisoc'h lavarout : peñseadi, dastum peñseadou.

  • peñseal .1
    peñseal .1

    voir peñsea

  • peñseal .2
    peñseal .2

    voir peñseañ

  • peñseañ / peñseal
    peñseañ / peñseal

     

    (1) V. intr. Faire naufrage.

    (1732) GReg 120a. Faire bris, échoüer, se perdre à la côte. (Parlant de Vaisseaux, tr. «Péncèa. pr. pencéet.» ●652a. Faire naufrage, tr. «Pencea. pr. penceet.» ●713b. Perir, faire naufrage, tr. «Pencea. pr. penceët. (Cor[nouaille] pacea. pr. paceët

    (1869) FHB 220/86b. Sonjal a rea dezhi he guelet ive o pensea. ●(1876) TDE.BF 508b. Peñsea, v. n., tr. «faire naufrage.»

    (1911) BUAZperrot 165. pa venne o lestr pensea.

    ►sens fig.

    (1906) KANngalon Mae 103. Mari a viro na deufe ho ene da bensea ouz ar pec’hed.

    (2) V. tr. d. Submerger, engloutir.

    (1930) KANNgwital 334/455. eun tarz mut a zailhas varnezi [ar vag] hag he fenseas en eun taol kount.

  • peñseer
    peñseer

    m. –ion Naufrageur.

    (1744) L'Arm 229b. Maraudeur, tr. «Pésséourr.. ssérion

    (1931) VALL 491a. Naufrageur, tr. «péñseer pl. ien

  • peñseet
    peñseet

    adj. Naufragé.

    (1869) FHB 223/110b. An dud penseet ne ouient ket e peleac'h e oant. ●(1874) FHB 496/203a. N'euz eno na paotred ar c'hil crog, na lazerien martoloded penseet.

  • peñseg
    peñseg

    m. –ed, peñseion Homme fessu.

    (1732) GReg 406b. Fessu, uë, qui a de grosses fesses, tr. «pençzeq. p. pençzéyen, pençzégued

    (1876) TDE.BF 508b. Peñsek, s. m., tr. «Celui qui a de grosses fesses, fessu.»

    (1931) VALL 301a. Fessu, tr. «péñseg subs. pl. eien

  • peñsegez
    peñsegez

    f. –ed Femme fessue.

    (1876) TDE.BF 508b. Peñsegez, s. f., tr. «Celle qui a de grosses fesses.»

  • peñsek
    peñsek

    adj. Fessu.

    (1732) GReg 406b. Fessu, uë, qui a de grosses fesses, tr. «pençzeq

    (1876) TDE.BF 508b. Peñsek, adj., tr. «Celui qui a de grosses fesses, fessu.»

    (1931) VALL 301a. Fessu, tr. «péñsek

  • peñsel
    peñsel

    m. –ioù

    (1) Rapiéçure.

    (1499) Ca 155a. Pencel. g. tabon.

    (1659) SCger 163b. pencel, tr. «piece.» ●(1732) GReg 721b. Piece qu'on met à un habit déchiré, à un bassin percé &c., tr. «Peñcel. p. peñcelyou. Van[netois] pecell. p. pecellyëu. picell. p. yëu.» ●Mettre piece sur pieces, tr. «Lacqât peñcell var beñcell

    (1868) FHB 169/97a. evel ma caver avechou eur pensel iac'h bennag etouez ar pillou. ●(1876) TDE.BF 509a. Peñsel, s. m., tr. «Pièce pour raccommoder un vêtement, un meuble, une poêle, etc. ; pl. iou

    (2002) TEBOT 130. Un hiviz lien stoup / Ha warni kant mil bese.

    (2) par ext., fam. Galon.

    (1874) FHB 488/143a. eil mistri e vouemp great, gant eur pensel aour aze var hor manch.

    (3) sens fig. (en plt de qqn) Peñsel fall : mauvais sujet.

    (1868) FHB 159/23a. ia, klevout a reom ive brema en or bro gristen peselyou fall ha difeiz o c'hoapaat Doue. ●(1868) FHB 162/45a. mar teuffe eur pesel fall benâg da zikrial.

  • peñseliadur
    peñseliadur

    m. –ioù Rapiéçage.

    (1732) GReg 775a. Rabillage, rabillement, racommodage, tr. «peñcelyadur. Van[netois] picelyadur

  • peñseliañ / peñseliat
    peñseliañ / peñseliat

    v. tr. d.

    I. Raccomoder, rapiècer.

    (1499) Ca 155a. g. tabonner. b. pencelyaff.

    (1659) SCger 100a. rabiller, tr. «penceliat.» ●163b. penceliat, tr. «rapetacer.» ●(1732) GReg 721b. Mettre des pieces à &c., tr. «Peñcelya. pr. peñcelyet. Van[netois] picelyeiñ. pecelyeiñ.» ●775a. Rabiller de vieux souliers, de vieux habits, tr. «Van[netois] picelyeiñ. picelyat. ppr. et.» ●(1790) MG 174. é pinceliad (...) dillad hé dén.

    (1876) TDE.BF 509a. Peñselia, peñseliat, v. a., tr. «Rapiécer, raccommoder, parlant des vêtements, des casseroles, meubles, etc.» ●(1877) EKG I 291. penselia dillad ho zud. ●(1896) GMB 471. pet[it] Trég[uier] péselat et féselat racommoder, rapiécer.

    (1910) MAKE 25. da benzelia, da dapouna dilhajou ha kreziou.

    II.

    A. par ext.

    (1) Remettre en état, rhabiller, réparer.

    (c.1718) CHal.ms i. carler des souliers, tr. «picelat botteu.» ●(c.1718) CHal.ms iii. rhabiller, tr. «ausein, reparein, guellat, pinceliat

    (1882) BAR 213. eur chapel benag (...) savet abaoe pell amzer, int deuet da zispenn gant ar gozni, hag eo bet red ho fenselia pe ho zevel a nevez.

    (2) Boucher les trous du chemin.

    (1973) KOBL 197. (Plougerne) o kempenn an hent-praz, ha neuze e veze tollet kuchenn vein amañ, kuchen vein ahont, e-lec'h ma veze toullet eun tammik, setu e veze peñseliet.

    B. sens fig.

    (1) Boucher les trous.

    (1870) MBR x. re all a zistag aliez ar pez ne gavont ket a ve brao er marvaillou, evit ho fenselia gant traou all kaeroc'h, war ho mennoz. ●(1874) TLK I FHB 481/88a. Penselia a rea ive ar pilligou.

    (2) Médire de.

    (1925) FHAB Mezheven 221. Met ma tigouez gantan penseliat an nesan.

    III. Peñseliat korfenn ub. : médire d’une femme.

    (1912) MMKE 163 (Ku) F. Kadored. me a labourfe drant / Da beseliat a-zoare korven Janned ha Fant.

  • peñseliat
    peñseliat

    voir peñseliañ

  • peñselier
    peñselier

    m. –ion Raccomodeur.

    (1659) SCger 100b. rabilleur, tr. «pencelier.» ●(1732) GReg 775a. Rabilleur, rapetasseur, tr. «peñcelyèr. p. peñceléryen. Van[netois] picelyour. p. yon, yan

  • peñseliet
    peñseliet

    adj.

    (1) Rapiécé.

    (1907) PERS 98. gant he soudanen penseilet. ●(1909) KTLR 16. eur bragou penseillet. ●(1959) BRUD 10/7. Ar mogeriou, a dlee beza eur blijadur o gwelet, a zo bremañ pennsailhet, distrantell evel lavreg ar Bi-Loiz.

    (2) = staget ouzh ur peñsel (4).

    (1904) LZBg Gwengolo 218. Inou [ér hreu] é hes pear éjon peinsellet é takenéein.

  • peñseüs
    peñseüs

    adj. Qui produit des naufrages.

    (1931) VALL 491a. Qui produit des naufrages, tr. «péñseüs

  • Peñsez
    Peñsez

    n. de l.

    (1) (rivière) Penzé.

    (1914) FHAB C'hwevrer 57. Var douar Sant Thegonnek e tu an anter-noz etre Taule ha Gwiklan, var eun dosen hag a walc'h he zreid e dour ster ar Penze ha ster Coatoulsac'h. ●(1925) FHAB Genver 38. a-raok paka Koad-ar-Roc'h ha ster ar Penze. ●(1971) TONA.morl 5. aberiou ar Beñsez, tr. «basse, roche.» ●(1985) MARE 67. war stêr ar Peñzez.

    (2) Penzé (Taulé).

    (1869) FHB 238/227a. En eur zont euz Callot hag o c'heuil eur vouazic vor a bign en douar, ne gevomp netra var hon hent beteg erruout e bourk Penze. ●(1869) FHB 250/322a. pa zeuer euz Penze da Gastel.

  • peñseziñ
    peñseziñ

    v. intr. S'échouer.

    (1920) MVRO 20/1b. Tud beuzet eus an Afrik a zeu bemdez da bensezi war an aochou.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...