Devri

Recherche 'kou...' : 462 mots trouvés

Page 3 : de kouezan (101) à kougoulian (150) :
  • kouezañ
    kouezañ

    voir koueziañ

  • kouezerez
    kouezerez

    f. –ed Lavandière.

    (1659) SCger 18a. buandiere, tr. «couezerés

  • kouezh .1
    kouezh .1

    m.

    (1) Action de tomber, chute, tombée.

    (1732) GReg 163b. La chute des eaux, tr. «Ar c'hoüez eus an douréyer.» ●164a. La cheute dans le peché, tr. «Ar c'houez èr pec'hed.»

    (1849) LLB 1029. Me huél avel ur hoeh, a ziar ar varlen, / Chistr douzoh eid er mél é ridek a houlenn.

    (1931) VALL 122b. Chute, tr. «kouez m.» ●(1957) DSGL 175. De gouéh en dél, tr. «La chute des feuilles.»

    (2) Éboulement.

    (1732) GReg 312b. Eboulement, chûte de terre & de murailles, tr. «Van[netois] coëh

  • kouezh .2
    kouezh .2

    voir kouezhañ

  • kouezh-dour
    kouezh-dour

    m. (hydrologie) Chute d'eau.

    (1868) FHB 173/133a. E kichen ar chapel-ze ez euz ar pez a c'halver eur c'houez-dour. ●(1876) TDE.BF 366b. Kouez-dour, s. m., tr. «Cascade.»

    (1904) BOBL 24 décembre 14/3a. e kasaz ar vag re dost d'ar c'houez-dour.

  • kouezhadeg
    kouezhadeg

    f. –où Chute collective.

    (1931) VALL 122b. Chute (de plusieurs, de feuilles, etc.), tr. «kouezadeg f.»

  • kouezhadenn
    kouezhadenn

    f. –où Chute.

    (1903) MBJJ 164. taerved koueaden Jezus. ●(1906) BOBL 10 novembre 111/3b. Koueaden marvel. ●(1931) VALL 122b. (une) chute, tr. «kouezadenn f.»

  • kouezhajoù
    kouezhajoù

    plur.

    (1) Chutes, déchets.

    (1957) PLBR 50. kouezachou, tr. «chutes, déchets.»

    (2) Fruits tombés des arbres.

    (1962) EGRH I 42. kouezhachoù pl., tr. « fruits tombés des arbres. »

  • kouezhañ / kouezhiñ / kouezhel / kouezh
    kouezhañ / kouezhiñ / kouezhel / kouezh

    v.

    I. V. intr.

    (1) Tomber, choir, chuter.

    (1499) Ca 39a. Coezaff. g. cheoir. ●Coezaff atreux. g. choir de trauers. ●(c.1500) Cb 42a. ga. qui trebuche souuent. b. nep en nem laes da coesaff alies. ●(1530) Pm 114. Maz coezsont a pep tu gant hu en ho ruou. tr. « De sorte qu'ils tombaient avec des cris dans leurs rues. » ●266. er dre tra certen ma nen greont / Cougant gant an stroez ez coezhont, tr. «Car, chose certaine, s'ils ne le font, / Sûrement ils tomberont dans les broussailles.» ●(1557) B I 327. A ban oa an Aelez coezet, tr. «Depuis la chute des anges.» ●(1576) Cath p. 1. peheny a tal quement da lauaret euel trebuch pe couezaff, tr. «qui vaut autant à dire comme ‘trébucher' ou ‘tomber'.»

    (1659) SCger 118b. tomber, tr. «coueza.» ●138b. coueza, tr. «tomber.» ●(16--) JV 76. a pan dedy en ping ar fé en ôgos da quesan. ●(1732) GReg 161a. Cheoir, tomber, tr. «Coüeza. pr. coüezet Van[netois] coëhein. pr. coëhet.» ●927a. Tomber, cheoir, tr. «Cuëza. pr. cuezet : communément on prononce : couëza. pr. couezet. Trég[or] couëhañ. H[aute] Cor[nouaille] coëhel. pp. coëhet. Van[netois] coëheiñ

    (1904) SKRS I 19. ha da goueza en dour. ●(1913) AVIE 74. koéh er floskér. ●(1929) MKRN 87. Bragou-berr Glodig a gouev e ronchenn an daol, tr. «la culotte courte de Glodig glisse sous la table.»

    ►sens fig.

    (1621) Mc 78. cuitait pep occasion á grahe deoch couezaff en pechet.

    (1821) SST 68. guet eun a gouehel ér schisme. ●(1849) LLB 148. Lausket ur sel de goeh ar hou kaih bugalé. ●(1855) BDE 150. Mar da doh ha couéhel ér pehed.

    (2) (en plt d'un objet) Kouezhañ gant ub. a : tomber des mains.

    (1906) HPSA 54. Er forh houarn e goéh geti a hé dorn.

    (3) (en plt d'un cours d'eau) Se jeter.

    (1633) Nom 246a. Ostium fluminis, fauces : la bouche d'vne riuiere, où elle tombe en mer : guenou an riffier en læch ma deu da couezaff en mor.

    (1906) HIVL 10. Arriù oent él léh ma koéh riolen er velin é stér er Gav. ●(1923) DIHU 143/259. ur riolen e goéh ér Blañoeh. ●(1938) DIHU 321/36. ur oah hag e iè pellikoh de goéh er Blañoeh.

    (4) (en plt de la pluie) Tomber.

    (1790) MG 25. couéh e rei ur grezill enorm.

    (1902) LZBg Meurzh 85. Koéhein e hra glaù liès.

    (5) Diminuer (en nombre, en quantité).

    (1874) FHB 509/307b. Gallout ar romaned er vro-ma a ioa neuze o coeza.

    (1907) PERS 112. lakad an dansou da goueza. ●(1926) FHAB Genver 28. ma n'oun ket evit lakat ar boan-ze da goueza.

    (6) Kouezhañ ouzh ub. : revenir à, être le lot de qqn.

    (1869) HTC 308. An nep ne fell ket dezhan deski, pa gav an dro d'hen ober, a gouezo truez outhan.

    (7) Kouezhañ en e boull : tomber en ruines.

    (1869) SAG 139. an ty-oll a goezaz en he boul. ●(1878) EKG II 56. an toennou o koueza enn ho foull… ●(18--) SAQ I 126. eun ti nevez kouezet enn he boull.

    ►sens fig. Disparaître.

    (1935) ANTO 88. Eun dro bennak koulkoude (…) e kouezas al lidlazadou enn o foull.

    (8) Kouezhañ en e buch : tomber en ruines.

    (1847) BDJ 103. Ha da dempl ho doueou da gweza en he buch.

    (9) Kouezhañ e saouzan =

    (1847) BDJ 55. A-veac'h hen deveus Satan, he lezet heunan, / Na deû Iskariotez da goüeza e saoüzan.

    (10) Kouezhañ war : baisser de prix.

    (1868) FHB 168/96a. e Sant-Briec oa couezet cals var an ed.

    (11) =

    (1977) PBDZ 877. (Douarnenez) a-benn ma kouezhe ar pesked e-barzh e bae Konk, tr. «quand le poisson descendait dans la baie de Concarneau.»

    (12) Arriver, se produire.

    (1792) HS 121. Abret, pé dévéhat, é couéh maleur guet er-ré e ra poén d'ou zut.

    (1920) FHAB Genver 194. e kouezje seiz bloavez kernez war ar vro hag a dagje seiz bloavez frouez a dlee dont en o rôk.

    (13) Kouezhañ àr : aboutir à.

    (1732) GReg 5b. Cette maison aboutit au grand chemin, tr. «Van[netois] En ty-ze e gouëh ar en hent bras.»

    (14) Kouezhañ kompez : concorder.

    (1910) BUJA 44. evit ma velin hag ho c'homzou a goezo kompez gand ho re d'eoc'h-c'houi.

    (15) Kouezhañ war : s'abattre sur.

    (1934) PONT 21. Reûsiou spontus 'zo 'vont da goueza war Bro-C'hall. ●23. ar reusiou fall a zo 'vont da goueza war hor bro.

    (16) Kouezhañ gant ub. : échoir à.

    (1910) ISBR 76. mes Magloér ne blijé ket kalz dehon en tregas e goéh get un eskob. ●(1934) BRUS 59. Echoir (à), tr. «koéhel (get).»

    (17) Kouezhañ gant ub. : arriver à qqn.

    (17--) VO 75. Èl-ce é couéhas guet S. Pierr.

    (18) Kouezhañ da ub. : arriver à qqn.

    (1883) GOB vi. Couéh e hrei quement t'oh èl de sant Augustin.

    (19) Kouezhañ a-blaen =

    (1907) AVKA 214. Mar fell d'it bea parfet, kes da werza oll gement et eus evid en rei d'ar baourien. Neuze ez po un tenzor en env. Goude, deus da heuill anon. An den yaouank a goueas a blen gan ar c'homzo-ze. Mont a reas kuit, leun a dristidigez, rak pinvig a oa ha kalz a danveo dehan.

    (20) Klask an tu da gouezhañ war hent ub. : chercher à croiser le chemin de qqn.

    (1900) ANDP 13. Hag hen da glask an tu da gouean war he hent.

    (21) S'abattre.

    (1849) LLB 347. Aveid harz en ined a goeh ar ou farkeu.

    II. V. tr. d.

    (1) Laisser tomber.

    (1909) TOJA 42. Job, o kouean e ziouvrec'h.

    (2) (jeu) Faire tomber, abattre.

    (1985) AMRZ 261. «Ugent real ouz neb a garo e kouezin eiz kill,» emezañ. / Eiz kill !... Dén e-béd beteg neuze n'e-noa bet kouezet eiz kill !

    (3) (marine) Amener.

    (1979) VSDZ 156. (Douarnenez) da goueiel al lien, tr. (p. 317) «amener la voile.»

    III.

    (1) Kouezhañ evel ur sac'had eskern : voir eskern.

    (2) Kouezhañ evel ur sac'had loaioù : voir loaioù.

    (3) Kouezhañ e veudoù en e zaouarn :voir meudoù.

    (4) Bezañ kouezhet eus lost ar c'harr : voir karr.

    (5) Bezañ kouezhet war ar sablenn : voir sablenn.

    (6) Bezañ kouezhet etre kebr ha toenn : voir kebr.

    (7) Kouezhañ e kas : voir kas.

    (8) Bezañ kouezhet e vrandaeloù : voir brandaeloù.

    (9) Bezañ kouezhet e vannieloù : voir bannieloù.

    (10) Bezañ kouezhet en e vern kaoc'h : voir kaoc'h.

    (11) Kouezhañ e rouedoù ub. : voir rouedoù.

    (12) Kouezhañ en e boull : voir poull.

    (13) Kouezhañ koad war ub. : voir koad.

    (14) Kouezhañ er pal : voir pal.

    (15) Kouezhet an touseg e bailh ar yod : voir touseg.

    (16) Kouezhañ evel glav : voir glav.

    (17) Kouezhañ e gerc'h war e segal : voir kerc'h.

    (18) Lakaat ar brenn da gouezhañ diouzh revr ar sent : voir brenn.

    (19) Kouezhañ ur gelienenn en e laezh : voir kelienenn.

    (20) Kouezhet dezhañ klipenn hag askell : voir klipenn.

    (21) Kouezhañ e lamm ub. : voir lamm.

    (22) Kouezhañ en e bleg kozh : voir pleg.

    (23) Kouezhañ er gaoc'heg : voir kaoc'heg.

    (24) Kouezhet ez eus ur berenn diouti : voir perenn.

    (25) Kouezhet eo he fignon dezhi : voir pignon.

    (26) Gwelet e pe lec'h eo kouezhet ar c'hleuz e park an nesañ : voir kleuz.

    (27) Kouezhañ a ray e c'henoù dioutañ : voir genoù.

    (28) Kouezhañ àr e zent : voir dent.

    (29) Bezañ kouezhet azen e droug marmouz : voir azen.

  • kouezhapl
    kouezhapl

    adj. Qui peut tomber.

    (1499) Ca 39b. Coezabl. g. cheable. ●(c.1500) Cb 42a. g. decheablez. b. coezabl. ●g. cheant. b. coezabl.

  • kouezhel
    kouezhel

    voir kouezhañ

  • kouezhet
    kouezhet

    adj.

    (1) Tombé.

    (1904) BOBL 8 octobre 4/1b. ne weler c'hoaz var ar marc'had nemed an avalaou koueet, an dastumadur, ar re hijet.

    (2) Effondré.

    (1877) EKG I 56. da zellet ouc'h ar mogeriou kouezet.

    (1902) PIGO I 221. en tier kouet. ●(1925) FHAB Du 433. war-zu an ti kouezet. ●(1977) PBDZ 920. (Douarnenez) un ti kouezhet, tr. «une maison effondrée.»

    (3) Divrec'h kouezhet : bras pendants.

    (1732) GReg 709a. Des bras pendans, tr. «Divreac'h couëzet

  • kouezhiñ
    kouezhiñ

    voir kouezhañ

  • kouezhout
    kouezhout

    v. intr.

    (1) Arriver, se produire.

    (1450) Dag 28. An-tra-se a coezo dre vicz, tr. «Celà arrivera par vice.»

    (1783) BV 106. ia teulet ple dious ma ma parllatet / na gose dach gonit besan goas puniset. 816. ja ha teulet ple ne gose dach dalle / pe me ho musuro an eil hac eguille. ●(17--) EN 3625. no contrarijn qued ne guese din pehin, tr. «je ne vous contrarierai pas, pour qu'il ne m'arrive pas de pécher.»

    (1832) JAC.ms 3. na goessé d'ar blaisi bean o devoret, tr. «(GMB 112) de peur que les loups ne les aient dévorés.» ●7. na goaissé da ur ré béan ous on chilo, tr. «(GMB 112) de peur qu'on ne nous écoute.» ●22. na guessé dach pechin, tr. «(GMB 112) de peur qu'il ne vous arrive de pécher.»

    (2) Kouezhañ da ub. : arriver à qqn.

    (1557) B I 685. Cheden an aroez na ra soez a coez dit, tr. «voilà le sort qui t'est réservé, ne t'en étonne pas.» ●(1580) G 745. Ez coezhe dymp goall evalse, tr. «Que le malheur nous tombera ainsi.»

    (3) Kouezhout gant ub. : arriver à qqn.

    (1790) MG 106. mæs ne garehèn quet ma couéhehai er péh e zeziran, gueneinguet er-ré-ral. ●172. en dud e rai goab a hanan, hac e larai é veritén er péh e oai couéhet gueneign. ●334. Doué ne bermettou quet ma couéhou droug guet-t'ai. ●(1790) Ismar 213-214. monet guet un hènd é péhani é couéhou droug guet-t'ou. ●(17--) TE 240. un accidand e oai couéhét guet-ou.

    (1903) EGBV 141. Mar koéh get hé, tr. «s'il leur arrive.»

    (4) Kouezhout gant : revenir à.

    (18--) CST 60. ar blouzenn a gouezas gant Jonas.

    (1924) FHAB Gwengolo 335. An eil eus e botred, Yvon, a gouezas gantañ e zanvez.

  • kouezhus
    kouezhus

    adj. Sujet à tomber.

    (c.1500) Cb 42a. g. cheant. b. coezus.

  • koueziad
    koueziad

    m. -où Linge d’une lessive.

    (1962) EGRH I 42. koueziad m. -où, tr. « linge d’une lessive. »

  • koueziadenn
    koueziadenn

    f. -où

    (1) Linge d’une lessive.

    (1962) EGRH I 42. koueziadenn f. -où, tr. « linge d’une lessive. »

    (2) Blanchissage (du linge).

    (1962) EGRH I 42. koueziadenn f. -où, tr. « blanchissage. »

  • koueziañ / kouezañ
    koueziañ / kouezañ

    [mbr couuezaff, brpm coüezya < kom- + gwez .1 (= kouez .1) + -añ / -iañ .5 dont le sens ancien aurait été « arranger » (DEBM 256, DGVB 185a)]

    V. tr. d.

    (1) Lessiver.

    (1499) Ca 49b. Couuezaff. g. buyer faire lexiue.

    (1732) GReg 125a. Faire la buée, faire la lessive, tr. «Coüezya. pr. coüezyet

    (1876) TDE.BF 366a. Kouesia, koueza, v. n., tr. «Faire la lessive.»

    (1925) FHAB Mae 186. e dour meur ar binijenn e kouezient o eneou kailharet.

    (2) sens fig. Koueziañ e benn da ub. : passer un savon à qqn.

    (1732) GReg 565b. Laver la tête à quelqu'un, lui faire une verte réprimande, tr. «Couëzya e benn da ur re

  • kouezier
    kouezier

    [kouez .1 + -er / -ier .6]

    M. –ion Blanchisseur.

    (1876) TDE.BF 366a. Kouesier, kouezer, s. m., tr. «Blanchisseur de linge sale.»

  • kouezierez
    kouezierez

    [brpm couerés, coüezeurès < kouez .1 + -erez .3]

    F. –ed Laveuse.

    (1659) SCger 72b. lauandiere, tr. «couerés.» ●(1732) GReg 98a. Blanchisseuse, tr. «coüezeurès. p. coüezeuresed. coüezerès. p. coüezeresed.» ●124b. Buandiere, blanchisseuse, tr. «coüezeurès. p. coüezeuresed

    (1889) ISV 402. unan euz ar c'houezierezed.

  • kouezierezh .1
    kouezierezh .1

    [brpm coüezérez < kouez .1 + -erezh / -ierezh .1]

    F. –ioù Buanderie.

    (1732) GReg 124b. Buanderie, lieu dans la maison pour faire la lessive, tr. «Coüezérez

    (1905) HFBI 234. hé zéjont da Géranros, é parrès Kerber da zelc'her couëchérés. ●(1931) VALL 96a. Buanderie, tr. «kouëzerez f. pl. ou

  • kouezierezh .2
    kouezierezh .2

    m. Lessivage.

    (1962) EGRH I 42. kouezierezh m., tr. « lessivage. »

  • koufañ
    koufañ

    v. tr. d. Gaspiller.

    (1996) VEXE 172. «koufa a ra an traou !» (il gaspille les choses, en l'occurrence, la paille).

  • koufaot
    koufaot

    s. Jointure.

    (1464) Cms (d’après GMB 125). Couffaut et jointur, tout vng.

  • koufapl
    koufapl

    adj. Coupable.

    (1499) Ca 29a. Cablus et confabl tout vng ibi vide. ●42b. Couffabl. g. coupable.

    (1659) SCger 33a. coupable, tr. «coûnfabl.» ●(1732) GReg 186a. Communiquer aux pechez d'autruy, tr. «beza couñfabl qer couls hac ar re all.» ●222b. Coupable, tr. «Couñfabl

  • koufoc'h
    koufoc'h

    s. (cuisine) Fars.

    (1732) GReg 398a. De la farce cuite en un sac dans la marmite, pour manger avec de la viande, à la mode de Leon, tr. «(A Oüessant : couffoc'h

    (1876) TDE.BF 366b. Kouffoc'h, s. m. Ouess[ant], tr. «Fars au lard, mets des gens de la campagne.» ●(1890) MOA 262b. Fard, ou Fars, Mets breton (à Ouessant), koufoc'h, m.

    (1909) BROU 237. (Eusa) Fars Jamais je n'ai entendu ce mot koufoc'h, et ma vieille mère que je viens d'interroger ne l'a pas pas entendu davantage.

  • koufon
    koufon

    adj. Prodigue.

    (1931) VALL 223b. Dissipateur, tr. «koufon.» ●595a. Prodigue, tr. «koufon

  • koufoner
    koufoner

    m. –ion Dissipateur.

    (1931) VALL 223b. Dissipateur, tr. «koufoner

  • koufonerezh
    koufonerezh

    m. Gaspillage, prodigalité.

    (1931) VALL 223b. Dissipation, action de gaspiller, tr. «koufonerez m.» ●595a. Prodigalité, tr. «koufonerez m.»

  • koufonet
    koufonet

    adj. Qui n'est plus bon.

    (1924) NFLO. détérioré (endommagé) p. ex. pain moisi, sec, qu'on ne peut employer, tr. «koufounnet

  • koufoniñ
    koufoniñ

    v. tr. d. Gaspiller.

    (c.1825/30) AJC 3948. coufounin quemend a vadou.

    (1931) VALL 223b. Dissiper, gaspiller, tr. «koufoni.» ●595a. Prodiguer, tr. «koufoni

  • koufont
    koufont

    m. –où Fondrière.

    (1732) GReg 423a. Fondriere, terre molle & tremblante, où l'on enfonce, tr. «Coufond. p. coufonchou

    (1931) VALL 311b. Fondrière, tr. «koufont m.»

  • koufr
    koufr

    m. –où

    I. (ameublement)

    (1) Coffre.

    (1633) Nom 134a. Vestiarium : casse ou arche à garder habillements : vn coufr, pe arch, euit lacquat habillamantou, pe dilladou. ●168b. Riscus : coffre couuert de peaux : coufr goloet á crechin.

    (1659) SCger 27b. coffre, tr. «couffr, p. iou.» ●(1732) GReg 178a. Coffre, piece de meuble, tr. «Couffr. p. couffrou.» ●Un, deux, trois coffres, tr. «Ur c'houffr, daou gouffr, try c'houffr

    (1861) BSJ 157. er guiffreu é péré é taulér er proveu hag e hanhuér en tresor. ●(1870) MBR 232. tenna dira-z-ho ar c'hroc'henn er-meaz euz ar c'houfr ma'z edo. ●(1878) EKG II 266. Guelet a rit ar c'houfr bian-man ?

    (2) Koufr houarnet : coffre-fort.

    (1732) GReg 178a. Coffre fort, tr. «Couffr hoüarnet. p. couffrou hoüarnet

    (3) Taol-goufr : table-huche.

    (1982) PBLS 483. (Sant-Servez-Kallag) taol-goufr, tr. «table-huche.»

    (4) Koufr keinek : bahut.

    (1732) GReg 75a. Bahut, coffre en forme de voute, couvert de cuir, tr. «Coufr qeyneq. p. coufrou qeynecq.» ●178a. Coffre de bahut, tr. «Couffr qéinecq. p. couffrou Qéinecq

    (5) [au diminutif] Koufrig : coffret.

    (1633) Nom 168b. Scrinium : coffret, escrin, cabinet : vn couffric, scrin, pe cabinet.

    II. (agriculture)

    (1) Koufr bihan =

    (1996) VEXE 179. Le mouvement de rotation du manège est, par un système d'engrenage, transmis à une tige métallique, qui fait tourner un tambour placé dans le batteur (ar houf bihan).

    (2) Batteuse.

    (1968) BAHE 58/24. an dornerezed pe koufroù modern. ●(1978) PLVB 55. ar c'houfr : an dornerez.

  • koufr-bahud
    koufr-bahud

    m. Coffre-bahut.

    (1849) GBI I 54. Me 'm euz ur c'houfik-bahut ebars en ti ma zad, tr. «J'ai chez mon père un petit coffre-bahut.» ●(18--) KTB.ms 14 p 110. Me am boa ur c'houffig-bahut, ha warnehan un alc'houez koant.

  • koufr-ograoù
    koufr-ograoù

    m. (musique) =

    (1883) MIL 129. ar c'hrouff-ograou hag ar gador-sarmoûn.

  • koufrad
    koufrad

    m. –où Contenu d'un coffre.

    (1790) MG 175. ur houffrad-eur de oarn.

    (1931) VALL 130b. le contenu d'un coffre, tr. «koufrad m.»

  • koufrañ
    koufrañ

    v. tr. d.

    (1) Encoffrer.

    (1732) GReg 339b. encoffrer, tr. «couffra. pr. couffret

    (2) Coffrer (qqn).

    (1732) GReg 178a. Coffrer, mettre quelqu'un en Prison, tr. «Couffra. pr. couffret

  • koufrank
    koufrank

    (GIBR) voir kovrank

  • koufraour
    koufraour

    m. –ion Coffretier.

    (1904) DBFV 9a. koufraour, tr. «coffretier.»

  • koufrer
    koufrer

    m. –ion Coffretier.

    (1732) GReg 178a. Coffretier, qui fait, ou qui vend des coffres, tr. «Couffrèr. p. couffréryen

  • koug
    koug

    m. C'hoari koug : jouer à cache-cache.

    (1931) VALL 89a. Cache-cache, tr. «(c'hoari) koug m.»

  • kougañ
    kougañ

    v. tr. d. Piquer (une pierre, une meule). cf. konvog

    (1659) SCger 81b. batre le moulin, tr. «couga ar melin.» ●(1732) GReg 643b. Lever la meule [du moulin] pour la piquer, tr. «couga ar vilin. pr. couget

    (1876) TDE.BF 366b. Kouga, v. a., tr. «Piquer, terme de meunier, parlant d'une meule de moulin.» ●Kouga ar vilin, tr. «piquer la meule d'un moulin.»

    (1931) VALL 561a. Piquer la meule du moulin, tr. «kouga

  • kougant
    kougant

    m. -où Gouffre.

    (1931) VALL 339a. Gouffre, tr. « kougan(t) m. pl. kougañchou (Cap-Sizun). »

  • kougon
    kougon

    s. Taureau.

    (18--) SBI II 244. 'Nefoa daouzec cougon en he graou, tr. «Qui avait douze taureaux dans son étable.»

  • kougoul
    kougoul

    m. –ioù (habillement)

    (1) Cape, chaperon.

    (1732) GReg 134b. Cape à hommes, tr. «cougoul. p. yau.» ●152a. Chaperon, ancien habillement de tête, tant pour les hommes que pour les femmes, tr. «cougoul. p. cougoulyou

    (1876) TDE.BF 366b. Kougoul, s. m., tr. «cape.»

    (2) Cucule, coule, froc.

    (1499) Ca 48a. Cougoull. g. vestement a moyne froc ou gonne. ●(c.1500) Cb 50a. Cougoull alias froc. g. vestement a moyne / froc / ou gonne. ●(1521) Cc. Cougoul pe froc. vestement a moyne froc.

    (1732) GReg 238b. Cucule, ou coule, habit de chœur des Peres Benedictins & Bernardins, tr. «Cougoul. p. cougoulyou.» ●438b. Froc, ou coule, ou cucule, habit de Chœur des Benedictins, Bernardins, & Bernardines, tr. «Cougoull. p. cougoullyou.» ●(1744) L'Arm 79b. Coule, tr. «Cougoule.. lieu. m. (C'est un habit que les Moines portent à l'Eglise & dans les cérémonies. Les Bernardins ou les Moines de Citeaux l'ont blanche au Chœur ; & ils en ont une noire pour la Ville).»

    (1876) TDE.BF 366b. Kougoul, s. m., tr. «froc de moine.»

    (1931) VALL 174b. Cuculle, tr. «kougoul m. pl. iou

    (3) Capuchon.

    (1732) GReg 135a. Capuchon, tr. «ãls. cougoul.» ●(1752) PEll 157. Gougoul (…) un très-vil habillement, dont les gens de la campagne se couvrent la tête & le corps dans les tems de pluie, lorsqu'ils vont dehors. C'est le plus souvent un sac de grosse toile, dont un coin du fond est enfoncé dans l'autre ; ce qui étant lié autour du col, représente un capuchon. (…) Une quatrième sorte de Cougoul est une peau de loup, dont se couvrent les excommuniés, quand, selon les contes de vieilles, ils vont courir pendant la nuit.

    (1876) TDE.BF 366b. Kougoul, s. m., tr. «Capuchon des gens de la campagne.»

  • kougoulaat
    kougoulaat

    v. tr. d. Revêtir la cucule.

    (1847) FVR 9. Pa en doa klozet he studi, e oe kougouleet ha dilennet kerkent da vestr filosofi.

  • kougoulad
    kougoulad

    m. –où Contenu d'un capuchon.

    (1931) VALL 96b. Capuchon ; le contenu, tr. «kougoulad m.»

  • kougouleg
    kougouleg

    m. Qui porte un capuchon.

    (1931) VALL 96b. qui a un capuchon, tr. «kougouleg (subs.).»

  • kougoulek
    kougoulek

    adj.

    (1) Muni d'un capuchon.

    (1923) SKET I 59. gand an doneg vilginek ha kougoulek. ●(1931) VALL 96b. qui a un capuchon, tr. «kougoulek (adj.).»

    (2) Qui porte la cuculle.

    (1931) VALL 174b. qui porte la cuculle, tr. «kougoulek

  • kougouliañ
    kougouliañ

    v. intr. Prendre la cuculle.

    (1931) VALL 174b. mettre, prendre la cuculle, tr. «kougoulia

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...