Devri

Recherche 'he...' : 568 mots trouvés

Page 10 : de heskenn-vucher (451) à heudrisan (500) :
  • heskenn-vucher
    heskenn-vucher

    f. =

    (1922) BUBR 13/10. Gant an hesken-vucher me a zistag peb bod.

  • heskennadur
    heskennadur

    m.

    (1) Sciage, action de scier.

    (1732) GReg 850b. Sciage, action de scier, tr. «hesqénnadur

    (2) Sciure.

    (1732) GReg 851b. Sciûre de bois ; ce qui tombe en poudre lorsqu'on scie, tr. «Van[netois] hesqennadur

  • heskennadurezh
    heskennadurezh

    f. Sciage.

    (1732) GReg 850b. Sciage, action de scier, tr. «Hesqénnadurez

  • heskennañ / heskennat / heskenniñ
    heskennañ / heskennat / heskenniñ

    v. tr. d.

    I. Scier.

    (1464) Cms (d’après GMB 319). hesquennat scier, p. hesquennet. ●(1499) Ca 110b. Hesquennat. g. sier. ●189a. g. sier trancher. b. hesquennat. ●(1633) Nom 96a. Arborem in orbem cædere : scier l'abre en rond, ou par rondeaux : esquennat an guezen en rond, harpounat drè roundellou. ●96a. Arborem in pulpam cædere : tailler ou scier l'arbre en longueur : taillaff pe esquennat an guezen drè è hèt.

    (1659) SCger 108b. scier, tr. «hesquennat.» ●154a. hesquennat, tr. «scier.» ●(1732) GReg 851a. Scier, couper avec une scie, tr. «Hesqénnat. pr. hesqénnet. Van[netois] hesqenn. hesqeneiñ.» ●(1792) BD 2285-2286. Diframet avo darn entree gant ronset / ha toret voar arrot ha darn al hesquennet, tr. «Certains d'entre eux seront écartelés par des chevaux, / et brisés sur la roue, et d'autres (seront) sciés.» ●(17--) TE 270. er Roué Manassé e ras en hesquênnad é bihue.

    (1869) SAG 122. beza devet pe dizkroc'hennet pe ezkennet en beo.

    (1907) PERS 164. eskennat al lambrusk. ●(1939) RIBA 85. de ziskar gué vras, doh ou heskennat get un harpon. ●(1944) DGBD 178. heskennat ar gwez.

    ►absol.

    (1902) PIGO I 54. tri den oc'h heskennad.

    ►[empl. comme subst.] Métier de scieur.

    (1872) ROU 56. Var an eskennat ez aï, emeza, tr. «Il prendra, dit-il, le métier de scieur.» ●(1890) MOA 82. il a songé à prendre le métier de scieur, tr. «var ann heskennat en deuz sonjet mont.»

    II. sens fig.

    (1) Prononcer, annoner, réciter avec peine.

    (1907) DIHU 24/401. Me ié de gavet me hoér d'er hreu, épad ma vezé é hoérein er seud, ha me héchenné me feden dehi. Pasiant èl un èl hi men difarié ha me zenné bamnoz a boén.

    (2) Surfatiguer.

    (18--) SAQ I 135. Eskennet awalc'h e meuz va c'horf ha skuizet va speret.

    (3) Charcuter.

    (c.1718) CHal.ms i. charcuter, tr. «hisquennein, draïllein.»

  • heskenndi
    heskenndi

    m. –où Scierie (local).

    (1906) BOBL 17 novembre 112/3d. o karga plench war eur c'harr deuz heskenndi Gwezennek.

  • heskenner
    heskenner

    m. –ion

    (1) Scieur.

    (c.1500) Cb. g. habile a trancher. b. hesquenner. ●(1633) Nom 196a. Dentata serra : la scie des scieurs de bois : esquenn an esquenneryen coat.

    (1732) GReg 851a. Scieur de bois, tr. «Hesqénner. p. hesqénnéryen. Van[netois] hesqennour. p. yon, yan

    (1910) MAKE 75. mansonerien, kilvizien, eskennourien. heskenner (1919) LZBt Du 9. Hirie, hon deus masonerien, kilvizien, heskennerien, emmenuzerien. ●(1934) BRUS 271. Un scieur, tr. «un heskénnour.» ●(1939) RIBA 84. Peh mechér é hou hani ? Diskarour ? Divarour ? Fagotour ? Divrazour ? Heskennour ? Hanochour ? Kordennour ?…

    (2) Heskenner a-benn : scieur de long.

    (1732) GReg 851a. Scieur de long, tr. «Hesqénner a-benn. p. hesqennéryen a-benn

    (3) Charcutier.

    (1934) BRUS 269. Un charcutier, tr. «un hiskennour

  • heskennerez
    heskennerez

    f. –ioù Scie mécanique.

    (1909) BOBL 14 août 242/2d. larda mad hag aliez an ahel euz an eskennerez.

  • heskennerezh .1
    heskennerezh .1

    f. –ioù Scierie (local).

    (1920) AMJV 101. da zevel eun eskennerez vras, ha da fermi eul lestr evit kas koat ha plench var ar marc'hajou. ●(1950) KBSA 7. da zerc'hel ar c'hoñchou en eun heskennerez.

  • heskennerezh .2
    heskennerezh .2

    m.

    (1) Métier de scieur

    (1872) ROU 56. le métier de scieur, tr. «Heskennerez

    (2) Sciage.

    (1962) EGRH I 109. heskennerezh m., tr. « sciage. »

  • heskennet
    heskennet

    adj. Scié.

    (1499) Ca 110b. g. siez dune sie. b. hesquennet.

    (1910) EGBT 65. kibio heskennet.

  • hesket
    hesket

    adj. Tari.

    (1787) BI 154. ur fetan (...) hésquèt ouai.

    ►sens fig.

    (1916) LILH 12 a C'hwevrer. Ne hellan ket me guerzein, hesket é énnein en aùen é huélet er péh e huélan.

  • heskin .1
    heskin .1

    adj. Qui agace fortement, insupporter.

    (1936) IVGA 46. Mar doa eur gaoz heskin da Gatell e oa kaoz «La Calotte», evel ma lavare.

  • heskin .2
    heskin .2

    m./f. –où

    (1) Persécution.

    (1847) FVR xii. daoust da c'harventez ann heskin. ●88. o c’hortoz beva dianaf, ha tec’het er giz-ze, esoc’h diouc’h ann heskin. ●253-254. tec'hout diouc'h ann heskin. ●286. ann heskin a zalc'haz evel diagent. ●(1862) JKS 249. ann heskinou, ann enkrez. ●(1865) LZBt Gouere 4. N'eo ket ret adlarat d'hac'h pegen poaniet on bet triouac'h eiz ha tregont, ma adkrogaz ann heskin vraz aman. ●(1866) FHB 95/338b. an iskin a rer d'ar relijion catolic er rouantelez-ze. ●(1866) SEV 206. E-pad heskin griz ann impalaer Lisiniuz. ●(1866) LZBt Ebrel 108-109. pa adkrogaz ann heskin braz. ●115. Ann heskin (persécution) a oa krok neuze da zevel. ●(1867) BUE 198. beteg ann de ma teuaz an heskin da gas kouit chalonied Landreger. ●(1869) FHB 210/2a. Pa deuaz an heskin, ar rumad christenien a grogaz aouen enho.

    (2) Klask heskin ouzh ub. : chercher des noises à qqn.

    (1772) KI 166-168. penaos ky 'r goulenneur / En Doa clasquet isquign / ouch ky an Divenneur, tr. «...chercher noise.»

    (1866) FHB 93/321b. Evelse e clascont iskin oc'h an Eskibien. ●(1872) FHB 394/225b. a vezo goapeet, dismeganset, canet pouil dezho, ha clasket hiskin outho e pep gis. ●(1880) SAB 159. da glasc sikan ac iskin outa.

  • heskiñ / heskañ / hespiñ / hespo
    heskiñ / heskañ / hespiñ / hespo

    v.

    I. V. intr.

    (1) (en plt de l'eau) Tarir.

    (c.1718) CHal.ms iv. tarir, tr. «sehein dissehein, hespein ou hesquein a sarz[eau].» ●(1732) GReg 907a. Tarir, tr. «H[aute] Cor[nouaille] hespo. pr. hespet. Van[netois] hesqeiñ. hespeiñ. ppr. et.» ●(17--) TE 15. ha quênt peèl en deur e gommanças hesquein. (...) é hoai hesquét en deur. ●207. a pe zas der riviér hèsquein guet er séhour.

    (1838) OVD 97. ha dré-zé e hesque er vamen. ●(1839) BSI 110. hezqet e voa, ne gavas qet ul lom dour ebars ! ●(1896) HIS 13. Noé e hanaúas dré-zé é oé hesket en deur ha diséhet en doar. ●(1896) HISger 2. Heskein, tr. «tarir.»

    (2) (en plt des bêtes laitières) Tarir.

    (1849) LLB 1426. Mez er havr a zoug mui, hé zeh ne heskou ket.

    II. V. tr. d.

    A.

    (1) Tarir.

    (1792) HS 140-141. A p'enn doai er séhour brass-hont hésquet er riviér.

    (2) Vider (un cours d'eau).

    (1982) PBLS 165. (Langoned) hespañ, tr. «vider une rivière pour pêcher à la main.»

    (3) Vider (un récipient).

    (1905) BOBL 11 mars 25/3a. ne oa ket aon da heska ar barrikou.

    B. sens fig. Épuiser.

    (1829) CNG 74. N'éelleint jamæs hesquein é garanté.

  • heskinadeg
    heskinadeg

    f. –où Persécution.

    (1931) VALL 550b. Persécution, tr. «heskinadeg f.» ●(1943) FATI 59. brezeliou hag heskinadegou enep an Iliz.

  • heskinañ / heskignat
    heskinañ / heskignat

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Moquer.

    (1499) Ca 110b. Hersquinaff uide in goapat.

    (2) Agacer, persécuter.

    (1659) SCger 5a. Agacer, tr. «isquinat.» ●147a. esquignat tr. «agacer.» ●155a. isquinat, tr. «agacer.» ●(1732) GReg 18a-b. Agacer, provoquer, irriter, tr. «hersqina. pr. et. esqignat. pr. esqignet. hesqinat. pr. et

    (1838) CGK 14. E c'hisquignat he c'hy, he c'haz, / Hé matés, petramant he goaz. ●(1847) FVR 320. heskina a eure ar re ne c'houlennjont ket anavout he wir nevez. ●(1872) GAM 72. hiskinat ann ilis. ●(1877) BSA 77. An drouc-speret ne ehane ket da dempti ha da iskinat santes Anna. ●(1878) EKG II 81. heskina Lochristiz hag ober aoun d'ezho. ●(1889) SFA 251. an diaoul (…) hen heskine, hag hen tage rusta ma c'helle.

    (1911) BUAZperrot 91. he heskinat muia ma c'hellas.

    ►absol.

    (1924) ZAMA 197. dalc'hmat oc'h iskignat, o skandalat pe o vouza.

    (3) sens fig. Remuer (des pensées).

    (1925) BILZ 137. chom hep heskina en hon empenn mennoziou ken pounner.

    II. V. tr. i. Heskinañ ouzh ub. : persécuter qqn.

    (1866) FHB 87/275a. Ec'h ellit cridi ez eus bet hiskinet outhan, hag en deux bet cals da c'houzaon.

  • heskiner
    heskiner

    m. –ion Persécuteur.

    (1732) GReg 18b. celui qui agace, tr. «hisqinèr. p. yen

    (1847) FVR 260. heskinerien / Ebarz ann daou di nesan, oc'h enklask beleien. ●(1866) LZBt Genver 70. el lec'h ma zo bet kouet ken liez penn kristen dindan brec'h ho hiskiner.

    ►[empl. comme épith.]

    (1943) VKST Genver-C'hwevrer 222. chom hep kila dirak eur gouarnamant heskiner.

  • heskinerez
    heskinerez

    f. –ed Persécutrice.

    (1738) GGreg 41. isqyneres p. isqyneresed, tr. «querelleuse.»

  • heskinerezh
    heskinerezh

    m. Persécution.

    (1732) GReg 18a. Agacement, irritation, tr. «hesqinérez

    (1923) LZBt Gouere 11. Paouezet eo an heskinerez bras. ●(1943) FATI 59. an heskinerez enep an Iliz.

  • heskinet
    heskinet

    adj. Martyrisé, persécuté.

    (1847) FVR 40. Ne oant heskinet ha redet nemed e leac’h ma oa Sitoianed vraz.

    (1900) MSJO 181. He gorf paour iskinet, sunet a oa bet peur drec'het gant ar boan.

  • heskinus / heskignus
    heskinus / heskignus

    adj. Agaçant.

    (1659) SCger 5a. Agaceur, tr. «isquinus.» ●30a. contentieux, tr. «isquinus.» ●(1732) GReg 18b. Celui, ou celle qui est sujet à agacer les autres, tr. «hisqinus

    (1903) MBJJ 222. heskignuz ha c'hoant d'ê da grigi. ●(1958) BAHE 17/23. Ne vo mui ezhomm a lizheri heskinus da rediañ ar veleion d'ober gant ar Galleg hepken.

  • heskter
    heskter

    m. État de tarissement.

    (1931) VALL 728. heskder, tr. «état de tarissement.»

  • heskus
    heskus

    adj.

    (1) Tarissant.

    (1744) L'Arm 139b. Epuisant, tr. «Hæssquss

    (1931) VALL 728b. heskus sens act[if], tr. «tarissant.»

    (2) Tarissable.

    (1931) VALL 728b. Tarrissable, tr. «heskus

  • heson .1
    heson .1

    adj. Harmonieux.

    (1931) VALL 353b. Harmonieux, agréable à entendre, tr. «heson.» ●458b. Mélodieux, tr. «heson.» ●(1931) DIHU 245/356. Chetu ur han ! Ur han hélavar hag héson. ●(1936) IVGA 124-125. Sioul, eur saouzan, an enez, nemet eun tu bennak, a-us d’o fennou, boudig heson ar gwez pin koz-douar. ●(1944) EURW I 174. Gladys a ganas en eur harpa he mouez heson gant ar piano.

  • heson .2
    heson .2

    m. Mélodie.

    (1931) VALL 458b. Mélodie, tr. «heson m.»

  • hesonek
    hesonek

    adj. Mélodique.

    (1931) VALL 458b. Mélodique, tr. «hesonek

  • hesonerezh
    hesonerezh

    m. Mélodie.

    (1931) VALL 458b. Mélodie, tr. «hesonerez m.»

  • hesoniezh
    hesoniezh

    f. Euphonie.

    (1965) DASG 4. an hesonïezh-se er mouezhiadennoù hag a zo diazez ar werzenn.

  • hesonus
    hesonus

    adj. Mélodieux.

    (1931) VALL 458b. Mélodieux, tr. «hesonus

  • hespenn
    hespenn

    voir heskenn .1

  • hespiñ
    hespiñ

    voir heskiñ

  • hespo
    hespo

    voir heskiñ

  • het .1
    het .1

    m. & adv.

    I. M.

    (1) Souhait.

    (1732) GReg 879b. Souhait, tr. «hedt. p. ou.» ●(1794) ABR 2. E hed da vean delivret, mar oc’heus Bolonté.

    (2) Envie.

    (1940) DIHU 352/146. Het en doè en dén doh ou guélet.

    II. Adv. A-het.

    (1) De bon cœur.

    (1732) GReg 177b. De bon cœur, tr. «a hedd

    (2) À souhait.

    (1732) GReg 879b. Avoir tout à souhait, tr. «Cahout pep tra a hedt

  • het .2
    het .2

    s. –où Manières, façon d’être.

    (1908) PIGO II 10. N'houllan ket e ve santet (...) c'houez al laer gant ma hetou. ●15. Tud an ti a oa gwall-zouezet gant Itien, o welet e hetou.

  • hetaat .1
    hetaat .1

    v. intr. Se plaire.

    (1732) GReg 728a. Se plaire à, tr. «hetaat o. pr. heteët

  • hetaat / hetiñ .2
    hetaat / hetiñ .2

    v. tr.

    (1) V. tr. d. Poursuivre, pourchasser, courre.

    (1921) GRSA 117. Téhein e hra Tolomér, hetet get soudarded Évalach, betag ur stanken e oè lédet étré diù garreg ihuél ha hir bras, adal Babel beta Kordanist. ●(1937) TBBN 42-43. En eilvet kuéh é oé bet héteit (poursuivi) Charl ean memb get Nominoé én tu-ral d'er Mans. ●92. arlerh ma oé bet hoah héteit d'er soudarded. ●(1939) KOLM 6. ur plah iouank hetet het un haillevaod. ●78. Un dé é kav ur pikol hoh goué, ur baré chas doh en hétein. ●129. hag er gouéaj fariet en hevelep doar ne hellent ket mui bout hétet get er jiboéserion. ●(1939) ANNI 40. hetat, get ou goafeu, moh goué, arhed. ●41. guélet em es deu hoh goué doh hou hétat ar er vrugeg. ●(1967) LIMO 08 octobre. Embér e kav ar é hent un heiez kaër meurbet. Ean d'é hetein dohtu.

    (2) V. tr. i. Hetaat àr-lerc'h ub. : poursuivre, pourchasser qqn.

    (1939) RIBA 33. Hag hi e sellè ardran dehi, tréhiet ha spontet, aveit guélet mar bezè kendalhet de hétat ar hé lerh.

  • hetad .1
    hetad .1

    m. –où Poursuite.

    (1910) ISBR 92. Frammein e hras Nevénoé ar ou lerh hag un hetad dibar e hras dehé beta kér Laval.

  • hetad .2
    hetad .2

    m. –où Chute de tout son long.

    (1931) VALL 431b. chute où l'on tombe de son long, tr. «V[annetais] hetad m.» ●(1934) BRUS 218. Une chute, tr. «un hetad (tout de son long).»

  • hetañ / hetiñ / hetout
    hetañ / hetiñ / hetout

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Réjouir.

    (1575) M 252. Yoa an bet do hetaff, tr. «le plaisir mondain à les réjouir.»

    (2) Souhaiter.

    (1732) GReg 880a. Souhaiter, tr. «hedta. pr. hedtet. Van[netois] hedteiñ. p. et

    II. V. pron. réfl. En em hetañ.

    (1) Se plaire, se complaire.

    (14--) N 1075. aman meurbet emem hetaff, tr. «ici je me plais beaucoup.» ●(14--) Jer.ms 110. parfet emem heataff, tr. «je me trouve parfaitement à l'aise.»

    (2) En em hetañ en ub., udb. : être réjouit, séduit par qqn, qqc.

    (14--) N 337. En hoz quenet em em hetaff, tr. «Vos charmes me plaisent.» ●(1557) B I 555. Me da quentaff no prisaff quet / Na no caran tam un camhet / Nac en he quet nem em haetaff, tr. «Pour moi, je ne les estime ni ne les aimes aucunement, et ne me plais point avec elles.»

    III. V. tr. i. Hetañ gant, da ub. : plaire, agréer à qqn.

    (1732) GReg 20b. Agréer, tr. «heta. hetout. ppr. hetet.» ●Cela m'agrée, tr. «a dra-ze a het dign.» ●728a. Plaire, tr. «heta. pr. hetet. Van[netois] hetout.» ●S'il vous plaît, tr. «Mar het deoc'h.» ●(1744) L'Arm 9a. Agréer, tr. «Heattein.» ●(1790) MG 222. Er pautr-ze ne haitt quet gueneign, m'amiès. ●223. ur voès ne haittehai quet gueneoh ? ●314. nitra ne haitt gueneign. ●319. treu criminel ha dangerus, péré e hait guenemb. ●396. dillad ag ul lihue ne haitt quet gueneoh.

    (1907) VBFV.bf . hetein, v. n., tr. «plaire, se plaire.»

    IV. V. impers. Evel a hetot : comme il vous plaira.

    (1732) GReg 728a. Comme il vous plaira, tr. «evel a hetot

  • hetañs
    hetañs

    f. & adv. –où

    I. F.

    (1) Désir, souhait.

    (1732) GReg 275b. Desir, envie, souhait, tr. «hedtançz.» ●879b. Souhait, tr. «hedtancz. p. ou

    (2) Gant hetañs : de bon cœur.

    (1732) GReg 177b. De bon cœur, tr. «gand hedtançz

    II. Adv. A-hetañs.

    (1) De bon cœur, avec plaisir.

    (1732) GReg 177b. De bon cœur, tr. «a hedtançz

    (2) À souhait.

    (1732) GReg 879b. Avoir tout à souhait, tr. «Cahout pep tra a hetançz

  • hetaus
    hetaus

    adj. Souhaitable.

    (1732) GReg 880a. Souhaitable, tr. «hetëus

  • hetet-kaer
    hetet-kaer

    adj. Étendu de tout son long.

    (1925) DIHU 172/348. Hag en taurel ezé hetet-kar ar é gein. ●(1925) DIHU 163/202. (Groe) Hetet-kâr, tr. «étendu de tout son long.» Dastumet de Vleimor.

  • hetiñ .1
    hetiñ .1

    v. tr. d. Courre.

    (1907) VBFV.bf 31b. hetein, v. a. tr. «faire courir, mener, chasser.»

  • hetiñ .2
    hetiñ .2

    voir hedañ

  • hetus
    hetus

    adj.

    I. Attr./Épith.

    (1) Convoitable.

    (1732) GReg 208b. Convoitable, tr. «hetus. heëus

    (2) Souhaitable.

    (1732) GReg 880a. Souhaitable, tr. «hetus.» ●(1744) L'Arm 364a. Souhaitable, tr. «Heaittuss

    (1907) VBFV.bf 31b. hetus, adj., tr. «souhaitable.»

    (3) Agréable, plaisant.

    (14--) Jer.ms 240. Den frysq isquyt Titus / damany gratius / Ha heatus dre musur, tr. Herve Bihan « Homme véritablement prompt, Titus, / Assurément gracieux / Et plaisant avec mesure. » ●(1650) Nlou 578. Nouel gaeus, haetus, tr. «noël gai, joyeux.»

    (1732) GReg 20b. Agréer, plaire, tr. «beza hetus.» ●728b. Plaisant, tr. «Hetus

    (1847) FVR 204. eunn den euz ann hetusa. ●(1866) LZBt Genver 75. eur vro hetuz awalc'h.

    (1907) VBFV.bf 31b. hetus, adj., tr. «qui plaît.»

    II. Adv. Agréablement.

    (1575) M 2524. Ornet guisquet hætus, ha gæus da vsaf, tr. «Parés, vêtus agréablement et d'humeur joyeuse.» ●(1650) Nlou 99. Quenomp ny gracyus, / Hætus, pligandus haff, tr. «Chantons gracieusement, / joyeusement, le plus plaisamment.»

  • heu
    heu

    interj.

    (1) =

    (1499) Ca 110a. Heu. g. idem. cest voix dappelant.

    (2) =

    (1902) PIGO I 4. «Yan, gout a rez laret gevier ?» / «Perag ?» 'me Yan, souezet kaer. / «Lar d'in bepred.» / «Heu ! Heu !» 'me Yan. ●53. «Heu ! eme Herri, en ur ober eur zailh. ●(1909) ATC 11. (o skei war an daol gant ar voutailh) : Heu ! Paotr... Poaz eo ar c'had ?

  • heud
    heud

    m. –où Entrave.

    (1732) GReg 353a. Entraves, liens qu'on met aux pieds des chevaux, pour les empêcher de s'enfuir, tr. «heud. p. heudou. Van[netois] hod. p. hodëu.» ●(1744) L'Arm 136b. Entraves tr. «Haud… deu. m.»

    (1876) TDE.BF 288a. Heud, s. m. C[ornouaille], tr. «Entrave pour cheval ; pl. ou

    (1907) BSPD I 90-91. haudeu er sant e dor. ●(1913) AVIE 115. rak liés é oé bet haudet ha ranjennet, ha ean e dorré é ranjenneu hag e fondé é haudeu.

  • heudañ / heudiñ
    heudañ / heudiñ

    v. tr.d.

    (1) Entraver (un animal).

    (1732) GReg 353a. Mettre des entraves de cette sorte, tr. «heudo. pr. heudet. Van[netois] hodeiñ.» ●(1744) L'Arm 136b. Mettre des entraves, tr. «Haudein

    (1876) TDE.BF 288a. Heuda, v. a. C[ornouaille], tr. «Empêtrer ou entraver, parlant d'un cheval.»

    (1903) EGBV 128. haudein, tr. «mettre des entraves». ●(1913) AVIE 115. rak liés é oé bet haudet ha ranjennet, ha ean e dorré é ranjenneu hag e fondé é haudeu.

    (2) Enrayer (une roue).

    (1744) L'Arm 53b. Barrer les roües, tr. «Haudein er rodeu.» ●134b. Enraïer, tr. «Haudein ur rodd.»

    (1876) TDE.BF 288a. Heuda, v. a. C[ornouaille], tr. «enrayer, parlant d'une roue.»

    (3) sens fig. Entraver (qqn).

    (1905) LZBg Genver 16. haudein er visionerion én ou labour. ●(1907) BSPD I 90. goudé ma oé bet haudet é dreid. ●(1912) RNDL 39. pe hoantaen bout haudet é harz Hous autérieu.

  • heudet
    heudet

    adj. À qui on a mit des entraves.

    (1790) MG 122. bout haudét.

  • heudrisañ
    heudrisañ

    v. intr. Frissonner. cf. hirisañ

    (1907) AVKA 220. Jesus a heudrisas en e spered (...) Jesus a heudrisas adare enhan e-unan hag ac'h eas beteg ar be. ●(1919) KZVr 356 - 28/12/19. heudrisa, tr. «frissonner.»

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...