Devri

Recherche 'àr...' : 725 mots trouvés

Page 14 : de arvezierez (651) à arze (700) :
  • arvezierez
    arvezierez

    f. –ed Mijaurée.

    (1914) DFBP 212b. mijaurée, tr. «arvezierez

  • arveziñ
    arveziñ

    [mbr arvez-, aruez- < arvez .1 + -iñ]

    V. tr. d. Expliquer, examiner, considérer.

    (14--) N 650. Artriclou feiz dit rez pan arvezaf, tr. «Quand je t'explique clairement les articles de la foi.» ●(1575) M 75. An trede á gra maru, da quement en aruez, tr. « Le troisième effet de la mort sur tous ceux qui l’examinent »

  • arvihan
    arvihan

    adj. Assez petit.

    (1879) ERNsup 147. ar-vihan, assez petit, Trév[érec], St-Clet.

    (1913) KZVr 32 - 12/10/13. Arvihan, tr. «assez petit. Trég[uier].»

  • arvlazenn
    arvlazenn

    f. –où Arrière-goût.

    (1972) SKVT I 105. un arvlazenn soavon.

  • arvoenti
    arvoenti

    f. =

    (18--) RGE 43. Didostait eta, den neves, / Da grêgui en dorn ho mestres, / Evit rêy deoc'h an arvoenti, / ...... a rêr anezi.

  • arvoger
    arvoger

    m. –ioù Mur en ruines.

    (1847) FVR 233. he ardouriou hag he arvogeriou iliavek holl.

  • arvor .1
    arvor .1

    m. –ioù

    (1) Rivage, littoral.

    (1499) Ca 11a. Armor vide in mor. ●141a. hec maritina / e. g. terre apres la mer. b. armor. ●(c.1500) Cb 16b. Aruor. g. riuages de la mer. vide in mor. ●(1521) Cc [Aruor]. Aruor. gal. riuages de la mer. vide in Mor.

    (1659) SCger 130a. ar vor, tr. «riuage.» ●(1732) GReg 216b. Coste de la mer, païs voisin, ou le long de la mer, tr. «Arvor. p. arvoryou.» ●(1744) L'Arm 78a. Païs le long de la mer, tr. «Arvor.» ●231b. Côte de mer, tr. «Arvor. m.»

    (1864) KLV 28. ar maen-gwenn a gaver stang er meinadurez ann arvoriou.

    (1907) AVKA 75. deus an arvorio. ●(1927) GERI.Ern 27. arvor m., tr. «Rivage de la mer, littoral.»

    (2) spécial. Partie d'une ville qui donne sur la mer.

    (1925) FHAB Genver 2. perak eus an arvor hag eus ar gorre, omp-ni diredet aman a vilierou ? ●(1936) SAV 3/18. e pep ti eus ar gorre, e pep ti eus an arvor.

    (3) Bro Arvor : Armorique.

    (1911) BUAZperrot 348. Er bloaz 485 e tiskennas e Bro-Arvor hag e touaras gant e eiz hag eiz ugent manac'h e aber ar Goad.

  • Arvor .1
    Arvor .1

    n. de l. Armor, partie maritime, littoral de la Bretagne (voir Argoad) ; nom poétique de la Bretagne.

    I. Arvor.

    (1716) PEll.ms 24. Arvor. ●(1732) GReg 917a. Ar-vor.

    (1844) TEL 220. Arvôr. – Brô é-harz ar môr, pé Breiz-Izel. ●(1844) DMB 24. Én ur ouilein ar é Arvor ! / - Kavein a ra (na péh boneur !) / Telen Arvor, en delen eur ! ●(1867) BBZ III 229. War lein tour moal kastel Arvor !

    (1930) GUSG 3. Groeit é er vatimant ha lakeit ar er mor; / Oeit é d'er broieu pel, pel doh audeu Arvor. ●(1936) KANTvourc’hwenn 21. C’houi eo Hor Rouanez, / Rouanez Arvor.

    ►An Arvor.

    (1732) GReg 917a. an arvor.

    (1821) GON 18a. Ann arvôr. (...) Enn arvôr é choumm. ●(1844) DMB 22. Telen en Arvor. ●24. Doué en Arvor. ●(1849) LLB 29. Ha té, barh a mem bro, télen eur en Arvor, / Joubioux. ●(1855) FUB 34. Evel eur bar grizil er môr / Ar Zaôzon a steûz enn Arvôr. ●(c.1860) IMR 7/33a. Martolodet an Arvor, ruillet a diruillet, / Var ar mor bras e furol, prest da veza kollet, / Eb eor, ep stur, ep sicour, oll e renkont mervel, / Pa deu d'ho sovetat patronez Breiz Izel ! ●(1861) MILg 239. Tud ann Arvor n’int ket kousket. ●(1865) FHB 28/221b. Guella dantek eus an Arvor. ●(1866) BURflem 3. Nan birviken paotr an Arvor. ●(1867) TELrem 34. Tud ann Arvor o c’houlenn grasou digant Doue. ●(1876) TDE.BF 20b. Ann Arvor est une zone de une ou deux lieues de largeur, qui longe les bords de la mer. ●(1878) EKG II 218. En eur gas tud da gostez Menez-Are, em beuz lavaret d'ezho evelhen; araok ma viot distro euz ar Menez d'an Arvor [= arvor Leon], ni hon devezo bet eur stokad ouc'h Canclaux hag he zoudarded. ●(1898) BRE 80. D'ar gerek endro d'ann Arvor. ●(18--) DISputnevez 4. Ha tud yaouank an Arvor, kouls vel koste ar c'hoad.

    (1904) DDKB 112. Zavet ho mouez d’an nec’h, en Arvor, en Argoad. ●(1909) NIKO 174. Chetu en dud ag en Arvor. ●(1909) NOAR 134. Araok mont pelloc’h war douar an Arvor. ●(1910) IBRK 22. laket evel kont gant ar Romaned war aochou an Arvor. ●(1926) FHAB Mae/186. distroet tud an Arvor. ●(1933) FHAB Genver/24. ar vro gaer ma vevomp enni a oa hanvet an Arvor. ●(1936) KANTvourc’hwenn 5. Diwallit an Iliz, / Ar Frans, an Arvor. ●(1956) LLMM 54/9. Paotred Kastell gant o forpantoù berr hag o c'hourizoù glas-oabl a zistage farsadennoù laouen ouzh merc'hed an Arvor.

    ►Bro Arvor : Armorique.

    (1911) BUAZperrot 348. Er bloaz 485 e tiskennas e Bro-Arvor hag e touaras gant e eiz hag eiz ugent manac’h e aber ar Goad.

    II.

    (1) Proverbe à propos des Anglais.

    (1855) FUB 34. Evel eur bar grizil er môr / Ar Zaôzon a steûz enn Arvôr. ●(1896-1897) MELu 87. evel eur bar grizil er môr / Ar Zaôzon a steûz enn Arvôr.

    (2003) TRMOR 60. Evel ur barr grizilh er mor / Ar Saozon a steuz en Arvor.

    (2) Proverbe à propos des femmes de l’Arvor. cf. DDPB 273-274/1645.

    (1878) SVE 967. C'houez ar bezin hag ar mor / A zo gant merc'hed ann Arvor.

    (1975) BRUD 50/3. C'hwez ar bezin hag ar mor / A zo gand merhed an Arvor.

    (2003) TRMOR 55. C'hwez ar bezhin hag ar mor / A zo gant merc'hed an Arvor.

    III. Noms de famille.

    (1970) NFBT 3 N°17. Arvor, ●177 N° 1372. Larvol, ●177-178 N° 1373. Larvor, ●202 N° 1554. Narvol, ●N° 1555. Narvor.

  • Arvor .2
    Arvor .2

    n. de l. An Arvor : Larmor-Plage.

    (1) An Arvor.

    1930 GUSG 35. Skoeit ur chonj én ou fen de vonet ar er mor, / Na pe oent arriùet én tu ral d'en Arvor. ●123. Ur verh ieuank ag en Arvor / E zo oeit geté ar er mor. ●1934 BRUS 295. en Arvor.

    (2) Noms de famille : voir 1. Arvor.

    (3) [Toponymie locale]

    1930 GUSG 160. Hag en Intron Varia 'n Arvour, / Ha Sant Huinél oé pasajour.

  • arvor .2
    arvor .2

    adj. Maritime.

    (1962) EGRH I 9. arvor a., tr. « maritime. »

  • Arvor-Pleuvihan
    Arvor-Pleuvihan

    n. de l. An Arvor-Pleuvihan : Larmor-Pleubian (Pleubian).

    (1933) BREI 323/4a. person an Arvor-Pleuvian. ●(1935) BREI 396/1d. Ha hini an Arvor-Pleuvian ? ●401/3b. pegement eo koustet iliz an Arvor-Pleuvian.

  • arvorek
    arvorek

    adj. Riverain, du bord de la mer.

    (1821) GON 18a. Arvôrek, adj., tr. «Maritime, qui tient à la mer. Qui est sur le bord de la mer.» ●Eur gear arvôreg eo, tr. «c'est une ville maritime.» ●(1857) AVImaheu 10. Capharnaum, kær arvorec, tost da zabulon ha nephtali.

    (1927) GERI.Ern 27. arvorek adj., tr. «du bord de la mer.»

  • Arvorell
    Arvorell

    f. -ed Habitante de l’Armor (côte).

    (1716) PEll.ms 24. fem sing. un Arvoriadés, et Arvorell. Plur. masc. Arvoris. pl. fem. Arvorellet.

    (1821) GON 18a. On dit aussi arvôrel, pl. arvôrelled.

  • Arvoriad
    Arvoriad

    m. Arvoridi Habitant de l’Armor, habitant de la côte.

    (1732) GReg 917a. arvoryad. p. arvoridy.

    (1821) GON 18a. Arvôrad ou Arvôriad (...) Pl. arvôriz ou arvôridi. ●(1834) KKK 72. bro habited d'ar maré zé gand arvoridi kriz [e Ploueskad]. ●(1869) TDE.FB xviia. Arvoriad, m. pl. Arvoridi. ●(1876) TDE.BF 23a. Arvoriad (...) pl. arvoriz, arvoridi.

    (1910) IBRK 22. Eun Arvoriad, eur Bataviad hanvet Carausius. ●(1911) BUAZperrot 375. Donasian ha Rogasian eo an daou arvoriad kenta zo meneg anezo var rollou an Iliz. ●(1927) GERI.Ern 27. arvoriad m. pl. –riz, tr. «armoricain.» ●27. arvoriad m. pl. –idi, tr. «habitant de la côte.»

  • Arvoriadez
    Arvoriadez

    f. -ed Habitante de l’Armor (côte).

    (1716) PEll.ms 24. un Arvorat et Arvoriat (...) fem. sing. un Arvoriadés.

  • Arvorig
    Arvorig

    n. de l. Armorique. cf. Armorig

    (1732) GReg 917a. ar-voricq. ●(1744) L'Arm 17a. Arvoircq (lire : Arvoricq). m[asculin].

    (1876) TDE.BF 23a. Arvorik.

    (1930) ANTO 12. Arvorig, Kerne-Veur, Iwerzon, Kembre hag Ar Skos. ●(1971) LLMM 147/276. An abeg avat eo ne grede ket ar gronikourien mont e diabarzh Arvorig.

    ►An Arvorig.

    (1732) GReg 51b. An Arvoricq. 561b Ar Brezonecg. langaich Breyz-Isell èn Arvoricq. ●917a. an arvoricq. ●(1744) L'Arm 177a. péhani zou er Berhonnêc ag enn Arvoric pé Morr-bihan. ●352a. Er Vertonnéd ag enn Arvoric.

    (1844) DMB 74. Me zo ehué mé ag en Arvorik. ●(1867) TELrem 120. Digor eo bez Mari-Vonik, / Koanta plac’h voa enn Arvorik. ●(1869) TDE.FB xviia. ann Arvorik. ●(1872) BDV 187. Eun Allamant souezet o sellet ouz dilladou espar bugale ann Arvorik. ●(1875) TSB 6. A pe oemb partiet ag er vro Britaniq / Aveit dischèn amen ar ribl en Arvoriq.

    (1900) KAKE 197. Nann, nann, n'euz ket he bar var douar an Arvorik.(1909) BLYA xv. Mar d’on ganet en Arvorik. ●(1910) IBRK 17. ha dreist-oll war an Arvorig. ●(1923 ARVG Eost 136. eus Breiz-veur da zouara war ôchou an Arvorig. ●(1935) SARO 9. Sant Ronan oa o touara war aochou an Arvorig.

    ►Bro-Arvorig.

    (1955) STBJ 25. betek Bro-Arvorig.

  • Arvorigiz
    Arvorigiz

    pl. Habitants de l’Armorique.

    (1910) ISBR 62. Poblet e oé enta Breih-Arvorig get rumadeu Breihiz deit a Vreih-Veur ha get Arvorigiz chomet ér vro arlerh er Romañned. ●(1910) IBRK 13. Ar C'hallianed, pe ar C'helted ledet a hed ar mor (...) a oa hanvet Arvorigiz, en amzer goz.

  • Arvorioù-an-Nord
    Arvorioù-an-Nord

    n. de l. aujourd’hui Côtes-d’Armor (département).

    (c.1793) SD 266. Avis eus administratourien an Directouer departamant Arvoriou an Nord, d'o c'honcitoyanet.

  • Arvoriz
    Arvoriz

    pl. Les habitants de l’Armor (côte).

    (1716) PEll.ms 24. un Arvorat et Arvoriat (...) fem. sing. un Arvoriadés. (...) Plur. masc Arvoris. (...) Et le collectif est an Arvoris, le peuple maritime. ●(1732) GReg 917a. Arvorad. p. arvoris.

    (1821) GON 16a. Ann argoadérien a zô bihanoc’h égéd ann arvôriz. ●18a. Arvôrad ou Arvôriad (...) Pl. arvôriz ou arvôridi. Ann arvôriz a zô peûrvuia brasoc’h égéd ann ar goadérien. ●(1834) KKK 112. ha laset didruez gand ann arvoriz fero ha didrec'huz-zé. ●(1847) FVR X. eno ivez ez eo en em strollet evit al Lid, ann arvoriz diwardro. ●(1865) FHB 32/254a. Etrezom-ni, Arvoris, / Savomp on moueziou / Da enori on Iliz. ●(1876) TDE.BF 23a. Arvoriad (...) pl. arvoriz, arvoridi. ●(1877) EKG I 127. Eun den hanvet Tunk, euz n'ounn dare pe vro, a ioa deuet abaoue eun daou pe dri bloaz bennag da lavaret d'an Arvoriz enn doa prenet an aod a zo dirag Guinevez, Trelez ha Goulc'hen, hag a ia euz a Blouescat da Blouneour-Dreaz. ●(1891) VNB 132. en Arvoris en hum hlorifi é conzant gùel eid en Argoêdis.

    (1909) NOAR 134. Meur a wech, Arvoriz o devoa klasket en em zevel, gounit o frankiziou tremenet. ●(1910) EGBT 128. arvoriz, m, habitants de la côte. ●(1911) BUAZmadeg 575. Eun toulladik Arvoriz a ioa dija en em vodet. ●(1911) BUAZperrot 15. An nebeud Arvoriz o devoa gellet tec'het. ●(1927) GERI.Ern 27. arvoriad m. pl. –riz, tr. «armoricain.» ●(1930) ANTO 11. Skosiz, Iwerzoniz, Arvoriz, Kerne-Veuriz. 14 Met an Arvoriz eveldomp-ni. ●(1931) FHAB Genver 27. e vez atao pardon an Arvoriz. ●(1933) FHAB Genver/24. Jul Kesar a drec'has an Arvoriz. ●(1934) BRUS 293. un arvorad, pl. arvoriz. ●(1948) KANTlandivizio 100. Tud ar gourre, Arvoriz, / Diredet omp hirio / Da bedi 'vit an Iliz. ●(1956) LLMM 54/11. Sparlenned a zeue kazel-ha-kazel gant justineien ha chikolodennoù ouzh brec'h Arvoriz. ●(1983) GKDI 1a. Tud an Argoad, hwi Arvoriz, / Kernividi, Plougastelliz, / Paotred Bro-Leon ha Tregerz [lire : Tregeriz], / Klevit glahar Dirinoniz ! ●(1987) GOEM 171. les charretes des habitants de la côte, kirri an arvoriz, diffèrent de celles, plus grandes, de la campagne, kirri ar menez.

  • Arvorizion
    Arvorizion

    pl. Habitants des côtes.

    (1744) L’Arm 78a. Païs le long de la mer. ses habitants, tr. «Arvorision

    (1839) BESquil 67. en arvorision a ziar dro. ●(1896) HIS 99. Regaset e oé Jésus ag é vro ; éan e zas nezé de chom devat en arvorizion.

  • arvouk
    arvouk

    adj. Qui devient pourpre.

    (1955) STBJ 174. eet arvouk dindan al loar gann.

  • arvoulouz
    arvoulouz

    s. Espèce de velours.

    (18--) PEN 91/203. diesset din ma habit arvoulous.

  • arvras
    arvras

    adj. Assez grand.

    (1879) ERNsup 147. ar-vras, assez grand, Trév[érec], St-Clet.

    (1913) KZVr 32 - 12/10/13. Arvras, tr. «assez grand. Trég[uier].»

  • arvrec'h
    arvrec'h

    f. d. divarvrec'h Avant-bras.

    (1890) MOA 132a. Avant-bras, tr. «Arvreac'h

    (1927) GERI.Ern 21. arvre(a)c'h, tr. «avant-bras.» ●(1934) BRUS 214. L'avant-bras, tr. «en arvréh

  • arvrun
    arvrun

    adj. Brunâtre.

    (1895) GMB 34. dans le petit Tréguier (…) ar-vrun, brunâtre.

    (1913) KZVr 32 - 12/10/13. Arvrun, tr. «brunâtre. Trég[uier].»

  • arwaredigezh
    arwaredigezh

    f. Oisiveté.

    (1790) MG 147. En arouaredigeah e zou mam en ol vinceu.

    (1839) BESquil 284. de bêllat doh en arrouaredigueah. ●(1856) GRD 55. Ol en dud e zou teichet d’en droug (….) lod aral d’er gourmandis ha d’en arrouaredigueah.

    (1904) DBFV 11b. aroaredigeh, s., tr. «oisiveté.»

  • arwareg
    arwareg

    [brpm arouarecq < ar- + gwar .1 + -eg]

    M. –ed Personne innocupée, oisive.

    (1732) GReg 276b. Desoccupé, ée, desœuvré, qui est sans rien faire, tr. «Van[netois] arouarecq. aroüarigued

  • arwaregezh
    arwaregezh

    [brpm aroüarigueah, arouarégueah < ar- + gwar .1 + -egezh]

    F. Oisiveté.

    (1732) GReg 672b. Oisiveté, tr. «aroüarigueah.» ●(1767) ISpour 98. Dihoallet doh enn arouaregueah. ●(1787) BI 46. à gouéh énn arroüaregueah. ●(1792) HS 114. enn arrouarégueah e rass à nehou ur péhour brass. ●230. Marie e ouïai é ma dangerus enn arouarrigueah. ●318. à viscoah enn arrouarigueah e zou bet ur fal scolage.

    (1825) COSp 75. Beah anemis d’en arouaregueah. ●(1854) PSA i 308. rein dehou déverrance én é arhoaregueah. ●(1855) BDE 3. de zihoal en dès doh en arhouaregueah. ●138. é vihuein én arhouaregueah. ●(1861) BELeu 3. rac m’hum daulant d’en arouarigueah.

    (1904) DBFV 11b. aroaregeh, s., tr. «oisiveté.» ●(1927) GERI.Ern 27. arwaregeh (–egez) f., tr. «oisiveté.» ●(1934) BRUS 211. L’oisiveté, tr. «en aroaregeh

  • arwaregiñ
    arwaregiñ

    [brpm um arouarêguein < arwareg + -iñ]

    V. pron. réfl. En em arouaregiñ : se désoccuper.

    (1744) L’Arm 434a. Se désoccuper, tr. «Um arouarêguein

    (1904) DBFV 11b. hum aroaregein, tr. «se désoccuper (l’A.).» ●(1927) GERI.Ern 27. im arwaregein v. réfl., tr. «se désoccuper.»

  • arwarek
    arwarek

    [brpm arouarêq, arouarêc < ar- + gwar .1 + -ek]

    Adj.

    I. Attr./Épith.

    (1) Qui prend son temps, qui a son temps.

    (c.1718) CHal.ms iv. I’ay tout mon temps Ie suis de Loisir, tr. «chetu me dibress’ ar oüarec.» ●(1744) L’Arm 104b. Desoccupé, ée, tr. «Ar-ouarêc.» ●(1790) Ismar 152. tud arouarêq ha curius, ne rant meit ridêq duhont ha dumen. ●(1792) HS 322. deverranceu ivantet dré ré youanc, pé dré ré-ral arrouarec, eit passein enn amzér.

    (1922) EOVD 85-86. Sant Grégoér (…) hum arrestas de sellet, arhoarek ker. ●(1931) GUBI 51. En dehorn chomet arhoarek / Ne gasant mui er bouid d’er beg.

    (2) Bout arouarek : avoir du temps de libre, être de loisir.

    (1744) L’Arm 220b. Etre de loisir, tr. «Boud arouarêc.» ●(c.1785) VO 148. Réd-è larét é ma forh arhouarêq en dud e bieu er menær-ze.

    (1863) MBF 90. Mar doh arhoarek, kerhet ag er Gerver de Hoad, tr. «Si vous avez du loisir, allez de Belle-Ile à Houat.»

    (1925) IZID 29. Guèl é elkent bout mestr kentoh eit servitour / Aroarèkoh e vér… bihañnoh a labour !

    (3) Bout arouarek da : avoir le temps de.

    (1790) MG 119. en dud pihuiq, péré-zou arouareq de bourmén durand er suhun.

    (4) Oisif.

    (1767) ISpour 122. tutt arroüarec. ●(1790) Ismar 152. tud arouarêq. ●(1792) HS 322. deverraceu invantet dré ré youanc, pé dre ré-ral arrouarec.

    (1856) GRD 114. serviterion fal hag arouarêc.

    (1904) DBFV 11b. aroarek, adj., tr. «oisif, inoccupé.» ●(1927) GERI.Ern 27. arwarek adj., tr. «Inoccupé, oisif.»

    (5) Lent.

    (1900) LZBg 57 blezad-1 lodenn 41. Arhouareg-é, gùir-é, labour er grès é kalon er gèh tud-men. ●(1904) DBFV 11b. aroarek, adj., tr. «lent.»

    II. Adv. En prenant son temps.

    (c.1718) CHal.ms ii. les beaus ouurages ueulent estre faits a loisir, tr. «eit me uou caër undra, red é me uou groeit ar oüarec

    (1861) BELeu 159-160. é taibrein un tamig arouarêccoh. ●(1884) MCJ 189. O ! damb arhouarequoh, ha sellamb a dost !

  • arwarekaat
    arwarekaat

    [arwarek + -aat]

    V. intr. Ralentir.

    (1919) DBFVsup 3b. aroarekat, v. n., tr. «ralentir.» ●(1927) GERI.Ern 27. arwarekat v. n., tr. «ralentir.» ●(1934) BRUS 78. Ralentir, tr. «aroarekat

  • arwarzh
    arwarzh

    s. –où

    (1) Prestige (sens ancien).

    (14--) N 1474. Eguit aruoazou de plouaff, tr. GMB 41 « Malgré les prestiges qui le frappent. »

    (1895) GMB 41. Aruoarz, fascination, N 1476. La forme aruoazou qui se lit deux vers plus haut est problablement le pluriel de ce mot, et non de aruoez ; eguit aruoa(r)zou de plouaff peut signifier «malgré les prestiges qui le frappent».

    (2) Fascination.

    (14--) N 1476. Dre aruoarz marzus e rusaff, tr. «Le fasciner par des conjurations magiques.»

    (1895) GMB 41. Aruoarz, fascination, N 1476. La forme aruoazou qui se lit deux vers plus haut est problablement le pluriel de ce mot, et non de aruoez ; eguit aruoa(r)zou de plouaff peut signifier «malgré les prestiges qui le frappent».

  • arwaz
    arwaz

    m. Tanaisie Tanacetum sp.

    (1464) Cms (d’après GMB 32). Anuoat. Annoat, tenaise. ●(1499) Ca 9b. Anuoat. g. tenaise : l. hec arthemesia / ie. Jdem mater herbarum. ●(c.1500) Cb 15a. Anuoat. aliter tenasy. g. tenaisie. l. hec arthemesia / ie. Jdem mater herbarum.

    (1659) SCger 115a. tanaisie, tr. «aroaz.» ●(1732) GReg 913b. Tenesie, plante qu'on prétend être propre pour purifier le sang, tr. «ar oaz. lousaoüenn ar oaz

    (1879) BLE 90. Tanaisie. (Tanacetum. L.) Arwad, Arwaz.

    (1927) GERI.Ern 27. arwad, arwaz m., tr. «Tanaisie.» ●(1931) VALL 725b. Tanaisie, tr. «gwaz f. arwad, arwaz, m.»

  • arwazh
    arwazh

    adj. (Terre) humide.

    (1962) EGRH I 9. arwazh a., tr. « humide, où l’eau a tendance à passer (terre). »

  • arwele
    arwele

    m. –ioù (ameublement) Façade du lit-clos.

    (1919) DBFVsup 3b. arhulé, m. pl. ieu, tr. «façade du lit-clos, le lit-clos.» ●(1921) GRSA 215. dirak en aruélé. ●(1931) VALL 289a. Façade du lit-clos, tr. «arwele V[annetais] m.»

    (1932) BRTG 28. Hag é tè Pipi de zeuhlinein ar en uéled, durheit d'é arhulé. ●65. En distéran dra hé zrechilè hag hé zaulè én tu aral d'hé arhulé aveit deu pé tri dé, doh ur chach.

  • arwellad
    arwellad

    s. = (?) Amélioration (?).

    (1904) LZBg Du 245. strèu éndro d'emb sklerdér en Aviél hag en arhuellad e zou doh en héli. ●251. Strèuein get sklerdér en Aviél en arhuellad hag en héli betag en doar-sé e oé goleit get en tioélizion.

  • arwenn
    arwenn

    adj.

    (1) Blanchâtre.

    (1879) ERNsup 147. ar-wenn (St-M[ayeux], ar-huenn, war-huenn), un peu blanc, Trév[érec].

    (1913) KZVr 32 - 12/10/13. Arweenn, tr. «blanchâtre. Trég[uier].» ●houarn ru arweenn, tr. «fer rougi à blanc.»

    (2) Clair.

    (1934) BRUS 100. Azur (couleur), tr. «glas ar uen

  • arwennaat
    arwennaat

    v. intr. Devenir blanchâtre.

    (1913) KZVr 32 - 12/10/13. Arwennaat, tr. «devenir blanchâtre. Estienne.»

  • arwerzhiñ
    arwerzhiñ

    v. tr. d. Offrir la marchandise pour en sonder le prix.

    (1744) L'Arm 258a. Offrir la marchandise pour en sonder le prix, tr. «Alhuêrhein : Arhuêrhein

    (1904) DBFV 10b. arhuerhein, v. n., tr. «offrir la marchandise pour en sonder le prix.»

  • arwez
    arwez

    s. Mal, maladie, coup de froid le plus souvent.

    (1910) MAPH 7. Goud a re 'vit peseurt arwez / Oa mad peb sant ha peb santez. ●(1947) TNOG 5/20-21. (Tregor ha Goelo) Arouez, ak. : anoued, gant poan-benn ha terzhienn (grippe), Tapet em eus arouez. N’ouzon petore reizh a vije gant ar ger-se peogwir eo implijet bepred hep anv-gwan, na ger-mell zoken. ●(1974) BAHE 80/26b-27a. Holl ez omp bet gant an arouez, Aotroù Person, a lavaras Pêr-Yann.

  • arwez-Klerin
    arwez-Klerin

    s. (pathologie) Mal de saint Clérin.

    (1889) CDB 29. Arouez Klerin, c'est la dénomination du mal qui porte comme la marque de saint Clérin et dont celui-ci a le pouvoir spécial de remettre.

    (1912) BUAZpermoal 931. Bezan zo eur c'hlenved, arwez Klerin, hag a ve pareet aman.

  • arwez-sant-Blaez
    arwez-sant-Blaez

    s. (pathologie) Mal de saint Blaise.

    (1933) ALBR 22. Pedet e vez Sant Blaez ouz (...) « arouez Sant-Blaez».

  • arwezet
    arwezet

    adj. Malade.

    (1889) CDB 30. Le participe arouezet s'applique à quiconque se sent atteint des fièvres, ou éprouve les symptomes d'une maladie.

    (1947) TNOG 5/21. (Tregor ha Goelo) Arouezet, ag. (distaget arouezet) : tapet arouez gantañ.

  • arweziñ
    arweziñ

    v. intr. Attraper froid.

    (1919) KZVr 338 - 24/08/19. arouezi, tr. «attraper froid, Treger.»

  • aryezh-
    aryezh-

    voir ariez-

  • arz
    arz

    m. –où Art.

    (1931) VALL 38b. Art, tr. «arz m. pl. arzou.» ●(1943) VKST Mae/Mezheven 272. penn-oberou an arz breizek.

  • arz-pik
    arz-pik

    s. (ichtyonymie) Raie capucin.

    (1977) PBDZ 682. (Douarnenez) un arz-pik a gas muioc'h a vec'h d'az higennoù evit un dravant hanter-kant kilo, tr. «une raie capucin tire plus sur tes palangres qu'un pocheteau de 50 kilos.»

  • arzav .1
    arzav .1

    s. Plomañ àr e arzav =

    (1932) BRTG 67-68. minour Kervohan (…) e blom ar é arzaù.

  • arzav .2
    arzav .2

    v. pron. réfl. En em arzav : se faire fort de.

    (1919) DBFVsup 4a. arzaù (um), v. n., tr. «se faire fort de, se proposer pour (Pont[ivy]).»

  • arze
    arze

    adv. Donc.

    (1821) SST 32. Penaus arzé ? (…) Doué en dès arzé ur horf ? ●33. Er Urhiès e zou arzé mam de Jésus-Christ ? ●41. Perac arzé en hum gol quement a dut ? ●(1825) COSp 147. groeit veint guet bihannoh a boén arze. ●(1857) GUG 4. Idan hou tivaskel arzé, / Tad, dihuennet hou pugalé.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...