Devri

Recherche 'àr...' : 725 mots trouvés

Page 13 : de artifis (601) à arvezet (650) :
  • artifis
    artifis

    m. –où

    (1) Art architectural, architecture.

    (1576) Cath p. 6. da hem maruaillaff a grez en bras, oar an edefiç hac an artifiç en tẽpl man, tr. « Tu t’émerveilles grandement de la construction et de l’architecture de ce temple »

    (2) Artifice.

    (1612) Cnf 4. pe-ré à son dré artificc.

    (3) Feu d’artifice.

    (1870) FHB 257/381a. Deus an tour ez eus bet lausket artifisou.

    (4) Tan artifis : feu d’artifice.

    (18--) GBI ii 340. Tolomp tan artifis d’hi dewi, tr. «Jetons un feu d’artifice pour la brûler.»

  • artikl
    artikl

    m. –où

    (1) Article.

    (1499) Ca 12a. Articl. g. article. ●(c.1500) Cb 17a. g. articuler. b. lequat articlou.

    (2) (droit) Article (de loi).

    (1905) KANngalon Mae 407. ar pevare artikl euz al lezen.

    (3) (religion) (Les douzes) articles de la foi (du Crédo).

    (1576) H 53. An daoudec articl an fez, an Credo explicquet en Brezonec, tr. « The twelves Articles of the faith, the Creed explained in Breton. » ●(1612) Cnf 20b. an holl articlou eues an feiz. ●33b. an articlou an feiz, hac dec gourchemen an reiz.

    (4) Artikl ar marv : article de la mort.

    (1576) Cath p. 24. daoust pe en articl an marou, pe en necessite arall. ●(1612) Cnf 32b. an den en articl an maru.

    (1732) GReg 54a-b. Article, tems & moment de la mort, tr. «Articl ar maro

    (1888) LTU 54. var artikl ar maro.

    (1936) IVGA 286. Ha n'eo ket dao, evit kofes, beza en artikl ar maro...

  • artikulañ
    artikulañ

    v. intr. (?) Intriguer (?).

    (1612) Cnf 48a. oz articulaff euit ampech an guir ves an caus.

  • artilher
    artilher

    m. –ion Artilleur.

    (1924) FHAB C'hwevrer 77. koulz an artilherien eget potred ar c'hirri brezel.

  • artilherezh
    artilherezh

    m. Artillerie.

    (1985) DGBD 6. ar 35vet Rejimant Artilherezh Gwened.

  • artilheri
    artilheri

    f. Artillerie.

    (1633) Nom 186a. Tormentum æneum, bombarda : piece d'artillerie : pez artillery, pez á fount.

    (1920) MVRO 29/1a. eun arme a 100.000 den gant artilhiri.

  • artizan / artizant
    artizan / artizant

    m. –ed Artisan.

    (1621) Mc 36. an artisan ves é art.

    (1710) IN I 185. un artisan paour. ●(1732) GReg 54b. Artisan, qui travaille aux arts mécaniques, tr. «Artisan. p. artisaned.» ●(1744) L'Arm 18a. Artisan, tr. «Artisantt.. tétt. m.»

    (1821) SST 18. é hès un artizant. ●(1880) SAB 149. mab un artizan.

    (1904) DBFV 12a. artizand, m. pl. ed, tr. «artisan.» ●(1920) AMJV 66-67. eun nebeut artizaned : marichaled, kilvizien, mansounerien. (1941) FHAB Gwengolo/Here 81a. d'ar c'houer ha d'an artizan.

  • artizan-pleg
    artizan-pleg

    m. Tailleur (vêtements).

    (1847) FVR 123. Eunn artisan pleg, o vonet d'he zevez. ●(1877) EKG I 131. Hennez a ioa eur c'hemener, pe eun artisan-pleg.

  • artizanez / artizantez
    artizanez / artizantez

    f. –ed Femme artisan.

    (1744) L'Arm 18a. Artisane, tr. «Artisantéss.. ésétt. f.» ●(1904) DBFV 12a. artizand, f. –ndéz pl. ed, tr. «artisan.»

  • artizaniezh
    artizaniezh

    f. Artisanat.

    (1936) BREI 454/2d. Salvi an «artizaniez».

  • artizaniñ
    artizaniñ

    v. intr. Faire de la menuiserie.

    (1895) GMB 40. On dit en petit Tréguier, artizañnein, faire de la menuiserie.»

  • artizant
    artizant

    voir artizan

  • arum
    arum

    m. (pathologie) Rhume.

    (1907) DIHU 22/361. Ne hues hui eah, Madam, a cherrein un arum. ●(1936) IVGA 206. peogwir e oa gant eun arum.

  • arumadur
    arumadur

    m. –ioù (pathologie) Rhume.

    (1744) L'Arm 131b. Enchiffrené, tr. «Né eell nameitt guett poéne enn-devoud é henal dré é fri, stéhuétt gued enn arrumadurr

    (1904) DBFV 11b. arrumadur, s., tr. «rhume (l'A.).» ●(1909) FHAB Eost 235. Netra gwelloc'h evit miret ous an arrhumadur.

  • arumet
    arumet

    adj. (pathologie) Enrhumé.

    (1499) Ca 9a. Anrumet vide in roullet.

  • arumiñ
    arumiñ

    v. (pathologie)

    (1) V. intr. S'enrhumer.

    (1856) VNA 89. vous vous enrhumerez, tr. «arrumein e rehet.»

    (1907) VBFV.fb 36b. enrhumer (s'), tr. «arrumein.» ●(1919) DBFVsup 4a. arrumein, v., tr. «s'enrhumer.»

    (2) V. pron. réfl. En em arumiñ : s'enrhumer.

    (1834) SIM 65. mont a rit d'en em anrumi.

  • arummiñ
    arummiñ

    v. tr. d. Disposer, arranger.

    (1919) DBFVsup 4a. arrumein, arrimein (Arv[or]), v. a., tr. «disposer, arranger.»

  • arvailh
    arvailh

    adj. & m.

    (1) Qui fait le sot.

    (1895) GMB 34. dans le petit Tréguier (…) ar-vaill, qui fait le sot.

    (1913) KZVr 32 - 12/10/13. Arvailh, tr. «qui fait le sot. Trég[uier].» ●(1927) GERI.Ern 26. arvailh T[régor] m., tr. «Qui fait le sot.» ●(1931) VALL 701b. qui fait le sot, tr. «arvailh T[régor].»

    (2) Emporté, sans souci.

    (1913) KZVr 32 - 12/10/13. Arvailh, tr. «emporté, sans souci. Goelo. Even.» ●(1927) GERI.Ern 26. arvailh T[régor] m., tr. «emporté, sans souci.» ●(1931) VALL 701b. arvailh T[régor], tr. «emporté, sans souci.»

  • arvailhenniñ
    arvailhenniñ

    v. intr. S'associer.

    (1931) VALL 41b. S'associer, tr. «arvailhenni(ñ) T[regor].»

  • arval .1
    arval .1

    m. (droit ancien) Droit de moute.

    (1732) GReg 644b. Moute, droit de moute communément reglé au sezième, tr. «Arval. an arval.» ●(1744) L'Arm 247b. Er mêrche à læronci er velinairion hag à scrape enn-neimb enn-déss melinieu, vehai enn arvale a guemérehai er-ré-man ar ou sugité.

  • arval .2
    arval .2

    m. –ion

    (1) Client.

    (1867) LZBt Gouere 325. re baour e oa evit prenan ann danve, ha d'hec'h arvalien e oa d'hen digas gant-he.

    (1919) KZVr 338 - 24/08/19. arvalen, tr. «clients (arevalien, kentoc'h, eus areval, mounée), Treger.» ●(1931) VALL 351a. Habitué, qui fréquente, tr. «arvailh T[regor] pl. ien

    (2) Associé.

    (1931) VALL 41b. Associé, tr. «arvailh pl. –valien

  • arval-troad
    arval-troad

    voir tarval-troad

  • arvar
    arvar

    m. & adj. –où

    I. M.

    (1) Doute.

    (1831) RDU 177. er honsultein én hou ç'arvareu hac ambarrasseu. ●(1855) BDE 528. hag én un arvar poénius.

    (1904) DBFV 12a. arvar, m. pl. eu, tr. «doute, hésitation ; irrésolution, anxiété, scrupule.» ●(1927) GERI.Ern 26. arvar m., tr. «doute, défiance.»

    (2) Danger.

    (1927) GERI.Ern 26. arvar m., tr. «danger.»

    II. [en locution]

    (1) Bezañ en arvar : être dans l'indécision.

    (1732) GReg 522b. Être dans l'incertitude, tr. «beza èn arvar.» ●(1744) L'Arm 208a. Irresolu, uë, tr. «A zou énn arvarr

    (1831) RDU 242. diabusein er-ré e oai én arvar a fæd en article-zé. ●(1863) MBF 43. N'en d'on ket én arvar a zivout kement-sé, tr. «je ne suis pas dans le doute à ce sujet.» ●(1887) LZBg 45et blezad-3e lodenn 166. En eutru Picard e oé én arvar petra gobér.

    (1904) DBFV 12a. bout én arvar, tr. «douter.» ●(1913) THJE 39. n'hellé ket mui bout én arvar.

    (2) Bout àr an arvar : douter, hésiter.

    (1919) DVBFsup 4a. bout ar en arvar (M[eslan] Arv[or]), tr. «douter, hésiter.»

    (3) Bout en arvar àr udb. : douter de qqch, hésiter sur qqch.

    (c.1785) VO 4. Chetu paud a dreu ar béré é hoh én arvar.

    (1856) GRD 357. anfon couéh e hrér en accustumance, ne vér quet mui én arvar ar nitra ha ne zougér mui tra erbet. ●(1861) BSJ 23. Épad ma sant Jojeb én arvar ar er péh e zelié gobér.

    (4) Bout en arvar a : douter de l'existence de.

    (1856) GRD 324. Bout én arvar a visericord en Eutru Doué.

    (1925) SFKH 6. En Eutru Kargoed ne oé ket én arvar a gement-sé. ●7. Neoah, en Eutru Kargoed, deustou mé oé berpet é Guéned, ne oé ket én arvar ag er péh e basé é Kerbernéz étré en diauled hag é vateh.

    (5) Bout en arvar a : se douter de.

    (1938) DIHU 321/46. Skoein e hra stankoh pep kalon ; rak é mant én arvar ag er péh e uéleint.

    (6) Bout en arvar (+ subord.) : douter que.

    (1856) GRD 325. bout én arvar é hès un Doué.

    (7) Bezañ en arvar diwar-benn ub. : nourrir des doutes à l'égard de qqn.

    (1878) EKG II 265. N'emaoun ket enn arvar divar ho penn.

    (8) Chom en arvar : hésiter.

    (1896) HIS 82. Er Huerhiéz Vari e chomé én arvar.

    (9) Hep ket arvar : sans aucun doute.

    (c.1680) NG 62. Ret du monnet, hem quet aruar. ●1820. hep quet aruar.

    II. Attr. Bezañ arvar : être indécis, flottant.

    (1732) GReg 525b. Cet homme est toûjours indeterminé, irresolu, & flottant, tr. «Arvar eo atau an dèn ze.»

  • arvara
    arvara

    m. –(alimentation) Reste de pain.

    (1732) GReg 685b. Un reste de pain, tr. «Arvara. p. arvaraou.» ●933a. Reste de tourte, tr. «Ar-vara

    (1927) GERI.Ern 21. arvara, tr. «reste de pain.» ●(1931) VALL 524b. reste de pain, tr. «arvara

  • arvaregezh
    arvaregezh

    f. Doute.

    (1744) L'Arm $$$.

    (1904) DBFV 12a. arvarigeh, s., tr. «doute (ar, sur), mise en doute (l'A.).»

  • arvarek
    arvarek

    adj.

    (1) Douteux.

    (1927) GERI.Ern 26. arvarek adj., tr. «douteux.»

    (2) Hésitant.

    (1919) DBFVsup 4a. arvarek, tr. «hésitant.» ●(1927) GERI.Ern 26. arvarek adj., tr. «hésitant.» ●(1934) BRUS 131. Hésitant, tr. «arvarek

  • arvarerezh
    arvarerezh

    m. Incertitude.

    (1904) DBFV 12a. arvarereh, tr. «incertitude.»

  • arvarg
    arvarg

    adj. (agriculture) (Parcelle de terre) non labourable.

    (1960) ADBr lxvii 4/327. Une parcelle de terre non labourable peut également être désignée par : (...) : arvarg, Plourin-Morlaix.

  • arvari
    arvari

    voir albani

  • arvariñ
    arvariñ

    v. intr.

    (1) Douter, hésiter.

    (1847) BDJ 152. Harvari hepken e c’helfac’h ober.

    (1919) DBFVsup 4a. arvarein, tr. «hésiter.» ●(1927) GERI.Ern 26. arvari v. n., tr. «douter, hésiter.»

    (2) Arvariñ war : douter de.

    (1847) FVR 63. Ann hini a arvarfe war ar pez a lavar aman ann Aotrou ann Hermit.

    (3) Chom da arvariñ : demeurer dans l’indécision.

    (1911 DIHU 68/203. N’hellamb ket chomel de arvarein.

    (4) Na arvariñ a ober udb. : ne pas hésiter à faire qqc.

    (1839) BESquil 580. er gonze-zé en touchas hac e changeas é galon ér fæçon ne arvaras quet ur momand a gùittat é vadeu bras ha peb-tra aveit hélie Jesus-Chrouist.

    (1921) GRSA 240. Ne arvar ket a lakat én é ben er chonj de vont d'er havet. ●242. ne arvarin ket a obér èl ma lareet dein. ●290. n'arvaret ket a sentein : dibiet kentoh.

  • arvarus
    arvarus

    adj.

    (1) Douteux.

    (1904) DBFV 12a. arvarus, adj., tr. «douteux, prétendu.» ●(1927) GERI.Ern 26. arvarek adj., tr. «douteux.»

    (2) Indécis.

    (1904) DBFV 12a. arvarus, adj., tr. «indécis, qui doute, scrupuleux.»

  • arvarv
    arvarv

    adj. (en plt d'un cours d'eau) Qui a un débit très lent.

    (1944) DGBD 162. redennoù dour arvarv.

  • arveilhañ
    arveilhañ

    v. tr. d. Surveiller.

    (1984) HBPD 121. pèl goudé, e vezent hoah ou zri, arveilhet geton.

  • arvel
    arvel

    voir armel

  • arvelen
    arvelen

    adj. Jaunâtre.

    (1879) ERNsup 147. ar-velen, un peu jaune, Trév[érec]. ●(1895) GMB 34. dans le petit Tréguier (…) ar-velen, jaunâtre.

    (1913) KZVr 32 - 12/10/13. Arvelen, tr. «jaunâtre. Trég[uier].» ●(1933) IVGV 24. an Ao. Mar Ivanios, Eskob indezat, gant eun dremm arvelen, hogen, molumet eus ar braoan.

  • arvelenaat
    arvelenaat

    v. intr. Devenir jaunâtre.

    (1913) KZVr 32 - 12/10/13. Arvelenaat, tr. «devenir jaunâtre. Estienne.»

  • arvell
    arvell

    m. –

    (1) Querelle.

    (1919) DBFVsup 4a. arvel, ervel (B[as] v[annetais]), s. pl. –leu, tr. «parole malicieuse.» ●(1927) GERI.Ern 26. arvell V[annetais] m. pl. eu, tr. «Querelle, noise, parole malicieuse.»

    (2) Klask arvell ouzh ub. : chercher querelle à qqn.

    (c.1718) CHal.ms i. Il ne demande que plaïe et bosse, tr. «ne glas qu' nemeit aruel.» ●(c.1718) CHal.ms iii. Il ne demande que playes et bosses, tr. «ne glasqu' meit affer', ne oura meit Clasqu' aruel

    (1921) GRSA 119. deit int de glah arvel dohemb, ar hon doar.

    (3) Bout en arvell : être en désaccord.

    (c.1718) CHal.ms iii. Ils ont touiours maille a partir ensemble, tr. «bout ara tabut question ataü etredé, emaint brepet en arvel

    (4) local. Idée fixe.

    (1919) DBFVsup 4a. arvel, ervel, s. pl. –leu, tr. «à Guern, idée fixe.»

  • arvellat
    arvellat

    v.

    I. V. intr.

    (1) Se quereller.

    (1934) MAAZ 72. Sel mui éh arvellè el laeron, sel mui é sinsakrent, é tiskrap ar ou dornadeu eur, ha sel mui é seahè Jannig.

    (2) Arvellat ouzh ub. : se quereller avec qqn.

    (1934) MAAZ 72. pe gleu en devizerion éh ervellat (lire : arvellat) en eil doh égilé. ●(1939) RIBA 13. é ma er méziad éh arvellat doh é bried.

    II. V. tr. d. Agacer par des paroles.

    (1919) DBFVsup 4a. arvellat, tr. «agacer par paroles.» ●(1927) GERI.Ern 26. arvellat v. a., tr. «agacer en paroles.»

  • arveller
    arveller

    m. –ion

    (1) Querelleur.

    (1927) GERI.Ern 26. arvellour m., tr. «querelleur.» ●(1928) DIHU 203/68. tabutour hag arvellour e oè.

    (2) Ergoteur.

    (c.1718) CHal.ms i. ergoteur, tr. «un aruellour

    (1904) DBFV 12a. arvellour, tr. «ergoteur (Ch. ms.).» ●(1927) GERI.Ern 26. arvellour m., tr. «ergoteur.»

    (3) Mauvais plaisant.

    (1919) DBFVsup 4a. arvellour, tr. «mauvais plaisant.» ●(1927) GERI.Ern 26. arvellour m., tr. «mauvais plaisant.»

  • arvellerezh
    arvellerezh

    m. Querelle.

    (1929) DIHU 211/197. Ne vourè ket er person ag en arvellereh.

  • arvest
    arvest

    m. –où

    (1) Veillée funèbre.

    (1891) MAA 11. Al leor-ma a zo mad, neket ebken evit miz du ; mad eo ive da veza lennet enn arvestou. ●130. Pegen trist ne deo ket guelet iniennou o vont d'an arvestou evel d'eun ebat !

    (1921) PGAZ 20. epad an arvezt dirag an dud varo. ●(1924) FHAB C'hwevrer 65. hi eo a zibabe al leoriou santel a veze lennet e-pad an arvest. ●(1985) AMRZ 26. Gweled a ran c'hoaz an «arvest» pe an «noz-veill».

    (2) Spectacle.

    (1732) GReg 793b. Regarder quelque spectacle, tr. «sellet oud arvestou.» ●809a. Representer un spectacle, tr. «Rei un arvest d'ar bopl.» ●885b. Spectacle, objet extraordinaire qui attire les regards, tr. «Arvest. p. arvestou.» ●Aller aux spectacles, tr. «Redecq d'an arvestou

    (1834) SIM 112. Ur seurt arvest abominabl. ●180. en em livra da ur seurt arvest. ●(1868) KMM 144. pa chouman didruez dirag un arvest ken esclammuz ! ●(1872) ROU 104a. Le cœur se fend à la vue de tels spectacles, tr. «Ranna ar galon ouz ar seurt arvestou

    (1919) BUBR 3/65. Me a chomfe a-hed a noz da zellet ouz eun arvest ker kaer. ●(1927) GERI.Ern 26. arvest m., tr. «Spectacle.» ●(1963) LLMM 99/264. gant aon rak tremen hep gwelout un arvest eus an dibab.

    (3) (au théâtre) Acte.

    (1911) BZIZ 145. trajedien en 5 arvest. ●(1925) FHAB Gwengolo 327. adalek an arvest kentan. ●(1970) BRUD 35-36/146. Rag n’eo ket arvestou a zo er gont, na zoken taolennou da lavaroud mad, heuliadou-c’hoari ne lavaran ket.

    (4) Examen, regards que l'on porte sur qqn (pour deviner ses intentions, etc.).

    (1878) EKG II 150. An arvest ne oue ket hirr ; eun taol lagad a zizoloaz d'ar c'habiten goeled kaloun ar c'here.

    (5) Attention.

    (1834) KKK 38. d'hen selaou gand arvest.

    (1902) MBKJ 109. Ma en em lakeomp gant eun tamm evez hag arvest ec'hars ar groaz.

    (6) [au plur.] = (?) ardoù (?).

    (18--) CST 38. Kaer en doa ober arvestou ha sellet flour ouz ar re a deue hag a yae, nikun ne rae van...

  • arvestadur
    arvestadur

    m. –ioù Contemplation.

    (1931) VALL 148b. Contemplation, tr. «arvestadur m.»

  • arvester
    arvester

    m. –ion Spectateur.

    (1924) FHAB Genver 35. E. Pronost a beurzisplegas war e lerc'h ar pez a c'hoantea ar arvesterien. ●(1927) GERI.Ern 27. arvester, arvestour m., tr. «spectateur, assistant.» ●(1931) VALL 41b. Assistant, spectateur, tr. «arvester pl. –ien

  • arvestiad
    arvestiad

    m. –ed, arvestidi Spectateur.

    (1732) GReg 57a. Assistant, spectateur, tr. «Arvestyad. p. arvestidy.» ●793b. Regardant, ante, spectateur, tr. «Arvestyad. p. arvestidy.» ●885b. Spectateur, spectatrice, tr. «Arvestyad. p. arvestidy

    (1907) VROJ Even 55. an darnvuia euz an arvestiaded. ●(1927) GERI.Ern 27. arvestiad m., tr. «spectateur, assistant.»

  • arvestidigezh
    arvestidigezh

    f. Contemplation.

    (1927) GERI.Ern 27. arvestidigez f., tr. «contemplation.» ●(1931) VALL 148b. Contemplation, tr. «arvestidigez f.»

  • arvestiñ / arvest
    arvestiñ / arvest

    v. tr.

    I. V. tr. d.

    (1) Veiller (un mourant, un mort).

    (1880) SAB 48. da arvest Jesus ouz ar groaz. ●(18--) SAQ I 208. Arvesti a rit eun den var he dremenvan ?

    (1920) MVRO 54/1a. oc'h arvesti eun dintin goz d'in, marvet er mintin-man. ●(1934) PONT 203. Eno e kichen al laouer m'oa al lamm (lire : lann), eo bet arvestet.

    (2) Contempler, considérer.

    (1557) B I 565. Me menn heb quem ober lem un tempest / Garu da arhuest, tr. «Je suis résolu à faire un supplice cruel à voir.» ●(1575) M 3465-3466. Tra diræson difæçon disonest / A enep baru ha peur garu da arhuest, tr. «Chose déraisonnable, vile, malhonnête, / A contre-poil et très dure à considérer.» ●(1650) Nlou 466. é aruest voa eston, tr. «qu'il était épouvantable de la (lire : le) contempler.»

    (1860) BAL 2. Lacaat a reont ho spered evel da arvest or Zalver o rei e zorn deou. ●(1868) KMM 242. Deuit d'an aod, da arvest ar mor braz-ze. ●(1872) ROU 78b. Contempler, tr. «arvest.» ●(1879) MGZ 312. ec'his pa veet var al leac'h oc'h arvest poaniou hor Zalver.

    (3) Arvestiñ ub. d'ober udb. =

    (1860) BAL 203. Var an taolennou e vele aliez ar Verc'hez a S. Iann eharz ar groaz, oc'h arvest or Zalver da vervel evidomp.

    II. V. tr. i. Arvestiñ ouzh.

    (1) Contempler, regarder.

    (1659) SCger 102b. regarder, tr. «arvest.» ●130a. aruest, tr. «regarder.» ●(1732) GReg 793b. Regarder quelque spectacle, tr. «Arvest. arvesti

    (1866) BOM 8. Karoud a rann, dreist holl, / Arvezti ouz ann heol. ●(1876) TDE.BF 23. Arvesti, v. a. C[ornouaille] T[régor], tr. «Contempler.» ●Arvesti oc'h eunn dra, tr. «contempler une chose.»

    (1925) FHAB Mae 186. oc'h arvesti, o sellet a-ban ouz an dud. ●(1927) GERI.Ern 26-27. arvesti v. a. et n., tr. «contempler, regarder, assister (ouz à).»

    (2) Arvestiñ pizh ouzh : observer attentivement.

    (1910) MAKE 29. An aotrou person a arvestas piz outo.

  • arvestus
    arvestus

    adj. Qui contemple.

    (1931) VALL 148b. vie contemplative, tr. «buhez arvestus

  • arvez .1
    arvez .1

    [mbr aruez, brpm arvez, mgall arwedd < ar- + gwez .2]

    M. –ioù.

    (1) Aspect.

    (1575) M 279. Gant an maru dre aruez, pegant é fynuezas, tr. « A l’aspect de la mort dont il fut achevé » ●320. Bout frealset an maru so peur garu é aruez, tr. « Être délivré de la mort, à l’aspect si rude »

    (1732) GReg 391b. Un homme de bonne façon, tr. «un dèn a arvez vad. un arvez vad a zèn.»

    (1868) KMM 26. ac e arvez, an ear anezi ken brao ha ken santel. ●130. gant va arvez divodest. ●(1872) ROU 88b. Impole, tr. «groz e arvez

    (2) Soin, cas, attention.

    (1530) Pm 19 (Tremenuan). Chetu en aruez hon quentel, tr. Herve Bihan « Voici le cas de notre conseil.» ●(1575) M 3522. A gouzaff grau mil maru neubeut aruez, tr. « De souffrir durement mille morts, peu de cas »

    (3) Geste.

    (1928) LEAN 85. Lusi a evesae kement, ma ne golle nag eur ger, nag eun arvez.

    (4) Moyen.

    (1847) FVR 161. sel vu a kleet aketi da c'hanavet ar gwir arvez d'ober ho silvidigez.

    (5) [au plur.] Façons, manières, simagrées.

    (1893) IAI 39. arveziou tout evit kuzet ar wasa udurnez. ●184. Ken diskiant ha ken udur oa arveziou ar jansenisted. ●(1899) BOL 17. eur bern arveziou giz Pariz.

    (1905) BOBL 09 décembre 64/1b. ha Skrignegiz tout o doa kemend a blijadur gant da arveiou diot. ●(1906) KPSA 213. n'oan nemet eur bern arvechou. ●(1958) BLBR 114/2. neubeud a arwechou ganti.

  • arvez .2
    arvez .2

    = (?) àr-vaez (?).

    (1857) GUG 117. Ansaigneu hur Roué zou arvéz, / Splannein e hra mistér er groéz.

  • arvezet
    arvezet

    [mbr aruezet, brpm arveset pour *arvezet < arvez .1 + -et .1]

    Adj. v. Attentif.

    (1575) M 2139-2140. Dre se ez dlehe den, er na ve sourprenet, / Pridiry é diuez, ha bezaff aruezet, tr. « Aussi l’homme devrait, pour n’être pas surpris, / Songer à sa fin et être attentif »

    (1688) DOctrinal 157 n°18ab (= (1689) DOctrinal 162 n° 18ab). Rac-se é tleffé den rac nave surprenet, / Songeal en é divez, ha beza arveset (rime en ez), tr. (GMB 41) « être attentif, vigilant »

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...