Devri

Recherche 'te...' : 617 mots trouvés

Page 13 : de tezadour (601) à tezus (617) :
  • tezadour
    tezadour

    m. ion Toiseur.

    (1744) L'Arm 383b. Toiseur, tr. «Tæzadourr

  • tezadur
    tezadur

    m. Action de toiser.

    (1744) L'Arm 383b. Toisé, tr. «Tæzadur

  • tezañ / tezat / teziñ .2
    tezañ / tezat / teziñ .2

    v. intr.

    (1) (en plt d'arbres, de fruits) Pourrir, se gâter.

    (1732) GReg 215a. Corrompre, se gâter, pourrir, parlant des arbres quand l'eau y entre par quelque neud, & des fruits meurtris, ou piquez, tr. «Teza. pr. tezet. ea. pr. tëet. (Treg[or] teañ. p. teët.» ●451b. Se gâter par dedans : parlant des arbres, & des fruits, tr. «Teza. pr. tezet.» ●724b. Piquer, commencer à pourir. (Parlant du fruit, tr. «Tèza. pr. tèzet.» ●(1752) PEll 879. Tezi, échauffer.

    (1870) FHB 299/297b. guez a zo (...) comanset da vreina pe da dezi. ●(1876) TDE.BF 616b. Teza, v. n. C[ornouaille], tr. «Se gâter en dedans, parlant des fruits.»

    (1927) GERI.Ern 621-622. teza, tezat, commencer à se gâter, parl. des fruits, de la viande ; s'échauffer par fermentation ; tezenna, tezi id[em]. ●(1931) VALL 561a. se piquer, commencer à (se) gâter, tr. «teza

    (2) (en plt d'un cadavre) Se décomposer.

    (1880) SAB 41. goude tezi, distronca, pervreina er vered. ●200. maro abaoe pevar devez, enterred, coumansed da dezi.

  • tezañ / teziñ .1
    tezañ / teziñ .1

    v. tr. d. Toiser, mesurer avec la toise.

    (1732) GReg 926b-927a. Toiser, mesurer avec la toise, tr. «Tésa. pr. téset. (Van[netois] tézein. pr. tézet

    (1907) VBFV.bf 75b. tézein, v. a., tr. «toiser.»

  • tezat
    tezat

    voir tezañ .2

  • tezenn
    tezenn

    f. –où

    (1) Thèse.

    (1732) GReg 921a. These, tr. «Tésenn. p. tesénnou.» ●Soûtenir une these, tr. «Souten un désenn. difenn un désenn

    (1927) GERI.Ern 622. tezenn f., tr. «Thèse.»

    (2) =

    (1857) HTB 90. goulenou ha tezenou diez. (...) evit ma lavarje ar markiz he dezenou hag he hegach.

    (3) Tezennoù kleuz = (?) histoires à dormir debout (?).

    (1977) DAHG 60. Milgurun, peseurt tezennoù kleuz a zo gant an istrogell-mañ ? a youc'has Yann.

    (4) Histoire drôle.

    (1912) MMKE 150. E dezennou fentus. ●(1919) BUBR 1/20. en eur gonta tezennou dirak eul litrad «pinard». ●(1919) BUBR 8/205. da gonta eun dezen. ●(1919) BUBR 10/268. Darn anezo a zo krog da gonta tezennou. ●(1927) GERI.Ern 622. tezennou, tr. «des histoires, fam.»

  • tezennañ
    tezennañ

    v. intr. Commencer à se gâter, s'avarier.

    (1927) GERI.Ern 621-622. teza, tezat, commencer à se gâter, parl. des fruits, de la viande ; s'échauffer par fermentation ; tezenna, tezi id[em].

  • tezenner
    tezenner

    m. –ion Homme qui raconte des histoires drôles, blâgueur.

    (1927) GERI.Ern 622. tezenner, tr. «celui qui en raconte [des histoires], blagueur.» ●(1935) BREI 405/2c. ar reolennou-ze ha n'o deus na penn na lost hag a zo bet ijinet, a dra sur, gant tud trelatet pe gant tezennerien bourdus oc'h ober an eginanê gant ar skolidi.

  • tezeog
    tezeog

    m. Homme lent, lourdaud.

    (1927) GERI.Ern 622. tezeog m., tr. «engourdi, lent, lourdaud.» ●(1931) VALL 422a. Lent, tr. «tezeok (subs. tezeog).»

  • tezeok
    tezeok

    adj. Lent, lourdaud.

    (1927) GERI.Ern 622. tezeok adj., tr. «engourdi, lent, lourdaud.» ●(1931) VALL 422a. Lent, tr. «tezeok

  • tezer
    tezer

    m. –ion Toiseur.

    (1732) GReg 927a. Toiseur, tr. «Téser. p. téséryen. (Van[netois] tézour. p. yon, yan.»» ●(1744) L'Arm 383b. Toiseur, tr. «Tæzourr

    (1907) VBFV.bf 76a. tézour, m. pl. –erion, tr. «toiseur.»

  • tezet
    tezet

    adj.

    (1) (en plt de fruits) Piqué, gâté.

    (1732) GReg 737b. Pommes piquées, tr. «Pommes piquées, tr. «Avalou tezet. avalou techet.» ●(1752) PEll 879. Tezet, échauffé, disposé à se corrompre, fatigué jusqu'à suer de chaud.

    (1872) ROU 86a. Gâté, tr. «Tezed

    (2) Décomposé.

    (1908) FHAB Gouere 201. an tri askorn tezet, anter-vrein oa pare.

    (3) sens fig. (en plt de qqn) Na vezañ tezet : être encore en bonne santé, ne pas être pourri.

    (1936) IVGA 138. N'oun ket techet c'hoaz, mechañs, tr. (NDBI 111) «je ne suis pas encore gâté tout de même.» ●(1947) YNVL 149. Gourvez ? Ha ne rin ket. N'on ket techet c'hoazh.

  • tezh
    tezh

    m. –ioù (anatomie animale) Pis.

    (1659) SCger 118a. tetins dvne beste, tr. «tezou.» ●(1732) GReg 725b. Pis, mammelle des vaches, des chévres, & des brebis, tr. «Tèz. p. tèzyou, tèzou. tèz ar veoc'h, tèz ar c'havr, tèz an davadès. Van[netois] teeh. p. tehëu. tëh er sëut, teeh er guïvr, teeh en dêved.»

    (1849) LLB 1426. Mez er havr a zoug mui, hé zeh ne heskou ket.

    (1908) FHAB Du 345. evit na chomfe ket eur veraden e tez ar vioc'h. ●(1920) FHAB Gwengolo 436. kempennit an teiz hag ar bronnou. ●(1931) FHAB Gouere 258. pa n'eus netra ken en tez e tenner ar c'horoerez.

  • tezhiek
    tezhiek

    adj. Qui a un gros pis.

    (1896) GMB 692. à Quemper-Guézennec téjek (vache) qui a de gros pis.

    (1922) EMAR 124. Oc'hen ha biou teziek.

  • teziñ .1
    teziñ .1

    voir tezañ .1

  • teziñ .2
    teziñ .2

    voir tezañ .2

  • tezus
    tezus

    adj.

    (1) Qui fait se piquer, gâter.

    (1927) GERI.Ern 622. tezus, tr. «qui fait se gâter.» ●(1931) VALL 561a. (temps, etc.) qui fait piquer, tr. «tezus

    (2) Disposé à être piqué.

    (1931) VALL 561a. (matières) disposées à être piquées, tr. «tezus

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...