Devri

Recherche 'e...' : 2032 mots trouvés

Page 6 : de efreizhan (251) à egzekutan-egzekutin (300) :
  • efreizhañ
    efreizhañ

    v.

    (1) V. tr. d. Effrayer.

    (1499) Ca 79a. Esfreizaff vide in spontaff. cest tout vng.

    (1732) GReg 324a. Effraier, tr. «Effreyza. pr. effreyzet

    (1876) TDE.BF 181a. Efreiza, v. a. tr. «Effrayant, horrible.»

    (1927) GERI.Ern 127. efreiza, v. a., tr. «effrayer.»

    (2) V. intr. S'effrayer.

    (1575) M 3120. hep esfreizaff, tr. «sans s'effrayer.»

    (1927) GERI.Ern 127. efreiza, v. n., tr. «s'effrayer.»

  • efreizhet
    efreizhet

    adj. Effrayé.

    (1575) M 1657. de ober esfreizet, tr. «pour le rendre épouvanté.» ●(1580) G 878. Gant mor meur conqueret effreyzet an bedys, tr. «Par la grande mer envahis, les humains sont effrayés.» ●(1612) Cnf 27a. An Cholony effreiziet meurbet.

  • efreizhus
    efreizhus

    adj. Effroyable.

    (1575) M 2371. loeznet esfrezius, tr. «des bêtes effroyables.»

    (1732) GReg 324a. Effraiant, tr. «Effreyzus.» ●(17--) ST 368. o buhez effreizus ! tr. «O vie affreuse !»

    (1869) BEN 913b. Eno e kleve a bep tu eunn trouz hag eunn talabao efreizuz. ●(1876) TDE.BF 181a. Efreizuz, adj., tr. «Effroi.» ●(1891) AGB 3. Pebez histor efreizuz.

    (1927) GERI.Ern 127. efreizus., tr. «effrayant.»

  • efrontadell
    efrontadell

    f. –ed Femme effrontée.

    (1744) L'Arm 21a. Audacieuse, tr. «Éffrontadell.. lézétt. f.» ●228a. Mameluë, tr. «Effrontadeell-differlinque-caire.»

    (1878) BAY 14. effrontadel, tr. «éffrontée.»

  • efrontet
    efrontet

    adj. Effronté.

    (1792) BD 1188. te so dinves hac effrontet, tr. «Tu est hardi et effronté.»

    (1804) RPF 195. ne ùélér meit en hardéhtæd effrontettan. ●(1855) GBI I 506. A ves-te bet ken ifrontet, tr. «Que tu as été si effronté.» ●(1872) SBI I 308. 'r pez ifrontet, tr. «la pièce effrontée.»

    (1974) TDBP III 211. C’hoant am-oa da skouarnata ar pez ifrontet-se, tr. « j’avais envie de donner des gifles à cet effronté-là »

  • efrontiri
    efrontiri

    f. Effronterie.

    (1855) GBI I 506. Ma ouife da ifrontiri, tr. «S'il connaissait ton insolence.»

  • egal
    egal

    adj.

    (1) Attr./Épith. Égal.

    (1499) Ca 74a. Egal. g. idem. ●(1575) M 1251. Try abec so egal, tr. «Trois raisons sont égales.»

    (2) Adv. Également.

    (1530) Pm 80. Ezuihet egal haualet / (…) / Ouz an re so eat da quentaff, tr. «vous serez également rendus semblables, (…) / A ceux qui sont partis en premier lieu.»

  • egalaat
    egalaat

    v. Égaliser.

    (c.1500) Cb 74b. [egalaff] g. faire egalement / ou egalitez. b. egalhat.

  • egalamant
    egalamant

    adv. Également.

    (17--) SP i 201-202. pan doch qen abondant / Da donet da souten an ol egalamant, tr. «puisque vous êtes assez généreux / Pour soutenir tout le monde également.»

  • egalañ
    egalañ

    v. Égaler.

    (1499) Ca 74a. Egalaff. g. egaler. faire pareill.

  • egalder
    egalder

    m. Égalité.

    (c.1500) Cb 74a. [egal] g. egalement / ou egalitez. b. egalder. ●g. pareillete / egalite. b. egalder.

  • egalet
    egalet

    adj. Égalé.

    (c.1500) Cb 74b. [egalaff] g. equiparez / faict pareil. b. egalet.

  • egapl
    egapl

    adj. Pareil, égal.

    (c.1500) Cb 74b. [egal] Jtem equabilis et hoc / le. g. eguables. b. egabl.

  • egar
    egar

    m.

    I.

    (1) Colère, furie.

    (1909) KTLR 126. miret da ziskuez egar. ●165. Biskoaz an egar e gis ma oa e kaloun hen-man, pa velaz ar stad m'oa lakeat he vignounik.

    (2) Mont en egar : se mettre en colère.

    (1869) HTC 31. Setu hi neuze o vont en egar. ●(1869) SAG 163. a mont a ra en egar.

    (1906) KANngalon Genver 19. gant nebeut a dra ez ea en egar. ●(1909) KTLR 122. an hini ac'hanomp a ia en egar. ●(1911) BUAZperrot 60. Dasian a yeas en egar o klevet komzou kalonek an den yaouank.

    (3) Mont, sevel en egar enep, ouzh : se mettre en colère contre.

    (1868) KMM 140. e cavas kear oll saved en egar eneb Jesus. ●(1869) HTC 285. Herodes a ieas en egar ouz ar goardou.

    II. par ext.

    (1) [devant un v.] Très forte envie de.

    (1872) ROU 73b. Ambition, tr. «Egar sevel.» ●99a. Rapacité, tr. «egar caout.» ●(1880) SAB 159. an ioul danvez ac an egar gounid. ●181. Caout sonj ive e teu an egar labourat da veza noazuz pa vez re a ioul.

    (2) [devant un subst.] Envie (de posséder).

    (1880) SAB 148. an ioul danvez, an egar pinvidigeziou. ●197. An egar danvez, en deün, an ioul caout, an err da zestum.

  • egaret
    egaret

    adj.

    I. Adj.

    (1) En colère, furieux.

    (1834) APD 20. dre ho sellou egaret. ●(1866) FHB 57/40b. evel pa vije egaret. ●(1880) SAB 164. egared o clasc lacaat ar gaou da vir.

    (1915) KANNlandunvez 49/349. mes en he zaoulagad egaret, var e vizaj distrounk.

    (2) Egaret gant : entiché de.

    (1880) SAB 148. egared gant ar blijadurez fall.

    II. [empl. comme subst.] Personne furieuse, forcené.

    (1868) KMM 216. evel un egared. ●(1872) ROU 85b. Forcené (un), tr. «Un egared.» ●89b. Un insensé, tr. «Un egared.» ●(1872) GAM 49. ann Aotrou Thiers eun anter-egaret hag eun anter-gounnaret.

    (1909) KTLR 100. Baro-Bleun a grie evel eun egaret.

  • egariñ
    egariñ

    v. intr.

    (1) S'emporter, devenir furieux.

    (1872) ROU 82b. S'emporter, tr. «Egari.» ●(1889) ISV 488. Kementse hen lakea da doui ha da egari goasoc'h goas. ●(1894) BUZmornik 267. Des a egare o klevet ar c'homzou-ma.

    (1906) KANngalon Genver 19. Ne met egari goassoc'h ne ra ken. ●(1909) KTLR 99. Baro-bleun a egare. ●(1911) BUAZperrot 368. Ar manac'h hen heuilhe a egare. ●(1932) BSTR 211. ne c'houzanvan va foan, nemet en eur egari. ●(1940) ALMA 116. kaer o doa egari. ●(1962) EGRH I 74. egariñ v., tr. « colérer. »

    (2) Egariñ ouzh, a-enep ub., udb. : s'emporter contre qqn, qqc.

    (1866) FHB 87/274a. An dud difeiz a egar a enep ar c'houenchou hag an oll dud a ilis. ●(1894) BUZmornik 272. he mamm a egare outhi aliez.

    (3) (en plt d'oiseaux) Pousser des cris effarouchés.

    (1909) BROU 232. (Eusa) Egári, tr. «Se dit aussi des cris effarouchés des oiseaux lorsqu'on approche de leur nid.»

  • eger
    eger

    s. –où Aiguière.

    (1633) Nom 134a. Vrnarium, lauatrina : l'aiguer : an taul pe voar hiny an eguerou ha potruou. ●158a. Guttus, gutturnium, aqualis : goutteron, esguiere : eguèr, pot dour. ●240a. Aquarium, aquariolum, lauatrina, vrnarium, coquinæ fusorium : escuyer : eguer, pot dour.

  • eget
    eget

    prép. & conj. cf. negit

    I. Prép. [après un comp. de supériorité] Que.

    (14--) Jer.ms 333. Ne graff forz glan ahanot muy eguet a coz botou, tr. «Je ne fais absolument pas cas de toi, (pas) plus que de vieux souliers.»

    (1870) FHB 299/301b. skànvoc'h eged an er. ●(1871) FHB 310/386b. guennoc'h eget an erc'h.

    (1909-1910) BROU 232. Que (compar.), tr. « Égit /Egit/ » ●(1939) DIHU 338/couv ii. arlerh er brezél-man é vo daù demb bout rekusoh eget biskoah.

    II. Loc. conj.

    (1) Eget pa : que si.

    (1790) MG 87. ne chonge nac én ihuern, nac ér Baraouis, mui eit pe ne vehai quet.

    (1862) JKS 389. neuze e wellaio d'e-hoc'h buhanoc'h eget pa ho pije daleet pell amzer.

    (2) Eget ma : que.

    (1612) Cnf 46a. cals bihanoch pris eguit ma ynt guerzet ganto.

    (1869) SAG 27. rei da gredi kalz mui-oc'h eget ma'zeo guir. ●(1893) IAI 255. muyoc'h a ga ver irio a dud desket en em roet a zrevi da zervicha Doue, eget ma kavet brema e zeuz anter kant vloaz. ●(1925) BUAZmadeg 264. diouall a rea an traou kalz guelloc'h eget ma vefent bet d'ezi he-unan.

    (1942) VALLsup 143b-144a. P. 609, «après un comparatif de supériorité : plus ... que ne eget na», ajouter : ou eget ma préféré le plus souvent.»

    (3) Eget na, ne : que.

    (1868) KMM 25. gouiziecoc'h eget na d-ôc'h. ●(1878) EKG II 191. guelloc'h higenn eged na zonj d'eoc'h. ●(1893) IAI 1. e vent douget evidoc'h, muyoc'h eget na dint.

    (1907) DRSP 79. Gwell eo ganen beza o redet ar moriou / (…) eged ned eo ganen / Dougen eur vaz Eskob.

    (1925) BUAZmadeg 75. ho pugale a zo muioc'h da Zoue eget na zint d'eoc'h oc'h-unan. ●263. Setu perak eo guell plega d'ar re all eget ne deo ren anezo. ●425. Ar vugale a entent an traou kalz abretoc'h eget na zonjer.

    ►[omission de eget]

    (1688) DOctrinal 107. muy na tleont, tr. « plus qu’ils ne doivent »

    (4) Aotramant eget a : autrement que.

    (1829) HBM 8. ec'h êruas autramant eguet a zonje Mizer.

    ►[form. conju.]

    S1 egedon

    (14--) N 773. Ne caffet quet guell eguedoff, tr. «On ne trouverait pas meilleur que moi.»

    (1889) ISV 475. hag hi zo eurussoc'h egedonme ?

    (1908) FHAB Ebrel 124. e c'hoar an oll pell-zo – ha gwelloc'h egedon – ar pez a verkan aman.

    S2 egedout

    (14--) N 834. Brassoch vezo net eguedot, tr. «Il sera bien plus grand que toi.»

    (1911) BUAZperrot 284. kablusoc'h egedot.

    S3m egetañ

    (1877) EKG I 113. n'euz ket guelloc'h kristen egethan.

    (1907) PERS 268. ne oa hini all ebet muioc'h aketuz egethan.

    S3f egeti

    (1710) IN I 137-138. en devise lavaret ar gôms-se pe vouaz egueti.

    P1 egedomp

    (1872) FHB 405/318a. ober guell egedompni.

    P2 egedoc'h

    P3 egeto

    (1920) AMJV 23. daoust m'oa dibarfetoc'h egetho !

    O egedor

    (1955) STBJ 144. ne vezer ket well o terc'hel penn da greñvoc'h egedor.

    [form. comb.]

    S3m eget eñ

    (1839) BSI 92. hac ar re all evel-ên, ha c'hoas muyoc'h eguet-en.

  • egile
    egile

    pron., adv. & m.

    I. Pron.

    A. Pron. ind. m.

    (1) L'autre.

    (1464) Cms (d’après GMB 204). anneil tu heguile, un côté et l’autre. ●(1499) Ca 64a. Diren a lech deguile. g. amener dung lieu a laultre. ●(1612) Cnf 46b. Heguilé à lauar pé soucioff-mé m'em deuzr caffet an pez à apparchant ouziff.

    (1659) SCger 119b. par tour, tour a tour, tr. «an eil goude eguile.» ●146a. eguile, tr. «autre.» ●(c.1680) NG 1926. En ail a gortoé aiguelé.

    (1849) LLB 574. En eil doh é gélé é tarhein gleanier. ●(1856) VNA 142. ce qu'ils se disaient l'un à l'autre, tr. «er péh e larent en eil-d'éguilé.» ●(1859) MMN 68. Eguile a scrivas da c'hoar e gamalad. ●(1869) SAG 165. da vont euz an eil leac'h en egile.

    (1914) FHAB Gouere 205. n'eo ket ker krenv an eil butun hag egile. ●(1905) FHAB Gwengolo/Here 151. Ar vurzun kaset euz an eil tu d'egile gant an dorn. ●(1925) SFKH 4. é zeuhlin joentet mat en eil doh égilé. ●(1925) FHAB Mae 162. Barrek e veze, diouz an eil pevar bloaz d'egile

    (2) An eil egile : l'un et l'autre.

    (1499) Ca 8b. Anneil heguile. lung et laultre.

    (1839) BEScrom 274. ou fèn e oé goleit ag ur habuchon groeit a liæn cran, eit n'ou dehé quet hum hùélet en eil éguilé.

    (3) Egile all : l'autre.

    (1878) EKG II 154. Egile-all, an hini-all, an hini iaouank, al lastez belek, eo an Aoutrou Go. ●(1895) GMB 302. petit Tréguier egile-all, tr. «l'autre.»

    (1909) KTLR 151. Mez egile all na guie netra. ●(1915) HBPR 139. Egile all, ezom d'ezhan, var he venou, da vaga he dad.

    (4) Mab egile : bâtard.

    (1557) B I 380. Lauar, pautr vil, map eguile, / Perac heb dellit eu dide / He discuez euelse dezaff, tr. «Dis, mauvais garçon, fils de l'autre, qu'est-ce que avais à la lui dénoncer sans raison ?»

    (5) An eil d’egile : l’un à l’autre.

    (14--) Jer.ms 93. Nep na gallo dybry ere / Roet de grec [de] bugale, / Ha prestet (= impér.) un eyll de guyle, tr. « Quiconque ne pourra manger les siens, / Qu’il (les) donne à sa femme (à ses) enfants, / Et que l’un prête à l’autre »

    B. Pron. ind. f. L'autre.

    (17--) TE 49. en eil bandèn goudé éguilé.

    II. Loc. adv.

    (1) An eil dre egile : l'un dans l'autre.

    (1906) KPSA 74. An oll oberiou mad, an eil dre egile, ne dalvezont ket sakrifiz santel an Oferen. ●(1910) FHAB Here 315. 150 bemdez an eil devez dre egile. ●(1911) BUAZperrot 651. seitek gwech bep bloaz, an eil bloaz dre egile. ●(1911) SKRS II 136. Tregont dervez, an eil miz dre egile.

    (2) An eil da gas egile : l'un dans l'autre.

    (1906) BOBL 28 Juillet 97/2e. An eil da gas egile, eur belek irlandiad a ia e leve da 5000 lur ar bloaz. ●(1908) FHAB Gwengolo 261. beb bloaz, an eil da gass egile, tost da 6,000 famill. ●(1920) MVRO 59/1a. 72 er Franz, an eil da gas egile.

    (3) An eil e-ser egile : l'un dans l'autre.

    (17--) FG II 24. E dek ploas e visi pinvidikoc'h evit oll tud-chentil Plouescat an eil e ser eguile.

    II. M.

    (1) An egile : l'autre.

    (1922) EOVD 172. a p'hum stagér doh en égilé a gauz dehé.

    (2) En egile : dans l'autre.

    (1732) GReg 127a. Voltiger çà, & là, tr. «Scournigeal èn eil tu, hac èn eguile

    (1847) FVR 20. hag e kouezer euz ann eil fazi enn egile.

  • egin
    egin

    m. –où (botanique) Germe, bourgeon.

    (1716) PEll.ms 433. Eghin, Germe de grains semés commençant à sortir dehors, bourgeon d'arbre. Sing. Eghinen. pl. Eghinou. ●(1732) GReg 457b. Germe, la partie du grain qui pousse la premiere pour produire la plante, tr. «héguin.» ●Le germe du blé, tr. «héguin an yd.»

    (1821) GON 272a. Hégin, s. m., tr. «Germe des grains. Bourgeons des arbres.» ●(1866) FHB 93/328a. An higuennou-ze a vez torret.

    (1927) GERI.Ern 128. egin m., tr. «Germe.» ●(1982) PBLS 308. (Langoned) higenn, tr. «germe de pomme de terre.»

  • eginad
    eginad

    m. Étrennes.

    (1752) PEll 261. Eghinat, Terme dont on se sert en Léon, pour demander ses étrennes. Les jeunes garçons de la campagne vont le dernier jour de l'année par les bourgs, villages & maisons, ou après avoir chanté quelques cantiques en l'honneur du Sauveur né de la Vierge, ils crient assez haut Ma Eghinat, par trois fois.

    (1890) MOA 253a. Étrennes, tr. «Eginad, m., (Le Pelletier.).»

  • eginadur
    eginadur

    m.

    (1) Germes.

    (1982) PBLS 438. (Langoned) higennadur, tr. «germes.»

    (2) Germination.

    (1931) VALL 335a. Germination, tr. «eginadur m.» ●(1982) PBLS 438. (Langoned) higennadur, tr. «germination.»

  • eginañ
    eginañ

    v. intr. Germer, bourgeonner.

    (1716) PEll.ms 433. Eghina, Bourgeonner, germer. ●(1732) GReg 457b. Germer, pousser un germe, tr. «Higuida. pr. higuidet

    (1821) GON 272a. Hégina, v. n. Germer, en parlant des grains. Pousser, bourgeonner, en parlant des plantes. Part. et. Hégina a ra ar gwéz, les arbres bourgeonnent. ●(1866) FHB 93/327b-328a. An avalou douar ne vezont plantet nemet pell goude ma vezont commanset da higuenna, da gorzenna. An higuennou-ze a vez torret. Guir eo an avalou douar o deus kement a nerz, ma corzennont a nevez en douar.

    (1927) GERI.Ern 128. egina, tr. «germer.»

  • eginane
    eginane

    m.

    (1) Étrennes des mendiants du nouvel an.

    (1908) BOBL 26 décembre 209/2d. Troiad an Eginane. An Eginane a zinifi Derou-Mad. Ar c'hiz d'ar Beorien da vond en dro var ar meaz da glask o eginane a zo beo c'hoaz en kalz a barreziou.

    (2) Ober an eginane gant ub. : se moquer de qqn.

    (1935) BREI 405/2c. ar reolennou-ze ha n'o deus na penn na lost hag a zo bet ijinet, a dra sur, gant tud trelatet pe gant tezennerien bourdus oc'h ober an eginanê gant ar skolidi.

  • eginaner
    eginaner

    m. –ion Pauvre qui mendie à l'occasion du nouvel an.

    (1906) BOBL 22 décembre 117/1a. ne weler mui an heginanerien o pourmen war ar meaz evit dastum tammou kig sall pe eun aluzen all. ●(1996) CRYK 119. A'i e' 'n igenanerien, tr. «Voici les mendiants de la nouvelle année.»

  • eginel
    eginel

    adj. Original.

    (1913) PRPR 104. moulladen eginel 1838.

  • êgl
    êgl

    m. –ed (ornithologie) Aigle.

    (1633) Nom 19a. Nasus aquilus, aquilinus : nez aquilin : fry aquilin, fri agl, fry á ve vn torticq en è creis. ●37b. Aquila : aigle : Ægl.

    (1838) OVD 22. un aigle en dès taulet ol é blu. ●(1856) VNA 23. Un Aigle, tr. «Un Aigl pé Spalouër bras.»

    (1913) AVIE x. un ègl pé spalouér bras.

  • eglogenn
    eglogenn

    f. (littérature) Églogue.

    (c.1820) LAENnec 241. Egloghen quentan euz Virgile lakeet e Brezonnek…, tr. « Première églogue de Virgile traduite en breton… »

  • egorant
    egorant

    adj. Immense.

    (1557) B I 121. An mor han douar egorant, tr. «la mer, et la terre immense !»

  • egos
    egos

    m. Tapage.

    (1896) GMB 331. pet[it] Tréc[orois] ar re-ze zou egos gañte, ils font du tapage, du fr. négoce.

  • egotiana
    egotiana

    s. (botanique) Bétoine.

    (1633) Nom 80a-b. Bettonica, vettonica, ferratula : betoine : an egotiana.

  • êgr
    êgr

    voir aegr

  • egras .1
    egras .1

    adj. (Fruit) sauvage.

    (c.1500) Cb [verius]. g. veriut de põmes sauuagez. b. verius a aualou egrecc.

    (1868) FHB 194/301b. avalou-egras. ●(1870) FHB 284/180a. eun aval egras bennag a gavent er c'hirzier. ●(1889) ISV 424. eun aval egras bennag hag a ioa c'hoas rouez.

  • egras .2
    egras .2

    m.

    (1) Verjus.

    (1732) GReg 954b. Verjus, tr. «égraich

    (1927) GERI.Ern 128. egras m., tr. «Verjus.»

    (2) Sauvageon.

    (1927) GERI.Ern 128. egras m., tr. «Sauvageon.»

  • eguilhet
    eguilhet

    s. Aiguillette, orphie.

    (1633) Nom 43b. Acus, aculeatus : esguille, orphie : eguillet.

  • egzaltiñ
    egzaltiñ

    v. tr. d. Exalter.

    (1659) SCger 54b. exalter, tr. «exalti

  • egzamen
    egzamen

    m. Examen.

    (1499) Ca 80b. Examen. g. idem.

  • egzaminañ / egzaminiñ
    egzaminañ / egzaminiñ

    v.

    (1) V. tr. d. Examiner.

    (1575) M 1076. do examinaff, tr. «à les examiner.» ●(1576) Cath p. 19. examin en fat quent barn petra a lauaraff dit, tr. «examine bien avant de juger ce que je te dis.» ●(1621) Mc 38. hac examinaff mat é consciancc.

    (1659) SCger 54b. exaaminer, tr. «examina.» ●(17--) TE 157. Ean ou éxaminas ou seilh lèrh-oh-lèrh.

    (1868) KMM 214. da esamina va c'houstians.

    (2) V. pron. réfl. En em egzaminañ : s'examiner.

    (1621) Mc 36. Pep vnan goude se à dle en em examinaff.

    (1790) MG 398. hum éxaminein a dost eit hanàuein reih ne talamb de nitra.

    (1890) ARK 24. Hiniennou n'euz fin dezho d'en em examina, ha goude beza en em examinet, keit ha keit all, e chomont atao nec'het.

  • egzaminañs
    egzaminañs

    f. Enquête, examen.

    (1575) M 1891-1892. Mardeu oarse barnn den, so ven hep soutenanç / A douger anterin, gant he examinanç, tr. «Si donc le jugement de l'homme, qui est vain, sans appui, / Est redouté vivement, avec son enquête.»

  • egzaminasion
    egzaminasion

    f. Examen.

    (1612) Cnf 13a. n'a vez quet à ezom ves à examination arall.

  • egzaminiñ
    egzaminiñ

    voir egzaminañ

  • egzampl .1
    egzampl .1

    m. –où Exemple.

    (1499) Ca 81a. Exempl. g. exemple. ●(1576) Cath p. 10 f° 5 v° 20-21. guelet ez fell dit reyff deomp euit exempl an philosophet, tr. « en voyant que tu veux nous donner pour modèles les philosophes ». ●(1612) Cnf.epist 7. dré hon exemplou mat. ●(1633) Nom 7b. Præformare litteras infanti : donner ou escrire matiere ou exemple à son escolier : reiff pe scriffaff patrom pe exempl dan scolaër.

    (1659) SCger 54a. exemple, tr. «exempl.» ●(1752) BS 194. Ur vam devot peini a ro exempl vad. ●(1790) MG 140. de rein hui memb en exampl dehai.

    (1829) IAY 106. Comset em eus ampl voar an exempl-se. ●(1834) SIM 251. Meur a exempl a didostaidiguez em eus guelet. ●(1839) BESquil 238. rei en example. ●(1859) MMN 29. exempl milliguet, piou a hello en em ziven ouzit ?

  • egzampl .2
    egzampl .2

    s. Fantôme.

    (1919) DBFVsup 22b. examp (Pn.), tr. « fantôme. »

  • egzampler
    egzampler

    Exemplaire.

    (1499) Ca 81a. exempler. g. exemplaire.

  • egzamplus
    egzamplus

    adj. Exemplaire.

    (1839) BESquil 236. hé vertuyeu examplus. ●460. hé buhé devot hac examplus. ●(1846) BAZ 250. ez oa ken devot, ker fervant, ha ken exemplus. ●251. eur vuez ker santel ha ken exemplus. ●(1854) MMM 21. en eur fêçon exemplus. ●(1866) HSH 94. en ur fæçon exemplus.

  • egzant
    egzant

    adj. Exempt.

    (1499) Ca 81a. Exent. g. exempt / exeptez.

  • egzantiñ
    egzantiñ

    v. tr. d. Exempter.

    (1659) SCger 54b. exempter, tr. «ezempti.» ●(c.1718) CHal.ms i. exempter, tr. «exantein.» ●(1792) BD 5837. songal ara guenit evesy exantet, tr. «Tu penses que tu seras exempté.»

  • egzekrasion
    egzekrasion

    f. Exécration.

    (1633) Nom 8b. Diræ : execration : execration, malidiction.

  • egzekusion
    egzekusion

    f. Exécution.

    (1621) Mc 7. n'em eux quet læquet en execution ma propos mat na ma dessin. ●48. mar de an execution adarre brasoch.

  • egzekutañ / egzekutiñ
    egzekutañ / egzekutiñ

    v. tr. d. Exécuter.

    (1499) Ca 81a. Executaff. g. executer. ●(1576) Cath p. 10 f° 5 v° 20-21. guelet ez fell dit reyff deomp euit exempl an philosophet, tr. « en voyant que tu veux nous donner pour modèles les philosophes ». ●(1612) Cnf 18b. eguit executiff è meschanterezou. ●(1621) Mc 47. executiff an dra.

    (1659) SCger 54b. executer, tr. «executi

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...