Devri

Recherche 'a...' : 5083 mots trouvés

Page 94 : de atoud (4651) à aval-mir (4700) :
  • atoud
    atoud

    coll. Atouts.

    (1890) MOA 126a. Atout (jeu de cartes), tr. «atouden, f. pl. atoud

  • atoudenn
    atoudenn

    f. –où

    (1) (jeu) Atout.

    (1890) MOA 126a. Atout (jeu de cartes), tr. «atouden, f. pl. atoud.»

    (1900) KAKE 249. N'eo ket kement ho deuz atouden / A gav, d'ho c'hoan, krampoez lardet.

    (2) sens fig. Coup porté.

    (1931) VALL 161a. coup de pointe, bourrade (et méchant coup), tr. «atoudenn f. popul.» ●(1952) LLMM 31/55. (Douarnenez) atoudenn : taol. Ur mell atoudenn en deus bet war e fri. ●(1977) PBDZ 610. (Douarnenez) atoudenn, atoudennoù, tr. «claque, gifle.» ●(1982) HYZH 147/25. (Treboull) Sank dezhañ un atouzenn, d'ar fri-lous-se !

  • atoue
    atoue

    interj.

    I. Interj. Eh bien.

    (1829) CNG 48. Atou, me yeï de Bardonna / De Guelhen pe Santés Anna.

    (1904) DBFV 13a. atou, interj., tr. «eh bien !» ●(1905) LMDB 75. On dit en Tréguier atoe, atoue, atoen, antôe, toue, à Lannion atoñ, à Gurunhuel atoue. ●(1914) KZVr 66 - 07/06/14. Atoe, atoue, ato, tr. «mon Dieu ; c'est que (devant une réponse explicative).»

    II. Loc. interj.

    (1) Atoue za, zan, zo =

    (1905) LMDB 76. Une addition moins claire se montre dans toue zañ, Plouezec, toue zañn, atoue zoñn, Langoat, Pleudaniel ; on dit aussi atozan. [...] Il y a une variante za, comme me l'apprend mon excellent ami, M. François Vallée, qui en donne cet exemple : Hennez eun den a féson ! atoe za ! celui-là un honnête homme ! allons donc ! Je pense que c'est la plus ancienne forme, et qu'elle représente un moy. bret. *ach Doe za, de za donc, voir Dict. étym. v. eza ; Gloss. 154, 263. ●(1914) KZVr 66 - 07/06/14. ataoe za, tr. «allons donc ! (négation énergique).» ●(1936) BREI 447/1a. Atozan, «Jezuz, en e vuhe, a zo bet Kalvez pe karrer», evel ma lavarer. ●(1943) SAV 26/77. 'Toue-zan ! Biskoaz betek henoz n'am boa bet muioc'h ezomm eus eun tammig truez... ●(1970) BHAF 37. 'Taoe zo, damañ, din ma hantolor... ●55. 'Taoe zo, ma zad-koz a oa eun den desket-brao. ●146. «Ataoe zo... Soñjit 'ta, Aotrou, ne'm-eus ket anavezet anezi. ●258. 'Taoe zo, Pierrig a oa bet va skoliad.

    (2) Atoue sur =

    (1903) MBJJ 57. Hag evit petra ? Atoue sur, bugale omp d'an hevelep mamm, an Iliz Zantel. ●148. 'Toue sur, dre ar vinz-ze e pignaz Jezuz. ●178. 'Toue sur, ma teuer aman en pelerinaj, n'eo ket hepken 'n askont d'ar Spered Santel... ●217. 'Toue sur, epad pemp de n'o deuz ket paouezet ar farizianed da hadan gevier. ●266. 'Toue sur, en damani na sell ket ken berr Mahometiz ouz ar voskeen-man... ●301. 'Toue sur, map henan an ti-ze, Julian, a oa deut da chom da Staol... ●(1910) MBJL 14. 'Toue zur, deut ê bet Bro-Arvor da vean merc'h da Vreiz. ●(1910) MBJL 51. 'Toue zur, aboe ar bla 1829.

  • atout
    atout

    adj. (en plt de qqn) Au franc-parler.

    (1933) ALBR 23. penôs e oa hi eur plac'h atout hag a lavare e begement da bep hini diveget mat.

  • atouzenn
    atouzenn

    voir atoudenn

  • atrakour
    atrakour

    m. –ion Entremetteur de mariage.

    (1919) DBFVsup 4b. atrakour, m., tr. «négociateur de mariage.» ●(1971) LIMO 18 décembre. atrakourion endro d'er merhed goudé er gospéreu.

  • atrap .1
    atrap .1

    m. Capture.

    (1904) DBFV 13a. atrap, m., tr. «prise, capture.»

  • atrap .2
    atrap .2

    voir atrapiñ

  • atrapet
    atrapet

    adj. Attrapé.

    (1838) OVD 171. chetu-ind attrapet él lace.

  • atrapiñ / atrap
    atrapiñ / atrap

    v. tr. d.

    (1) Attraper.

    (1732) GReg 332a. Dresser des embuches à Pierre, tr. «Disposi spyou evit attrap Pezr.» ●(1790) MG 114. mar lausquan er ad de monèd ér mæz ag er bod, un-aral hé attrapou.

    (1818) HJC 73. hint e atrapas quement à besquet, ma hroèguai ou rouid. ●(1838) OVD 172. haval doh ur rud e stalér eit attrape einèd.

    (2) Attraper, prendre, voler.

    (1838) OVD 169. er vâmerion, péré hé lare caër d'en dud eit attrape ou argant.

    (3) Attraper, tromper.

    (1904) DBFV 13a. atrap, atrapein, v. a., tr. «attraper, tromper.»

    (4) Atteindre, arriver à.

    (1744) L'Arm 19a. Atteindre, tr. «Attrapein ou Attrape

    (1904) DBFV 13a. atrap, atrapein, v. a., tr. «atteindre, arriver à.»

  • atravet
    atravet

    adj. =

    (1936) BREI 448/1b. N'eo ket mat beza ken atravet-se gant an dastum-arc'hant.

  • atred .1
    atred .1

    coll. & m. –où

    I. Coll.

    (1) Gravats, décombres.

    (1499) Ca 13a. Atret. g. idem.

    (1752) PEll 191. Crughell atret, monceau d'ordures, de balayeures.

    (1877) MSA 111. dec cargat atred.

    (1905) BOBL 22 avril 31/3c. Coatanea a oa interet dindan c'houec'h troatad atrat. ●(1905) BOBL 29 juillet 45/2d. pa riskaz eur bern atrat var an daou zen, ma oant kazi interet dindanê. ●(1905) BOBL 28 octobre 58/3a. Tri mengleuzier a oa o labourat en eur vengleuz d'an Derrien, pa riskaz eur pastel douar, hag eur bern atrat a goueaz var an dud maleürus-ma. ●(1907) FHAB Here 240. an dour (...) o ruilh reier, atred, douar, gwez, kirri, barrikennou. ●242. berniou atret ha pri. ●(1925) BUAZmadeg 665. taoler mein hag atred varnan ken a oue stanket ar puns. ●(1955) STBJ 76. bagoniouigou leun a atred.

    (2) Fange, immondices.

    (1633) Nom 229b. Limus : boüe, fange : fancq, attræt. ●239b. Cloaca, crypta, receptaculum omnium purgamentorum vrbis : l'esgout d'vne ville : an læch pe en hiny en em rent quement attræt ha fallagriez á vez en kær.

    (3) Balayure.

    (1659) SCger 12a. balieure, tr. «attrait

    II. M. [au plur.]

    (1) Décombres, déblais.

    (1894) BUZmornik 124. e plas an tiez hag ar mogeriou ne oue mui nemed eur bern atrejou.

    (1907) AVKA 88. nan eo ken [an ti] nemed ur pez kalz atrejo. ●(1910) FHAB Gwengolo 261. da ouela var atrejou an Templ. ●(1915) MMED 91. evit miret na vije koezet an atrejou varnezo. ●137. atrejou eur japel kouezet en he foull. ●(1925) BUAZmadeg 489. etouez atrejou ar japell goz. ●(1986) CCBR 232. (Brieg) atréjou a masôna, tr. «les gravats du maçon.»

    (2) Déchets.

    (1732) GReg 249a. Décharge publique, voirie, tr. «plaçz an atrejou hac ar viltançzou.»

  • atred .2
    atred .2

    m. & adv.

    I. M.

    (1) Kavout e atred : trouver le moyen.

    (1530) J 115b. Me cafo en mat ma atret, tr. «je trouverai sûrement le moyen d'en venir à mes fins.»

    (2) Pe dre atred : pour quelle raison.

    (1530) J 51b. Pe dre atret na pe dre stat / Ez golchech ma treit me seuen, tr. «comment, par quel abaissement me laveriez-vous les pieds, à moi ?» ●142a. pe dre atret / Ach ezouf me guenede dileset, tr. «ah ! pourquoi m'avez-vous abandonné ?»

    (3) Bezañ e drouk atred : être en mauvais état.

    (1575) M 2050. ho stat so en drouc atret, tr. «leur sort est en mauvaise situation.»

    (4) Mont e drouk atred : mal finir.

    (1530) J 116a. Ez ay hon stat en drouc atret, tr. «notre fortune finira mal.»

    (5) Drouk atred =

    (1876) TDE.BF 26b. Atred, s. m. E drouk atred, tr. «en flagrant délit.» ●(1890) MOA 204b. Défaite, Déroute, tr. «drouk-atred, m.» ●211b. Déroute, Défaite, tr. «drouk-atred, m.»

    (1927) GERI.Ern 122. drouk-atred m., drougatred m., tr. «déroute.»

    II. Adv. A zrouk atred : de mauvaise intention.

    (1530) Pm 93 (Tremenuan). An yuzeyen hazat a drouc atret, tr. «Les Juifs, (?) évidemment (?), de mauvaise intention.» ●(1530) J 33a. Gant tut dimat a drouc atret, tr. «de la part des méchants et des scélérats.»

  • atredi
    atredi

    s. Souillure.

    (1575) M 502. Gant Lampou golaouet, ornet hep atredy, tr. «Avec lampes allumées ornées sans souillures.»

  • atredidigezh
    atredidigezh

    f. Comblement à l'aide de déblais.

    (1931) VALL 134a. Comblement ; à l'aide de débris, tr. «atredidigez f.»

  • atrediñ / atredañ
    atrediñ / atredañ

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Remblayer, combler.

    (c.1500) Cb 18a. rudero as. b. atredaff. ●(1521) Cc [Atredaff]. rudero as. bri. atredaff.

    (1732) GReg 182a. Combler, remplir un creux, un vuide, tr. «attredi. pr. attredet

    (c.1836) COM vi moj. 18. Atred ar rolac'h-se. ●(1869) TDE.FB 181a. Combler, v. a., Remplir un trou, etc., tr. «atredi, p. atredet. Gr. Ce dernier est dérivé de atrejou, décombres.» ●(1876) TDE.BF 26b. atredi, v. n., tr. «Combler une cavité avec des décombres, des démolitions.»

    (1931) VALL 134a. Combler ; de débris, tr. «atreda.» ●640b. Remblayer avec des déblais, tr. «atreda

    (2) sens fig. Encombrer.

    (1944) DGBD 11. Tud a-leizh a vez oc'h atrediñ ar pont.

    II.V. intr. Se combler.

    (1872) ROU 77b. Se combler, tr. «attredi

  • atretant
    atretant

    voir etretant

  • atribuiñ
    atribuiñ

    v. tr. d. Attribuer.

    (1659) SCger 9a. s'arroger, tr. «attribui deza e vnan.» ●69a. imputer, tr. «attribui

  • atrision
    atrision

    f. Attrition.

    (1612) Cnf 32b. Nep à confes hep caffout attrition.

    (1923) KTKG 54. m'o deus attrision.

  • atrit
    atrit

    adj. (religion) Attrit.

    (1612) Cnf 14b. à guir calon contrit, pe attrit. ●15a. n'en deo quet contrit n'ac attrit ves hé pechedou.

  • atroper
    atroper

    m. –ion

    (1) Entremetteur de mariage.

    (1904) DBFV 13a. atropour, –pér, m. pl. –perion, tr. «entremetteur de mariage.» ●(1907) DIHU 24/402. Bep sul é té un atropour benak get pautred iouank de huélet me hoér.

    (2) par ext. =

    (1744) L'Arm 312b. Proxenete, entremetteur, tr. «Attropourr.. perion.» ●415b. Appareilleuse, tr. «Attroperéss à fal værhétt.» ●453a. Intrigueuse, tr. «Attroperéss.. ézét

    (1838) OVD 251. un dén youanq libertin, un infâme attropér benac eit corromplein hé fidélité.

    (1904) DBFV 13a. atropour, –pér, m. pl. –perion, tr. «proxénète.»

    (3) =

    (1744) L'Arm 252a. Négociateur, tr. «Atropourr.. perion

    (1904) DBFV 13a. atropour, –pér, m. pl. –perion, tr. «négociateur.»

    (4) Embaucheur.

    (1904) DBFV 13a. atropour, –pér, m. pl. –perion, tr. «embaucheur.»

  • atroperez
    atroperez

    f. –ed =

    (1744) L'Arm 455a. Intrigueuse, tr. «Attroperéss.. ézétt. f.»

    (1904) DBFV 13a-b. atropérez, f. pl. ed, tr. «intrigueuse, celle qui place (des bonnes et des nourrices) – (l'A.).»

  • atroperezh
    atroperezh

    m. =

    (1744) L'Arm 252a. Négociation (...) De grandes affaires, tr. «Atropereah

    (1904) DBFV 13a. atropereh, m., tr. «négociation de grandes affaires (l'A.).» ●(1934) BRUS 285. Une négociation, tr. «un atropereh

  • atropiñ
    atropiñ

    v.

    (1) V. tr. d. =

    (1744) L'Arm 252a. Négocier (...) Une affaire, tr. «Atropein.. pétt

    (2) V. intr. Négocier une affaire.

    (1904) DBFV 13a. atropein, v. n., tr. «négocier une affaire.»

  • aunaniñ
    aunaniñ

    v.

    I. V. tr. d.

    (1) Mettre d'accord.

    (1904) DBFV 13b. aünañnein, v. a., tr. «mettre d'accord, pacifier.» ●(1927) GERI.Ern 30. aünani, V[annetais] aünanein v. a., tr. «mettre d'accord, pacifier.»

    (2) Réconcilier.

    (1904) DBFV 13b. aünoñnein, v. a., tr. «rapatrier.»

    II. V. pron. réfl. En em aunaniñ : se rallier.

    (c.1718) CHal.ms iii. rallier des troupes mises en déroute, tr. «dastum un armé diroutet, dispennet eoüé en allianç er c'homplot es er brincet anemis, ma'es Int oudes him vnisset hoüah, int oudes houah him aünonnenet

    (1904) DBFV 13b. hum aünoñnein, tr. «se rallier, parlant des troupes (Ch. ms.).»

  • Av
    Av

    (hydronyme) L’Aff, affluent de l’Oust (source dans la forêt de Paimpont, 68 km).

    (1914) ARVG Mae 80. al Lié, an Ninian, an Af, ar C'hlê, an Arh a deu d'he c'hreski. ●(1942) ARVR 98. hag an Oud a zo o paouez bezañ kresket gant an Hañv hag an Arz. ●(1986) BRSZ 45a. Añv.

  • avaez
    avaez

    m. Environs, alentours.

    (1912) RNDL 49. el lann e hol en anvez, tr. «la lande couvre les alentours.» ●(1942) DIHU 369/42. Na breton e oè nezé kér Guéned hag héh anvéz !

  • avahont
    avahont

    adv. De là-bas. cf. vahont

    (1844) LZBg 2l blezad-2l lodenn 29. a oé bet distaguet a vahont d'en uiguênvèd taul. ●(1861) BSJ 218. seuel a va-hont. ●(1891) CLM 73. de buemb lèue a vahont.

    (1904) DBFV 14a. avahont, a va-hont, adv., tr. «de là-bas.» ●(1913) AVIE 128. é has a vahont de bredeg ér hérieu. ●(1927) GERI.Ern 30. avahont V[annetais] adv., tr. «De là-bas.»

  • aval
    aval

    m. –où (botanique)

    I. Pomme.

    (vBr) MSvbr I f° 40b (DGVB 51a). abal (corrigé de apal) gl. « malum », tr. « pomme ».

    (1499) Ca 13a. Aual. g. pomme. ●54a. Cuzyat aualou vide in aual. ●(c.1500) Cb 18a. gal. petite pomme. b. aual bihan. ●18b. g. iardrin habundant de pommes. b. vergez aualou. ●(1557) B I 332. un tam auall, tr. «un fatal morceau de pomme.» ●(1575) M 791. Heman so aneual, à car an aualaou, tr. «C'est un animal qui aime les pommes.» ●(1633) Nom 66a. Pomum decumanum, prægrande : fruict gros, pomme grande : frouez bras, aual bras. ●67b. Malum : pomme : aual. ●68a. Mala claudiana : pommes rouges : aualou ruz.

    (1659) SCger 94b. pomme, tr. «aual.» ●(c.1680) NG 107. E tebrin ac un aval glas. ●1484. Dré ben vn tam aual. ●(1732) GReg 737b. Pomme, fruit, tr. «Aval. p. avalou. Van[netois] aval. aoüal. p. avalëu, aoüaléü

    (1838) CGK 11. An avalou affuret a blij de ar muia. ●(1849) LLB 25. Er figez, er hiriz, er pir, en avaleu. ●(1889) CDB 159. hija avalaou, tr. «secouer les pommes (pommiers).»

    II. fam.

    (1) Mamm an avaloù : pommier à cidre.

    (1887) RCP IV 29. Marw eo mam ann avalou, 'n hor bouezo mui a jist.

    (2) Dour avaloù : cidre.

    (1920) MVRO 23/4d. mar n'evfe ken ar Vretoned / Netra nemed dour avalou.

    III. par ext. Fruit.

    (1942) DHKN 33. kalz a hué oranj hag e zo, d'er hours-man, get ou avaleu.

    IV.

    (1) Na dalvezout un aval put : ça ne vaut rien du tout.

    (1519) M 2129-2130 I. an Archer Coz. Mar dougont treux an gruech, na bech á nep pechet, / Ne tal vn aual put, mar astut reputet, tr. E. Ernault «S'ils portent la largeur d'un ciron ou son poids d'aucun péché, / Cela ne vaut pas une pomme aigre, si peu estimée.»

    (2) Bezañ debret an aval lokard : (?) être peu intelligent (?). Cf. 1. lokard.

    (1926) FHAB 335 (T) *Breizadig. Lennit kement-man, me ho ped, ha lakomp doun en hor spered penôs n'eo ket ni eo ar c'henta eus ar poblou, penôs n'hon deus ket debret an aval lokard, troad hag all, hag eo chomet ar pep gwella gant ar poblou all.

    (3) (Ridet, krinet) evel un aval kozh : très ridé.

    (1909) KTLR 38 (L) K. Jezegou. He c'hroc'hen a oa ridet evel eun aval koz hag he elgez a boke d'he fri. ●(1923) KNOL 250 (L) K. Jezegou. He dremm a oa krinet evel eun aval koz.

    (4) N'ober ket muioc'h a van ouzh ... eget Kastell an Tarv ouzh un taol aval poazh : faire semblant de rien.

    (1929) EMPA 12 (T) *Paotr Juluen. Me 'zo kustum... ha ne ran ket muioc'h a van, nag ouz avel, nag ouz glao, eget kastel-an-Taro ouz eun taol aval poaz. ●(1935) ANTO 14 (T) *Paotr Juluen. Met an Arvoriz eveldomp-ni ne reont ket muioc'h a van ouz ar mor o trouzal (...) eget Kastell-an-Taro ouz eun taol aval poaz.

    (5) Kaout un aval dous eus ur wezenn drenk : avoir un enfant (en bonne part) d’un père méchant.

    (1989) TDBP IV 48. Hounnezh he deus bet un aval dous deus ur wezenn drenk, tr. « Elle a eu un bon enfant d'un père méchant. »

  • aval kaoc'h-moc'h
    aval kaoc'h-moc'h

    m. avaloù kaoc'h-moc'h (botanique) Pomme de pommier sauvage, non greffé.

    (1957) BRUD 2/44. ar wezenn avalou kaoh-moh. ●(1958) BRUD 3/106. Avalou koh-moh : Avalou trenk-put, diwar eur blantenn ha n'eo ket bet imboudet.

  • aval-ananaz
    aval-ananaz

     m. ananas.

    (1954) VAZA 92. un aval-anana dare.

  • aval-aour
    aval-aour

    m. avaloù-aour Orange.

    (1874) FHB 491/162a. beteg ar vezen avalou aour, pe oranjez.

  • aval-bar
    aval-bar

    m. avaloù-bar =

    (1984) HBPD 162. hanùet avaleu-bar.

  • aval-breant / aval-briant
    aval-breant / aval-briant

    s. Pomme d’Adam. cf. aval-gouran.

    (vbr) MSvbr V f° 142b, l. 23. aual breant gl. « gurgulio ». ●f° 53b, l. 20. aual briant gl. « orificium ».

  • aval-derv
    aval-derv

    m. avaloù-derv Noix de galle.

    (1732) GReg 659a-b. Noix de galle, excroissance, sorte de fruit de chêne, tr. «Leon. aval déro. p. avalou déro.» ●(1744) L'Arm 253b. Noix de galle, excroissance de chêne, tr. «Avale-dêrhuë.. avaleu-dêrhuë

    (1904) DBFV 14a. aval derù, tr. «noix de galle.» ●(1927) GERI.Ern 30. aval-derw, tr. «noix de galle.»

  • aval-douar
    aval-douar

    m. avaloù-douar

    I.

    (1) Pomme de terre.

    (1732) GReg 51a. Aristoloche, tr. «Avaloü-doüar

    (1849) LLB 1316. Melchon, avaleu doar ha kalz a irvin glas. ●(1895) GMB 245. pet[it] Trég[uier] alo douar vréñj, pommes de terre éparpillées.» ●(1897) EST 3. Hag en avaleu doar, hag en avaleu koed, tr. «enfin les pommes de terre et les pommes à cidre.»

    (1904) DBFV 14a. aval doar, tr. «pomme de terre.» ●(1922) FHAB Du 340. parkadou avalou-douar. ●(1934) BRUS 267. Des pommes de terre, tr. «avaleu-doar, m. ; un aval doar

    (2) Aval-douar-kezeg : topinambour.

    (1909) BOBL 27 mars 222/2c. Ar blanten-ze a ve great an Helianthe anezhi en gallek mad, ha topinambour en gallek saout ; en brezonek, a hanver anezhi aval-douar-kezek, pe welloc’h per-douar.

    II. (blason populaire) Pennoù avaloù-douar : surnom des habitants de Plouhinec (56).

    (1911) DIHU 773/282. Pléhenegiz e hrér penneu avaleu doar anehé ha pehoñned. Laret e hrér eùé Malorded Pléhenneg. Gueharal é vezé laret en devoé er malorded goed du : rak ma tiskennent ag er ré en devoé lakeit Jézuz ar er groéz, ha tud er parrézieu aral ne vennent ket diméein dehé ! ●(1947) BRMO 31. ceux [= habitants] de Plouhinec, Penneu Karot (têtes de carottes), Penneu Avaleu doar (têtes de patates) ou Malorted (lépreux).

    III.

    (1) Dizouriñ avalou-douar : pisser.

    (1975) YABA 12.08 (Gi) J. Jaffre. Ur sklab e vezè moned ar-dro er paourkèhig sel gwèh ma «santé mouèh», de lared é, a pe savè en hoant dehon de «zizourein en avaleu douar», pé de lakad é doull skarh de labourad.

    (2) Muzuliañ avaloù-douar : lâcher un pet.

    (1912) MELU XI 267 (T-Koadoud). Muzulian avalou douar, tr. E. Ernault «Mesurer des pommes de terre, faire un pet. (Coadout.)»

    (3) Silañ avaloù-douar : se tourner les pouces.

    (1986) CCBR 201. (Brieg) nô kin chôm ba gèa sil valdoua ba géa, tr. «il ne lui restait plus qu’à rester se tourner les pouces à la maison.»

  • aval-gouran
    aval-gouran

    m. (anatomie) Pomme d'Adam. cf. aval-breant.

    (1919) DBFVsup 4b. aval gouran (S[aint]-Th[uriau]), aval gourhañù et grouhan (B[as] v[annetais], tr. «pomme d'Adam. Cf. gourhambl ?»

  • aval-gouzoug
    aval-gouzoug

    m. (anatomie) Pomme d'Adam.

    (1919) DBFVsup 4b. aval goug, tr. «pomme d'Adam.» ●(1931) VALL 9a. pomme d'Adam, tr. «aval-gouzoug m.»

  • aval-greunadez
    aval-greunadez

    m. (botanique) Grenade.

    (1633) Nom 67b. Malum punicum, granatum : pomme de grenade : aual grenades. ●68a. Acini, semina : le grain de la pomme grenade : an greun ves an aual grenades.

    (1732) GReg 472a. Grenade, fruit du grenadier, tr. «aval-greunadès. p. avalou-greunadès

  • aval-Jermen
    aval-Jermen

    m. Pomme Germaine de Brasparts.

    (1955) STBJ 150. eur wezenn avalou Jermen.

  • aval-kazo
    aval-kazo

    m. avaloù-kazo Pomme Cazo

    (1849) LLB 962. avaleu kazo. ●(1897) EST 71. avaleu estet (...) er ré kajo.

    (1904) BOBL 15 octobre 4/1b. eur c'hant avalou Kazo dre c'houec'h pe seiz kant avalou dous. ●(1974) YABA 11.08. Un dén e larehé ho pehé laket kajeu geton. (...) er hajeu ohpenn, e zegas liv d'er jistr.

  • aval-koad
    aval-koad

    m.

    (1) Pomme à cidre.

    (1897) EST 3. Hag en avaleu doar, hag en avaleu koed, tr. «enfin les pommes de terre et les pommes à cidre.»

    (1904) DBFV 14a. en avaleu doar hag en avaleu koed, tr. «les pommes de terre et les pommes à cidre.» ●(1925) SFKH 42. ur benblouzat avaleu koed. ●(1934) DIHU 280/145. rè a avaleu-doar, rè a avaleu-koed.

    (2) Coloquinte.

    (1988) TIEZ II 230. des coloquintes (avalou-koad).

  • aval-koko
    aval-koko

    m. avaloù-koko (botanique) Noix de coco.

    (1866) LZBt Genver 32. avalo koko hon devoe digant-han.

  • aval-kokoz
    aval-kokoz

    m. avaloù-kokoz (botanique) Noix de coco.

    (1943) TRHS 72. Gwez avaloù kokos ez eus ar muiañ.

  • aval-korn
    aval-korn

    m. avaloù-korn (botanique) Pomme sauvage très âcre de pommier non greffé.

    (1931) GWAL 136-137/423. (kornbro Perroz, Treger-Vras) Aval-korn : avalou gouez put-put (liester : avalou-korn)

  • aval-kougn
    aval-kougn

    m. avaloù-kougn (botanique) Coing.

    (1633) Nom 67b. Malum cydonium, lanatum, canum : pomme de coing : aual couing.

    (1659) SCger 27b. coin fruit, tr. «aual coin.» ●(1732) GReg 178b. Coin, fruit du coignier, tr. «aval-coüign. p. avalou-coüign

  • aval-kousket
    aval-kousket

    m. avaloù-kousket (botanique) Tête de pavot.

    (1962) TDBP II 28. avalou kousked, tr. «des pommes à dormir (= têtes de pavot).»

  • aval-limez
    aval-limez

    m. (botanique) Lime, limette.

    (1732) GReg 576a. Limon, sorte de fruit qui ressemble au citron, tr. «Aval limès. p. avalou limès

  • aval-limoñs
    aval-limoñs

    m. (botanique) Limon.

    (1732) GReg 576a. Limon, sorte de fruit qui ressemble au citron, tr. «aval limons. p. avalou limons

  • aval-mir
    aval-mir

    m. avaloù-mir (botanique) Pomme de garde.

    (1936) IVGA 72. Avalou-mir, babu ruz, mouar du. ●(1955) STBJ 147. laerez avalou-mir.

Ce site utilise des cookies pour son fonctionnement.En savoir plus...